Σε μια εποχή που είναι γενικά δύσκολη για τη μουσική παντού, οι Youth Valley έχουν καταφέρει να ξεχωρίσουν στην εγχώρια ανεξάρτητη σκηνή σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα. Από την πρώτη τους κυκλοφορία κιόλας, με εξαιρετικές συνθέσεις που ξεχειλίζουν ομορφιά και ευαισθησία και προπαντός ελπίδα, παρά τη μελαγχολική τους διάθεση.
Στα τρία κομμάτια του ομώνυμου ΕP τους θυμίζουν Smiths, γρήγορα όμως βρίσκονται να ισορροπούν στη λεπτή γραμμή που διαχώριζε την dream pop από το shoegaze τη δεκαετία του ’90. Παρεμπιπτόντως, δεν νιώθεις νοσταλγία ακούγοντάς τους κι αυτό ανήκει στα πλεονεκτήματά τους.
Η μουσική τους είναι γεμάτη μικρές ιστορίες για καθημερινούς ανθρώπους που ερωτεύονται και ξενερώνουν, για σκληρούς πατεράδες που δεν ζητούν ποτέ συγγνώμη για τη συμπεριφορά τους από τα παιδιά τους και για τα ανεκπλήρωτα όνειρα που οδηγούν σε μίνι καταθλίψεις, όπως το κομμάτι που ανοίγει τον δίσκο, το «Untouched».
Ο Joseph, ο τραγουδιστής του γκρουπ, προσπαθεί να μου το περιγράψει με εικόνες. Μολονότι γρήγορο και δυναμικό, αφορά, όπως αναφέρει, «αρχικά έναν Δον Κιχώτη που καλπάζει προς αόρατους εχθρούς, ενώ οι δαίμονες έρχονται από μέσα του κι εκείνος, μέσα στην τυφλή του ελπίδα να γίνει ήρωας, σχεδόν πεθαίνει πολεμώντας. Σε δεύτερο επίπεδο, έναν άνθρωπο που τρέχει μονίμως σε κατάσταση πανικού στο όνειρό του, για να ξεφύγει από κάποιον που τον κυνηγάει. Όμως, καθώς το όνειρο είναι η πύλη προς το ασυνείδητο, το τρέξιμο και η αγωνία δεν τελειώνουν ποτέ, όπως ούτε και ο φαύλος κύκλος της ρουτίνας της σύγχρονης ζωής».
Μεγαλώσαμε και επιβιώσαμε παίζοντας και ακούγοντας πολλή μουσική και αυτό είναι η κύρια δύναμη που μας έδεσε αρχικά, πιστεύω.
Το γκρουπ είναι σχετικά φρέσκο. Σχηματίστηκε το 2019 στην Αθήνα και αποτελείται από τον Joseph, τον Dean (ντραμς) και τον George V., με τον οποίον ήταν ήδη φίλοι. Γνώρισαν τον Αργύρη και τον Clyde (μπάσο) από κοινές μουσικές παρέες. Η μπάντα έχει τρεις κιθαρίστες, τον Joseph, τον George V. και τον Αργύρη. Στη συνέντευξη συμμετέχουν ο Joseph και ο Dean. Οι επιρροές τους κυμαίνονται από τους Cocteau Twins μέχρι τα Ξύλινα Σπαθιά.
«Το συγκρότημα δεν ήταν στα σχέδιά μας» λέει ο Joseph. «Ήταν, όμως, η μουσική. Μεγαλώσαμε και επιβιώσαμε παίζοντας και ακούγοντας πολλή μουσική και αυτό είναι η κύρια δύναμη που μας έδεσε αρχικά, πιστεύω. Επίσης, ο καθένας από εμάς έχει τουλάχιστον δύο πρότζεκτ/μπάντες στο μουσικό του βιογραφικό».
Δεν θα μιλούσαμε τόσο νωρίς γι’ αυτούς αν δεν κυκλοφορούσαν ένα υψηλής αισθητικής βίντεο για το κομμάτι «Young Sad Lovers». Το έχει σκηνοθετήσει η Αλεξάνδρα Διονά. Το πρώτο πράγμα που σου φέρνουν στον νου τα ιδιαίτερα χρώματα που χρησιμοποιούν και ο συνδυασμός τους με την αμηχανία των ηρώων απέναντι στο φυσικό τοπίο είναι τα φιλμ του Γουές Άντερσον. Βυθίζεσαι τόσο μέσα στο παστέλ, που αυτόματα νομίζεις ότι τα παιδιά που πρωταγωνιστούν είναι το γκρουπ.
