«Οι τρεις βασικοί πυλώνες της pop σύνθεσης είναι οι εξής: ο έρωτας, το club και το να νιώθεις πως δεν είσαι ποτέ το φαβορί. Όσο μεγαλώνει κανείς, δίνουν τη θέση τους σε άλλους τρεις: την αιωνιότητα, τον θάνατο, και το να χάνεις τον έλεγχο», σύμφωνα με τη Robyn, την ανατρεπτική Σουηδή pop star που έχει ενσωματώσει αυτή τη μαγική φόρμουλα στις διαχρονικές της επιτυχίες και σε λίγες μέρες είναι έτοιμη να κυκλοφορήσει τη νέα, έκτη δισκογραφική της δουλειά με τίτλο «Honey», προς ικανοποίηση των πολυάριθμων fans της παγκοσμίως, οι οποίοι έπρεπε να περιμένουν οχτώ ολόκληρα χρόνια γι' αυτήν τη στιγμή.

 

Ωστόσο, δεν θα πρέπει να προκαλεί εντύπωση αυτή η συνειδητή της απόσυρση από τη μουσική δράση: η Robyn έχει κατακτήσει μέσα στην πολύχρονη καριέρα της το δικαίωμα να παίζει το παιχνίδι της μουσικής βιομηχανίας με τους δικούς της όρους, παίρνοντας προσωπικό χρόνο, όταν αυτός φαντάζει απαραίτητος.

 

Στη συγκεκριμένη περίπτωση έμοιαζε μονόδρομος, καθώς μέσα στη δεκαετία γνώρισε πολλές δυσκολίες και άτυχες στιγμές. Έχασε τον καλύτερο της φίλο, συνεργάτη και μέντορα Christian Falk, είχε έναν άσχημο χωρισμό με τον ερωτικό της σύντροφο, τον παραγωγό Max Vitali (δύο απώλειες που αποτυπώνονται στο τελευταίο της single «Missing U»), μπήκε σε έναν κύκλο ψυχοθεραπείας στην προσπάθειά της να επουλώσει τραύματα της παιδικής ηλικίας και τελικά έμεινε με ένα μεγάλο ερωτηματικό για το αν θα πρέπει να συνεχίσει να γράφει νέα μουσική.

 

Είναι η μόνη pop star που έχει καταφέρει το αδιανόητο: στην εποχή που το mainstream είναι το νέο εναλλακτικό και το εναλλακτικό το νέο mainstream, η Σουηδή είναι αυτή που έχει καθορίσει το ίδιο έντονα με τους χορευτικούς της ύμνους, τον ψυχικό κόσμο ανθρώπων που ανήκουν σε κάθε πλευρά του μπερδεμένου πια στρατοπέδου προτιμήσεων.

 

Την ίδια στιγμή, η οκταετής της απουσία δημιούργησε ένα τρανταχτό κενό, αναδεικνύοντας έτσι την έντονη επίδρασή της στο σύγχρονο, pop τοπίο. Το αποτύπωμα της Robyn, δηλαδή αυτό το μεθυστικό κράμα σεξουαλικής έκστασης, ευφορίας και μελαγχολίας που εκπέμπει η ηλεκτρονική της pop και έχει στιγματίσει ανθρώπους με διαφορετικές ηχητικές καταβολές και προορισμούς, μπορεί να ανιχνευθεί σε όλο εκείνο το κομμάτι της «ανήσυχης» πλευράς των charts και σε ανερχόμενες pop stars όπως η Lorde, η Charli XCX, ακόμη και η Dua Lipa.

 

 

Robyn - Honey

 

Πέρα όμως από το καθαρά ηχητικό κομμάτι, ο τρόπος με τον οποίο η Robyn έχει διατηρήσει ακέραιη την καλλιτεχνική της αυτονομία όλα αυτά τα χρόνια έχει αποτελέσει οδηγό για τις επίδοξες pop stars του αύριο, οι οποίες προσπαθούν με τη βοήθεια της δημιουργικής ελευθερίας που προσφέρουν τα νέα μέσα διάθεσης της μουσικής να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.

 

Περισσότερο, όμως, είναι η μόνη pop star που έχει καταφέρει το αδιανόητο: στην εποχή που το mainstream είναι το νέο εναλλακτικό και το εναλλακτικό το νέο mainstream, η Σουηδή είναι αυτή που έχει καθορίσει το ίδιο έντονα με τους χορευτικούς της ύμνους τον ψυχικό κόσμο ανθρώπων που ανήκουν σε κάθε πλευρά του μπερδεμένου πια στρατοπέδου προτιμήσεων.

 

Βέβαια, αν ανατρέξουμε στις σημαντικότερες στιγμές της σταδιοδρομίας της, θα διαπιστώσουμε πως πέτυχε τα παραπάνω παίρνοντας μερικές θαρραλέες και βαθιά αντισυμβατικές αποφάσεις, ενάντια στους μηχανισμούς της μουσικής βιομηχανίας της εποχής.

