Ένας εξαιρετικά σπάνιος ελληνικός δίσκος σε παραγωγή του Μάνου Χατζιδάκι

 Ένας εξαιρετικά σπάνιος ελληνικός δίσκος σε παραγωγή του Μάνου Χατζιδάκι Facebook Twitter
3

 Ένας εξαιρετικά σπάνιος ελληνικός δίσκος σε παραγωγή του Μάνου Χατζιδάκι Facebook Twitter
Το εξώφυλλο του δίσκου ''Κάψαμε τα καράβια μας'' με τον πίνακα του Θωμά Φανουράκη και δίπλα το μοναδικό στο διαδίκτυο πορτραίτο της συνθέτριας Ρίκας Δεληγιαννάκη

 

Πριν από αρκετά χρόνια ένας σπάνιος ελληνικός δίσκος βινυλίου έπεσε στα χέρια μου. Επρόκειτο για το άλμπουμ ''Κάψαμε τα καράβια μας'' (1977) της συνθέτριας Ρίκας Δεληγιαννάκη, μια παραγωγή του Μάνου Χατζιδάκι για το label του, ''Πολύτροπον'', όχι πια στη Lyra, αλλά στην EMIAL. Ο δίσκος αυτός ήταν μια έκπληξη πραγματική και σήμερα ελάχιστες πληροφορίες μπορεί να βρει κανείς στο διαδίκτυο. Δυσκολευόμουν, λοιπόν, να τον κατατάξω σε ένα συγκεκριμένο είδος τραγουδιού: λίγο μετα-νεοκυματικός, λίγο χατζιδακικός (κυρίως απ' την άποψη της ενορχήστρωσης), λίγο συγγενής προς την καθ'ημάς νησιώτικη παράδοση.

Με μία κλήση στο 11880 σε τρία λεπτά είχα βρει το νούμερο της Ρίκας Δεληγιαννάκη στην Κρήτη. Η πρώτη μου ερώτηση ήταν πως θα χαρακτήριζε η ίδια τη μουσική της. Από την άλλη άκρη της γραμμής, η απάντηση της 79χρονης συνθέτριας ήταν η εξής: ''Μια ζωή αποφεύγω τους χαρακτηρισμούς.Θα έλεγα όμως ότι για εκείνον τον δίσκο ισχύουν όλα αυτά που λέτε συν κάποια ευδιάκριτα φολκλορικά στοιχεία στις μελωδίες μου. Καλύτερα πείτε με μουσικά ανένταχτη''. Επομένως, ορθώς ο Φώντας Τρούσας σε ένα παλιότερο post στο ''Δισκορυχείον'' του, είχε χαρακτηρίσει τη Δεληγιαννάκη ''folkist συνθέτρια'', άποψη που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο σήμερα, ακούγοντας και ξανακούγοντας το αγαπημένο αυτό δισκογραφικό ντεμπούτο της.

  

Σύμφωνα πάλι με την ίδια τη δημιουργό, αυτή τη φορά από το οπισθόφυλλο της έκδοσης, ''τα τραγούδια γράφτηκαν το καλοκαίρι του ΄72 στο Ηράκλειο της Κρήτης κι αφού πέρασαν μια μικρή Οδύσσεια, πήραν την άνοιξη του ΄77 στην Αθήνα τη μουσειακή μορφή του δίσκου''. Κι αμέσως μετά, η Δεληγιαννάκη αυτοπροσδιορίζεται ως συνθέτρια: ''Στην τέχνη κινούμαι περισσότερο από ένστικτο. Μ' αρέσει να παίζω με λέξεις, νότες και εικόνες, δε μ' αρέσει ν' αναλύω ότι κάνω. Γράφω, για ν'ακονίζω το ροδάνι του νου και ν'αποκοιμίζω τη φθορά του καθημερινού...'' Η ποιητική διάθεση της δημιουργού είναι εμφανής.

