Η Χίλντα γράφει για τον Μπάμπη

Για τον Μπάμπη Facebook Twitter
Στις χώρες που εκτιμούν αληθινά τον πολιτισμό, ο Μπάμπης θα μπορούσε να κυκλοφορεί ελεύθερα και άνετα με το αμαξίδιό του, να πηγαίνει σε συναυλίες, σε μπαρ και στο σινεμά, και να μην παρατηρεί απλώς τη ζωή. Φωτ.: Όλγα Δέικου
0

Οι περισσότεροι άνθρωποι που έγραψαν για τον Μπάμπη Αργυρίου, αυτές τις τελευταίες μέρες, τον θαύμαζαν και τον εκτιμούσαν χωρίς να τον έχουν συναντήσει ποτέ. Κι αυτό γιατί την τελευταία δεκαπενταετία της ζωής του, ο Μπάμπης την πέρασε έγκλειστος σ’ ένα διαμέρισμα της Δημητρίου Γούναρη, κοιτάζοντας τον κόσμο πίσω από τη μπαλκονόπορτά του. Παρακολουθούσε τους φρέσκους φοιτητές που ανανεώνονταν διαρκώς να ψωνίζουν φαγητά, ποτά, μπλουζάκια, τσιγάρα και βιβλία. Το ποτάμι της ζωής να κυλάει ένα μέτρο μπροστά του, κι ο ίδιος να μην έχει τη δυνατότητα να απλώσει το χέρι του και να γεμίσει μια χούφτα για να ξεδιψάσει. Γιατί ο Μπάμπης, πάνω και πέρα απ’ όλα τα άλλα, ήταν ένας άνθρωπος που λάτρευε τη ζωή, παρά τις αναποδιές και τις δυσκολίες που είχε βιώσει και βίωνε μέχρι τέλους.

Έλεγε κάποτε ότι αν είχε γεννηθεί σε μιαν άλλη χώρα, στην Ευρώπη ή στις ΗΠΑ, πιθανότατα θα είχε καταφέρει να δημιουργήσει μια επιτυχημένη ανεξάρτητη δισκογραφική, ένα έγκυρο μουσικό περιοδικό ή το καλύτερο δισκάδικο της Δυτικής Ακτής. Βλέπετε, στις χώρες που εκτιμούν αληθινά τον πολιτισμό, ο Μπάμπης θα μπορούσε να κυκλοφορεί ελεύθερα και άνετα με το αμαξίδιό του, να πηγαίνει σε συναυλίες, σε μπαρ και στο σινεμά, και να μην παρατηρεί απλώς τη ζωή. 

Δημιουργούσε καινούργιες λέξεις, ανακάτευε τις υπάρχουσες σε απίθανους συνδυασμούς και είχε πάντοτε ένα λογοπαίγνιο έτοιμο στην άκρη της γλώσσας του: για το deadline έλεγε με σοβαρό ύφος «μα εδώ μιλάμε περί γραμμής ή θανάτου», ή αποκαλούσε τους αγαπημένους του δίσκους αφροδισκόκρεμά του.

Οι περισσότεροι που έγραψαν γι’ αυτόν αναφέρθηκαν κυρίως στην προσφορά του στη δημιουργία μιας ανεξάρτητης μουσικής σκηνής στη Θεσσαλονίκη, χωρίς να συνειδητοποιούν ίσως πόσο δρόμο χρειάστηκε να διανύσει, πόσο κόπο και προσπάθειες για να ξεκινήσει στα δεκαπέντε του χρόνια από ένα χωριουδάκι του κάμπου των Σερρών, χωρίς λεφτά και γνωριμίες, για να ζήσει στη μεγάλη πόλη. Ίσως το ελαττωματικό γονίδιο που προκάλεσε την ασθένειά του, τη μυϊκή δυστροφία, να πήγαινε πακέτο με κάποιο άλλο σπάνιο γονίδιο – της λατρείας για τη μουσική; Της ικανότητας να ξεχωρίζει το σπάνιο και πράγματι αξιόλογο με την πρώτη νότα; Του ακάματου πείσματος να ζήσει από τη μουσική, τη μεγάλη του αγάπη, πληρώνοντας το όποιο κόστος; 

