«ΑψURDISM»: Η ομάδα Oper(Ο) παρουσιάζει ένα ψηφιακό παιχνίδι για το θέατρο

«ΑψURDISM»: Η ομάδα Oper(Ο) παρουσιάζει ένα ψηφιακό παιχνίδι για το θέατρο Facebook Twitter
Σ’ αυτή την παράσταση κάναμε πρωταγωνίστρια τη Σπεράντζα Βρανά για να μας πει κι άλλα. Χωρίς να τη νοιάζει το κοινό. Άλλωστε, εδώ κι έναν χρόνο, κοινό δεν υπάρχει.
0

ΜΕ ΕΝΑ ΨΗΦΙΑΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ, δηλαδή «ό,τι πιο κοντινό σε παράσταση», όπως αναφέρουν οι δημιουργοί της, η oμάδα Oper(Ο), μία αναγνωρισμένη κολεκτίβα ανήσυχων δημιουργών που δημιουργήθηκε από το 2008 στην Αθήνα από την Εριφίλη Γιαννακοπούλου και επανεξετάζει διαρκώς τα όρια του μουσικού θεάτρου, της όπερας αλλά και των site-specific performances, παρουσιάζει τη νέα της δημιουργία, το «ΑψURDISM».

Πρόκειται για ένα πρωτότυπο ψηφιακό παιχνίδι, διάρκειας 15 λεπτών, με αρχή, μέση και τέλος, εμπλουτισμένο με αφήγηση και μουσική. 

Πάντα η δημιουργία σύγχρονων παραστάσεων και θεατρικών εμπειριών, που να απαντούν στον προβληματισμό́ τους, για τη θέση της όπερας και της τέχνης στη σύγχρονη κοινωνία, ήταν στο επίκεντρο της δουλειάς τους. Πρόκειται για μια από τις πρώτες ανεξάρτητες ομάδες στην Ελλάδα που ασχολήθηκε με την όπερα και το λυρικό θέατρο, αναζητώντας μια νέα, σύγχρονη γλώσσα σε αυτό το είδος θεάτρου. Aντιμετωπίζουν την όπερα σαν μια multimedia πλατφόρμα στην οποία συνυπάρχουν όλες οι μορφές της τέχνης, επανεξετάζουν τις ισορροπίες μεταξύ τους και αναζητούν μια νέα, σύγχρονη γλώσσα σε αυτό το είδος σκηνικής τέχνης. 

Οι δημιουργοί πιστεύουν ότι το 2021 το ζητούμενο είναι ένα και αφορά την ελευθερία. Την ελευθερία και άρα την αλλαγή, τη ρωγμή, την τομή, το σπάσιμο της υπάρχουσας συνθήκης, την αλήθεια.

«Τη στιγμή που το κοινό μάς αποθεώνει, εμείς νομίζουμε ότι το κατακτήσαμε. Ότι είναι δικό μας. Αλλά το ίδιο κοινό, την άλλη μέρα, με τον ίδιο ενθουσιασμό, θα αποθεώσει κάποιον άλλον. Τελικά εκείνο μας κατακτά. Όχι εμείς εκείνο. Ε, λοιπόν, δεν υπάρχει μεγαλύτερη… "πουτάνα" απ’ το κοινό! Η Σπεράντζα Βρανά τα είπε αυτά. Και μεις σ’ αυτή την παράσταση την κάναμε πρωταγωνίστρια για να μας πει κι άλλα. Χωρίς να τη νοιάζει το κοινό.

Άλλωστε, εδώ κι έναν χρόνο, κοινό δεν υπάρχει. Υπάρχουμε όμως εμείς και οι φίλοι μας, που λυσσάμε να ξαναπατήσουμε το σανίδι και να βρεθούμε σε πρόβες. Λαχταράμε να μιλήσουμε για τον έρωτα, την ελευθερία και την ποίηση με χιούμορ, ειλικρίνεια και θάρρος.

