Δεν φτάνει μόνο η αγάπη

Δεν φτάνει μόνο η αγάπη Facebook Twitter
0
Ο τελευταίος δίσκος των Manic Street Preachers ήταν μια προσωπική απογοήτευση. Η αγάπη ωστόσο του κοινού φαίνεται να παραμένει αμείωτη, παρ' όλο που τα 15 χρόνια που πέρασαν από το ξεκίνημά τους έχουν αφήσει βαριά τα σημάδια και στα μέλη του γκρουπ και στις συνθέσεις. Όσο κι αν είναι άδικο να περιμένεις να ξαναβγάλουν το «Motorcycle Emptiness» ή ένα Holy Bible, δεν μπορείς να αποσιωπήσεις το γεγονός ότι το SendAwaytheTigers

είναι το χειρότερο άλμπουμ της καριέρας τους. Παρομοίως, δεν γίνεται να μη σεβαστείς τη λατρεία του κόσμου που τους ανέβασε στο νούμερο δύο στην Αγγλία, στην ίδια θέση που βρέθηκε και το πρώτο επίσημο single τους «Your Love Alone Is Not Enough» με τη Nina Persson. Το δυναμικό των Manics είναι ακόμα ισχυρό. Το αποδεικνύουν και η πολύ πετυχημένη περιοδεία που ξεκίνησαν την άνοιξη και οι εμφανίσεις στα μεγάλα φεστιβάλ, από την Ευρώπη μέχρι την Ιαπωνία. Οι ζωντανές εμφανίσεις τους είναι αυτές που διατηρούν -κατά κύριο λόγο- μεγάλο μέρος απ' τη λάμψη του παρελθόντος και οι εντυπώσεις από τα πρόσφατα live τους είναι πολύ καλές. Αυτό που μένει είναι να το αποδείξουν και στη σκηνή της Αθήνας.

«Προσπαθήσαμε να μείνουμε μακριά από πλήκτρα και τα πολλά έγχορδα, εμμένοντας στα βασικά τρία στοιχεία: κιθάρα-φωνή-τύμπανα» λέει ο Sean Moore, ο ντράμερ του συγκροτήματος, «κάνοντας ό,τι καλύτερο μπορούσαμε με αυτά».

«Πάντα ενδιαφερόμασταν για τις πολιτικές εξελίξεις, απ' την αρχή, λόγω του τόπου καταγωγής μας. Θυμόμαστε τους ανθρακωρύχους που απεργούσαν για ένα περίπου χρόνο όταν ήμασταν μικροί. Και δυστυχώς έχασαν, παρ' όλους τους αγώνες τους. Αυτό επηρέασε πολύ άσχημα τη ζωή μας εκείνη την εποχή. Όλη αυτή η εμπειρία αποτυπώθηκε στη συνείδησή μας και στην πορεία γίναμε πιο ευαίσθητοι με τα πολιτικά θέματα. Οι άνθρωποι έχουν χάσει την ελπίδα τους για την πολιτική. Με το χρόνο όλο και λιγότεροι νέοι ασχολούνται πλέον, παρ' όλο που θα έπρεπε να το κάνουν.

Γιατί επιστρέψαμε στις μουσικές μας ρίζες - το πανκ; Επειδή κάναμε ένα χαρούμενο ταξίδι στα δυο τελευταία στούντιο άλμπουμ μας, προσπαθώντας να πείσουμε τον εαυτό μας ότι είμαστε καλοί μουσικοί. Εξαντληθήκαμε γράφοντας τραγούδια. Ξοδέψαμε εκεί όλη μας την ενέργεια και ήταν αναγκαίο να γυρίσουμε μουσικά στο είδος από το οποίο προήρθαμε.

Οι κακές κριτικές πάντοτε μας πειράζουν. Όταν η δουλειά που έχουμε κάνει μας αφήνει ικανοποιημένους, δεν υπολογίζουμε τις βρόμικες, χωρίς περιεχόμενο κριτικές. Δουλειά τόσων χρόνων, άγχους και κόπων μπορεί να ισοπεδωθεί σε λίγα μόνο δευτερόλεπτα. Σκέψου μόνο ότι υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ατόμων -στην Αγγλία κυρίως- που γράφει σε περιοδικά και κρίνει τη μουσική σε 4-5 γραμμές. Αυτό με νευριάζει κάποιες φορές.