 

Η Robyn κουβαλάει το επαναστατικό μικρόβιο από τους γονείς της, οι οποίοι είχαν δημιουργήσει μία πειραματική θεατρική ομάδα που είχε ως στόχο να αμφισβητήσει τις συμβατικές γνώσεις της κοινωνίας. Ορμώμενη με μία ριζοσπαστική φεμινιστική ιδεολογία στον κόσμο της μουσικής, είχε δηλώσει στην πρώτη της συνέντευξη, στην ηλικία των 16, σε μουσικό περιοδικό της χώρας της, πως «δεν θα γίνω προϊόν, αλλά όποια επιθυμώ εγώ να γίνω».

 

 

Röyksopp & Robyn - Monument

 

Στο επόμενο επεισόδιο άρνησής της να συμμορφωθεί στους κανόνες, δεν δέχτηκε να υπογράψει συμβόλαιο για την κυκλοφορία των δίσκων της στις Η.Π.Α, με τη δισκογραφική να βρίσκει τελικά το άτομο που έψαχνε στη μετέπειτα star Britney Spears.

 

Αργότερα, το 1998, το δεύτερο άλμπουμ της «My Truth» έγινε πλατινένιο στη χώρα της, αλλά δεν κυκλοφόρησε επίσης ποτέ στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, καθώς η Robyn αρνήθηκε να αποδεχτεί το αίτημα της δισκογραφικής της και να αφαιρέσει δύο τραγούδια από την tracklist, στα οποία έπαιρνε θέση υπέρ των εκτρώσεων, πράγμα, φυσικά, απαράδεκτο για το μέσο Αμερικανό πολίτη.

 

Η κορύφωση ήρθε το 2004 με την απόφασή της να απομακρυνθεί εντελώς από τον όμιλο της BMG και να δημιουργήσει, ενάντια σε κάθε επιχειρηματική λογική, τη δικιά της δισκογραφική Konichiwa, έτσι ώστε να απολαμβάνει, με κάθε τίμημα, την καλλιτεχνική ελευθερία που επιθυμούσε.

 

Εμπνεόμενη από την indie τάση εκείνης της περιόδου και παίρνοντας ιδέες για το πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει το σχέδιό της από την πειραματική pop δυάδα των συμπατριωτών της The Knife, ένωσε τελικά τις δυνάμεις της με τον ανεξάρτητο μουσικό παραγωγό Klas Åhlund για να πραγματοποιήσει μία νέα αρχή στην καριέρα της. Αυτή ήρθε αρχικά το 2005 με το συμβολικά ομότιτλο άλμπουμ «Robyn», συνεχίστηκε για τα καλά με την «Body Talk» τριλογία το 2010 και το κομμάτι σταθμό «Dancing On My Own» που συνδέθηκε με τη δημοφιλή σειρά «Girls» και απ' ό,τι φαίνεται θα κορυφωθεί με την επερχόμενη κυκλοφορία της.

 

 

Robyn - Dancing On My Own

 

Σχετικά με αυτήν, δήλωσε πως δεν την ενδιέφεραν τόσο οι μελωδίες και τα συμβατικά τραγούδια με αρχή, μέση και τέλος, με άλλα λόγια οι τεράστιες pop επιτυχίες, όσο η σύλληψη και μεταφορά των συναισθημάτων που ένιωθε όλη αυτή την περίεργη οχταετία, προς το κοινό.

 

Συνοδοιπόροι της σε αυτή την προσπάθεια ήταν ο σταθερός της συνεργάτης τα τελευταία χρόνια Klas Åhlund, ο ιδρυτής της βρετανικής indie pop μπάντας Metronomy Joseph Mount και παραγωγός με την '80s αισθητική Kindness ή κατά κόσμων Adan Bainbridge, με το άλμπουμ μέχρι στιγμής να έχει αποσπάσει διθυραμβικά σχόλια από τον Guardian και τους New York Times, με τους τελευταίους να χαρακτηρίζουν το single «Honey» ως αριστούργημα.

 

Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, η Robyn έχει αναδειχθεί στην απόλυτη εναλλακτική pop star, σε είδωλο για την LGBTQ κοινότητα και σε μία γυναίκα-σύμβολο για το τι σημαίνει να είσαι πετυχημένη και αποδεκτή, χωρίς απαραίτητα να ξεπουλάς το καλλιτεχνικό σου όραμα.

 

Σε μία εποχή όπου ο φεμινισμός, η ανεξαρτησία και οι ιδεολογίες τείνουν να γίνουν λέξεις-καραμέλες, χάνοντας το νόημά τους, η παρουσία και η επιστροφή της σχεδόν 40χρονης Robyn στο μουσικό προσκήνιο έρχεται να μας υπενθυμίσει πως υπάρχουν πράγματι επιδραστικά πρόσωπα στο pop βασίλειο που συνεχίζουν να υπηρετούν τις ιδέες τους χωρίς να ενδιαφέρονται για το κόστος. Αυτός είναι ο ορισμός της ελευθερίας και η Robyn την έχει κατακτήσει επάξια με τις επιλογές της. Το νέο της άλμπουμ είναι απλώς μία ακόμη απόδειξη.