Από μικρό παιδί κρατώ στενή επαφή με τον κόσμο των μουσικών βιβλίων. Θεωρώ πως η ανάγνωση μουσικών λευκωμάτων, (αυτό)βιογραφιών, εκλαϊκευμένων μουσικολογικών μελετών και αναλύσεων, ερευνών συγκεκριμένων κεφαλαίων της μουσικής ιστορίας κ.ά. θρέφει διανοητικά την ακρόαση δίσκων και συμβάλλει στη μεγιστοποίηση της ηχητικής εμπειρίας μέσα από τη βαθύτερη κατανόηση των επιμέρους συστατικών της.
Μπορεί στο τέλος κάθε έτους να συνειδητοποιώ πως μου έχουν ξεφύγει κάποια βιβλία που θα ήθελα να έχω διαβάσει για να διαμορφώσω μια πληρέστερη εικόνα, αλλά φέτος κατάφερα να ξεχωρίσω πέντε κυκλοφορίες για την ειλικρινή γραφή τους, τη δημοσιογραφική διεισδυτικότητα και τον διαυγή τρόπο με τον οποίον αποτυπώνουν τη σύγχρονη μουσική πραγματικότητα.
Το μόνο βέβαιο είναι πως αυτό το είδος της λογοτεχνίας έχει καταφέρει να κρατήσει το ενδιαφέρον μου αμείωτο, ειδικά σε εποχές που η μυρωδιά της τυπωμένης σελίδας ισοδυναμεί με μια επαναστατική πράξη.
«Uncommon People: The rise and fall of the rock stars»
David Hepworth (Henry Holt and Co.)
Το όνομα του David Hepworth είναι συνυφασμένο με τον κόσμο του βρετανικού μουσικού Τύπου. Ο διακεκριμένος δημοσιογράφος, συγγραφέας και μουσικός αναλυτής βρίσκεται πίσω από την ίδρυση μερικών εκ των σημαντικότερων μουσικών εκδόσεων της χώρας του (Mojo,Q κ.ά.), έχει υπάρξει παρουσιαστής του εμβληματικού τηλεοπτικού ροκ προγράμματος του BBC «Whistle Test», ενώ σήμερα αρθρογραφεί στην «Guardian».
Συνεπώς, η άποψή του σχετικά με τους λόγους που η έννοια του ροκ σταρ έχει πάψει να υφίσταται στη σημερινή μουσική πραγματικότητα είναι κάτι παραπάνω από πολύτιμη.
Στο διαφωτιστικό τέταρτο βιβλίο του ο Hepworth ξεκινάει από τον Little Richard, τον πρώτο αληθινό rock'n'roll αστέρα, και καταλήγει στον τελευταίο, σύμφωνα με τον ίδιο, τον Kurt Cobain, αφού πρώτα έχει καταγράψει τις σημαντικότερες ιστορικές συγκυρίες και κομβικές στιγμές τριάντα οκτώ ακόμη σπουδαίων προσωπικοτήτων της ροκ μυθολογίας, όπως ο Robert Plant, ο Bob Dylan, ο David Bowie κ.ά.
Ο Βρετανός συγγραφέας, στη χειμαρρώδη γραφή του, εστιάζει όχι τόσο σε άγνωστες εγκυκλοπαιδικές γνώσεις και trivia για τους πρωταγωνιστές του βιβλίου αλλά περισσότερο στην αποδόμηση του χαρακτήρα τους, στην κατανόηση των λόγων που αυτοί οι καθημερινοί άνθρωποι έγιναν σταρ και, τέλος, στο τι αναζητούσαν οι θαυμαστές τους στη μουσική τους.
