Η θριαμβευτική αναγέννηση των Florence and the Machine

Η θριαμβευτική αναγέννηση των Florence and the Machine Facebook Twitter
Από τη χορεομάνια εμπνεύστηκε η Florence Welch το πέμπτο άλμπουμ του ροκ συγκροτήματος που έχει τον τίτλο «Dance Fever». Φωτογραφία: Autumn De Wilde
0

Υπήρχε κάποτε ένα φαινόμενο στη βόρεια και κεντρική Ευρώπη μεταξύ του δέκατου τέταρτου και του δέκατου έβδομου αιώνα, στο πλαίσιο του οποίου μια ομάδα ανθρώπων χόρευε –μερικές φορές κατά χιλιάδες– σε κατάσταση υστερίας μέχρι εξαντλήσεως, τραυματισμού ή θανάτου. Από τη «χορεομάνια», όπως ονομάστηκε η συγκεκριμένη κατάσταση, εμπνεύστηκε η Florence Welch το πέμπτο άλμπουμ του ροκ συγκροτήματός της που έχει τίτλο «Dance Fever», δηλαδή χορευτικό ντελίριο ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. «Choreomania» τιτλοφορείται και το τρίτο κομμάτι του δίσκου, που ξεκινάει με τους στίχους:

«Και φρικάρω στη μέση του δρόμου / με την απόλυτη πεποίθηση κάποιου που δεν έχει ποτέ στ’ αλήθεια πάθει κάτι κακό στη ζωή του» («With the complete conviction of someone who's never had anything actually really bad happen to them»).

H Florence έτυχε να διαβάσει γι' αυτήν τη χορευτική πανούκλα –μια άλλη, όχι και τόσο ευχάριστη ονομασία του συγκεκριμένου φαινομένου– μία εβδομάδα πριν χτυπήσει ο Covid-19 για πρώτη φορά και μπει όλος ο πλανήτης σε καθεστώς lockdown. Οι παραλληλισμοί που πέρασαν από το μυαλό της τότε ήταν αυτονόητοι.

Η καραντίνα την πέτυχε σε ένα μεταβατικό στάδιο σε προσωπικό επίπεδο. Μία από τις σπουδαίες περφόρμερ της γενιάς της, που αισθανόταν κουρασμένη από αυτήν τη μυθολογία που είχε δημιουργήσει τόσα χρόνια γύρω από τον εαυτό της και την εικόνα της ως καλλιτέχνιδας.

Η καραντίνα την πέτυχε σε ένα μεταβατικό στάδιο σε προσωπικό επίπεδο. Μία από τις σπουδαίες περφόρμερ της γενιάς της που αισθανόταν κουρασμένη από αυτήν τη μυθολογία που είχε δημιουργήσει τόσα χρόνια γύρω από τον εαυτό της και την εικόνα της ως καλλιτέχνιδας.

Ήταν λες και το σύμπαν της έδινε την ευκαιρία για το διάλειμμα που χρειαζόταν για να ισορροπήσει την προσωπική της ζωή. Στο «King», το εναρκτήριο κομμάτι του άλμπουμ  π.χ., προβληματίζεται σχετικά με τη μητρότητα.

Το μόνο θέμα σε όλα αυτά ήταν ότι η καραντίνα κράτησε λίγο παραπάνω απ' όσο υπολόγιζε, όπως εκμυστηρεύθηκε στους «New York Times». «Όλος ο δίσκος είναι σαν ένα παραμύθι του στυλ "πρόσεχε τι εύχεσαι"», ανέφερε. Τουλάχιστον η Florence φαίνεται ότι δεν βαρέθηκε και πολύ στην κλεισούρα ή, τουλάχιστον, κατάφερε να έρθει σε επαφή με όσα την ευχαριστούσαν, μικρά ή μεγάλα. Ίσως είναι η μόνη μουσικός που δεν βαριέσαι να την ακούς να μιλάει για το τι έκανε εκείνο το διάστημα.

