Τι ακούσαμε στα γραφεία της LIFO την περασμένη εβδομάδα, 22/10

Τι ακούσαμε στα γραφεία της LIFO την περασμένη εβδομάδα, 22/10 Facebook Twitter
1

Δεν ήταν καλή εβδομάδα, γενικά, και από μουσικής άποψης ήταν βαρετή κι αδιάφορη. Είχε όμως MGMT, την επιστροφή της SOPHIE και του Jonti και δύο ελληνικές παραγωγές που έχουν ενδιαφέρον.  

MGMT - Little Dark Age

Έχουν περάσει δέκα χρόνια από το ντεμπούτο τους Oracle Spectacular και μάλλον έχουν παραμεγαλώσει, γιατί γίνονται όλο και πιο σκοτεινοί. Στο πρώτο single από το νέο άλμπουμ τους Little Dark Age ακούγονται σαν Cure και φλερτάρουν με το gothic, και, περιέργως, τους πάει πολύ αυτή η αλλαγή. Δεν είναι εντυπωσιακή επιστροφή, αλλά είναι αξιοπρεπής.  

 

Dednewb - ✿ UR A LOSER ✿

Η Νιόβη σε παραγωγή του FlokosH και στίχους σαν απόσπασμα από σελίδα ημερολογίου: «i know why u dont like my pictures much / i know i am your secret crush / i know u think of my sweet touch / the way i flip my hair and such / and i know you're afraid so much / one day i could your head just bash / and i never tell u when i go to bed / u havent replied to what i said / now my lazy lil hearts really feelin blue / whats goin on tween me and u  / u know what bitch i see thru u...».
Υπάρχει και τέτοιες ελληνικές παραγωγές, ευτυχώς!  

 

Morrissey - Spent the Day in Bed

Το βίντεο του νέου του single. Αν είσαι φαν είναι καλό, δοκίμασε, αλλιώς προσπέρνα.

 

Shamir - Straight Boy

Ο Shamir ξεκίνησε με χορευτικά κομμάτια και άλλο φαινόταν ότι θα γίνει, αλλά ξαφνικά την είδε lo-fi και άλλαξε ήχο. Μετά το Ratchet πέρασε και μεγάλα λούκια προσωπικά. Το νέο του κομμάτι από το άλμπουμ Revelation που έρχεται πριν το τέλος της χρονιάς έχει τίτλο Straight Boy και στίχους προβοκατόρικους: «Won’t someone tell me why / I always seem to let these straight boys run my life» τραγουδάει στην αρχή και είναι εντελώς ροκ, άλλη φάση από τον παλιό εαυτό του.

 

Dizzee Rascal - Bop N Keep It Dippin

Το βίντεο είναι ολόκληρη ταινία με έναν τύπο που έκλεψε τα λεφτά του μαφιόζου Ράσκαλ και αλλάζει συνέχεια πρόσωπα για να μην τον εντοπίσει. Είναι σαν ταινία του Γκάι Ρίτσι με ολίγη από Wes Anderson.

 

GAIKA - BATTALION (feat. Miss Red)

Το νέο του κομμάτι από ένα EP στην Warp που έρχεται σηματοδοτώντας την εξέλιξή του και μια εμφάνιση στο Plissken που περιμένω πιο πολύ από οτιδήποτε άλλο στο φεστιβάλ.

 

SOPHIE — It's Okay To Cry

Η Σόφι δεν υπήρχε ποτέ, ήταν το εικονικό δημιούργημα ενός Αμερικάνου παραγωγού που έπαιζε με τη χροια της φωνής του πάνω σε ηλεκτρονικούς ήχους, δημιουργώντας κάτι που ονόμαζε hyperkinetic. Αυτό που έκανε στο πρώτο άλμπουμ του Product πριν από δύο χρόνια ήταν εντελώς πρωτότυπο και σύγχρονο, κι ας μην ήταν πρωτοφανές.  Η Sophie είναι πλέον υπαρκτή, είναι το όνομα που υπογράφει ο παραγωγός (χρησιμοποιεί πια το θηλυκό γένος για να αυτοχαρακτηριστεί) και το νέο κομμάτι του είναι αγνώριστο: έχει αφήσει πίσω την pitch-αρισμένη φωνή και τον ήχο που θύμιζε ηλεκτρονικό παιχνίδι ή καρτούν και τραγουδάει με κανονική φωνή ένα ποπ κομμάτι που είναι πολύ καλύτερο από αυτό που φαίνεται στην πρώτη ακρόαση...

