Όταν οι Last Shadow Puppets κυκλοφόρησαν το "Age of Understatement" πριν από οκτώ χρόνια, ο Alex Turner ήταν 22 χρονών και ο Miles Kane 21. Δεν προκάλεσαν καμιά έκπληξη, γιατί, παρά το νεαρό της ηλικίας τους, ο Alex ήταν ήδη σούπερ σταρ, ο τραγουδιστής των Arctic Monkeys, σύμβολο του σεξ και ο όμορφος weirdo της διπλανής πόρτας. Από την αρχή απέφευγε τις συνεντεύξεις, ήταν πάντα κουμπωμένος, δεν μίλαγε πολύ ή δεν ολοκλήρωνε τις προτάσεις του και, γενικά, έκανε αρκετούς δημοσιογράφους να απορούν πώς αυτό το ντροπαλό και αντικοινωνικό παιδί είχε την ικανότητα να γράφει τόσο εύστοχους και ώριμους στίχους για τη γενιά του. Το 2011 η "Guardian" τον συμπεριέλαβε στους 100 σημαντικότερους Βρετανούς στιχουργούς όλων των εποχών (γράφοντας, μάλιστα, λάθος το όνομά του και προκαλώντας την οργή του).
Για τους τέσσερις 18χρονους –Arctic Monkeys– που μεγάλωσαν στο Sheffield ακούγοντας Dr. Dre, Roots Manuva και Wu-Tang Clan, η τεράστια επιτυχία του πρώτου άλμπουμ τους ήταν κάτι που ποτέ δεν πίστευαν ότι θα μπορούσε να τους συμβεί. Και δεν είναι τυχαία η αποστροφή του Turner για τα βραβεία. Μετά την τραγική εμφάνισή του στα Brit Awards, όπου πέταξε κάτω ένα μικρόφωνο λέγοντας ασυναρτησίες, και τη διευκρίνιση ότι δεν ήταν υπό την επήρεια ναρκωτικών, όπως πίστεψε ο περισσότερος κόσμος, δήλωσε: «Δεν μπορούσα να προσποιηθώ ότι ένα βραβείο ήταν κάτι που ονειρευόμουν από τότε που ήμουν παιδί». Σε 6 μόνο χρόνια είχαν γίνει οι απόλυτοι indie ήρωες της Βρετανίας, με τρελές πωλήσεις, σε μια εποχή που δεν πουλάει τίποτα.
Δεν έχω πρόβλημα, πηγαίνω για ψώνια και περπατάω ανενόχλητος στον δρόμο – σίγουρα δεν είμαι διάσημος σαν τις Karda-shians.
Ο Turner γνώρισε τον Miles Kane όταν το συγκρότημα του δεύτερου, οι Little Flames, άνοιγαν το 2005 τις συναυλίες των Arctic Monkeys σε μια περιοδεία τους. Αμέσως έγιναν κολλητοί. Είχαν το ίδιο γούστο στη μουσική και το ίδιο mod κούρεμα. Συχνά ο Kane βρίσκεται στη σκιά του φίλου του, αλλά δεν φαίνεται να τον ενοχλεί ιδιαίτερα. Γεννήθηκε σε μια μικρή πόλη της Βόρειας Αγγλίας και μετά τους Little Flames, έφτιαξε τους Rascals. Η φιλία του με τον Turner άντεξε στον χρόνο και εξελίχθηκε σε μια λαμπρή συνεργασία. Το αποτέλεσμά της ήταν το "Age of Understatement", ένα τολμηρό εγχείρημα, από αυτά που γράφονται από πιτσιρικάδες που δεν τους νοιάζει τίποτα, ούτε η γνώμη κανενός. Η κοινή τους αγάπη για ορισμένους καλλιτέχνες εξηγεί τη μουσική διαδρομή που ακολούθησαν με τους Last Shadow Puppets. Άγγιξαν μεγαθήρια, όπως ο Scott Walker και ο Ένιο Μορικόνε και άρχισαν να φτιάχνουν επική ορχηστρική ποπ, αφήνοντας για λίγο πίσω το indie παρελθόν τους. Ο δίσκος ανέβηκε στο Νο 1 από την πρώτη εβδομάδα της κυκλοφορίας του και έβγαλε μεγάλες επιτυχίες, όπως το "Standing next to you" και το "My mistakes were made for you". Τα media αποθέωσαν τη συνεργασία τους, χαρακτηρίζοντάς την "το απόλυτο bromance".