 

Και τα δώδεκα τραγούδια, άλλωστε, ήταν σε ποίηση του συντοπίτη της, Ηρακλειώτη ποιητή Μηνά Δημάκη (1913 - 1980), παρ' όλο που η λέξη ''Ποίηση'' αντικαταστάθηκε από το ''Στίχοι'' στο εξώφυλλο, στο ένθετο και στο οπισθόφυλλο της έκδοσης, υποβιβάζοντας λίγο - κατά την ταπεινή μου άποψη - την εργασία του. Μιλάμε για έναν σημαντικό πολυμεταφρασμένο ποιητή της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς που τα χρόνια της Κατοχής εντάχθηκε στο ΕΑΜ, που το 1957 τιμήθηκε με το 2ο Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή του, ''Σκοτεινό Πέρασμα'' και τέσσερα χρόνια αργότερα με το 1ο Κρατικό Βραβείο Ποίησης για την ποιητική συλλογή ''Το ταξίδι'' και που το 1960 εγκαταστάθηκε από την Κρήτη στην Αθήνα ως υπάλληλος της Τράπεζας της Ελλάδος. Ο Δημάκης αυτοκτόνησε στις 13 Ιουλίου του 1980, σε ηλικία 67 ετών, πέφτοντας στο κενό από την πολυκατοικία που διέμενε επί 20 χρόνια στο Κολωνάκι.

Ένα απόσπασμα από το ποίημα του με τίτλο ''Άσε με ήσυχο'', από τη συλλογή ''Σκοτεινό Πέρασμα'' (1956), είναι ενδεικτικό της απέραντης ευαισθησίας, της νιχιλιστικής διάθεσης, αλλά και του λυρισμού του:


Είσαι ο δέκατος έκτος μεγάλος μου έρωτας
Ο έσχατος
Για σκέψου αν σκέπτεσαι
Αλλ' ας σκεφθούμε
Τώρα ν' αυτοκτονήσεις ή ν' αυτοκτονήσω
Θάταν λίγο αστείο
Βέβαια ξενύχτησα μπροστά στην πόρτα σου τελευταία
Περισσότερο από νευρικότητα
Αλλά πάλι να με κυνηγάς ενώ σε κυνηγούνε!
Με κείνα τα περίφημα εικοσιδυό σου χρόνια
Τα μάτια σου που θυμίζουν θάλασσες
Κι άλλοτε βαθιές καταxνιές
Το στόμα σου
Λες δεν υπάρxει πιο όμορφο στόμα;
Το σώμα σου
Αυτό που φθείρεται ανεπανόρθωτα
Τρέξε λοιπόν να προλάβεις

Η ποιητική συλλογή ''Κάψαμε τα καράβια μας'' του Μηνά Δημάκη, αποσπάσματα της οποίας μελοποίησε η Ρίκα Δεληγιαννάκη, κυκλοφόρησε στα 1946 και χαρακτηρίστηκε από μία απέλπιδα αναζήτηση της αγάπης και μία έντονη μεταφυσική αγωνία εκ μέρους του ποιητή, ο οποίος έμοιαζε να βιώνει από τότε τα προσωπικά υπαρξιακά του αδιέξοδα.

Η αρχική σκέψη μελοποίησης του Δημάκη προέκυψε από ένα περιστατικό που συνέβη τις Απόκριες του 1969 εν μέσω χούντας: Η 33χρονη τότε Ρίκα Δεληγιαννάκη είχε συμμετάσχει σε χορό στο ''Ατλαντίς'' όπου μη ξέροντας πως να πρωτοτυπήσει στην αποκριάτικη φορεσιά της, έφτιαξε ένα κατακόκκινο φόρεμα με υφάσματα από κουρτίνες, πάνω στο οποίο είχε κολλήσει σήματα της ειρήνης. Τη φώναξε, όμως, το γκαρσόνι και της είπε ότι αυτό το σήμα απαγορεύεται. Την επόμενη έλαβε ένα τηλεφώνημα από την Ασφάλεια, όπου την καλούσαν για ανάκριση. Πήγε, δήλωσε ότι είχε δει το σήμα της ειρήνης σε σκουλαρίκια τουριστριών στην Κρήτη και της άρεσε, αλλά τελικά χρειάστηκε να βάλει μέσον για να αποφύγει το κατηγορητήριο. Ως αντίδραση, έπιασε στα χέρια της την ποιητική συλλογή ''Κάψαμε τα καράβια μας'' και άρχισε να τη μελοποιεί. Την ενδιέφερε που χωρίς να είναι αμιγώς πολιτική η ποίηση του Δημάκη, εξέφραζε όλη αυτή την απαισιοδοξία τού να είσαι καλλιτέχνης μεσούσης μιας δικτατορίας.

