Τα τραγούδια του Jan Van de Engel είναι δημοτικά, σε στίχους του Ευθύμη Φιλίππου

Τα τραγούδια του Jan Van de Engel είναι δημοτικά, σε στίχους του Ευθύμη Φιλίππου Facebook Twitter
Ο Γιαν Βαν (Jan Van de Engel, όπως είναι ολόκληρο το καλλιτεχνικό του) είναι επαγγελματίας ντράμερ που έχει μεγάλη πορεία ως session μουσικός, έχει περάσει από γκρουπ, έχει συμμετάσχει σε ένα σωρό ηχογραφήσεις δίσκων και έχει παίξει μέχρι και σε σκυλάδικα... Φωτό: Freddie F./ LIFO
0

Την πρώτη φορά που είδα τον τύπο στο εξώφυλλο του νέου δίσκου του Γιαν Βαν –με παπανδρεϊκό ζιβάγκο, μουστάκι και μαύρο γυαλί– ήμουν σίγουρος ότι ήταν ο Πάμπλο Εσκομπάρ (που είναι πάλι της μόδας λόγω του σίριαλ «Narcos»). Δεν ήταν. Ήταν «ο βάρδος του δημοτικού τραγουδιού» Τάκης Καρναβάς. Και μέχρι ν' ακούσω τον δίσκο, δεν είχα ιδέα τι σοκ με περίμενε.

Ο Γιαν Βαν (Jan Van de Engel, όπως είναι ολόκληρο το καλλιτεχνικό του) είναι επαγγελματίας ντράμερ που έχει μεγάλη πορεία ως session μουσικός, έχει περάσει από γκρουπ, έχει συμμετάσχει σε ένα σωρό ηχογραφήσεις δίσκων και έχει παίξει μέχρι και σε σκυλάδικα. Το «Γιαν Βαν» είναι ο δεύτερος δίσκος του, ένας δίσκος που από την αρχή σε ξαφνιάζει με τον ήχο του, μετά με τους στίχους του κι όσο συνεχίζει να παίζει δεν πιστεύεις στ' αυτιά σου. Πρόκειται για ένα άλμπουμ με μια εντελώς μοντέρνα αντιμετώπιση του δημοτικού τραγουδιού (ακόμα και του πανηγυριώτικου), μελετημένο μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια και με μια εντελώς σύγχρονη αισθητική που δεν έχει ούτε τη μίρλα ούτε την μπανάλ θεματολογία του έντεχνου. Έχει στοιχεία τζαζ, αλλά άποψη συγγένειας τον τοποθετείς δίπλα στους δίσκους του Τάκη Καρναβά, κι ας μην έχει ούτε και με αυτούς σχέση.

Είμαστε σε φάση "τέρμα τα δίφραγκα" και ο μόνος που μπορεί να κάνει τη διαφορά πλέον είναι ο κόσμος. Έχουμε τη δύναμη και πρέπει να είμαστε συνειδητοί σε κάθε μας επιλογή, σε κάθε μας στάση, προσωπική και κοινωνική.

Κάποια τραγούδια είναι πραγματικά συγκλονιστικά, όπως η «Μαύρη Τσάντα», που ξεκινάει σαν μια πειραγμένη διασκευή του «Νεκρού Αδελφού» και όταν προσέξεις τι λέει, σε πιάνει ανατριχίλα: «Πριν φύγετε απ' το σπίτι μου / όταν θα ξημερώσει / να πάρετε ό,τι θέλετε / κι ό,τι σας κάνει κέφι / Αυτήν τη ζώνη την καφέ / που 'χω στο παντελόνι / για να χτυπάτε τους ληστές / να δέρνετε τους ψεύτες / Πάρτε το δέντρο απ' την αυλή / να το 'χετε για ίσκιο / και του πιστού του σκύλου μου / τα δόντια για κολιέδες / Λιώστε όλες τις λίρες μου / φτιάξτε χρυσές χαντζάρες / κι αν θέλετε για μουσική / κι αν ψάχνετε για κέφι / του αδερφού μου του μικρού το δέρμα για νταούλι / της αδερφής μου τα μαλλιά να κάνετε πινέλα / να ζωγραφίζετε βουνά και ζώα και λουλούδια / Εσείς είστε για φίλοι μου / κι οι άλλοι για εχθροί μου / Μόνο αφήστε μου εδώ / την τσάντα μου τη μαύρη / που χώρεσα τη χτένα μου / και μια ασημένια πένα». Το υπέροχο νεο-δημοτικό με τους στίχους του Ευθύμη Φιλίππου είναι ένα από τα δέκα κομμάτια του δίσκου (ο Ευθύμης έχει γράψει και άλλα τρία), που προς το παρόν κυκλοφορεί μόνο σε κασέτα!