Θέλουμε λοιπόν αυτή την παράσταση να την μοιραστούμε με το κοινό δωρεάν, σαν υπόσχεση πως αργά ή γρήγορα θα βρεθούμε από κοντά να τα ξαναπούμε από σκηνής. Εμάς μας ανακούφισε σ’ αυτήν τη δύσκολη χρονιά η ενασχόλησή μας με το "ΑψURDISM". "Aψού" για να πατάξουμε τον φόβο του ιού και "absurd" για να πατάξουμε τον φόβο γενικά. Ανανεώνουμε το ραντεβού μας στα θέατρα. Πάμε Σπεράντζα! Avandi maestro!» λένε οι δημιουργοί της παράστασης Εριφύλη Γιαννακοπούλου & Ειρήνη Γεωργαλάκη, που έχουν δει όλο αυτό το διάστημα μια ολόκληρη κοινωνία, θεσμικά και μη, να ακυρώνει την τέχνη απόλυτα και ολοκληρωτικά.

«Η τέχνη χέστηκε, ο κόσμος διψάει και εμείς αιωρούμαστε ανάμεσα σε όλα αυτά προσπαθώντας να εξηγήσουμε και να δικαιολογήσουμε, να καταλάβουμε και να βρούμε ένα μέρος να χωρέσουμε» λένε. 

Η ομάδα Oper(Ο) παρουσιάζει στο LIFO.gr το νέο της έργο ένα ψηφιακό παιχνίδι για το θέατρο Facebook Twitter

Οι δημιουργοί πιστεύουν ότι το 2021 το ζητούμενο είναι ένα και αφορά την ελευθερία. Την ελευθερία και άρα την αλλαγή, τη ρωγμή, την τομή, το σπάσιμο της υπάρχουσας συνθήκης, την αλήθεια. Το αίσθημα είναι έντονο βαρύ και σου σπάει το στομάχι. Οι λέξεις όπως ελευθερία, έμπνευση, τέχνη, ποίηση και έρωτας υποτιμώνται ως ρομαντικές και κρίνονται άξιες να ακουστούν μόνο από χείλη αφελών εφήβων σε μια παραλία το καλοκαίρι μαζί μ’ ένα φιλί. 

Στην ενήλικη ζωή και στον χειμώνα ανήκουν λέξεις σοβαρές, άλλες, κυριολεκτικές και τετράγωνες. Λέξεις με κοστούμι και με επιχειρήματα. Με ροή και σοβαρότητα. Λέξεις αντικειμενικές. 

«Εμείς αποφασίσαμε να μείνουμε για λίγο χωρίς κριτική και επιτρέψαμε στους εαυτούς μας να επιστρέψουμε στην αφέλεια, στην παραλία και στο φιλί. Γίναμε φίλοι με τους σουρεαλιστές. 

Έναν αιώνα μετά, η επανάστασή τους είναι απαραίτητη. Ο σουρεαλισμός διακηρύσσει τον απόλυτο μη κομφορμισμό. Κρυφτήκαμε στα λόγια τους και στις λέξεις τους και αρχίσαμε να κάνουμε χορεύοντας ό,τι έχουν κάνει και ό,τι πρόκειται να κάνουν» λένε. 

«Φτιάξαμε μια έκρηξη. Μια έκρηξη προσωπική, συναισθηματική και απελπισμένη. Μια έκρηξη συλλογική, αστεία, καυστική και τρομακτική. Ανατινάξαμε όλα αυτά που θέλουμε από καιρό να εξαφανίσουμε. Γελάσαμε, παίξαμε και αμφισβητήσαμε, πράξεις επαναστατικές – ναι, μην κοροϊδεύεις.

Το "ΑψURDISM" είναι ό,τι πιο κοντά σε μια παράσταση. Κρατάει 12-15’ ανάλογα με τον θεατή, έχει αφήγηση κανόνες και μουσική. Αρχή δική μας, τέλος δικό μας και μια ψευδαίσθηση συμμετοχής στη μέση. Πιστεύουμε στο θέατρο. Το ζωντανό θέατρο. Αυτό με την κόκκινη, βελούδινη κουρτίνα. Η ψηφιακή παράσταση δεν είναι μια παράσταση. Μια βιντεοσκοπημένη παράσταση δεν είναι μια παράσταση. Το "AψURDISM" δεν είναι μια παράσταση. Είναι ό,τι πιο κοντινό σε αυτό μπορούμε να σκεφτούμε».

