Το ιδιοφυές φεμινιστικό κιτς της Lana Del Rey

Το ιδιοφυές φεμινιστικό κιτς της Lana Del Rey Facebook Twitter
Η Lana Del Rey στο βίντεο του κομματιού "Venice Bitch" από το νέο της άλμπουμ που έχει τίτλο Norman Fucking Rockwell
0

Σύμφωνα με τον Τσέχο φιλόσοφο, θεωρητικό της εικόνας και συγγραφέα του βιβλίου «Το κιτς και η τέχνη», Tomáš Kulka, τρεις είναι οι συνθήκες δημιουργίας του κιτς. Πρώτον, «το κιτς αναπαριστά αντικείμενα και θέματα έντονα φορτισμένα με συναισθήματα που έχουν ξεμείνει ως απόθεμα». Δεύτερον, «τα αντικείμενα ή θέματα που απεικονίζει το κιτς είναι άμεσα και αβίαστα αναγνωρίσιμα». Και τρίτον, «το κιτς δεν εμπλουτίζει ουσιαστικά τους δεσμούς μας με τα αντικείμενα ή τα θέματα που απεικονίζονται».

Όταν η Lana Del Rey τραγουδούσε «Ο Έλβις είναι ο μπαμπάς μου / η Μέριλιν είναι η μητέρα μου / ο Ιησούς είναι ο κολλητός μου» στο ντεμπούτο άλμπουμ της Born to Die, αυτό ήταν κιτς. Όταν προ μηνών ανακοίνωσε ότι το προσεχές της άλμπουμ (που κυκλοφορεί επίσημα τον Μάρτιο) έχει τίτλο Norman Fucking Rockwell (από το όνομα του πιο παραδοσιακού Αμερικανού ζωγράφου), αυτό ήταν κιτς. Όταν τραγουδούσε «έχω φτερά στα μαλλιά μου / τη βρίσκω με την Beat ποίηση / και με την συλλογή μου σπάνιας τζαζ» στο "Brooklyn Babe", αυτό ήταν μεγαλειώδες κιτς.

Είναι αυτός ο ακατανίκητος συνδυασμός χαμηλής αισθητικής έντασης και υψηλής συναισθηματικής φόρτισης.

Στο τελευταίο της single, με τον περιφραστικό τίτλο "hope is a dangerous thing for a woman like me to have but I have it" (η ελπίδα είναι επικίνδυνο πράγμα να την έχει μια γυναίκα σαν κι εμένα αλλά την έχω) αναφέρεται στον εαυτό της ως μια «24/7 Σίλβια Πλαθ / που γράφω με το αίμα μου στους τοίχους / επειδή το μελάνι δεν γράφει στο σημειωματάριό μου».

Το ιδιοφυές φεμινιστικό κιτς της Lana Del Rey Facebook Twitter
Από την περσινή φωτογράφηση για το περιοδικό L'Officiel

Σε πλήρη συνάρτηση με τις συνθήκες του κιτς σύμφωνα με τον Kulka, η Del Rey συμπυκνώνει αφαιρετικά την Σίλβια Πλαθ στην κατάθλιψη και την «τρέλα» από την οποία εκείνη υπέφερε και τελικά την οδήγησε στην αυτοχειρία, αφαιρώντας την λογοτεχνική και αισθητική αξία της ποιήτριας προς χάρη του μελοδραματικού κιτς πρότζεκτ της 33χρονης ποπ σταρ.

Είναι αυτός ο ακατανίκητος συνδυασμός χαμηλής αισθητικής έντασης και υψηλής συναισθηματικής φόρτισης. Δεν πρόκειται για την πραγματική Σίλβια Πλαθ, αλλά μάλλον για μια νέα εκδοχή της κακόβουλης ατάκας του Άλβι Σίνγκερ, του χαρακτήρα που υποδυόταν ο Γούντι Άλεν στη διάσημη ταινία του Annie Hall (πιο γνωστή στα ελληνικά ως «Νευρικός Εραστής»), σύμφωνα με την οποία η αυτοκτονία της Πλαθ «παρεξηγήθηκε ως ρομαντική στη νοοτροπία των κολεγιοκόριτσων».

Ασχέτως αν το κάνει απολύτως συνειδητά ή όχι, η δισκογραφία της Lana Del Rey είναι διανθισμένη με φιλολογικές και καλλιτεχνικές φιγούρες τις οποίες συχνά οι άντρες νοιώθουν την υποχρέωση να «εξηγήσουν» στις γυναίκες (η Σίλβια Πλαθ, οι Beat ποιητές, ο Τζιμ Μόρισον, η «Λολίτα» του Ναμπόκοφ, το «Κουρδιστό Πορτοκάλι») – φιγούρες τόσο επενδυμένες με ευσεβισμό που είναι σα να εκλιπαρούν να μεταχειριστούν ως κιτς σύμβολα. Και πάνω απ' όλες βέβαια, η περίπτωση του Νόρμαν Ρόκγουελ, του Αμερικανού ζωγράφου με τις θρησκευτικού τύπου απεικονίσεις μορφών των αρχών του 20ου αιώνα.

