Σίλια Κατραλή: «Ονειρεύομαι έναν κόσμο ελεύθερο σαν κάμπινγκ»

Η ΣΙΛΙΑ ΚΑΤΡΑΛΗ έχει βρει (ευτυχώς) διαφορετικούς τρόπους να εκφράζει τη θετική της ενέργεια μέσα από το θέατρο, τη συγγραφή και τη μουσική. Μόλις κυκλοφόρησε το single «Κρίνα Λευκά» που σε προϊδεάζει επαρκώς (και επιτυχώς) για το άλμπουμ «Ελεύθερο Κάμπινγκ», το οποίο έρχεται για να μας κάνει λίγο πιο χαρούμενους!

— Σίλια, τι έχει μεσολαβήσει από τη φάση Led Zeppelin μέχρι τα «Κρίνα Λευκά»; Πώς από τις ροκ μπάντες φτάσαμε στον δίσκο «Ελεύθερο Κάμπινγκ»;

Μεσολάβησε κάτι σαν τη Μεταμόρφωση του Κάφκα. Ούτε κι εγώ μπορώ να δώσω σαφή απάντηση. Μου αρέσει να πειραματίζομαι με διάφορα είδη, τόσο στη μουσική όσο και στην τέχνη γενικότερα. Κάπως έτσι προέκυψαν τα «Κρίνα Λευκά», όπως και ολόκληρος ο δίσκος. Δεν υπήρξε σχέδιο. Σχεδόν ποτέ δεν υπάρχει. Και όποτε υπάρχει, ανατρέπεται. Το λες και παρατεταμένη εφηβεία.

— Πώς επιλέχθηκε ο τίτλος «Ελεύθερο Κάμπινγκ» για το άλμπουμ;

Ο τίτλος είναι συμβολικός. Ονειρεύομαι έναν κόσμο ελεύθερο σαν κάμπινγκ. Έναν κόσμο μέσα στον οποίο οι ιδέες, οι αγκαλιές και η αγάπη θα διακινούνται ελεύθερα και δεν θα επιβάλλονται από τις εκάστοτε εξουσίες, σαν καταπιεστικό μανιφέστο. Πρόκειται για έναν ουσιώδη παραλογισμό στον οποίο πίστεψα βαθιά ως το κόκαλο και ρίσκαρα χωρίς στεγανοποιημένη λογική –και ευτυχώς–, χωρίς να μετανιώσω ούτε μια στιγμή για καμία από τις επιλογές μου.

Γνώρισα ανθρώπους που συγκινούνται και αγαπούν ελεύθερα ή και όχι, ανθρώπους που ξενυχτούν δημιουργικά ή και όχι, ανθρώπους πανέμορφους μέσα και έξω, ανθρώπους που χρησιμοποιούν κινητά τηλέφωνα μιας άλλης δεκαετίας επειδή έτσι βολεύονται, αδιαφορώντας πλήρως για τη μόδα και τον κοινωνικό κομφορμισμό που μας επιβάλλεται, ανθρώπους ονειροπόλους, δυνατούς και επίμονους, ανθρώπους υπερταλαντούχους που παίζουν καμιά εικοσαριά μουσικά όργανα μόνο για πρωινό, ανθρώπους συγκροτημένους που βάζουν τα φιλτράκια με συγκεκριμένη σειρά στο κουτί τους, ανθρώπους που συμφωνούν μαζί μου κάνοντας ερωτήσεις, ανθρώπους που εμπιστεύτηκα και με εμπιστεύτηκαν ακραία και σε βάθος, ανθρώπους σαν εμένα. Πρόκειται για μια «ερωτευμένη ιδέα» που θα παρουσιαστεί διαδοχικά μέσα από ένα σύνολο επτά τραγουδιών τα οποία κινούνται σε χιουμοριστικό, οικείο, αθηναϊκό ύφος, με αγάπη. Κι αν πετύχει, η επιτυχία αυτή θα οφείλεται στους ίδιους αυτούς ανθρώπους.

— Μίλησέ μου για τον τίτλο «τραγουδοηθοποιός»; Πιστεύεις ότι είναι ένα επάγγελμα που έχει μέλλον;

Είναι μια λέξη που εφηύρα η ίδια για τον εαυτό μου. Όταν με χαρακτήρισαν τραγουδοποιό, ψιλοξαφνιάστηκα, μια και πρόκειται για έναν πολύ βαρύ τίτλο για να τον υιοθετήσω τόσο γρήγορα. Γράφω στίχους, ενίοτε μουσική, θεατρικά έργα και βιβλία. Συχνάζω σε θεατρικές σκηνές της Αθήνας, κάποτε και σε μουσικές. Επίσης, φτιάχνω πολύ καλό φρέντο εσπρέσο. Δεν ξέρω αν θα έχει μέλλον όλο αυτό. Ούτε για το παρόν του είμαι βέβαιη. Πάντως, σίγουρα θα έχει πλάκα.

— Συμπλήρωσε την πρόταση «όλα θα πάνε κ...».

Η πρόταση αυτή δεν μπορεί να συμπληρωθεί δημοσίως, καθώς εμπεριέχει ακατάλληλη για ανηλίκους λέξη. Ας πούμε πως όλα θα πάνε καλά ή κακά. Ή οτιδήποτε άλλο ξεκινάει από «κ» και τελειώνει σε «α», χωρίς να ψάχνει για συνέχεια. Δεν έχει σημασία. Άλλωστε, η διαδρομή μετράει. Και το καλό θα νικήσει στο τέλος.

«Κρίνα λευκά»

Μουσική - Στίχοι: Νικόλας Αδέσποτος

Ενορχήστρωση: Βαγγέλης Καραπέτρος (studio Παζλ)

Κυκλοφορεί από τη Walnut Entertainment