Ήταν τελικά καλύτερη η Ki/Ki από την Amelie Lens στο πάρτι του Σαββάτου;

Η trance δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
Η Ki/Ki καταφέρνει να δημιουργήσει και να λάμψει μέσα στα αμέτρητα κορεσμένα υποείδη ηλεκτρονικής μουσικής.
0

Η TRANCE ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΠΟΤΕ: Έτσι είπε η Claire Francis, γνωστή στο κοινό ως «Ki/Ki» στο «DJ Mag», όταν την έκανε εξώφυλλο πριν από λίγο καιρό, μόλις στα 28 της χρόνια. Με έδρα το Άμστερνταμ, Ολλανδή η ίδια και βγαλμένη από την ακμάζουσα queer σκηνή της πόλης, δεν άργησε να δημιουργήσει φανατικό κοινό που την ακολουθεί παντού. Η ανέλιξή της σε πρώτο όνομα είναι από τις πλέον αλματώδεις στην techno/ trance σκηνή τα τελευταία χρόνια και τα σετ της στο Boiler Room μετρούν ήδη εκατομμύρια προβολές.

Η εξέλιξή της συμπορεύεται με την επάνοδο της trance τα τελευταία χρόνια, που δυναμικά αναμειγνύεται με την πιο αυστηρή σε κανόνες και μελωδία techno. Πολλούς hardcore fans τους βρίσκει αντίθετους, όμως η αλήθεια είναι πως τα δύο είδη έχουν βοηθήσει το ένα το άλλο στην ανάπτυξη και διατήρησή τους, δημιουργώντας μάλιστα χώρο για να βρουν πολλοί νέοι καλλιτέχνες τη δική τους μείξη ανάμεσα στις δύο μουσικές.

Η Ki/Ki καταφέρνει να δημιουργήσει και να λάμψει μέσα στα αμέτρητα κορεσμένα υποείδη ηλεκτρονικής μουσικής και να συνδυάσει σε ιδανικές αναλογίες την trance, την techno και την acid, με ήχο άμεσα αναγνωρίσιμο, εκρηκτικό και μελωδικό. Το extended set της στο Άμστερνταμ τον Οκτώβρη στο ADE καθώς και η συνεργασία με το Awakenings έγιναν sold out με ρυθμό που θα ζήλευαν πολύ διασημότεροι καλλιτέχνες.

Η αλήθεια είναι πως η Ki/Ki φαίνεται να έχει αστέρι, ταλέντο που σπάνια συναντάς στη μουσική, τόσο ως παραγωγός όσο και στην πράξη, ως DJ.

Το Σάββατο η Ki/Ki βγαίνει στις δυο και κόβει σε όλους την ανάσα από τα πρώτα λεπτά. Εξαιρετικά γρήγορη, προτιμά να παίζει στο άνω άκρο, στα 145bpm. Το σετ είναι fun, χαρούμενο, γεμάτο ενέργεια και ρυθμό. Συνδέεται με τον κόσμο σε δευτερόλεπτα και το μεγάλο stage μοιάζει σαν μικρό ιδιωτικό πάρτι σε club. Χαμογελά πονηρά κάθε φορά που ξέρει ότι θα παίξει ένα banger τραγούδι που θα σε στείλει. Το «5 mins of acid» έχει γίνει ήδη σύγχρονος ύμνος της ηλεκτρονικής μουσικής και το κοινό τα χάνει με το εικονικό ρεμίξ «don't you want me» του Felix, με το οποίο και έκλεισε. Το δίωρο σετ περνά χωρίς καν να το καταλάβεις και το κοινό την αποθεώνει.

