Η «Υπέρβαση της Άβυσσος» είναι μια σημαντική έκθεση εικαστικών στην Αθήνα αυτή τη στιγμή

Η «Υπέρβαση της Άβυσσος» είναι μια σημαντική έκθεση εικαστικών στην Αθήνα αυτή τη στιγμή Facebook Twitter
©Νίκος Μάρκου
0

Μια συλλογή αιδοίων με καρτ-ποστάλ του έργου «Η προέλευση του κόσμου» του Γκιστάβ Κουρμπέ. Ένα ένδοξο τραύμα στη μήτρα, βαθιά στον γυναικείο κόλπο. Το οικογενειακό τραπέζι μιας δυσλειτουργικής οικογένειας τη στιγμή της έκρηξης, του δικού της Big Bang. Σταγόνες σπέρματος σε ρυθμική διάταξη με τις εικόνες των Gilbert & George σε διάταξη σταυρού. Ένα νέο Ρέκβιεμ του Βέρντι, σπλαχνικό και εκκωφαντικό, μέσα από μια συστάδα τηλεοράσεων που το μεταδίδουν σε διαφορετικό χρόνο ή αντεστραμμένες. Το σπαρακτικό έργο του Βλάση Κανιάρη για τη μετανάστευση. Μια μουσική σύνθεση απαρτιζόμενη από τους ήχους του Ωδείου Αθηνών στην καθημερινότητά του. Δεκάδες ακόμα έργα και σε μια γωνία τα χειρόγραφα, εύθραυστα, με το μελάνι όμως ακόμα δυνατό, της «Ασκητικής» του Νίκου Καζαντζάκη.

Όλα αυτά είναι ψηφίδες της έκθεσης «Η Υπέρβαση της Άβυσσος» που παρουσιάζει ο οργανισμός ΝΕΟΝ στον νέο χώρο που αποκαλύφθηκε πριν από λίγους μήνες στο Ωδείο Αθηνών. Στο υπόγειο με το αίθριο που επί σαράντα χρόνια παρέμενε κλειστό και το οποίο κατόπιν δωρεάς του ΝΕΟΝ καθάρισε από τα σκουπίδια και αποκαταστάθηκε ακριβώς όπως το είχε σχεδιάσει ο σημαντικός αρχιτέκτονας Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος. Βλέπουμε τα μάρμαρα που είχε επιλέξει, τις καθαρές σχεδιαστικές γραμμές, τις διαδρομές που δημιούργησε στον χώρο των 3.000 τ.μ., τους τοίχους ημιτελείς, όπως έμειναν όταν σταμάτησαν οι εργασίες λόγω έλλειψης χρημάτων.

Με την έκθεση αυτή που παρουσιάζει 41 έργα 34 διεθνών καλλιτεχνών, μαζί με τα χειρόγραφα του Καζαντζάκη, δημιουργείται μια νέα εμπειρία, αστική, καθώς το κοινό έχει τη δυνατότητα να βιώσει τη νέα χρήση του χώρου, να δει για πρώτη φορά μια σημαντική στιγμή της ελληνικής αρχιτεκτονικής και ταυτόχρονα να σταθεί απέναντι σε έργα σημαντικών εικαστικών και να αναμετρηθεί με το ερώτημα της ίδιας της ύπαρξης, της διαδρομής από τη γέννηση ως τον θάνατο. Η Μαρία Μαραγκού, ιστορικός τέχνης και διευθύντρια του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης, και ο ιστορικός τέχνης Δημήτρης Παλαιοκρασσάς που συνεπιμελήθηκαν την έκθεση δημιούργησαν μια σαφή, ακριβή, αυστηρή διαδρομή μέσα από έξι δωμάτια.