Για τον Μπάμπη Facebook Twitter
Εκτός των απίστευτων γνώσεών του για τη μουσική, ο Μπάμπης αγαπούσε τις λέξεις, τον λόγο, τη γραφή. Φωτ.: Όλγα Δέικου

Από τον ερασιτεχνικό σταθμό στο mail order, από το fanzine Rolling Under στη δισκογραφική Lazy Dog και το δισκάδικο, είχε πάντοτε το ένστικτο να πιάνει τις αλλαγές στη μουσική, στα έντυπα, στις αισθητικές τάσεις. Ήταν από τους πρώτους που κατάλαβε ότι το ενημερωτικό μουσικό έντυπο βαδίζει προς το τέλος του, και τότε έστησε τη μουσική ενημερωτική διαδικτυακή πύλη mic.gr. Ελπίζοντας αρχικά ότι θα κατάφερνε να βρει αρκετές διαφημίσεις ώστε να δημιουργήσει ένα επιτελείο συνεργατών που θα αμείβονταν, έτσι ώστε η γραφή να αποζημιώνεται όπως της αξίζει. Απογοητεύτηκε γρήγορα, όταν κατάλαβε ότι οι διαφημιστές δεν ενδιαφέρονταν για τον Patrik Fitzerald, τους Astronauts, τους Band of Holy Joy, αλλά συνέχισε κάνοντας αυτό που αγαπούσε πιο πολύ απ’ όλα: να μοιράζεται την αγαπημένη του μουσική με γνωστούς και αγνώστους.

Εκτός των απίστευτων γνώσεών του για τη μουσική, ο Μπάμπης αγαπούσε τις λέξεις, τον λόγο, τη γραφή. Είτε επρόκειτο για τον τίτλο σ’ ένα κείμενο συνεργάτη του, είτε για δισκοκριτική, ο τρόπος που συνδύαζε κι έπαιζε με τις λέξεις ήταν αμίμητος. Δημιουργούσε καινούργιες λέξεις, ανακάτευε τις υπάρχουσες σε απίθανους συνδυασμούς και είχε πάντοτε ένα λογοπαίγνιο έτοιμο στην άκρη της γλώσσας του: για το deadline έλεγε με σοβαρό ύφος: μα εδώ μιλάμε περί γραμμής ή θανάτου, ή αποκαλούσε τους αγαπημένους του δίσκους αφροδισκόκρεμά του. Όταν αποφάσισε το 2012 να γράψει βιβλία σαν αυτά που θα ήθελε να διαβάζει αλλά δεν υπήρχαν στην αγορά, στρώθηκε στη δουλειά και μέσα σε εφτά χρόνια έγραψε τα τρία γνωστά βιβλία του, Έχω όλους τους δίσκους τους, Προτιμώ τα παλιά τους και Άλμπουμ διασκευών. Στο συρτάρι του είχε άλλα δύο έτοιμα, κι ένα ακόμα στα σκαριά, και ποιος ξέρει πόσα ακόμα κλωθογύριζαν στο μυαλό του. 

Για τον Μπάμπη Facebook Twitter
Φωτ.: Όλγα Δέικου

Ζώντας για χρόνια με μια δαμόκλειο σπάθη πάνω από το κεφάλι του, είχε προνοήσει να γράψει ένα είδος προσωπικού επικήδειου ή αποχαιρετισμού, όπου ανάμεσα στα άλλα έγραφε: «Επειδή δεν ανακάλυψα κανένα εμβόλιο που σώζει ζωές, δεν συνέθεσα καμιά "Περιμπανού", δεν έγραψα το "Πόλεμος και ειρήνη" (ούτε το διάβασα είναι η αλήθεια), δεν ανακάλυψα κάτι επαναστατικό όπως το φερμουάρ ή το καζανάκι που θα έκανε τη ζωή των ανθρώπων πιο εύκολη, οι μόνοι που έχουν λόγο να με θυμούνται είναι οι κοντινοί μου».

Ο Μπάμπης σφράγισε τις ζωές των φίλων και συνεργατών του, κι ας μην ανακάλυψε κάτι τόσο επαναστατικό όσο το καζανάκι. «Ξέρω πως ζω μέσα στις αναμνήσεις πολλών ανθρώπων αλλά αυτό δε με κάνει να νιώθω πιο δυνατός, λιγότερο μόνος», είχε γράψει. Θα ήθελα να του απαντήσω παραφράζοντας έναν στίχο του αγαπημένου του Mark. E. Smith: When you’re dead and gone, your vibrations will live on. 