 Ένας εξαιρετικά σπάνιος ελληνικός δίσκος σε παραγωγή του Μάνου Χατζιδάκι Facebook Twitter
Τα πορτραίτα της Ρίκας Δεληγιαννάκη (αριστερά) και της Φερενίκης Βαλαρή (δεξιά) από τη δισκογραφική έκδοση του 1977

 

Όταν τα τραγούδια πήραν την οριστική μορφή τους το 1972, η συνθέτρια κινήθηκε μόνη της για την ηχογράφηση τους. Βρήκε τον Γιώργο Μούτσιο και την Ευγενία Συριώτη που την είχαν συγκινήσει, κυρίως μέσω των συνεργασιών τους με τον Μάνο Χατζιδάκι, οι οποίοι, πράγματι, τα τραγούδησαν με την ενορχηστρωτική επιμέλεια του Βασίλη Τενίδη. Ήταν αρκετά δύσκολη, όμως, για μία άγνωστη δημιουργό η εξεύρεση δισκογραφικής εταιρείας κι έτσι, ακόμη και με το υλικό ηχογραφημένο από δύο σημαντικούς ερμηνευτές, ουδείς ενδιαφερόταν να το εκδώσει.

Ο Χατζιδάκις άκουσε το υλικό και ενθουσιάστηκε, τόσο με τις μουσικές της Δεληγιαννάκη, όσο και με τους στίχους του Δημάκη. Η συνθέτρια θυμάται έντονα εκείνη την πρώτη ακρόαση με τον Χατζιδάκι να τραβάει γραμμές και να κρατάει σημειώσεις δίπλα από τους στίχους που του άρεσαν ιδιαιτέρως.

Μέχρι που ένας κοινός γνωστός τους - ενδεχομένως ο Βασίλης Τενίδης που τότε συνεργαζόταν στενά με τον Μάνο Χατζιδάκι στο ''Πολύτροπον'' - της έκλεισε ραντεβού μαζί του. Ο Χατζιδάκις άκουσε το υλικό και ενθουσιάστηκε, τόσο με τις μουσικές της Δεληγιαννάκη, όσο και με τους στίχους του Δημάκη. Η συνθέτρια θυμάται έντονα εκείνη την πρώτη ακρόαση με τον Χατζιδάκι να τραβάει γραμμές και να κρατάει σημειώσεις δίπλα από τους στίχους που του άρεσαν ιδιαιτέρως.

Απ' την πρώτη στιγμή, όμως, της έκανε σαφές πως ειδικά η αντρική φωνή, αυτή του Μούτσιου, δεν ταίριαζε στα τραγούδια της. Έτσι, της επέβαλλε ως ερμηνευτή τον Ευτύχιο Χατζηττοφή, για τη φωνή του οποίου μόλις είχε γράψει το έργο ''Χωρίον ο Πόθος'', ενώ για γυναικεία φωνή η ίδια η Δεληγιαννάκη επέλεξε τη Φερενίκη Βαλαρή, επίσης συνεργάτιδα του Χατζιδάκι. ''Και οι δύο ήταν συμπαθέστατα παιδιά'' θυμάται η δημιουργός, ''αλλά εγώ ήθελα ειδικά τη Βαλαρή που είχε μουσική παιδεία συγκριτικά με τον Χατζηττοφή που ήταν ένας εξαιρετικός αυτοδίδακτος τραγουδιστής''.