Εκείνο το διάστημα το πέρασε βλέποντας όσο περισσότερες ταινίες τρόμου μπορούσε. Ήταν το μόνο πράγμα που μπορούσε να κάνει όταν ο κόσμος γύρω της φαινόταν να καταρρέει. Δεν ήθελε να το ρίξει στις ρομαντικές κομεντί. Έτσι πάμε στην αμέσως επόμενη προφανή αναφορά που κάνει στον «Δράκουλα» του Φράνσις Φορντ Κόπολα, περισσότερο σε αισθητικό επίπεδο, αν και διάφορες βιβλικές εικόνες που περιγράφει σε διάφορα σημεία των τραγουδιών μοιάζουν να εμπνέονται από τη γνωστή ταινία π.χ. στο «Cassandra».

Η θρησκευτική εικονογραφία στα τραγούδια της ήταν, βέβαια, πάντοτε το φόρτε της. Εδώ η ευφορία εναλλάσσεται με τον πόνο, οι άγγελοι με τους δαίμονες, και τα κορίτσια τα βάζουν με τον Θεό, συνδυάζοντας κάτι από «Midsommar», «The Witch» και όποιο άλλο folk horror φιλμ έρχεται στον νου, πρόσφατο ή παλιότερο. Της ταιριάζει αυτό το γοτθικό στοιχείο και το χειρίζεται αριστοτεχνικά.

Florence + The Machine - «Free»

Αυτό οφείλεται λίγο και στο γενεαλογικό της δέντρο. Απόγονος μιας γνωστής βρετανικής ακαδημαϊκής και καλλιτεχνικής οικογένειας, η μητέρα της είναι καθηγήτρια Αναγεννησιακών Σπουδών  στο King's College του Λονδίνου και αντιπρύτανης στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ και δεν ήταν πολύ σύμφωνη με την απόφαση της κόρη της να ασχοληθεί με τη μουσική. Αντίθετα, βρήκε σύμμαχο στη Σκωτσέζα γιαγιά της, από την πλευρά του πατέρα της, που την ενθάρρυνε να ασχοληθεί με το τραγούδι και τις παραστατικές τέχνες. Οι δύο συγχωρεμένες πλέον γιαγιάδες της τής έδωσαν έμπνευση για τα τραγούδια του πρώτου της άλμπουμ «Lungs» το 2009.  

To 2018, με το κομμάτι της «Hunger», αποκάλυψε ότι έπασχε από διατροφική διαταραχή όταν ήταν έφηβη. Οι Florence + The Machine αρχικά αποτέλεσαν ένα προσωπικό αστείο με την κολλητή της Isabella Summers. Πήραν σάρκα και οστά κάπου στο 2007-2008. Τότε μεσουρανούσαν σταρ όπως η Amy Winehouse και αργότερα η Adele – πιο σόουλ ερμηνεύτριες. Η Florence ήταν σαν τη φολκ εκδοχή αυτών των δύο. Με μια καθαρόαιμη ροκ φωνή που μπορεί να τραντάξει στάδια, ήταν κάπως εκτός μόδας. Κατάφερε όμως να εντυπωσιάσει τον τωρινό της μάνατζερ, τραγουδώντας του σε ένα μπάνιο.

Για να ξαναγυρίσουμε, όμως, στο Dance Fever Florence and the Machineάλμπουμ, έρχεται σαν μια πιο εξελιγμένη εκδοχή της προηγούμενης δισκογραφίας του γκρουπ. Στην παραγωγή συνεργάζονται με τον Jack Antonoff (που είναι γνωστός για τις συνεργασίες του με Taylor Swift και Lorde).

Το αποτέλεσμα είναι ένα δυνατό άλμπουμ με δεκατέσσερις πομπώδεις –με την καλή έννοια– συνθέσεις στην πλειονότητά τους με στόχο τον χορό. Και μπορεί η Welch να λέει ότι επηρεάστηκε μουσικά από τον Iggy Pop, ακούγεται, όμως, άλλοτε σαν τη Grace Silk και άλλοτε σαν την Kate Bush. Επιπλέον, είναι το δεύτερο άλμπουμ στο οποίο είναι εντελώς νηφάλια και βρίσκεται στην πιο δημιουργική στιγμή της καριέρα της. Στα τριάντα πέντε της είναι καθαρή από τις καταχρήσεις και το αλκοόλ εδώ και οκτώ χρόνια.

