ΣΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ’60, ο Πίτερ Μπράουν ήταν βοηθός του Μπράιαν Επστάιν, του μάνατζερ των Beatles, και στη συνέχεια στέλεχος της Apple Corps, της εταιρείας του συγκροτήματος. Βασικός παράγοντας του μυστικοπαθούς εσωτερικού κύκλου των Beatles, ο Μπράουν διατηρούσε ένα κόκκινο τηλέφωνο στο γραφείο του, ο αριθμός του οποίου ήταν γνωστός μόνο στα τέσσερα μέλη.
Και ήταν αυτός που, το 1969, ενημέρωσε τον Τζον Λένον ότι αυτός και η Γιόκο Όνο θα μπορούσαν να παντρευτούν γρήγορα και αθόρυβα σε μια μικρή βρετανική αποικία στην άκρη της Μεσογείου, στο Γιβραλτάρ – συμβουλή που απαθανατίστηκε στο κομμάτι The Ballad of John and Yoko: Peter Brown called to say, "You can make it OK / You can get married in Gibraltar, near Spain".
Την επόμενη εβδομάδα, ο Μπράουν μαζί με τον συγγραφέα Στίβεν Γκέινς κυκλοφορούν ένα βιβλίο με τίτλο All You Need Is Love: The Beatles in Their Own Words, το οποίο αποτελείται από συνεντεύξεις που έδωσαν το 1980 και το 1981 τα μέλη του συγκροτήματος αλλά και άνθρωποι που βρίσκονταν κοντά στους Beatles, συμπεριλαμβανομένων επιχειρηματιών, δικηγόρων, συζύγων και πρώην συζύγων.
Το νέο βιβλίο πάει ακόμα πιο βαθιά στη μυστική ιστορία των Beatles. Προσφέρει ένα εκτεταμένο κείμενο με την Όνο να αρνείται, όχι πολύ πειστικά, ότι αυτή μύησε τον Λένον στην ηρωίνη, και περιλαμβάνει διάφορες μαρτυρίες από πρώτο χέρι για τις απειλές και το χάος που αντιμετώπισε το συγκρότημα κατά την περιοδεία του στη Μανίλα το 1966.
Πρόκειται για μια πιο αναλυτική εκδοχή του ακατέργαστου υλικού που χρησιμοποίησαν ο Μπράουν και ο Γκέινς για την προηγούμενη αφηγηματική βιογραφία τους για το συγκρότημα, The Love You Make: An Insider's Story of the Beatles, που εκδόθηκε το 1983. 87 ετών σήμερα και πάντα κομψότατος, ο Μπράουν αποτελεί μια πολωτική φιγούρα στην ιστορία των Beatles. Υπήρξε μάρτυρας σε μερικές από τις πιο σημαντικές στιγμές του συγκροτήματος αλλά και έμπιστος φύλακας των μυστικών του. «Οι μόνοι που έχουν απομείνει πια είναι ο Πολ, ο Ρίνγκο κι εγώ», λέει σήμερα.
Όμως η έκδοση του The Love You Make πριν από τέσσερις δεκαετίες τον τοποθέτησε στον ρόλο του «κακού», τρόπον τινά. Σύμφωνα με τον ίδιο, το συγκρότημα είχε δεχτεί τότε να δώσει συνεντεύξεις για να αποκαταστήσει τα πράγματα σχετικά με την ιστορία του. Ωστόσο, το βιβλίο θεωρήθηκε ότι ήταν υπερβολικά απασχολημένο με τη σεξουαλική ζωή και τις εσωτερικές διαμάχες των μελών του συγκροτήματος, με τη μουσική να αποτελεί δευτερεύον θέμα. Για τους Beatles και πολλούς από τον στενό τους κύκλο, θεωρήθηκε προδοσία. Ο Πολ Μακάρτνεϊ κατηγόρησε τον Μπράουν ότι τον παραπλάνησε, ενώ η σύζυγός του Λίντα είχε δηλώσει ότι εκείνη και ο Πολ έκαψαν τελετουργικά το βιβλίο.