Το ιδιοφυές φεμινιστικό κιτς της Lana Del Rey Facebook Twitter
Με τον Τζάρεντ Λέτο στο πρόσφατο ετήσιο γκαλά του Met (Μητροπολιτικού Μουσείου) στη Νέα Υόρκη.

«Είναι μια μεταφορά για τύπους που είναι επιφανείς καλλιτέχνες και νομίζουν ότι είναι θεοί και δεν σταματάνε να μιλάνε για τον εαυτό τους», δήλωσε η Del Rey σε μια πρόσφατη συνέντευξη της με αφορμή την κυκλοφορία του "Venice Bitch", του δεύτερου single από το νέο άλμπουμ: «Καταλήγω διαρκώς με αυτούς τους δημιουργικούς – ας πούμε – τύπους που περιαυτολογούν ακατάσχετα κι εγώ μουρμουρίζω 'ναι, ναι...'».

Στο συβαριτικό σύμπαν της, ο Μπρους Σπρίνγκστιν στέκεται πλάι σε μια Bugatti Veyron και ο Τζέιμς Ντιν απολαμβάνει μια μπουκάλα σαμπάνιας Black Cristal. Στον κόσμο της, οι συγγραφείς και οι δημιουργοί δεν είναι πιο συμβολικοί από φίρμες πολυτελείας.

Η Lana Del Ray μεταχειρίζεται τα είδωλα των αντρών, ακούσια έστω, όπως μεταχειρίζεται ο κόσμος τα αντίστοιχα των γυναικών. Τα απλοποιεί, τα μαγεύει και τα μετατρέπει σε προϊόντα, όπως η Φρίντα Κάλο μετατρέπεται σε έπιπλα και αξεσουάρ. Συνεπώς, δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι όσοι επιλέγουν να πάρουν πολύ σοβαρά και στεγνά τις αναφορές της είναι εκείνοι που ενοχλούνται από τα τραγούδια της.

Με στοιχεία από το άρθρο "The genius kitsch of Lana Del Rey" της Emma Madden που δημοσιεύτηκε στο Dazed

 

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

105’ με τον Rack

Μουσική / Rack: «Έχω φάει σφαλιάρες γιατί τις ζήταγα, αλλά η ζωή μου πλέον έχει αλλάξει»

Γιος του Λεκτικού Επεξεργαστή και με καριέρα που εκτοξεύτηκε νωρίς, ο δημοφιλής ράπερ έχει αλλάξει ρότα. Στα 25 του, πιο ήρεμος από ποτέ, απολαμβάνει μια φήμη που έφτασε μέχρι το Χόλιγουντ.
M. HULOT
Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Μουσική / Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Το ακριτικό διαβαλκανικό φεστιβάλ του Christopher King και της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση ξεσήκωσε για άλλη μια χρονιά άτομα κάθε ηλικίας και καταγωγής με παραδοσιακή μουσική απρόσμενη και συναρπαστική.
M. HULOT
Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Η Ματούλα Κουστένη διερευνά τη σχέση του ποιητή με τον συνθέτη, την αφετηρία της δημιουργίας του μεγάλου έργου «Άξιον Εστί» και την πορεία του μέχρι την πρώτη ηχογράφηση.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Μουσική / Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Η artistic και managing director της High Priority Promotions, η μόνη γυναίκα με αυτήν τη θέση στην Ελλάδα, μιλά για τις συναυλίες, τη μουσική σήμερα, τις αλλαγές σε καλλιτέχνες και κοινό και το Memory Corner με τα ιδιαίτερα vintage ρούχα, την άλλη μεγάλη της αγάπη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses».

Μουσική / Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses»

Για χρόνια η Q Lazzarus του «Goodbye Horses», μία από τις πιο αδικημένες ερμηνεύτριες στην ιστορία της ποπ μουσικής, παρέμενε μια μυστηριώδης φιγούρα, τώρα όμως ένα μουσικό ντοκιμαντέρ φωτίζει τη ζωή της.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Ερμής

Μουσική / Ermis: «Το τρέμολο του μπουζουκιού ήταν ο αγαπημένος μου ήχος από νιάνιαρο»

O περιζήτητος νέος συνθέτης που έχει συνεργαστεί με τον Good Job Nicky, τη Μαρίνα Σάττι, τη Χάρις Αλεξίου και τον Sidarta επαναπροσδιορίζει τον ήχο του μπουζουκιού και της κλασικής μουσικής με σεβασμό και τόλμη.
M. HULOT
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Πολυαγαπημένη μου Βίβιαν»: Στο φως η επιστολή που έγραψε ο Μάλκολμ ΜακΛάρεν στην Βίβιαν Γουέστγουντ λίγο πριν τον θάνατό του

Μουσική / Η επιστολή μεταμέλειας του Μάλκολμ ΜακΛάρεν προς τη Βίβιαν Γουέστγουντ, λίγο πριν τον θάνατό του

Τα αποκαλυπτήρια μιας επιστολής γεμάτης μετάνοια αλλά και πικρία, την οποία έγραψε –αλλά δεν έστειλε ποτέ– ο διαβόητος μάνατζερ των Sex Pistols προς την πρώην σύντροφο και συνοδοιπόρο του.
THE LIFO TEAM