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Απλώνοντας ρούχα με τη Δανάη στο κέντρο του κόσμου

Μουσική / Απλώνοντας ρούχα με τη Δανάη στο κέντρο του κόσμου

Η Δανάη Δέδε γιορτάζει τα 20 της στην Αθήνα με μια κιθάρα στο χέρι και πολλά λουλούδια γύρω της. Της αρέσει η θάλασσα της πόλης, αλλά προτιμά αυτήν της Ρόδου, όπου και μεγάλωσε. Το κομμάτι της «Αύριο» την έκανε γνωστή, αλλά σίγουρα δεν την τρομάζει ‒ μάλλον την ενθουσιάζει. Η μαμά της πιστεύει πως θα ήταν πολύ καλή ως ψυχολόγος.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΑΡΑΝΤΗΣ
Όταν ο Τσαϊκόφσκι περιέγραφε τη μοίρα του με μια Συμφωνία

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Όταν ο Τσαϊκόφσκι περιέγραφε τη μοίρα του με μια Συμφωνία

Την Παρασκευή 30 Μαΐου, ο αρχιμουσικός Διονύσης Γραμμένος και η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών φέρνουν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το δράμα της Πέμπτης Συμφωνίας του Τσαϊκόφσκι, ενός έργου που περιγράφει την ένταση ανάμεσα στις προσταγές της μοίρας και την προσωπική ελευθερία τού συνθέτη.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
AEON: Η «ντίβα από την Κρήτη» που παντρεύει τη ραπ με τη λύρα

Μουσική / AEON: Η «ντίβα από την Κρήτη» που παντρεύει τη ραπ με τη λύρα

Ξεκίνησε από την παραδοσιακή μουσική, όμως, η ανάγκη της για κοινωνικοποίηση την οδήγησε στη ραπ. Με αφορμή το τελευταίο της άλμπουμ, «Χαϊμαλίνα», η 25χρονη AEON μιλά για τον σεξισμό που αντιμετώπισε στα πρώτα της βήματα και για το πώς συνδύασε την κρητική μπουκόλυρα με ραπ ρυθμούς.
M. HULOT
56’ με τον Degear0001

Μουσική / Το νέο διαστημικό άλμπουμ του Degear0001 έχει ήχους από παιδικά παιχνίδια

Ο νεαρός μουσικός, που πειραματίζεται με παιδικά πλήκτρα και «χακαρισμένα» αντικείμενα, μόλις κυκλοφόρησε ένα spacey άλμπουμ με weird pop, που σίγουρα θα ήθελες να χορέψεις σε ένα παραληρηματικό πάρτι με χαμόγελα και φλούο χρώματα.
M. HULOT
Νέγρος του Μοριά: «Mιλάω για τη σκοτεινή πλευρά της Ελλάδας»

Μουσική / Νέγρος του Μοριά: «Mιλάω για τη σκοτεινή πλευρά της Ελλάδας»

Ο ταλαντούχος μουσικός κυκλοφόρησε ένα από τα καλύτερα ραπ άλμπουμ της χρονιάς, στο οποίο εξερευνά την εμπειρία του να είσαι μαύρος στην Ελλάδα του 2025 και το οποίο αποθέωσε η Guardian. Μιλά αποκλειστικά στη LiFO, λίγο πριν τη συναυλία του στις 31 Μαΐου στο Universe Multivenue Open Air.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Οι γονείς της Αγγελίνας κάποια στιγμή κουράστηκαν να παρακολουθούν τις παραστάσεις που οργάνωνε ως παιδί

Μουσική / Οι γονείς της Αγγελίνας κάποια στιγμή κουράστηκαν να παρακολουθούν τις παραστάσεις που οργάνωνε ως παιδί