Ο Γιάννης Αγγελόπουλος είναι χαμηλών τόνων και πολύ λακωνικός, μιλά κοφτά. «Ασχολήθηκα με τη μουσική πολύ φυσικά, στα 13 μου, άρχισα να βαράω ό,τι έβγαζε ήχο» λέει. «Συμβαίνει σε πολλά πιτσιρίκια, σ' εμένα μάλλον ήταν μια μόνιμη κατάσταση. Άρχισα να ψάχνω στο κοντινό περιβάλλον άλλους που είχαν το ίδιο πάθος. Ο Παναγιώτης, ο μεγάλος μου αδελφός, με πήγαινε σε κάτι φίλους του που είχαν μπάντα κι έπαιζαν, στη Σαλαμίνα, εκεί μεγάλωσα. Μου πήρε δώρο κάποια Χριστούγεννα το πρώτο μου σετ, ένα practice της Remo, αυτά που δεν κάνουν πολύ θόρυβο. Έμπλεξα με τη Φιλαρμονική – ο άλλος μου αδελφός, ο Νίκος, έπαιζε εκεί κλαρίνο, με έβαλαν κι εμένα. Έπειτα από ένα-δυο απογεύματα τενούτας και φυσήματος ξεκαθάρισα τα πράγματα και τους εξήγησα τον λόγο για τον οποίο είχα βρεθεί σε αυτήν τη βρομερή υπόγα όπου κάναμε πρόβες: ήθελα να βαρέσω! Μετά, πάλι υπό την καθοδήγηση και προστασία του μεγάλου αδελφού, μετακόμισα μαζί του στα Εξάρχεια, Πολυκλαδικό Λύκειο πίσω από το γήπεδο της Λεωφόρου. Στην Αθήνα πλέον είχα περισσότερες ευκαιρίες να βρεθώ με μπάντες, μουσικούς, δασκάλους. Ωδεία, μελέτη και επιτέλους τελειώνω με την υπόθεση "σχολείο", που αν εξαιρέσεις κάποιες στιγμές, ήταν χάσιμο χρόνου, κάτι σαν τον στρατό. Άρχισα να δουλεύω σε μαγαζί, βράδυ, μπουζούκια, μεροκάματο κι εκπαίδευση. Πολλές μπάντες, ούτε τα ονόματα δεν θυμάμαι. Συχνότητες, Μελόδραμα, ρoκ, φανκ, τζαζ, μέχρι και ένα κάποιο αβανγκάρντ με τους Ανάσκελα. Από το ένα στο άλλο, και ο τότε δάσκαλός μου Νίκος Αντύπας κάνει hit με την Αλεξίου και το "Δι' Ευχών" και θέλει έναν πιτσιρικά να του στήνει τα τύμπανα – περιοδεία και Αμερική και Αυστραλία και Ευρώπη. Τύχη! Κάπως έτσι καταλαβαίνω πως θέλω να ζήσω εκτός για κάποια χρόνια. Έμεινα 7 χρόνια στην Ολλανδία, αποφοίτησα από το κονσερβατόριο του Ρότερνταμ. Πολλές μπάντες και εκεί, αλλά και άσχετες δουλειές, με highlight αυτήν του ταχυδρόμου, ναι, με ποδηλατάκι!».