Η μουσική μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Ναι, το πιστεύω. Είναι ο πιο εύκολος τρόπος να επηρεάσεις τον άλλο, να μιλήσεις στη συνείδηση με ένα τραγούδι. Ακόμη και κάποιο βιντεοκλίπ στην τηλεόραση ελκύει την προσοχή και τη φαντασία των ανθρώπων. Τα πάντα όμως εξαρτώνται από το βαθμό που αυτή ψυχαγωγεί τον κόσμο.

Νομίζω πως σε μεγάλο βαθμό παραμένουμε οι ίδιοι. Οι αξίες και τα ιδανικά που είχαμε ως έφηβοι έχουν παραμείνει όλα αυτά τα χρόνια και θα παραμείνουν και για την υπόλοιπη ζωή μας. Μεγαλώνοντας γίνεται κανείς σοφότερος και λιγότερο απερίσκεπτος. Επομένως, οι αξίες παραμένουν οι ίδιες.

Περιμένουμε με ανυπομονησία τη συναυλία μας στην Ελλάδα. Είναι η πρώτη φορά που θα παίξουμε στη χώρα σας και για τους θαυμαστές μας εκεί. Το ελληνικό κοινό έχει στηρίξει αρκετά άλμπουμ μας όλα αυτά τα χρόνια και αισθανόμαστε πολύ χαρούμενοι. Προσωπικά θέλω πάρα πολύ να δω την Αθήνα».

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι απολιτίκ - ή τουλάχιστον δεν ήταν

Μουσική / Η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι απολιτίκ - ή τουλάχιστον δεν ήταν

Μέσα σε ένα παγκόσμιο σκηνικό βίας, πολέμων και γενοκτονιών, η ηλεκτρονική μουσική καλείται να ξαναβρεί τη χαμένη της τιμή, ανακτώντας τον άμεσο, ενωτικό και απελευθερωτικό της χαρακτήρα.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
«Έπαθα νευρολογική διαταραχή, είχα αυτοκτονικές σκέψεις» - Κι εκεί γεννήθηκε ο Ivy Robins

Μουσική / Πέτρος Βεντουρής: «Έγραψα τραγούδια για να μην πεθάνω»

Όταν ο Πέτρος Βεντουρής βυθίστηκε στη σιωπή της κατάθλιψης λόγω μιας νευρολογικής ασθένειας, γεννήθηκε ένας άλλος εαυτός, ο Ivy Robins. Περνώντας μέσα από το σκοτάδι, την απώλεια και την ψυχοθεραπεία, βρήκε στη μουσική τον τρόπο να ξανασταθεί στα πόδια του.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Φεστιβάλ Ελάτειας: Εκεί που η μουσική στήνει φωλιά κάτω απ’ τα πλατάνια εδώ και 12 χρόνια

Φεστιβαλ Ελάτειας / «Δεν ήταν φεστιβάλ, δεν υπήρχε σκηνή, ούτε πρόγραμμα»

Ξεκίνησε ως ένα πάρτι στο δάσος. Σήμερα, δώδεκα χρόνια μετά, το Μουσικό Φεστιβάλ Ελάτειας έχει γίνει σημείο αναφοράς για όσους πιστεύουν στη δύναμη της κοινότητας, της αυθεντικότητας και της μουσικής που ενώνει.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Φιλιώ Πυργάκη (1939-2021) : «Το δημοτικό, παιδί μου, δεν είναι τραγούδι για να πλένεις τα πιάτα…»

Μουσική / Φιλιώ Πυργάκη: «Το δημοτικό, παιδί μου, δεν είναι τραγούδι για να πλένεις τα πιάτα…»

«Λέω κουράστηκα, αλλά μόλις ανέβω εκεί πάνω στο παλκοσένικο γίνομαι αλλιώτικος άνθρωπος». Η κορυφαία των Ελληνικών πανηγυριών, που πέθανε σαν σήμερα το 2021, είχε μιλήσει στη LIFO για μιαν Ελλάδα που υπνοβατεί στο DNA μας.
M. HULOT