Ο ίδιος ο Μπράουν επιμένει ότι το βιβλίο στέκει ως ακριβής απεικόνιση των γεγονότων και ότι οι Beatles γνώριζαν πολύ καλά από πριν το περιεχόμενό του. Ο Γκέινς, από την πλευρά του, αποδίδει τη φήμη του αρχικού βιβλίου στην άρνησή του ίδιου και του Μπράουν να εκδώσουν μια ευπρεπισμένη αγιογραφία και στην απόφασή τους να δημοσιεύσουν αμφιλεγόμενες ιδιωτικές λεπτομέρειες. Μεταξύ αυτών ήταν και μια φήμη ότι ο Λένον είχε κάποτε σεξουαλική επαφή με τον Επστάιν, την οποία ο Μπράουν και ο Γκέινς ανέφεραν ως γεγονός, βασιζόμενοι στην έρευνά τους. Αυτό το επεισόδιο, σε ένα ταξίδι στην Ισπανία το 1963, συζητείται εδώ και χρόνια από τους σχολιαστές των Beatles.
Ο Λένον είχε αρνηθεί ότι έκανε σεξ με τον μάνατζερ του συγκροτήματος, λέγοντας σε συνέντευξή του στο Playboy: «Ήταν σχεδόν ερωτική σχέση, αλλά όχι ακριβώς. Δεν ολοκληρώθηκε ποτέ».
Το νέο βιβλίο πάει ακόμα πιο βαθιά στη μυστική ιστορία των Beatles. Προσφέρει ένα εκτεταμένο κείμενο με την Όνο να αρνείται, όχι πολύ πειστικά, ότι αυτή μύησε τον Λένον στην ηρωίνη, και περιλαμβάνει διάφορες μαρτυρίες από πρώτο χέρι για τις απειλές και το χάος που αντιμετώπισε το συγκρότημα κατά την περιοδεία του στη Μανίλα το 1966. Ο Ρον Κας, ο οποίος ήταν επικεφαλής της δισκογραφικής εταιρείας Apple των Beatles, περιγράφει την παντελή αδυναμία λειτουργίας μιας επιχείρησης με τον Λένον και τον Μακάρτνεϊ ως αφεντικά.
Διαθέτει επίσης εντυπωσιακά σχόλια του Μακάρτνεϊ και του Τζορτζ Χάρισον για τον Λένον, που αποκαλύπτουν την ένταση και τα ωμά συναισθήματα που εξακολουθούσαν να υπάρχουν μια δεκαετία μετά τη διάλυση του συγκροτήματος, σε συνεντεύξεις που καταγράφηκαν λίγες εβδομάδες πριν από τη δολοφονία του Λένον τον Δεκέμβριο του 1980. Ο Χάρισον αποκαλεί τον Λένον «a piece of shit» και αναρωτιέται γιατί είχε «γίνει τόσο άθλιος».
Ο Μακάρτνεϊ περιγράφει τον Λένον και την Όνο ως «εξαιρετικά καχύποπτους ανθρώπους» και παρουσιάζει τη σχέση του μαζί τους ως ένα είδος διαρκούς πάλης για την εξουσία. Ο Λένον δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να απαντήσει. Η συνέντευξη της Όνο έγινε την άνοιξη του 1981, λίγους μήνες μετά τη δολοφονία του.
Μετά τη λήξη της συνεργασίας του με τους Beatles στις 31 Δεκεμβρίου 1970 –την επίσημη ημερομηνία διάλυσης του συγκροτήματος ύστερα από σχετική αγωγή που είχε καταθέσει ο Μακάρτνεϊ– ο Μπράουν μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες και συνεργάστηκε με τον Ρόμπερτ Στίγκγουντ, τον αυστραλιανής καταγωγής μεγιστάνα του θεάματος που είχε τεράστιες επιτυχίες τη δεκαετία του 1970 με τους Bee Gees και τις ταινίες Saturday Night Fever και Grease.
Στη συνέχεια ίδρυσε μια εταιρεία δημοσίων σχέσεων, την BLJ Worldwide, η οποία το 2011 τέθηκε υπό έλεγχο για το έργο της στην εκπροσώπηση των οικογενειών του Μουαμάρ ελ Καντάφι στη Λιβύη και του Μπασάρ αλ Άσαντ στη Συρία. Αλλά ο ίδιος παραμένει πάντα περήφανος για τη συνεργασία του με τους Beatles και δηλώνει ότι θεωρεί το All You Need Is Love ως μια τελική χειρονομία που καθορίζει την κληρονομιά του με το συγκρότημα. «Αυτό είναι το τέλος», λέει. «Ελπίζω ότι τώρα μπορούμε να κλείσουμε την πόρτα».
Με στοιχεία από The New York Times