«Every song I wrote became an escape rope tied around my neck to pull me up to Ηeaven» («Όλα τα τραγούδια που έχω γράψει είναι ένα σκοινί δεμένο στον λαιμό μου που θα με βοηθήσει να αποδράσω στον Παράδεισο»), απαγγέλλει ψιθυριστά στο «Heaven is here» σχετικά με την πάλη που έδωσε και κέρδισε με τον εαυτό της. Το μόνο κρίμα είναι ότι το άλμπουμ κυκλοφόρησε υπό τη σκιά του «Mr. Morale» του Kendrick Lamar, αλλά αυτό δεν έχει και πολλή σημασία.

Florence + The Machine - «My Love»

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Μουσική / Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Η artistic και managing director της High Priority Promotions, η μόνη γυναίκα με αυτήν τη θέση στην Ελλάδα, μιλά για τις συναυλίες, τη μουσική σήμερα, τις αλλαγές σε καλλιτέχνες και κοινό και το Memory Corner με τα ιδιαίτερα vintage ρούχα, την άλλη μεγάλη της αγάπη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses».

Μουσική / Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses»

Για χρόνια η Q Lazzarus του «Goodbye Horses», μία από τις πιο αδικημένες ερμηνεύτριες στην ιστορία της ποπ μουσικής, παρέμενε μια μυστηριώδης φιγούρα, τώρα όμως ένα μουσικό ντοκιμαντέρ φωτίζει τη ζωή της.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Ερμής

Μουσική / Ermis: «Το τρέμολο του μπουζουκιού ήταν ο αγαπημένος μου ήχος από νιάνιαρο»

O περιζήτητος νέος συνθέτης που έχει συνεργαστεί με τον Good Job Nicky, τη Μαρίνα Σάττι, τη Χάρις Αλεξίου και τον Sidarta επαναπροσδιορίζει τον ήχο του μπουζουκιού και της κλασικής μουσικής με σεβασμό και τόλμη.
M. HULOT
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Πολυαγαπημένη μου Βίβιαν»: Στο φως η επιστολή που έγραψε ο Μάλκολμ ΜακΛάρεν στην Βίβιαν Γουέστγουντ λίγο πριν τον θάνατό του

Μουσική / Η επιστολή μεταμέλειας του Μάλκολμ ΜακΛάρεν προς τη Βίβιαν Γουέστγουντ, λίγο πριν τον θάνατό του

Τα αποκαλυπτήρια μιας επιστολής γεμάτης μετάνοια αλλά και πικρία, την οποία έγραψε –αλλά δεν έστειλε ποτέ– ο διαβόητος μάνατζερ των Sex Pistols προς την πρώην σύντροφο και συνοδοιπόρο του.
THE LIFO TEAM
APON: «Δεν είναι θέμα συγκυριών, είναι θέμα αξίας το αν θα ξεχωρίσεις μέσα στο χάος της σημερινής μουσικής»

Μουσική / APON: «Όταν πήγα να δειγματίσω τα πρώτα μου τραγούδια, γελάγανε»

Η πρωτοφανής επιτυχία ενός νεαρού τραγουδοποιού που με το πρώτο άλμπουμ του προκαλεί πανδαιμόνιο στο ραδιόφωνο και στις μουσικές πλατφόρμες, ενώνοντας μουσικά ένα ετερόκλητο κοινό κάθε ηλικίας.
M. HULOT
H βαθιά υπνωτική ενέργεια του DJ Nobu

Μουσική / H βαθιά υπνωτική ενέργεια του DJ Nobu

Κάθε σετ του είναι μια κατάδυση, μια αργή πτώση σε υποσυνείδητα μοτίβα, σε αχαρτογράφητους ήχους, σε σκοτεινούς διαδρόμους που παραπέμπουν περισσότερο σε τελετουργία παρά σε πάρτι. Ένας από τους σημαντικότερους DJ's της εποχής μας έρχεται στην Αθήνα για ένα βράδι.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Χελμός

Μουσική / Χελμός: 30 στιγμές από το πιο «ψηλό» φεστιβάλ του καλοκαιριού

Στημένο στα 1.700 μέτρα, το 3ο Helmos Mountain Festival υποδέχτηκε μερικά από τα πιο αγαπημένα ονόματα της εγχώριας σκηνής, σε ένα τριήμερο που συνδύασε μουσική, φύση και κορυφές - κυριολεκτικά και μεταφορικά.
LIFO NEWSROOM