Η Aγγελίνα είναι μια τραγουδοποιός 22 ετών που μεγάλωσε στην Αθήνα. Όταν ήταν μικρή ήθελε να γίνει ηθοποιός και συγγραφέας, αλλά ο δρόμος την πήγε στη μουσική κι έτσι έβγαλε το πρώτο της τραγούδι το 2023, που λέγεται «Sta Riha». Αγοράζει ακόμη μπουρμπουλήθρες από τα περίπτερα και της αρέσει να οδηγάει το σαράβαλό της. Κοιμάται καλά τα βράδια, αν δεν σκέφτεται πολύ. Όταν ανεβαίνει στην σκηνή, λέει μέσα της πως το άγχος της είναι ενθουσιασμός.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΚΟΥΛΑΚΗ
«Ο Χελμός δεν είναι απλά ένα μουσικό φεστιβάλ και αυτό θα το βλέπετε κάθε χρόνο»

Μουσική / «Θα τρέχει ο κόσμος στο βουνό και στο κρύο για φεστιβάλ;» Κι όμως, έτρεξε

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Helmos Mountain Festival, Αλέξης Άγριος, εξηγεί πώς γεννήθηκε η ιδέα για το φεστιβάλ, τι συνέβαλε στην επιτυχία του, ποια φιλόδοξα projects ετοιμάζονται για φέτος και πώς, πέρα από μουσικό γεγονός, έδωσε ώθηση στον τουρισμό της περιοχής.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Καλά, πάλι για τη ραπ θα λέμε;

Guest Editors / «Γιατί απαιτούμε από τη ραπ να είναι κάτι άλλο από αυτό που όντως είναι;»

Το μεγαλύτερο κομμάτι του κοινού που ήρθε σε επαφή με τη ραπ τα τελευταία χρόνια ξαφνικά ανακάλυψε, ομολογουμένως με άσχημο τρόπο, τι ήταν αυτό που προηγουμένως εκθείαζε ως ποίηση του περιθωρίου.
ΚΩΣΤΑΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ
«Becoming Led Zeppelin»: Το χρονικό του βαρύτερου ροκ συγκροτήματος όλων των εποχών

Pulp Fiction / Led Zeppelin: Ένα ντοκιμαντέρ για το «βαρύτερο» ροκ συγκρότημα όλων των εποχών

Το ντοκιμαντέρ «Becoming Led Zeppelin» του Μπέρναρντ ΜακΜάχον παρουσιάζει την ιστορία του θρυλικού hard rock συγκροτήματος, φωτίζοντας το background των μελών του και τις περιστάσεις που οδήγησαν στην ίδρυσή του, φτάνοντας μέχρι και την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ τους και την απαρχή της απόλυτης δόξας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
ZOLA JESUS INTERVIEW

Μουσική / Η Zola Jesus δεν φοβάται το σκοτάδι, το κατοικεί

Λίγο πριν την εμφάνισή της στην Αθήνα, η Ρωσοαμερικανίδα καλλιτέχνιδα μιλά στη LIFO για το πώς δημιουργεί τη σκοτεινή και ατμοσφαιρική μουσική της, που ξεφεύγει από τα καθιερωμένα είδη, καθώς και για το πώς η ίδια αντιστέκεται στην επίθεση που δέχονται σήμερα οι θηλυκότητες.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Κ. Βήτα: «Στο ρεμπέτικο τραγουδούσαν κι έσπαγαν τα μάρμαρα στους τάφους»

Μουσική / Κ. Βήτα: «Στο ρεμπέτικο τραγουδούσαν κι έσπαγαν τα μάρμαρα στους τάφους»

Στον νέο του δίσκο «Εννιά νούφαρα απ’ τη νεκρή όχθη», ο Κ. Βήτα διασκευάζει εννιά τραγούδια της Μαρίκας Παπαγκίκα και της Σωτηρίας Μπέλλου, αναδεικνύοντας τη διαχρονική δυναμική του ρεμπέτικου, που συνεχίζει να συγκινεί βαθιά μέχρι και σήμερα.
M. HULOT
«Εικόνες από μια έκθεση»: Ένα μουσικό έργο-περιπλάνηση σε έκθεση ζωγραφικής

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / «Εικόνες από μια έκθεση»: Ένα μουσικό έργο-περιπλάνηση σε έκθεση ζωγραφικής

Η Ματούλα Κουστένη μιλά για το σαγηνευτικό αυτό έργο που απεικονίζει τους πίνακες μιας έκθεσης σε μια τεράστια παλέτα ηχοχρωμάτων, τα οποία πολλαπλασιάζονται στην ιδιοφυή ενορχήστρωση του Μορίς Ραβέλ.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