Μια έκθεση βαθιά πολιτική που έχει αρμούς το σπουδαίο κείμενο της «Ασκητικής» και στεφανώνεται από τη διαπίστωση –και προτροπή;– που αποτελεί τίτλο έργου του Martin Kippenberger: «Όποιος αντικρίζει την άβυσσο, δεν θα πρέπει να εκπλαγεί αν μπορεί να πετάξει»

Μέσα στον χώρο, ο επισκέπτης δεν αφήνεται να περιηγηθεί ανέμελος ή αυθόρμητος αλλά ακολουθεί μια αφήγηση (επιτέλους). Όπως το κείμενο του Καζαντζάκη έχει αρχή και επίλογο, ενότητες, κορυφώσεις, συνάφεια, έτσι λειτουργεί και η έκθεση, με τα έργα που έχουν επιλεγεί από τη συλλογή Δημήτρη Δασκαλόπουλου να συνομιλούν πραγματικά με αυτές τις θεματικές. Τα περισσότερα εξ αυτών, δε, φέρουν το δυνατό, έντονο αυτοβιογραφικό στοιχείο. Το τραύμα που συχνά προκλήθηκε από την οικογένεια και που καθόρισε την τέχνη των δημιουργών. Άλλωστε, η έκθεση με τραύματα ασχολείται, τραύματα αποκαλύπτει στους επισκέπτες. Άλλα επουλώνονται, άλλα ξεσπούν. «Αρχίζουμε από την τραυματική εμπειρία της γέννησης, τη βίαιη αποκόλληση από τη μήτρα» σχολίασε ο Δημήτρης Παλαιοκρασσάς.

Θα δούμε έργα «οριακά, έργα δυνατά που συνομιλούν τόσο με το οντολογικό ζήτημα όσο και με το συλλογικό. Θα δούμε τον ηρωισμό της σύγχρονης Τέχνης» σημείωσε η Μαρία Μαραγκού. «Ναι, η σύγχρονη τέχνη είναι ηρωική γιατί δεν προβλέπει την αιωνιότητα αλλά μιλά γι’ αυτό που συμβαίνει τώρα». Μια έκθεση βαθιά πολιτική που έχει αρμούς το σπουδαίο κείμενο της «Ασκητικής» και στεφανώνεται από τη διαπίστωση –και προτροπή;– που αποτελεί τίτλο έργου του Martin Kippenberger: «Όποιος αντικρίζει την άβυσσο, δεν θα πρέπει να εκπλαγεί αν μπορεί να πετάξει».

Η «Υπέρβαση της Άβυσσος» είναι μια σημαντική έκθεση εικαστικών στην Αθήνα αυτή τη στιγμή Facebook Twitter
©Νίκος Μάρκου

Η διαδρομή της έκθεσης

Η «Υπέρβαση της Αβυσσος» (18 Νοεμβρίου-29 Ιανουαρίου 2017) χωρίζεται ουσιαστικά σε έξι θεματικά δωμάτια. Μπαίνοντας στον εκθεσιακό χώρο, στρίβεις αμέσως αριστερά στο δωμάτιο με τους φεγγίτες πλάι στο αίθριο. «Γένεσις/Τραύμα» είναι ο τίτλος του δωματίου μέσα στο οποίο συναντά κανείς ουσιαστικά μια συλλογή αιδοίων, στάλες σπέρματος και τις πτυχώσεις της μήτρας. Σπλάτερ; Ναι, σίγουρα. Το βλέπεις στο έργο του Mike Kelley «Glorious Wound» με τα αιμάτινα τοιχώματα ενός γυναικείου κόλπου και στην κορυφή μια περούκα κλόουν βαμμένη με σπρέι. Ο Kelley εδώ βρίσκεται στο προνομιακό του πεδίο, αφού ψυχαναλυτικά παρουσιάζει συχνά στα έργα του τη θεωρία ότι τα βασικά τραύματα του ανθρώπου προκλήθηκαν στην παιδική ηλικία.

