«O Παντελής είναι της δικής μου γενιάς· μας τον κλέψατε»

Όλη η αλήθεια για τα παιδιά του ’98, του ’08 κ.λπ. Facebook Twitter
«Ναι, αλλά ο Παντελής είναι της δικής μου γενιάς. Μας τον κλέψατε». «Δεν τον κλέψαμε. Ανήκει σ’ όλους». Φωτ.: Βίλμα Κόκκα
0


ΕΙΧΑ ΒΓΑΛΕΙ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ για την Παρασκευή. Η συναυλία, ως γνωστόν, ήταν sold out από καιρό, μπήκε και δεύτερη μέρα, sold out κι αυτή, στο τέλος άλλαξε κι ο χώρος, απ’ την Κωνσταντινουπόλεως στην Πέτρου Ράλλη, να μας χωρέσει όλους.

Η παρέα είναι ήδη εκεί κι εγώ, αργοπορημένος, περπατάω την αγριευτικά έρημη λεωφόρο, με τα οχήματα να τρέχουν ιλιγγιωδώς και τα αόρατα σκυλιά να αλυχτούν κάπως απειλητικά. Δεν περίμενα ότι θα ’ταν τόσο μακριά. Στον δρόμο βλέπω απλωμένη μια μπουγάδα πάνω στη νησίδα, κι απ’ την άλλη μεριά τσιγγάνικα παραπήγματα. Ωραία εικόνα, σκέφτομαι. Μακάρι να την πρόσεξε κι ο Παντελής, να τη χώσει σε κάνα στίχο.

Καταλαβαίνω ότι έφτασα στον προορισμό μου όταν βλέπω τη μαρκίζα με τη φωτογραφία του και τη λεζάντα «Τα Παιδιά της Παλαιότητας». Τόσο λαϊκή μαρκίζα, που σαράντα χρόνια πριν θα μπορούσε να ’γραφε «Τα Παιδιά από την Πάτρα».

Ο Παντελής, σε μια ηλικιακή αιώρηση, είναι ίσως η μοναδική περίπτωση Έλληνα δημιουργού που κατόρθωσε να μιλήσει σε μια γενιά και στην αμέσως επόμενή της, με εντελώς διαφορετικό έργο, με διαφορετικό σχήμα, και χωρίς να παλέψει καθόλου γι’ αυτό, χωρίς να το προκαλέσει.

Μπαίνοντας στο μαγαζί, βεβαιώνομαι γι’ αυτό που υποψιαζόμουν: έχω ξανάρθει εδώ, κάπου στις αρχές της περασμένης δεκαετίας, για τη Φιλιώ Πυργάκη. Τώρα λείπουν τα τραπεζοκαθίσματα και ο χώρος έγινε συναυλιακός.

Όλη η αλήθεια για τα παιδιά του ’98, του ’08 κ.λπ. Facebook Twitter
Η ορχήστρα στη θέση της, στον τοίχο πίσω της γίνεται προβολή βίντεο, ο Παντελής βγαίνει μ’ ένα σχεδόν ιερατικό ένδυμα, σαν προφήτης κάποιας αίρεσης.

Ξεκινάει το πρόγραμμα. Η ορχήστρα στη θέση της, στον τοίχο πίσω της γίνεται προβολή βίντεο, ο Παντελής βγαίνει μ’ ένα σχεδόν ιερατικό ένδυμα, σαν προφήτης κάποιας αίρεσης, μα σύντομα παύω να παρατηρώ οτιδήποτε απ’ όλ’ αυτά. Το αυτί μου είναι στα τραγούδια, τα μάτια μου όμως στο κοινό. Λες κι ήμασταν δύο διαφορετικά κοινά εκεί μέσα, σαφώς διακριτά. «Οι γέροι χωριστά, οι νέοι άλλο πράμα», που έλεγε κι ο παλιός Σαββόπουλος.