 Ένας εξαιρετικά σπάνιος ελληνικός δίσκος σε παραγωγή του Μάνου Χατζιδάκι Facebook Twitter
Πορτραίτο του Ευτύχιου Χατζηττοφή από τη δισκογραφική έκδοση του 1977. Η ίδια φωτογραφία του Χατζηττοφή, λίγο πιο γενική, μπήκε εκείνη τη χρονιά και στο άλμπουμ του Μάνου Χατζιδάκι με τα έργα ''Χωρίον ο Πόθος'' και ''Οι γειτονιές του φεγγαριού'' με τη Φλέρυ Νταντωνάκη

 

Ο δίσκος βγήκε το 1977 σε μία εκ νέου ενορχήστρωση του Βασίλη Τενίδη, ο οποίος έπαιξε κλασική κιθάρα μαζί με τους Νίκο Γκίνο (κλαρινέτο - φλάουτο), Τάσο Διακογιώργη (σαντούρι - μαρίμπα - μεταλλόφωνο), Κίμωνα Βασιλά (τσέμπαλο - μαρίμπα - βιμπράφωνο) και Ανδρέα Ροδουσάκη (κοντραμπάσο). Ο Μάνος Χατζιδάκις δεν παρουσιάστηκε στο στούντιο παρά μόνο για να διευθύνει τους δύο τραγουδιστές, κάτι που μέχρι σήμερα η Ρίκα Δεληγιαννάκη αναπολεί με συγκίνηση. Στο δε εξώφυλλο του δίσκου μπήκε ένας υπερρεαλιστικός πίνακας του Θωμά Φανουράκη από το 1973, του ζωγράφου που γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης κι αυτός το 1915 και έζησε μέχρι το θάνατο του το 1993.

Ο μουσικός Τύπος της εποχής μεσ'στον ορυμαγδό του πολιτικού τραγουδιού, αντιμετώπισε μάλλον παράξενα μια τέτοια ιδιαίτερη δουλειά. Κάποια σχόλια που γράφτηκαν, θύμιζαν - τηρουμένων των αναλογιών - εκείνα για τον ''Μεγάλο Ερωτικό'' του Χατζιδάκι, όταν ο συνθέτης είχε επιστρέψει από τις ΗΠΑ. Φυσικά, ο Χατζιδάκις στήριξε το δίσκο από το Τρίτο Πρόγραμμα (δικό του ''προϊόν'' ήταν, άλλωστε) και παρουσίασε τα τραγούδια την επόμενη χρονιά στο Ηράκλειο με ερμηνευτές κάποιους ταλαντούχους μαθητές της Δεληγιαννάκη: Τον Κωστή Ρασιδάκη που σήμερα διαπρέπει στη Εθνική Λυρική Σκηνή και τον Κώστα Κανακάκη που εργάζεται ως ψυχίατρος στη Γενεύη και που σκοπεύει να ηχογραφήσει τα πιανιστικά κομμάτια της συνθέτριας. Εκείνο ακριβώς το διάστημα η Δεληγιαννάκη και ο Χατζιδάκις συνδέθηκαν με στενή φιλία: ''Όποτε ερχόταν ο Μάνος στην Κρήτη'' λέει η Δεληγιαννάκη, ''μας ξενυχτούσε και όταν μου πρότεινε να συνεργαστούμε με την ίδρυση της Μουσικής Ακαδημίας εγώ του αντιπρότεινα να δουλέψει καλύτερα με τον αδερφό μου τον Γιώργο, βιολιστής πολύ καλός και χημικός στο επάγγελμα. Έτσι και έγινε''.