Ήταν μια φιλία τόσο έντονη στα μάτια των φαν τους, ώστε έφτασαν στο υστερικό σημείο να γράφουν εξωφρενικές, πονηρές ιστορίες στο στυλ μιας ροζ λογοτεχνίας που θύμιζε τη σχέση του Σποκ με τον Κάπτεν Κερκ από το Σταρ Τρεκ.
Στο μεταξύ, οι Arctic Monkeys αποφάσισαν να κάνουν ένα διάλειμμα για να κάνουν οικογένεια και παιδιά και ο Alex Turner έμεινε μόνος του για να ασχοληθεί με τα δικά του πρότζεκτ. Το 2013 αυτός και ο Kane πλησίαζαν τα 30 και απολάμβαναν τη φήμη των κακομαθημένων playboys. Ντύνονταν με κακόγουστα κουστούμια και γραβάτες, παρακολουθούσαν επιδείξεις μόδας για να «ρίχνουν» μοντέλα και έκαναν τρία χρόνια να ολοκληρώσουν το δεύτερο άλμπουμ τους. Το "Εverything you 've come to expect" είναι η λογική συνέχεια του πρότζεκτ τους, με τη συνεργασία του Owen Pallet. Αυτήν τη φορά οι δύο μουσικοί εμπνέονται από τη σόουλ και καλλιτέχνες όπως ο Isaac Hayes και οι Style Council και είναι φανερό ότι τα ακούσματά τους είναι πιο πλούσια – επιλέγουν για εξώφυλλο την Tina Turner να χορεύει τον Νοέμβριο του 1969, φωτογραφημένη από τον Jack Rubin. Το άλμπουμ βρέθηκε πάλι στην κορυφή των βρετανικών charts, αλλά και οι δύο αποδείχτηκαν οι χειρότεροι εχθροί του εαυτού τους, γιατί κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης με δημοσιογράφο του περιοδικού "Spin", o Miles Kane τη φλέρταρε με προσβλητικό τρόπο. Παρά το απολογητικό σημείωμα που της έστειλε μετά, δεν κατάφερε να κατευνάσει την οργή της. Εκείνη έγραψε ένα τεράστιο άρθρο για τον σεξισμό στη μουσική βιομηχανία. Στη συνέχεια ήρθαν τα καυστικά σχόλια της Guardian, ότι αν αυτό δεν επισκιάσει το άλμπουμ, τότε σίγουρα θα το χαντακώσει το μέγεθος της υπεροψίας των στίχων, οι οποίοι περιγράφουν τον τρόπο ζωής δύο διάσημων πολυεκατομμυριούχων και κακομαθημένων ροκ σταρ που απλώς περνάνε καλά, ενώ δηλώνουν ότι βαριούνται και δεν ξέρουν πώς να διαθέσουν τον χρόνο τους.
Στην τηλεφωνική μας συνέντευξη ο Alex Turner είναι φιλικός και προσιτός, μιλάει αργά και σκέφτεται πολύ πριν απαντήσει. Φαίνεται να αισθάνεται άβολα. «Είμαι στο Κεντ, στην Αγγλία, αυτήν τη στιγμή. Θα εμφανιστώ στο "Later with Jools Holland"», λέει και αρχίζει να μιλάει ασταμάτητα για το νέο άλμπουμ τους. «Ξεκινήσαμε να δουλεύουμε μαζί γι' αυτό που νομίζαμε ότι θα ήταν ο επόμενος σόλο δίσκος του Miles Kane. Κάποια στιγμή γράψαμε ένα κομμάτι που λεγόταν "Aviation" και πειραματιζόμασταν με μερικές αρμονίες – αυτός ο ηχητικός πειραματισμός μας θύμισε το πρώτο άλμπουμ των Last Shadow Puppets. Έτσι, πρότεινα ο επόμενος δίσκος που θα κάναμε μαζί να έχει αυτό τον ήχο. Έπειτα από δύο ώρες συνεργασίας, ενθουσιαστήκαμε και από 'κει και πέρα το πράγμα πήγε μόνο του. Μάλλον ήταν η σωστή στιγμή.
Όσον αφορά την ιδέα, εκείνη την περίοδο δεν υπήρχε καμία. Η ιδέα που είχαμε για το πρώτο άλμπουμ ήταν ξεκάθαρη. Ήρθε επειδή ήμασταν κολλημένοι με μερικούς δίσκους εκείνη την εποχή. Πολλά πράγματα με εξιτάρουν, αλλά, για να το πω απλά, με το πρώτο άλμπουμ μας προσπαθούσαμε να μιμηθούμε τον Scott Walker. Δεν το καταφέραμε ακριβώς, αλλά ήταν κάτι που διαμόρφωσε τον ήχο μας. Τη δεύτερη φορά δεν είχαμε κάτι ανάλογο, αλλά νομίζω ότι ήμασταν αρκετά μεγαλύτεροι. Δεν είχε αποκρυσταλλωθεί μέσα μας κάποια ιδέα, αλλά νομίζω ότι η βάση της δουλειάς μας είχε να κάνει περισσότερο μ' εμάς και με το ότι δουλεύαμε ξανά μαζί. Αυτό απλοποίησε κάπως τα πράγματα.