Τον ρωτάω αν προσφέρεται η Αθήνα για να εμφανιστούν νέα πράγματα. «Μάλλον όχι», λέει, «αλλά να που, παρ' όλα αυτά, όλο και κάτι καινούργιο βγαίνει και ακούς από φίλους τι ωραίο live που είδαν χθες το βράδυ. Είμαστε σε φάση "τέρμα τα δίφραγκα" και ο μόνος που μπορεί να κάνει τη διαφορά πλέον είναι ο κόσμος. Έχουμε τη δύναμη και πρέπει να είμαστε συνειδητοί σε κάθε μας επιλογή, σε κάθε μας στάση, προσωπική και κοινωνική».

Τα τραγούδια του Jan Van de Engel είναι δημοτικά, σε στίχους του Ευθύμη Φιλίππου Facebook Twitter
Ο δίσκος "Γιαν Βαν" έγινε με πολλή αγάπη και μεράκι στο υπόγειο του σπιτιού μου, σε συνθήκη DIY, από επιλογή και στάση... Φωτό: Freddie F./ LIFO

«Τι είναι η μουσική για σένα;». «Δεν ξέρω τι να σου πω. Σίγουρα θα μπορούσα να ζω χωρίς να παίζω, με τίποτα όμως χωρίς να ακούω».

Μιλάμε για το δημοτικό, που είναι το μόνο είδος που δεν έχει εξελιχθεί και οι περισσότεροι το αντιμετωπίζουν ακαδημαϊκά ή δεν τολμούν καν να το αγγίξουν. «Προσωπικά, με συγκινεί χωρίς να το έχω σπουδάσει, χωρίς να το έχω μελετήσει» λέει. «Είναι πιο δυνατό από εμένα και γι' αυτό αποφάσισα να κάνω το "Γιαν Βαν", για την αφόρητη γοητεία που μου ασκεί. Ο δίσκος "Γιαν Βαν" έγινε με πολλή αγάπη και μεράκι στο υπόγειο του σπιτιού μου, σε συνθήκη DIY, από επιλογή και στάση. Το έκανα με τον φίλο και αδερφό, ηχολήπτη Τάσο Μπακασιέτα, που είχε όλη την ευθύνη για τα τεχνικά. Έπαιξαν πολλοί φίλοι μουσικοί, που παίζω μαζί τους τα τελευταία χρόνια σε διάφορα πρότζεκτ. Κανένας δεν πληρώθηκε και όλοι βοήθησαν τη μουσική μου να πάει παραπέρα, να εξελιχθεί. Είναι εύκολο να κάνεις μουσική σήμερα με ένα λάπτοπ και τόσο δύσκολο να κάνεις κάτι φρέσκο, κάτι ζωντανό. Μεγάλη αλλαγή ήταν επίσης πως για πρώτη φορά έκανα τραγούδια στους στίχους κάποιου άλλου. Η συνεργασία με τον Ευθύμη Φιλίππου ήταν καθοριστική, με πήγε παραπέρα ως μουσικό, μου έδωσε την ευκαιρία να γράψω μουσικές που δεν θα 'γραφα αν δεν είχα πάρει στο χέρι αυτούς τους στίχους». Με τον Ευθύμη είχαν συνεργαστεί πρόσφατα και στα Αίματα που ανέβηκαν στη Στέγη, σε μουσική του Γιαν Βαν.

Μιλάμε για την κατάσταση που ζούμε καθημερινά, μια παράνοια, και διηγείται ιστορίες που έζησε και τον συγκίνησαν. «Πριν από μια εβδομάδα, σε ένα μαγαζί στον Πειραιά, η ιδιοκτήτρια έλεγε σε μια πελάτισσα πως πέταξε μουσκεμένο μπαγιάτικο ψωμί στα περιστέρια και πήγε ένας άστεγος κύριος, το μάζεψε και το έφαγε. Ήταν σαν να είχα βρεθεί εκεί μόνο και μόνο για να κρυφακούσω. Βλέπουμε τόσα, ακούμε τόσα, που έχουμε πάθει ανοσία. Όταν όμως το ακούς από πρώτο χέρι, έτσι λαθραία... Σκατά!».