 Ένας εξαιρετικά σπάνιος ελληνικός δίσκος σε παραγωγή του Μάνου Χατζιδάκι Facebook Twitter
Η αφιέρωση της Ρίκας Δεληγιαννάκη στη Μαρίζα Κωχ από το 1979

 

Το 1979 γιορτάστηκε για πρώτη φορά παγκοσμίως το Έτος της Γέννησης του Παιδιού. Στο πλαίσιο αυτό, η Μαρίζα Κωχ έδωσε μία συναυλία στο Ηράκλειο της Κρήτης συνεργαζόμενη με τη Ρίκα Δεληγιαννάκη (σ.σ. Ο δίσκος ''Κάψαμε τα καράβια μας'' έφτασε στα χέρια μου από το αρχείο της Κωχ με ιδιόχειρη αφιέρωση της Δεληγιαννάκη). ''Ήθελα πολύ να κάναμε κάτι με τη Μαρίζα, της πήγαιναν τα τραγούδια μου'' θυμάται η δημιουργός, ''αλλά εκείνο τον καιρό ήταν δεσμευμένη με συμβόλαιο και βασιζόταν σε ηλεκτρικό ήχο, στοιχείο που δεν υπήρχε στη δική μου μουσική. Γενικά, μέχρι τώρα δεν τα πάω καλά με τον ηλεκτρισμό, τα μηχανήματα, τους κομπιούτερς και το ίντερνετ''!

Όλα τα επόμενα χρόνια η Ρίκα Δεληγιαννάκη κράτησε επαφές εξ αποστάσεως με τον Μάνο Χατζιδάκι, ασχολούμενη με πολλές άλλες δραστηριότητες: συγγραφή βιβλίων μουσικής διδασκαλίας, ποίησης και βασικά συνθέσεις καινούργιων έργων, συνεργαζόμενη με μουσικούς σαν τον Τάσο Καρακατσάνη, τη Σόνια Θεοδωρίδου, τη Στέλλα Γαδέδη, τον Βαγγέλη Μπουντούνη κ.α. Όταν το 2005 στην έκδοση ''Ο Καθρέφτης του Βορρά'' από το Κρητικό Μουσικό Εργαστήρι του Αεράκη αποφάσισε να εντάξει, μεταξύ άλλων εργασιών της, και τις αρχικές εγγραφές του ''Κάψαμε τα καράβια μας'' με τη Συριώτη και τον Μούτσιο πού'χε ακούσει ο Χατζιδάκις, τό'κανε για ένα και μόνο λόγο: ''Είχα αισθανθεί άσχημα τότε που ο δίσκος κυκλοφόρησε με άλλους τραγουδιστές και θέλησα μετά από τόσα χρόνια να αποκατασταθούν κι εκείνες οι πρώτες εκτελέσεις''. Παρεμπιπτόντως, στον ''Καθρέφτη του Βορρά'' αποκαταστάθηκαν μόνο τα οχτώ από τα δώδεκα κομμάτια του έργου.

 Ένας εξαιρετικά σπάνιος ελληνικός δίσκος σε παραγωγή του Μάνου Χατζιδάκι Facebook Twitter
Τα credits στο οπισθόφυλλο της δισκογραφικής έκδοσης του 1977 σε ελληνικά και αγγλικά

 

Το "Κάψαμε τα καράβια μας" ήταν ένας εξαιρετικός δίσκος, ουσιαστικά ο μοναδικός που αξιώθηκε να εκδώσει η Ρίκα Δεληγιαννάκη με τις ευλογίες του Μάνου Χατζιδάκι. Κυκλοφόρησε αποκλειστικά σε βινύλιο και σε κασέτα χωρίς ποτέ να επανεκδοθεί σε CD. ''Σας ευχαριστώ πολύ γι'αυτή τη συνομιλία. Είστε καλά εσείς;'' ρωτάω τη συνθέτρια. ''Αν και κάποιας ηλικίας, ξέρετε, καλά είμαι'' μου απαντάει ''χαμογελαστά''. ''Να είστε πάντα καλά'' της λέω και κλείνουμε το τηλέφωνο.