«Να είναι εξωπραγματικοί αλλά και ακριβώς σαν κι εμάς» εξηγεί σε κάποιο σημείο. Η περίοδος που η λέξη «ροκ σταρ» είχε νόημα έχει πεθάνει, σύμφωνα με τον Hepworth, και μέσα από αυτό το συναρπαστικό ανάγνωσμα μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε πως ως ιδεολογία οργιάζει ακόμα στο υποσυνείδητο, στη φαντασία και στη ζωή μας.
«Lou Reed: A Life»
Anthony DeCurtis (John Murray)
O Anthony DeCurtis είναι ένας πανεπιστημιακός στον χώρο της αμερικανικής λογοτεχνίας, ενώ παράλληλα συνεργάζεται ως μουσικός συντάκτης με το θρυλικό έντυπο «Rolling Stone».
Ωστόσο το σημαντικότερο «προσόν» του είναι το γεγονός πως αποτελεί τον μοναδικό μουσικό δημοσιογράφο που συμπάθησε ποτέ ο ιδιόρρυθμος Lou Reed. Έχοντας αυτό το πλεονέκτημα, του πήρε πολλές ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις πριν πεθάνει.
Ο Αμερικανός συγγραφέας αξιοποίησε αυτό το ανεκτίμητο υλικό, πραγματοποίησε μια υποδειγματική και εκτεταμένη δημοσιογραφική έρευνα, μιλώντας με όλους τους ανθρώπους που σχετίζονταν μαζί του, εμβάθυνε ακόμα περισσότερο στους δίσκους του ιδιοφυή μουσικού και τελικά ένωσε τα κομμάτια για να προκύψει η πιο απολαυστική και ενδελεχής βιογραφία που έχει γραφτεί για τον Lou Reed.
Η γραφή του DeCurtis εισχωρεί βαθιά στον ψυχισμό και στον υποσυνείδητο κόσμο του ανθρώπου που επαναφεύρισκε τον εαυτό του συνεχώς μέσα από το έργο του. Αντιμετωπίζει τον Lou Reed όχι τόσο ως ρoκ σταρ αλλά ως έναν άνθρωπο της τέχνης και των γραμμάτων που βρήκε στο ροκ το μέσο έκφρασής του.
Από τους Velvet Underground μέχρι την πειραματική φάση του και από τις μέρες του Βερολίνου μέχρι τον θάνατό του, η βιογραφία αυτή ξεδιπλώνει αριστοτεχνικά την οδύσσεια ενός εκ των εμβληματικότερων μορφών του ροκ αφηγήματος.
«Art Sex Music»
Cosey Fanni Tutti (Faber & Faber)
Αυτό είναι το βιβλίο που βρέθηκε στις περισσότερες φετινές λίστες των πιο γνωστών μουσικών δημοσιογραφικών μέσων (Pitchfork, Mojo, Uncut κ.α.). Με την αξία του, βέβαια, καθώς αποτελεί μια βαθιά προσωπική, συγκλονιστική και αποκαλυπτική αυτοβιογραφία του ταραχώδους βίου της Cosey Fanni Tutti.
Η Βρετανίδα πολυπράγμων Christine Newby, όπως είναι το πραγματικό της όνομα, ήταν μέλος της πρωτοποριακής industrial μπάντας Throbbing Gristle, ενώ σήμερα συνεχίζει να δημιουργεί αβανγκάρντ μουσική με τους Chris and Cosey ή ως Carter Tutti.
Από τη συμμετοχή της στους «καταστροφείς του πολιτισμού» (έτσι είχαν ονομαστεί από τους συντηρητικούς οι Throbbing Gristle) μέχρι την εκπροσώπηση της πατρίδας στην 9η Μπιενάλε στο Παρίσι, και από τον/την πρώτο/-η εραστή και πρώην συμπαίκτη/-κτρια Genesis P- Orridge μέχρι τη δουλειά της ως στρίπερ καλλιτέχνιδος και πορνογραφικού μοντέλου, στα απομνημονεύματα αυτά φανερώνεται μια επαναστατική προσωπικότητα που δεν φοβήθηκε να κάνει αντισυμβατική ζωή και καριέρα, χαρίζοντας ολόκληρη την ύπαρξή της στην τέχνη.