Σκέφτομαι ξαφνικά κάτι παράξενες εξισώσεις: παλιός ίσον νέος, καινούργιος ίσον γέρος. Χρήσιμη σκέψη για όσα ακολουθούν. Μπροστά στη σκηνή λοιπόν ένα τσούρμο παιδιά, σε παροξυσμό. Τραγουδάνε, χορεύουν, διασκεδάζουν, κάνουν και παραγγελιές. Ο Παντελής αφήνεται κάθε τόσο στα δυνατά τους μπράτσα και τον περιφέρουν σαν Επιτάφιο − άραγε γι’ αυτό και η Χριστίνα, η τσελίστρια, φοράει το άνθινο στέμμα της;

Περιμετρικά του κοινού αυτού έχει πάρει θέση το άλλο κοινό, στο οποίο ανήκω κι εγώ. Σαραντάρηδες και πενηντάρηδες, «του ’78 οι εκδρομείς», κουρασμένοι απ’ τη δουλειά − Παρασκευή γαρ−, κουρασμένοι απ’ τη ζωή, στεκόμαστε κάπως αμέτοχοι κι αμήχανοι, δίπλα στο γλέντι μα έξω απ’ αυτό. Πριν από είκοσι χρόνια τρέχαμε κι εμείς αλαφιασμένοι στους Κόρε.Ύδρο. Τώρα συνεχίζουμε ν’ αγαπάμε τον Παντελή στο διάδοχο σχήμα, να τον ακολουθούμε, μα δεν είναι το ίδιο. Μάλιστα, κάνα δυο απ’ το δικό μας κοινό τού φωνάζουν «παίξε Κόρε. Ύδρο.» κι αυτός, ενοχλημένος, απειλεί από μικροφώνου: «Όποιος το ξαναπεί αυτό, θα πεταχτεί έξω».

Κάποια στιγμή παρατηρώ έναν νεαρό μπροστά μου που μοιάζει φυσιογνωμικά στον Βύρωνα Κριτζά και, δείχνοντάς τον, σχολιάζω στην παρέα γελώντας: «Αυτός μετά από χρόνια θα κάνει ντοκιμαντέρ για τα Παιδιά της Παλαιότητας!».

Στο διάλειμμα πάω τουαλέτα και, περιμένοντας στην ουρά, πιάνω κουβέντα:

«Εσείς, παιδιά, πότε γεννηθήκατε;»

«Όταν βγήκε η “Φτηνή Ποπ για την Ελίτ”».

«Κι ακούγατε Κόρε. Ύδρο. από την κούνια σας;»

«Όχι, τους ανακαλύψαμε μετά».

«Ναι, αλλά ο Παντελής είναι της δικής μου γενιάς. Μας τον κλέψατε».

«Δεν τον κλέψαμε. Ανήκει σ’ όλους».

Όλη η αλήθεια για τα παιδιά του ’98, του ’08 κ.λπ. Facebook Twitter
Kάνα δυο απ’ το δικό μας κοινό τού φωνάζουν «παίξε Κόρε. Ύδρο.» κι αυτός, ενοχλημένος, απειλεί από μικροφώνου: «Όποιος το ξαναπεί αυτό, θα πεταχτεί έξω».

Ήταν συγκλονιστική βραδιά. Έχω πάει και σ’ άλλες συναυλίες των Παιδιών της Παλαιότητας, μα έμοιαζαν με συνάξεις σαραντάρηδων. Το νεανικό κοινό προέκυψε και διαμορφώθηκε εντελώς ξαφνικά. Μέσω TikTok, έμαθα. Μα όπως και να ’γινε, τα παιδιά ήρθαν πολύ καλά διαβασμένα. Ξέρουν όλους τους στίχους απ’ έξω, τους τραγουδάνε, τους χορεύουν. Ούτε εγώ δεν τους ξέρω τόσο καλά.

Τα Παιδιά της Παλαιότητας λοιπόν ταιριάζουν στη νεότητα. Οι παράξενες εξισώσεις που έλεγα πριν. Παλιός ίσον νέος, καινούργιος ίσον γέρος. Κι ο Παντελής, σε μια ηλικιακή αιώρηση, είναι ίσως η μοναδική περίπτωση Έλληνα δημιουργού που κατόρθωσε να μιλήσει σε μια γενιά και στην αμέσως επόμενή της, με εντελώς διαφορετικό έργο, με διαφορετικό σχήμα, και χωρίς να παλέψει καθόλου γι’ αυτό, χωρίς να το προκαλέσει.