3

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Φιλιώ Πυργάκη (1939-2021) : «Το δημοτικό, παιδί μου, δεν είναι τραγούδι για να πλένεις τα πιάτα…»

Μουσική / Φιλιώ Πυργάκη: «Το δημοτικό, παιδί μου, δεν είναι τραγούδι για να πλένεις τα πιάτα…»

«Λέω κουράστηκα, αλλά μόλις ανέβω εκεί πάνω στο παλκοσένικο γίνομαι αλλιώτικος άνθρωπος». Η κορυφαία των Ελληνικών πανηγυριών, που πέθανε σαν σήμερα το 2021, είχε μιλήσει στη LIFO για μιαν Ελλάδα που υπνοβατεί στο DNA μας.
M. HULOT
Fotis Benardo: «Εξάγουμε πολιτισμό, αλλά στην Ελλάδα δεν μας το αναγνωρίζουν»

Μουσική / Fotis Benardo: «Κανένα ΑΙ δεν μπορεί να εκφράσει αυτά που νιώθω, ούτε αυτά που έχω περάσει»

Είναι ο ντράμερ των Nightfall. Έκανε τη μουσική όχημα για τα ταξιδέψει σε ολόκληρο τον κόσμο. Μοιράστηκε τη σκηνή με θρύλους της μουσικής όπως οι Black Sabbath, οι Iron Maiden οι Kiss και οι Motorhead. Πιστεύει πολύ στη νέα μουσική σκηνή της Ελλάδας και ότι ο άνθρωπος θέλει άνθρωπο και όχι ΑΙ. Είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Πόσο τελικά έχει ακυρωθεί ο Morrissey;

Μουσική / Morrissey: Η συναυλία ακυρώθηκε, το beef συνεχίζεται

Η πορεία ενός από τους πιο δημοφιλείς μουσικούς της εποχής μας έχει έχει στιγματιστεί από τις πολιτικές του τοποθετήσεις υπέρ ενός ακροδεξιού κόμματος, καθώς και από τις προκλητικές δηλώσεις του για ζητήματα όπως η μετανάστευση, η ισλαμοφοβία και η πολιτική ορθότητα. Το κοινό χωρίζεται στα δύο. Τι πιστεύει η κάθε πλευρά;
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Νταϊάνα Ρος, η βασίλισσα της μουσικής 

Μουσική / Νταϊάνα Ρος: «Θέλει χρόνο και δουλειά για να γίνεις Diva, δεν είναι τόσο απλό»

Μια από τις πιο μεγάλες τραγουδίστριες του πλανήτη, η ακαταπόνητη ερμηνεύτρια που με τη μαγνητική της παρουσία μαγεύει το κοινό, είναι ένα φαινόμενο πιο ασυνήθιστο από όσο νομίζετε. Έρχεται σε λίγες μέρες στην Αθήνα για μια μοναδική συναυλία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
105’ με τον Rack

Μουσική / Rack: «Έχω φάει σφαλιάρες γιατί τις ζήταγα, αλλά η ζωή μου πλέον έχει αλλάξει»

Γιος του Λεκτικού Επεξεργαστή και με καριέρα που εκτοξεύτηκε νωρίς, ο δημοφιλής ράπερ έχει αλλάξει ρότα. Στα 25 του, πιο ήρεμος από ποτέ, απολαμβάνει μια φήμη που έφτασε μέχρι το Χόλιγουντ.
M. HULOT
Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Μουσική / Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Το ακριτικό διαβαλκανικό φεστιβάλ του Christopher King και της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση ξεσήκωσε για άλλη μια χρονιά άτομα κάθε ηλικίας και καταγωγής με παραδοσιακή μουσική απρόσμενη και συναρπαστική.
M. HULOT
Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Η Ματούλα Κουστένη διερευνά τη σχέση του ποιητή με τον συνθέτη, την αφετηρία της δημιουργίας του μεγάλου έργου «Άξιον Εστί» και την πορεία του μέχρι την πρώτη ηχογράφηση.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Μουσική / Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Η artistic και managing director της High Priority Promotions, η μόνη γυναίκα με αυτήν τη θέση στην Ελλάδα, μιλά για τις συναυλίες, τη μουσική σήμερα, τις αλλαγές σε καλλιτέχνες και κοινό και το Memory Corner με τα ιδιαίτερα vintage ρούχα, την άλλη μεγάλη της αγάπη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses».