Ένας φίλος μού λέει πως ενώ βρίσκεται μπροστά στο booth, και καθώς σχηματίζει με τα χέρια του μια καρδιά απευθυνόμενος στην Ki/Ki, εκείνη, παρά την πυρετώδη προετοιμασία της, βρίσκει μερικά δευτερόλεπτα για να τον χαιρετήσει και να τον ευχαριστήσει. Η ίδια αναδημοσιεύει στόρι (μάλλον έκπληκτη) που λέει «Τι συμβαίνει; Τι βάιμπ! Το καλύτερο πάρτι της χρονιάς;». Η αλήθεια είναι πως η Ki/Ki φαίνεται να έχει αστέρι, ταλέντο που σπάνια συναντάς στη μουσική, τόσο ως παραγωγός όσο και στην πράξη, ως DJ.

Παρά τα ευτράπελα και την αλλαγή του χώρου διεξαγωγής την τελευταία στιγμή, που πολλούς ξένισε, σε μια περιοχή που τη λες το λιγότερο άβολη, εν τέλει αποζημιωθήκαμε όντως, με πολύ προσεγμένα visuals, καλό ήχο και εξαερισμό.

Νομίζω ότι είναι σαφές πως η Ki/Ki, ακόμη και για όσους δεν την ήξεραν, ήταν η πρωταγωνίστρια της βραδιάς, πάρα την πολυαναμενομένη επιστροφή της Amelie Lens στην Αθήνα σχεδόν δύο χρόνια μετά την τελευταία φορά στο Exhale το 2023. Η Amelie έχει καταφέρει σχεδόν τα πάντα στον χώρο αυτό, έχει παίξει στα μεγαλύτερα φεστιβάλ αμέτρητες φορές, έχει συνεργαστεί και ρεμιξάρει μερικούς από τους καλύτερους DJ κι έχει χτίσει την αυτοκρατορία του Exhale, του label της, που είναι και ένα από τα πιο επιτυχημένα hard techno πάρτι παγκοσμίως.

Αν και το Σάββατο ξεκίνησε δυναμικά και με προσεγμένο track list με πολλά ακυκλοφόρητα κομμάτια, το σετ της δεν είχε ιδιαίτερο χρώμα και χαρακτήρα και φάνηκε φλύαρο, ιδίως προς το τέλος. Δεν μπορώ να πιστέψω φυσικά ότι μια εκ των κορυφαίων techno DJ παγκοσμίως δεν ξέρει τι θέλει ο κόσμος, αλλά ίσως το γεγονός πως έχει φτάσει τόσο ψηλά αφαιρεί λίγο από το κίνητρο. Δεν είναι εξάλλου η πρώτη φορά που μεγάλα ονόματα παίζουν πολύ πιο μέτρια εδώ σε σχέση με τη βόρεια Ευρώπη, που είναι πιο εκπαιδευμένη ακουστικά σε πιο σκληρά σετ.

Βέβαια, για να είμαι δίκαιος, η ίδια φάνηκε να το χάρηκε φουλ, έπαιξε μισή ώρα παραπάνω από την προκαθορισμένη, αλλά μάλλον και η ίδια κατάλαβε πως δεν ήταν η headliner της βραδιάς. Πολύ γλυκιά ήταν η κίνησή της να παίξει στο τέλος και να ανεβάσει στο Exhale το «Ι’m a mess» των Ate & Salin που θα έκλειναν τη βραδιά, μια και η στήριξη μιας τόσο μεγάλης DJ σε local artists είναι πάντα πολύ σημαντική για την περαιτέρω εξέλιξή τους – να θυμίσουμε και τις τόσες φορές που ο Ben Klock έχει στηρίξει κομμάτια του πάντα πολύ καλού Cirkle που ανοίγει τις βραδιές του Velocity.

Το πάρτι του Σαββάτου είναι μια σπάνια και σαφής απόδειξη πως ανεξαρτήτως μουσικών προτιμήσεων, ένα σετ ζωντανό, ευχάριστο, γρήγορο και διαφορετικό από τα συνηθισμένα καταφέρνει να ξεσηκώνει και να ικανοποιεί σχεδόν τους πάντες. Πόσο μάλλον όταν συνοδεύεται και από καλή οργάνωση. Εκτιμώ πως θα ξαναδούμε την Ki/Ki στην Αθήνα πολύ σύντομα.