Η ομάδα Oper(Ο) παρουσιάζει στο LIFO.gr το νέο της έργο ένα ψηφιακό παιχνίδι για το θέατρο Facebook Twitter

Τι βάζει κάποιος μέσα στο κουτί του ψηφιακού θησαυρού το εξηγούν με την αρχή των σουρεαλιστών η Εριφίλη Γιαννακοπούλου & η Ειρήνη Γεωργαλάκη. 

«Το να ζεις και να παύεις να ζεις είναι λύσεις φανταστικές / Βάζουμε μέσα στο κουτί τις φράσεις: η νύχτα των αστραπών, ψηφιακό παραδοτέο, βόμβα, μεγάλη επιχορήγηση, δυναμιτάκια, μικρή επιχορήγηση, όπερα, μπουμ, σουρεαλισμός, υπουργείο, video art, αυτοανάφλεξη και ανάβουμε το φυτίλι. / Η λέξη, κύριοι, η λέξη είναι μία δημόσια υπόθεση πρώτης προτεραιότητας. / 

Φέτος το καλοκαίρι τα τριαντάφυλλα είναι γαλάζια / Μία λέξη και όλα σώζονται, μία λέξη και όλα χάνονται / Αυτό εδώ είναι μια παράσταση / Αυτή εδώ είναι η πραγματικότητα / Ή δεν είναι / Σταματήστε την κίνηση / Θα το πω πάλι / Να το πω πάλι; / Αυτό εδώ είναι μια όπερα / Το να ζεις και να παύεις να ζεις είναι λύσεις φανταστικές / Και τώρα όπως μας ζητήθηκε: Το ΑψURDISM είναι μια ψηφιακή παράσταση - παιχνίδι. Ο παίκτης επιλέγει τι θα βάλει στο κουτί στο κέντρο της σκηνής. Όταν το κουτί γεμίσει, θα ανατιναχτεί. Με την αισθητική του stop motion και της  πρωτότυπης σύνθεσης σύγχρονης πειραματικής όπερας μετατρέπουμε το αίσθημα έκρηξης σε ένα καλλιτεχνικό παιχνίδι και ΧΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΑΧΑΧ / Φτάνει / Αηδίες / Παίξε / 

Καλλιτεχνική διευθυνση & επιμέλεια: Εριφίλη Γιαννακοπούλου 

Σκηνοθεσία: Ειρήνη Γεωργαλάκη 

Εικαστική επιμέλεια: Κατερίνα Χάρου 

Μουσική σύνθεση: Φάνης Ζαχόπουλος 

Μουσική παραγωγή: Ορέστης Πετράκης 

Αφήγηση: Ρωμανός Καλοκύρης

Προγραμματισμός: Γιώργος Σταμούλης

Μπορείτε να παίξετε το θεατρικό παιχνίδι ΑψURDISM εδώ

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Το Λονδίνο ανοίγει τα θέατρα και η Ποντικοπαγίδα, σύμβολο του θεάτρου, ξαναζωντανεύει

Πολιτισμός / Το Λονδίνο ανοίγει τα θέατρα και η "Ποντικοπαγίδα", η μακροβιότερη παράσταση-σύμβολο, ξαναζωντανεύει

Η παράσταση έχει προγραμματιστεί να ξαναρχίσει, μετά από ένα 15μηνο κενό λόγω πανδημίας, στις 17 Μαΐου. Θα σημάνει την έναρξη της νέας κανονικότητας και της επανεκκίνησης της βιομηχανίας του θεάματος που υπέφερε εδώ και ενάμισι χρόνο.
THE LIFO TEAM
ΟΙ 12 ΕΝΟΡΚΟΙ ανοίγουν την πόρτα του θεάτρου ΑΝΕΣΙΣ το φθινόπωρο

Οδηγός Θεάτρου / Οι 12 Ένορκοι ανοίγουν την πόρτα του θεάτρου Άνεσις το φθινόπωρο

Με την έναρξη της 7ης χρονιάς της παράστασης, τρία νέα πρόσωπα εισέρχονται για πρώτη φορά στο δωμάτιο των ενόρκων, ο Διαμαντής Καραναστάσης, ο Μιχάλης Μαρκάτης και ο Βασίλης Φακανάς.
THE LIFO TEAM

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

Θέατρο / Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

«Δεν πηγαίνουμε ποτέ στη Μόσχα, όμως η επιθυμία γι’ αυτήν κυλάει διαρκώς μέσα μας» - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για τη sold-out παράσταση «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