Η MOYΣΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ο τρόπος του θεού για να σου πει ότι σου δίνει τη δυνατότητα να παραμείνεις παιδί για όσο θέλεις.
Οι μεγάλοι μουσικοί κάνουν συχνά χρήση αυτού του «θείου δώρου», με πρώτο και καλύτερο τον The Weeknd, τον πιο εμπορικό καλλιτέχνη του πλανήτη, σύμφωνα με το Spotify, που καλεί στο στούντιο τον τον Kenny G, τον σαξοφωνίστα-ίνδαλμα που με ηχογραφήσεις του στα '80s έκανε τα κορίτσια να κοκκινίζουν στην μπανιέρα τους για να ηχογραφήσουν το In your Eyes. Το αποτέλεσμα, απολαυστικό και λυτρωτικά χορευτικό!
Για περίπου 50 χρόνια ο Bruce Springsteen έχει τον τρόπο να συνομιλεί με τους ήρωές του, το κοινό του και τον εαυτό του, να ζει στο παρόν και να εξελίσσεται ως καλλιτέχνης! Στο A letter to you, βάζει φωτιά στο στούντιο και στο κοινό του, που πλέον ονειρεύεται περιοδείες για το 2022 με κιθάρες, πιάνα, σαξόφωνα, τύμπανα και φωνητικά από την πιο ζόρικη E Street Band των τελευταίων 20 ετών.
Είναι μεγάλη η σκιά της Τζόντι Μίτσελ και αυτό το ξέρουν καλά οι επίσης Καναδοί από το Τορόντο The Weather Statin, γι' αυτό και στο Robber βρίσκουν διέξοδο στον ήχο με τους τρόπους της τζαζ και τους ήχους της electronica.
Σπουδαία και μεγάλη φωνή η Νατάσσα Μποφίλιου, ακόμη και στα αγγλόφωνα τραγούδια που δοκιμάζει, ξέρει να μεγαλώνει το τραγούδι και να μεγαλώνει μαζί του, όπως κάνει και εδώ στο Lift Me up του Tareq, σε ντουέτο με τον ίδιο. Παρόλο που η εποχή δεν μας δίνει «μεγάλα» τραγούδια, όλοι αναρωτιόμαστε τι θα γινόταν αν...
Σε τελείως διαφορετικό ύφος είναι το Anything της δημιουργικής Adrianne Lenker των επίσης δημιουργικων Big Thief, και είναι ο ορισμός της lo-fi μπαλάντας για τα '20s. Η Lenker, δε, ακόμη και άθελα της είναι μια από τις φωνές της γενιάς της.
Είναι γνωστό ότι πολλοί καλλιτέχνες βρήκαν κατά τη διάρκεια του lockdown μια ευκαιρία για χαλάρωση και ενδοσκόπηση. Δεν αποτελεί εξαίρεση και ο λατρεμένος του ελληνικού κοινού, ο Jack Savoretti, που βρέθηκε σε μια φάση ενδοσκόπησής, αναζήτησης, ευχαρίστησης αλλά και ανάγκης για διαφυγή, και ηχογράφησε 43 διασκευές αγαπημένων τραγουδιών και καλλιτεχνών. Εδώ, το These Arms Of Mine είναι του Otis Redding από τα 1962.
Εποχές επετείων, αφορμές εορτών! Είκοσι χρόνια κλείνει το πιο cartoon συγκρότημα όλων των εποχών, οι Gorillaz των Damon Albany και Jamie Hewlett, και τα γιορτάζουν με ένα άλμπουμ συνεργασιών και ντουέτων, με ορισμένα από τα πιο αγαπημένα ονόματα. Θα μπορούσα να επιλέξω οποιοδήποτε τραγούδι, αλλά λόγω μιας ιδιοτροπίας και λόξας που έχω, ακούω στην επανάληψη το chalk tablet tower με τη St.Vincent.
Η Roisin Murphy είναι μια από τις πιο απολαυστικές και μοναδικές περσόνες της σύγχρονης μουσικής και όταν ζητάει Something More στο ομότιτλο τραγούδι, ξέρεις ότι και το εννοεί και το δικαιούται.
Ο Matt Berninger απ' την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, με τον πρώτο του δίσκο σε παραγωγή του ιδιοφυούς Booker T Jones, ούτε ενθουσιάζει αλλά ούτε και απογοητεύει το κοινό των National. Επιβεβαιώνει όμως ότι η σχέση που έχουν αυτά τα 20 χρόνια είναι και βαθιά και αληθινή. Άσε, δε, που εκνευρίζει τον Τραμπ.
Πενήντα χρόνια φέτος και από το Morrison Hotel των Doors, και όταν ακούς το Roadhouse Blues γίνεται ξεκάθαρο ότι ο δρόμος, το ταξίδι, το σεξ και η πολιτική –με αυτήν τη σειρά– ήταν ο σωστός τρόπος να ζήσεις και τότε και τώρα!
Και αυτή η φωνή!