Γυρνώντας σπίτι ήταν σαν να γυρνούσα από συναυλία των Κόρε.Ύδρο. στο Gagarin, κάπου είκοσι χρόνια πριν. Κι ως το πρωί στριφογυρνούσα άυπνος, αφήνοντας αναπάντητο τελικά το μάταιο τούτο ερώτημα: μα πού στο διάολο πήγαν αυτά τα είκοσι χρόνια;

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Mara Gibb»: Μια space όπερα για ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας

Μουσική / Μια ελληνική space όπερα για τη μυστική ζωή ενός non-binary εξωγήινου

Το «Secret life of Mara Gibb» του Prins Obi έχει για κεντρικό ήρωα ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας. Ο ήχος έχει ρίζες στην ψυχεδέλεια αλλά δεν μένει εκεί. Παίζει να είναι και η καλύτερη δουλειά του μετά τους Baby Guru.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
ΕΠΕΞ INDIRA PAGANOTTO INTERVIEW

Μουσική / H Ιndira Paganotto φέρνει στην Αθήνα την απίθανη psy-techno της και μια στρατιά νίντζα

Είναι περήφανη για τις ιταλικές και τις ισπανικές της ρίζες, και για τη μουσική της. Το στυλ της, χωρίς κανόνες ή κουτάκια, ανεβάζει τον πήχη, μαζί και τις προσδοκίες μας για την εμφάνισή της στο Techniques.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Η μοιραία σχέση που ενέπνευσε ένα αριστούργημα του ρομαντισμού

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η μοιραία σχέση που ενέπνευσε ένα αριστούργημα του ρομαντισμού

Το πρόγραμμα της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στο Μέγαρο Μουσικής για τη νέα σεζόν περιλαμβάνει το Πρώτο Κοντσέρτο για πιάνο του Μπραμς με τον διεθνώς αναγνωρισμένο πιανίστα Αλεξέι Βολόντιν, και η Ματούλα Κουστένη μάς ξεναγεί στην ιστορία αυτού του αριστουργήματος που γεννήθηκε μέσα από τη μοιραία γνωριμία του συνθέτη με την Κλάρα Σούμαν.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Είναι true, έχει vibe: Γι’ αυτό ο νεαρόκοσμος αγαπάει τη Θώδη

Μουσική / «Είναι true, έχει vibe»: Αν δεν το έχετε καταλάβει, οι 20άρηδες αγαπούν τη Θώδη

Βρεθήκαμε σε ένα γλέντι στον Ταύρο όπου ακόμη και οι teenagers διασκέδαζαν, φύγαμε με καλτσάκια που έγραφαν «Με κλαρίνο στο Πεκίνο» και με την ευχή να βρούμε πάρκινγκ στο κέντρο.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
ΖΟΡΝΤΙ ΣΑΒΑΛ: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Μουσική / Jordi Savall: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Ο διακεκριμένος μουσικός κάνει μουσική σαν να ανακαλύπτει νέα, όμορφα μέρη. Επιστρέφει στην Αθήνα και συμπράττει με τη Διαπολιτισμική Ορχήστρα της ΕΛΣ σε μια συναυλία που υμνεί την ενωτική φύση της Μεσογείου. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
REWORKS 2025 - Τα νέα / ανερχόμενα ονόματα του φετινού φεστιβάλ

Μουσική / Κρατήστε σημειώσεις: Αυτά είναι τα ανερχόμενα ονόματα του φετινού Reworks

Μέσα σε πέντε μέρες το κορυφαίο φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής φέρνει στη Θεσσαλονίκη πολυσυλλεκτικά, απρόβλεπτα και ατμοσφαιρικά sets που συνδυάζουν την εγκεφαλική με τη χορευτική διάσταση.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Δεν θα γεράσουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη

Μουσική / Δεν θα γεράσουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη

Ο Taki Tsan και ο DJ Alx έχουν γράψει μεγάλο μέρος της ιστορίας του ελληνικού χιπ χοπ. Τριάντα χρόνια μετά το ξεκίνημά τους είναι ακόμα εδώ, alive and kicking, με κοινό live στο Αγοραφοβικό Φεστιβάλ στο ΠΛΥΦΑ, καινούργια σεζόν για το Taki Tsan Show αλλά και νέο άλμπουμ.
M. HULOT