«Αυτό ήταν κάτι που δεν έγινε επίτηδες» εξηγεί ο Joseph. «Αυθόρμητα επιλέξαμε να μην εμφανιστούμε στο βίντεο
, καθώς η παρουσία του Jimmy και της Γεωργίας (των παιδιών στο βίντεο) αλλά και η ιστορία του κλιπ, γεμάτη συμβολικές στιγμές και “χορογραφίες”, ήταν όλα απέριττα. Οποιαδήποτε διακοπή της ιστορίας αυτής με μια πιθανή εμφάνισή μας δεν θα εξυπηρετούσε το ζητούμενο, δηλαδή ήχος και εικόνα να γίνουν ένα και οποιοσδήποτε το παρακολουθήσει να ζήσει την ιστορία αυτών των δύο νεαρών.
Έπειτα, διαπιστώνοντας πως όλο αυτό ήταν κάτι που έπαιρνε ζωή από μόνο του μέσα από τα μάτια και τις διαφορετικές ερμηνείες που έδινε όποιος ερχόταν σε επαφή με αυτή την οπτικοακουστική εμπειρία, θελήσαμε να ενώσουμε τις δυνάμεις τις δικές μας και όσων θα συνεργάζονταν μαζί μας ώστε να μιλήσουν από μόνες τους».
Πάντως, το να μη δείχνουν τα πρόσωπά τους αποδείχτηκε μια έξυπνη ιδέα που εξελίσσουν σταδιακά και στα social media τους. «Αν δεν υπήρχε η καραντίνα και τα lives γίνονταν κανονικά, ίσως να μην είχαμε κάνει καν αυτήν τη συζήτηση, όμως το γεγονός ότι το ένα έφερε το άλλο και τελικά είμαστε σε μια θέση όπου το έργο μας εκπέμπει και δημιουργεί συναισθήματα, χωρίς τη φυσική μας παρουσία, είναι κάτι πολύ πολύ ευχάριστο και ικανοποιητικό».
«Έχει τόση σημασία η εικόνα στη σημερινή εποχή; Πόση σημασία πρέπει να έχει στην εποχή των social media, τελικά;» τους ρωτάω. «Δεν θα έλεγα ότι έχει τόσο σημασία η εικόνα όσο το να συνάδουν όλες οι πτυχές επικοινωνίας μιας τέχνης, στην προκειμένη περίπτωση της μουσικής, σε σημείο που το ισορροπημένο αποτέλεσμά τους να ενισχύει την τελική αισθητική εμπειρία. Είναι σημαντικό για εμάς πλέον, και λόγω της εποχής αλλά και λόγω προσωπικής επιθυμίας, οι τέχνες να συνεργάζονται μεταξύ τους και να αλληλεπιδρούν ως ομάδα, ει δυνατόν, στο ίδιο επίπεδο ποιότητας και να δημιουργούν μια ιστορία, έναν κόσμο, μια εμπειρία μέσα στην οποία ο δέκτης θα μπορεί να χαθεί για λίγο και να ζήσει εκεί, να δει πώς μπορεί να ταυτιστεί με τον δικό του τρόπο και όλο αυτό να αποτελέσει ένα σημείο αναφοράς για εκείνον. Ίσως και να ανακαλύψει ότι ένα κομμάτι του κατάφερε να εκφραστεί μέσα από αυτό που του προσφέραμε ως σύνολο. Θα ήταν πραγματικά υπέροχο αυτό και πολύ βοηθητικό από πλευράς εξέλιξης και για εμάς τους ίδιους».
— Ποια θα ήταν η ιδανική συνέχεια για τους Youth Valley;
Ένας δίσκος, ένα δυνατό, συναισθηματικά φορτισμένο live, βραχυπρόθεσμα. Μακροπρόθεσμα, όλες οι μπάντες και οι καλλιτέχνες της σκηνής να λειτουργούμε ενωμένα, με γνώμονα την αγάπη για τη μουσική και τον διάλογο μέσω αυτής με ένα κοινό που θα νιώθει όπως νιώθαμε κι εμείς όταν ακούγαμε τις αγαπημένες μας μπάντες: λυτρωμένοι, συγκινημένοι, ελεύθεροι, αποφασισμένοι να δημιουργήσουμε κι εμείς, μετουσιώνοντας τον εσωτερικό μας κόσμο.
Οι Youth Valley μόλις κυκλοφόρησαν το ομώνυμο EP τους σε βινύλιο από τη Make Me Happy Records.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
σχόλια