Στο δωμάτιο αυτό υπάρχουν και 18 καρτ-ποστάλ σε ματ χαρτόνι από το μουσείο Orsay στο Παρίσι, όπου αποτυπώνεται το περίφημο έργο του Κουρμπέ «Η προέλευση του κόσμου». Έργο-σκάνδαλο για την εποχή του, αλλά ακόμα και για τη σημερινή – πολλοί χρήστες του Facebook έχουν δεχθεί αναφορές και έχει κατέβει προσωρινά ο λογαριασμός τους επειδή ανάρτησαν το συγκεκριμένο έργο. Η σύνθεση αυτή αποτελεί το έργο «Αfter Courbet: 1-18» της Sherrie Levine. Στο δωμάτιο «Γένεσις» υπάρχει και το σχέδιο της Μπουρζουά «The Birth», με το οποίο προσπαθεί να συμφιλιωθεί με τα τραύματα που της δημιούργησε η βαθιά δυσλειτουργική οικογένειά της.

Αξίζει όμως να σταθείτε μπροστά σε ένα έργο σπουδαίο, καθηλωτικό, στο «Τρίπτυχο» του Στάθη Λογοθέτη. Το δημιούργησε το 1972 μέσα από μια σειρά περφόρμανς. Πήρε μεγάλα κόκκινα πανιά, τα βύθισε στη θάλασσα, τα έθαψε στο χώμα, τα άπλωσε στον ήλιο και στη συνέχεια τα τύλιξε στο σώμα του και τα έραψε, δημιουργώντας την εικόνα και την αφή μιας πληγής με ράμματα – ραφή που επουλώνει το τραύμα. Χρησιμοποίησε για το έργο του τα τέσσερα προσωκρατικά στοιχεία (γη, αέρας, θάλασσα, ήλιος). Στοιχεία της ράτσας του. Και εδώ, όπως σημειώνει ο κ. Παλαιοκρασσάς, έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς συνομιλεί ο Λογοθέτης με τον Νίκο Καζαντζάκη, αυτόν που εισήγαγε την έννοια και τους συμβολισμούς της λέξης «ράτσα».

Στον ίδιο χώρο τοποθετήθηκε το αιρετικό «Coming» των Gilbert & George, ένα έργο-οργασμός που αποτελείται από μια σύνθεση ασπρόμαυρων φωτογραφιών των ιδίων, με τα χέρια τους να σχηματίζουν το σύμβολο του «fuck you» ή ένα γυναίκειο αιδοίο, αλλά και φωτογραφιών από σταγόνες σπέρματος. Επίσης, έργα των Ηans Bellmer και Αna Mendieta.

Η «Υπέρβαση της Άβυσσος» είναι μια σημαντική έκθεση εικαστικών στην Αθήνα αυτή τη στιγμή Facebook Twitter
©Νίκος Μάρκου

Θα υπερβείς την Άβυσσο;

Στο δεύτερο δωμάτιο βλέπουμε τον τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος προσπαθεί να υπερβεί τα τραύματα της γέννησης – μπορεί να τα καταφέρει, ναι. Γι’ αυτό ο τίτλος εδώ είναι «Υπέρβαση της Άβυσσος». Στο βάθος του δωματίου, όλη την όψη καταλαμβάνει το έργο του Βλάση Κανιάρη «Η μεγάλη κούνια». Ένα ομοίωμα σώματος που μοιάζει να βιώνει την εμπειρία της ανύψωσης κάτω από μια κατασκευή που σε κάνει να αναρωτιέσαι «είναι όντως κούνια ή μήπως ένα ικρίωμα;». Πρόκειται για ένα από τα χαρακτηριστικά έργα με τα οποία ο Κανιάρης σχολιάζει το θέμα της μετανάστευσης για πολιτικούς και οικονομικούς λόγους τις δεκαετίες του ’60 και του ’70. Συνομιλεί κατευθείαν με τον σύγχρονο πολίτη, τον Έλληνα που στρέφεται ξανά στο εξωτερικό αναζητώντας εργασία – ενδεχομένως και συνθήκες διαβίωσης που να συνάδουν με την έννοια της αξιοπρέπειας.