Μουσική / Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses»

Για χρόνια η Q Lazzarus του «Goodbye Horses», μία από τις πιο αδικημένες ερμηνεύτριες στην ιστορία της ποπ μουσικής, παρέμενε μια μυστηριώδης φιγούρα, τώρα όμως ένα μουσικό ντοκιμαντέρ φωτίζει τη ζωή της.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT

σχόλια

2 σχόλια
Το άλμπουμ της Ρίκας Δεληγιαννάκη μπορεί να είναι κάπως άγνωστο στην Ελλάδα, αλλά είναι… κάπως γνωστό στο εξωτερικό, αφού συμπεριλήφθηκε στο βιβλίο του Dag Erik Asbjørnsen «Scented Gardens of the Mind: A Guide to the Golden Era of Progressive Rock (1968-1980) in More Than 20 European Countries» [Borderline Productions, 2000]. Συγκεκριμένα γράφει ο Νορβηγός: «Underground folk-rock with guitar, flute, vibraphone, male and female vocals. Still unknown by most collectors». Όλα καλά, αλλά το «underground» είναι κοτσάνα.Η πρώτη ηχογράφηση των τραγουδιών (με Μούτσιο, Συριώτη) από το 1973 για μένα είναι ωραιότερη από εκείνη που έγινε επί Χατζιδάκι (1977) και ακριβώς γι’ αυτό το λόγο η προσφορά του CD «Ο Καθρέφτης του Βορρά» [Αεράκης/ Κρητικό Μουσικό Εργαστήρι, 2005] είναι μεγάλη. Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 στο Δεύτερο Πρόγραμμα άκουγες τακτικά δύο άλμπουμ στις εκπομπές του Γιώργου Μητρόπουλου και του Ιωσήφ Βάγγερ... Το «Κάψαμε τα Καράβια μας» της Ρίκας Δεληγιαννάκη και το «14 Πικρές Πραγματικότητες» του Μάικ Ροζάκη.Στο δεύτερο «Πολύτροπον» (στην EMI/ Columbia) o Χατζιδάκις είχε κυκλοφορήσει τουλάχιστον δύο ακόμη άλμπουμ, που έχουν ενδιαφέρον. Τα «Κύπρια Έπη» (1977) του Βασίλη Τενίδη και τα «Έρανα» (1978) του Νίκου Τάτση.
Συμφωνώ περί κοτσάνας του Νορβηγού για ''underground'', όπως και περί ''folk-rock'' στον τίτλο του βιβλίου του. Ο όρος ''folkist'' που σε σένα πρωτόδα είναι ο πιο αντικειμενικός. Δυστυχώς δεν έχω ακούσει την έκδοση του Αεράκη με τις πρώτες εκτελέσεις, αλλά θα επικοινωνήσω αύριο, Δευτέρα, ώστε να προμηθευτώ το CD απ' όπου υπάρχει. Σωστά τα λες για τις εκπομπές του Μητρόπουλου, που τον καιρό αυτό δουλεύουμε μαζί στο www.metadeftero.gr, και παλαιότερα μού'χε αναφερθεί ειδικά στα άλμπουμ των Δεληγιαννάκη, Τενίδη και Τάτση. Από τον Γιώργο, μάλιστα, υπάρχουν στη δισκοθήκη μου σήμερα τα ''Κύπρια Έπη'' του Τενίδη και τα ''Έρανα'' του Τάτση, τα οποία και σκοπεύω να παρουσιάσω. Είναι μία περίοδος δισκογραφική του ''παραγωγού'' Χατζιδάκι από τα τέλη των 70s που μάλλον υποσκελίστηκε ιστορικά, συγκριτικά με τον Σείριο του την επόμενη δεκαετία.