Νομίζω πως είμαι τυχερός που βρίσκομαι σε μια μπάντα με ανθρώπους που ξέρω από τότε που ήμασταν πέντε χρονών και μεγαλώσαμε μαζί. Ίσως αυτό είναι ένα είδος προστασίας από τη διασημότητα και την επιτυχία. Είμαι τυχερός, επίσης, που μου αρέσουν οι άνθρωποι με τους οποίους παίζω μουσική και, απ' ό,τι έχω καταλάβει, αυτό είναι κάτι πολύ σπάνιο σε αυτόν το χώρο. Δεν έχω πρόβλημα, πηγαίνω για ψώνια και περπατάω ανενόχλητος στον δρόμο – σίγουρα δεν είμαι διάσημος σαν τις Kardashians. Επίσης, μένω πλέον στο Λος Άντζελες, όπου είμαι κάπως πιο άγνωστος. Άσε που δεν είμαι και τόσο ψηλός, οπότε εγώ χάνομαι πιο εύκολα στο πλήθος από ό,τι οι διάσημοι που είναι ψηλοί. Νομίζω ότι είναι πιο δύσκολο να είσαι ψηλός και διάσημος. Εγώ είμαι αρκετά μικροκαμωμένος».
«Τι έχεις να πεις για τους μαζεμένους θανάτους διασημοτήτων μέσα στο 2016; Είναι το τέλος μιας εποχής;». «Δεν είναι μια καλή χρονιά το 2016. Νομίζω ότι είναι το τέλος μιας εποχής, κατά κάποιον τρόπο, για τη μουσική, ειδικά με τον θάνατο του David Bowie. Σοκαρίστηκα όταν άκουσα ότι πέθανε. Δημιουργείς μια πολύ δυνατή σχέση με τη μουσική, ειδικά όταν αυτή εκπληρώνει τον σκοπό της. Δεν χρειάζεται να καταλαβαίνεις τι σου προσφέρει ακριβώς, είναι σαν να ερωτεύεσαι ή κάτι παρόμοιο, έχεις μια ακούσια αντίδραση σε κάτι. Έτσι, όταν κάποιος που έχει δημιουργήσει τραγούδια με τα οποία έχεις αποκτήσει αυτήν τη σχέση φεύγει από τη ζωή, επηρεάζεσαι, χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου. Δεν θέλω να πω ότι είναι το ίδιο, όπως όταν χάνεις ένα μέλος της οικογένειάς σου, αλλά σίγουρα στενοχωριέσαι. Όταν πέθανε ο David Bowie, ήμουν στο αμάξι και οδηγούσα σταμάτησα για ένα λεπτό μέχρι να το συνειδητοποιήσω. Αισθάνεσαι ότι έχεις μια τόσο ιδιαίτερη σχέση με τη μουσική, που δεν μοιάζει με τίποτε άλλο στη ζωή σου. Είναι κρίμα να χάνονται όλοι αυτοί οι σημαντικοί άνθρωποι, αλλά τουλάχιστον αφήνουν πίσω τους τούς σπουδαίους δίσκους που μπορείς να ακούσεις όποτε θέλεις».
«Έχεις ξαναέρθει στην Ελλάδα;». «Δεν έχω έρθει ποτέ στην Ελλάδα και είμαι ενθουσιασμένος. Είναι η πρώτη φορά που θα παίξουμε εκεί. Παρακολουθώ τα νέα και γνωρίζω την κατάσταση, αλλά δεν μπορώ να τη σχολιάσω σε τόσο λίγο χρόνο. Θα μπορούσα να μιλάω για ώρες και να προσπαθώ να βρω μια λύση για όλα αυτά τα προβλήματα, αλλά έχουμε μόνο 15 λεπτά στη διάθεσή μας. Θα ήθελα να πω κάτι σοφό σαν τον Χέμινγουεϊ, αλλά δεν είμαι τόσο καλός στα λόγια».
Info:
Rockwave Festival, 5/6, Terravibe, 37o χλμ. Εθν. Οδού Αθηνών-Λαμίας, Μαλακάσα
Εισ.: €36-45
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη LIFO.