Τα τραγούδια του Jan Van de Engel είναι δημοτικά, σε στίχους του Ευθύμη Φιλίππου Facebook Twitter
Είναι εύκολο να κάνεις μουσική σήμερα με ένα λάπτοπ και τόσο δύσκολο να κάνεις κάτι φρέσκο, κάτι ζωντανό. Μεγάλη αλλαγή ήταν επίσης πως για πρώτη φορά έκανα τραγούδια στους στίχους κάποιου άλλου... Φωτό: Freddie F./ LIFO

Ο δίσκος ΓΙΑΝ ΒΑΝ του Jan Van de Engel κυκλοφορεί σε κασέτα. Ο δίσκος βινιλίου θα κυκλοφορήσει σύντομα. Στη φωνή είναι ο Αλέξης Ιωάννου.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

105’ με τον Rack

Μουσική / Rack: «Έχω φάει σφαλιάρες γιατί τις ζήταγα, αλλά η ζωή μου πλέον έχει αλλάξει»

Γιος του Λεκτικού Επεξεργαστή και με καριέρα που εκτοξεύτηκε νωρίς, ο δημοφιλής ράπερ έχει αλλάξει ρότα. Στα 25 του, πιο ήρεμος από ποτέ, απολαμβάνει μια φήμη που έφτασε μέχρι το Χόλιγουντ.
M. HULOT
Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Μουσική / Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Το ακριτικό διαβαλκανικό φεστιβάλ του Christopher King και της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση ξεσήκωσε για άλλη μια χρονιά άτομα κάθε ηλικίας και καταγωγής με παραδοσιακή μουσική απρόσμενη και συναρπαστική.
M. HULOT
Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Η Ματούλα Κουστένη διερευνά τη σχέση του ποιητή με τον συνθέτη, την αφετηρία της δημιουργίας του μεγάλου έργου «Άξιον Εστί» και την πορεία του μέχρι την πρώτη ηχογράφηση.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Μουσική / Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Η artistic και managing director της High Priority Promotions, η μόνη γυναίκα με αυτήν τη θέση στην Ελλάδα, μιλά για τις συναυλίες, τη μουσική σήμερα, τις αλλαγές σε καλλιτέχνες και κοινό και το Memory Corner με τα ιδιαίτερα vintage ρούχα, την άλλη μεγάλη της αγάπη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses».

Μουσική / Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses»

Για χρόνια η Q Lazzarus του «Goodbye Horses», μία από τις πιο αδικημένες ερμηνεύτριες στην ιστορία της ποπ μουσικής, παρέμενε μια μυστηριώδης φιγούρα, τώρα όμως ένα μουσικό ντοκιμαντέρ φωτίζει τη ζωή της.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Ερμής

Μουσική / Ermis: «Το τρέμολο του μπουζουκιού ήταν ο αγαπημένος μου ήχος από νιάνιαρο»

O περιζήτητος νέος συνθέτης που έχει συνεργαστεί με τον Good Job Nicky, τη Μαρίνα Σάττι, τη Χάρις Αλεξίου και τον Sidarta επαναπροσδιορίζει τον ήχο του μπουζουκιού και της κλασικής μουσικής με σεβασμό και τόλμη.
M. HULOT
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Πολυαγαπημένη μου Βίβιαν»: Στο φως η επιστολή που έγραψε ο Μάλκολμ ΜακΛάρεν στην Βίβιαν Γουέστγουντ λίγο πριν τον θάνατό του

Μουσική / Η επιστολή μεταμέλειας του Μάλκολμ ΜακΛάρεν προς τη Βίβιαν Γουέστγουντ, λίγο πριν τον θάνατό του

Τα αποκαλυπτήρια μιας επιστολής γεμάτης μετάνοια αλλά και πικρία, την οποία έγραψε –αλλά δεν έστειλε ποτέ– ο διαβόητος μάνατζερ των Sex Pistols προς την πρώην σύντροφο και συνοδοιπόρο του.
THE LIFO TEAM