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

SANDWELL DISTRICT INTERVIEW

Μουσική / Οι Sandwell District φτιάχνουν τέκνο σαν να προσεύχονται

O Regis και ο Function, δύο από τους πρωτεργάτες του πρότζεκτ που εξελίχθηκε σε διεθνές underground δίκτυο, με αφορμή την εμφάνισή τους στην Αθήνα μιλούν στη LiFO για την επανένωσή τους, την τέκνο σήμερα και τον καινούργιο τους δίσκο.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
KET: «Το γεγονός ότι έχουμε καταφέρει να υπάρχουμε τόσα χρόνια είναι ένα μικρό θαύμα»

Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων / KET: «Καταφέραμε να υπάρχουμε τόσα χρόνια, κι αυτό είναι ένα μικρό θαύμα»

Μια μεγάλη συζήτηση για την ιστορία του Κέντρου Ελέγχου Τηλεοράσεων, ενός από τους βασικούς πυρήνες της πειραματικής και ανεξάρτητης μουσικής σκηνής της πόλης και όχι μόνο.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
102΄ με την Tάμτα και την Ανίτα Ρατσβελισβίλι

Μουσική / Tάμτα - Ανίτα Ρατσβελισβίλι: «Μάθαμε να ζούμε με το τραύμα»

Δυο διάσημες και πετυχημένες Γεωργιανές συναντιούνται στην ΕΛΣ και μιλούν για τις δυσκολίες που τις διαμόρφωσαν και την κουλτούρα της χώρας τους, που την κουβαλάνε μαζί τους παντού, ακόμα και όταν τις πληγώνει.
M. HULOT
Η επιστροφή της Lily Allen

Μουσική / Η Lily Allen επιστρέφει με το πιο θεαματικό ξεκατίνιασμα στην ιστορία της ποπ

Το «West End Girl» της Lilly Allen και ένα αριστουργηματικό ραπ άλμπουμ από την CupcakKe αποτελούν τα πιο δυνατά και τολμηρά, από πλευράς στιχουργικής, άλμπουμ της χρονιάς. Μια καλή εβδομάδα για τη μουσική.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
BOYS’ SHORTS INTERVIEW

Μουσική / Boys’ Shorts: «Δεν φταίνε τα τρανς άτομα που έχει γίνει μίζερη η ζωή σου»

To eyeliner και το electroclash έφερε κοντά το ντουέτο των DJs, που εμπνεύστηκαν το όνομά τους από τον Boy George. Έπαιξαν στο Berghain, και η φήμη τους εκτοξεύτηκε. Πλέον το mantra τους είναι το «enjoy the moment».
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Παιδί Τραύμα: Τραγουδάκια λέω που αύριο θα ξεχαστούν, δεν κάνω καμία επανάσταση, δεν αλλάζω τον κόσμο

Μουσική / Παιδί Τραύμα: «Τραγουδάκια λέω, που αύριο θα ξεχαστούν, δεν αλλάζω τον κόσμο»

Στο νέο του άλμπουμ, το Παιδί Τραύμα χρησιμοποιεί τις έννοιες της φυγής και της συγχώρεσης για να μιλήσει για το αδιέξοδο του ψηφιακού κόσμου και την αναζήτηση της αλήθειας με τραγούδια που ξεφεύγουν από το mainstream.   
M. HULOT
Οι Tame Impala φτιάχνουν έναν δίσκο εμπνευσμένο από τα bush doofs της Αυστραλίας

Μουσική / «Deadbeat» των Tame Impala: Μια lo-fi ωδή στα rave πάρτι από ένα σπουδαίο συγκρότημα

Είναι η πρώτη του δουλειά που δεν περιέχει ούτε μια ροκ στιγμή. Σύμφωνα με τον Chris Deville: «Οι Tame Impala έχουν μεταμορφωθεί σταδιακά από ένα από τα σπουδαιότερα ροκ συγκροτήματα της γενιάς τους σε… κάτι άλλο».
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