Απέναντι από το έργα του Κανιάρη, τέσσερις δημιουργίες του Robert Gober αφηγούνται τη δική του προσπάθεια να υπερβεί το τραύμα, την άβυσσο. Γεννημένος σε επαρχία των ΗΠΑ, με Καθολική ανατροφή, από παιδί διαπίστωσε ότι είναι ομοφυλόφιλος και διαχειρίστηκε αυτήν τη διαπίστωση μέσω της τέχνης του. Στο Ωδείο Αθηνών θα δούμε και ένα έργο εμβληματικό του, μια φωτολιθογραφία που δημιούργησε πάνω σε μια σελίδα της εφημερίδας «New York Times» η οποία είχε τον τίτλο «Το Βατικανό συγχωρεί τις διακρίσεις εναντίον των ομοφυλόφιλων». Κάτω από το σχετικό άρθρο υπήρχε μια μεγάλη διαφήμιση – στη θέση της έβαλε μια δική του φωτογραφία, καθώς είναι ντυμένος με νυφικό.

Στο ίδιο δωμάτιο υπάρχουν και έργα της Kiki Smith, της Αλίκης Παλάσκα, της Heidi Bucher, του Paul Thek, ενώ στην είσοδο στέκει η βιντεο-εγκατάσταση της Μarina Abramovic, καθώς πλένει εξαντλητικά τα οστά ενός σκελετού.

Η «Υπέρβαση της Άβυσσος» είναι μια σημαντική έκθεση εικαστικών στην Αθήνα αυτή τη στιγμή Facebook Twitter
©Νίκος Μάρκου

Aπό τη Δημιουργικότητα στην Αιωνιότητα

Το τρίτο δωμάτιο έχει έργα οριακά, που περιγράφουν πώς μπορείς, μέσω της δημιουργικότητας, να έχεις την ψευδαίσθηση της αθανασίας απέναντι στο βέβαιο, επερχόμενο τέλος. Εδώ θα δει ο επισκέπτης έργα που εκφράζουν στο έπακρο της δημιουργικότητας. Κανένα χαλινάρι. Η φαντασία, άναρχη, ανεξέλεγκτη, ασυγκράτητη, γίνεται τέχνη. Δεσπόζει στον χώρο το ιπτάμενο γλυπτό της Ιωάννας Πανταζοπούλου. Το «R.E. Reconfigured Etiquette» είναι μια ακινητοποιημένη στον χωροχρόνο στιγμή της έκρηξης ενός πολυτελούς μεγάλου οικογενειακού τραπεζιού. Πώς πάνω από σερβίτσια, κάτω από πολυελαίους, μέλη δυσλειτουργικών οικογενειών τεμαχίζουν το κρέας και ταυτόχρονα τρώνε ο ένας τη σάρκα του άλλου; Κάπως έτσι, αυτή η πραγματικότητα γίνεται έκρηξη και τινάζεται στον αέρα.

Δεξιά από το έργο αυτό βρίσκεται ένα έργο που ο ίδιος ο κ. Παλαιοκρασσάς δεν δίστασε να αποκαλέσει «αποσβολωτικό». Είναι η δικάναλη ψηφιακή βιντεο-εγκατάσταση του Paul Chan με τίτλο «My Birds... trash… the future». Ψηφιακοί σωσίες του Παζολίνι, ήρωες του Μπέκετ, ο ράπερ Biggie Smalls, τα χαρακτικά «Οι συμφορές του πολέμου» του Γκόγια και βομβιστές αυτοκτονίας του Αρμαγεδδώνα κυριαρχούν. Ένα έργο Αποκάλυψης, που εστιάζει στο «ηθικό κενό που είναι εγγενές στη φρίκη την οποία είναι ικανός να προκαλέσει ο άνθρωπος… Μια λιτανεία φρίκης. H απόλυτη και τραγική ομορφιά της δημιουργικής πράξης του Chan οδηγεί σε μια ελεγειακή και σπαρακτική κάθαρση».