«Grant & I: Inside and οutside the Go-Betweens»
Robert Forster (Omnibus)
Οι Go-Betweens ήταν μια indie pop μπάντα από το Μπρισμπέιν της Αυστραλίας, η οποία έχει γράψει μερικούς από τους πιο κινηματογραφικούς στίχους και πιο ανατριχιαστικές μελωδίες της σύγχρονης μουσικής ιστορίας.
Ο Robert Forster και ο Grant McLennan ήταν φίλοι για δεκατρία χρόνια πριν σχηματίσουν την μπάντα, ζώντας στο μάξιμουμ τις ηδονές και τις συνέπειες μιας έντονης μουσικής καριέρας.
Τον Δεκέμβριο του 1989 η μπάντα διαλύθηκε και την ίδια μέρα η Amanda Brown, μέλος του γκρουπ και κοπέλα του ΜcLennan, είπε στον τελευταίο πως ήθελε να χωρίσουν. Ο χωρισμός αυτός άλλαξε τη ζωή του Αυστραλού μουσικού και δεν μπόρεσε να τον ξεπεράσει ποτέ πραγματικά, με το τελευταίο κεφάλαιο της άδοξης ιστορίας να γράφεται στις 6 Μαΐου του 2006, όποτε και πέθανε από καρδιακή προσβολή.
Όπως δήλωσε ο Forster στο Mojo πρόσφατα, την επομένη του θανάτου του ο κολλητός και συμπαίκτης του τού έστειλε μήνυμα στον ύπνο του παροτρύνοντάς τον «πει στον κόσμο τι κάναμε».
Του πήρε δύο χρόνια για να βρει τη δύναμη να γράψει την πρώτη πρόταση («Η τελευταία φορά που μίλησα στον Grant ήταν μια Τετάρτη») και άλλα πέντε να ασχοληθεί σοβαρά με αυτή την άλλοτε τρυφερή κι άλλοτε σκληρή, άλλοτε πνευματώδη κι άλλοτε κυνική αυτοβιογραφία όχι μόνο της μπάντας που είχαν αλλά κυρίως μιας τρομερής φιλίας που χάραξε τις ψυχές τους.
Ένα συγκινητικό βιβλίο σπάνιας ευαισθησίας που χρησιμοποιεί τη μουσική μόνο ως φόντο για μια ιστορία που αναδεικνύει το μεγαλείο αυτών των δύο Αυστραλών.
«Meet me in the bathroom: Rebirth and rock and roll in New York City 2001-2011»
Lizzy Goodman (Dey Street Books)
H Αμερικανίδα δημοσιογράφος και συγγραφέας κατάφερε να γράψει το πιο rock 'n' roll, σέξι, εκρηκτικό, εθιστικό και απολαυστικό μουσικό βιβλίο της χρονιάς.
Η Goodman εδώ καταγράφει την ιστορία της συναρπαστικής ροκ σκηνής της Νέας Υόρκης των αρχών της χιλιετίας με τον πιο συναρπαστικό τρόπο, δηλαδή μέσα από εκτεταμένες συνεντεύξεις με τους πρωταγωνιστές της.
Η Goodman βίωσε έντονα τη μεταβαλλόμενη πραγματικότητα της αμερικανικής μητρόπολης και μετά από έξι χρόνια έρευνας και συνεντεύξεων απαθανάτισε με τη γραφή της αυτό το μοντέρνο rock'n'roll παραμύθι, στο οποίο θα συναντήσετε ονόματα όπως αυτά των Rapture, των Killers, του Jack White, του Moby και των Strokes ή, αλλιώς, τους «τελευταίους πραγματικούς ροκ σταρ».
Διαβάστε περισσότερα για το βιβλίο εδώ >>>
σχόλια