 

Jonti - Staring Window

Όμορφο τραγούδι από τον Αυστραλό Jonti. Από το άλμπουμ του Tokorats. Ωραία επιστροφή.

 

Primal Scream - Higher Than the Sun

Το θυμήθηκα σήμερα. Το Screamadelica είναι ίσως το πιο αγαπημένο μου άλμπουμ της flower pop των ’90s κι αυτό το τραγούδι είναι ολόκληρη εμπειρία, σαν πρωινό μετά από μια βραδιά ξεφαντώματος εκείνη την εποχή. Αν υπάρχουν 4-5 τραγούδια που δεν βαριέμαι ποτέ ν’ ακούω, το Higher Than The Sun είναι σίγουρα ένα από αυτά.  

 

Keengboy feat. Kareem Kalokoh – Inferno

Το τραγούδι (της διαφήμισης) που ακούγεται παντού είναι ελληνική παραγωγή. Και ακούγεται και ο Kareem.

 
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Deadly Festivals

Μουσική / 9 φορές που το πάρτι μετατράπηκε σε εφιάλτη

Πάμε σε συναυλίες και φεστιβάλ για να περάσουμε καλά - δυστυχώς, αυτό δεν συμβαίνει πάντα. Πράξεις βίας που έχουν σημειωθεί σε διοργανώσεις σε όλο τον κόσμο αποδεικνύουν πως η ασφάλεια των συμμετεχόντων δεν μπορεί να είναι μια τεχνική υποσημείωση αλλά το θεμέλιο κάθε πολιτιστικής συγκέντρωσης.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι απολιτίκ - ή τουλάχιστον δεν ήταν

Μουσική / Η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι απολιτίκ - ή τουλάχιστον δεν ήταν

Μέσα σε ένα παγκόσμιο σκηνικό βίας, πολέμων και γενοκτονιών, η ηλεκτρονική μουσική καλείται να ξαναβρεί τη χαμένη της τιμή, ανακτώντας τον άμεσο, ενωτικό και απελευθερωτικό της χαρακτήρα.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
«Έπαθα νευρολογική διαταραχή, είχα αυτοκτονικές σκέψεις» - Κι εκεί γεννήθηκε ο Ivy Robins

Μουσική / Πέτρος Βεντουρής: «Έγραψα τραγούδια για να μην πεθάνω»

Όταν ο Πέτρος Βεντουρής βυθίστηκε στη σιωπή της κατάθλιψης λόγω μιας νευρολογικής ασθένειας, γεννήθηκε ένας άλλος εαυτός, ο Ivy Robins. Περνώντας μέσα από το σκοτάδι, την απώλεια και την ψυχοθεραπεία, βρήκε στη μουσική τον τρόπο να ξανασταθεί στα πόδια του.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Φεστιβάλ Ελάτειας: Εκεί που η μουσική στήνει φωλιά κάτω απ’ τα πλατάνια εδώ και 12 χρόνια

Φεστιβαλ Ελάτειας / «Δεν ήταν φεστιβάλ, δεν υπήρχε σκηνή, ούτε πρόγραμμα»

Ξεκίνησε ως ένα πάρτι στο δάσος. Σήμερα, δώδεκα χρόνια μετά, το Μουσικό Φεστιβάλ Ελάτειας έχει γίνει σημείο αναφοράς για όσους πιστεύουν στη δύναμη της κοινότητας, της αυθεντικότητας και της μουσικής που ενώνει.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ

σχόλια

1 σχόλια
Monsieur,Περί MGMT: Ταπεινή μου γνώμη είναι ότι το τραγουδάκι δεν θυμίζει σε τίποτα-μα-τίποτα Cure. Пιο πολύ σε Prog Rock φέρνει αλλά τέσπα. Και μάλλον πλάκα κάνουν με τα dark και δρακουλίστικα καθότι Halloween.