Στο ίδιο θεματικό δωμάτιο συναντάμε τα έργα των Abraham Cruzvillegas, John Bock, Μatthew Barney, Gary Webb, αλλά και το αριστουργηματικό και αναμοχλευτικό πολλών διαφορετικών συναισθημάτων –και σωματικών αντιδράσεων– έργο του Mark Wallinger. Σε ένα ξεχωριστό δωμάτιο, με δική του πόρτα, έχουν τοποθετηθεί σε κυκλική διάταξη 21 τηλεοράσεις που προβάλλουν ετεροχρονισμένα (και με κάποιες οθόνες ανεστραμμένες – υπόμνηση του Duchamp;) τη μαγνητοσκόπηση του Ρέκβιεμ του Βέρντι από το BBC το 1982, σε μουσική διεύθυνση του Κλαούντιο Αμπάντο. Το «Underworld» αναπαριστά μια στιγμή μεγαλειώδους δημιουργίας, προκαλώντας με αυτό το εμβληματικό έργο μια κοσμική κακοφωνία, που όμως έχει ειρμό και προκαλεί συναισθήματα. Ξαφνικά, χωρίς να το συνειδητοποιείς, περπατάς κυκλικά γύρω από τις οθόνες, με το φως τους να σε υπνωτίζει, καθώς το Ρέκβιεμ φτάνει γνώριμο, αλλά απόκοσμο, στ’ αυτιά σου. Σαν να φέρει μηνύματα πίσω από τους ήχους.

Οι ανεστραμμένες οθόνες παραπέμπουν στον Κάτω Κόσμο, η κακοφωνία παραπέμπει σε ένα καθαρτήριο του Δάντη και «οι άνθρωποι που θρηνούν μια χαμένη φύση δεν μπορούν να βουλιάξουν πιο βαθιά στην άβυσσο του πένθους».

Η «Υπέρβαση της Άβυσσος» είναι μια σημαντική έκθεση εικαστικών στην Αθήνα αυτή τη στιγμή Facebook Twitter
©Νίκος Μάρκου

Αγγίζοντας τον Άλλο

Φτάνοντας στο τέταρτο δωμάτιο, έχεις βγει από τα σκοτάδια των προηγούμενων θεματικών χώρων. Ο ήλιος μπαίνει από το αίθριο, οι φόρμες καθαρίζουν, λευκό παρεμβαίνει ανάμεσα στα έργα. Νιώθεις τα μάτια να τρεμοπαίζουν, όπως όταν ανοίγεις το παράθυρο μετά τον ύπνο για να μπει το πρωινό φως. Εδώ, δυο βουνά κατασκευασμένα από κόκκινο βελούδο που έγδαρε υπομονετικά η Μάρω Μιχαλακάκου συνθέτουν το έργο «Ευτυχισμένες Μέρες». Ένα ακόμα μπεκετικό ίχνος σε αυτή την έκθεση για τη διαδρομή του ανθρώπου από τη γέννηση στον θάνατο. Δυο βουνά που δεν σμίγουν και εκφράζουν το αρχετυπικό μοτίβο της σχέσης μεταξύ αρσενικού και θηλυκού. Παραδίπλα, τα χέρια από φωσφορούχο χαλκό του Bruce Nauman αγγίζονται, χαϊδεύουν, γνέφουν, διατρέχουν ένα σώμα, ακουμπούν ένα μάγουλο.

Φιλία, έρωτας, πώς ένας άνδρας και μια γυναίκα γεννούν έναν νέο άνθρωπο – αντίδοτο στον θάνατο. Πώς οι ερωτευμένοι νιώθουν αθάνατοι… Στο ίδιο θεματικό δωμάτιο συναντάμε τις σκάλες του Σάββα Χριστοδουλίδη που η μία στηρίζει την άλλη, το «Space between two people having sex» από σιλικόνη της Asta Gröting, τις «Ματιές» του Κώστα Ιωαννίδη και το «Tres» της Lynda Benglis.

Kαι μετά, διασχίζοντας και πάλι τη σκοτεινή «κοιλιά» του Ωδείου Αθηνών, το ημιτελές όραμα του Κωνσταντίνου Δεσποτόπουλου, φτάνει ο επισκέπτης στο πέμπτο δωμάτιο. Μια είσοδος σε χώρο κλινικό, εργαστηριακό, λευκό σαν νεκροτομείο. Πρώτο συναντά το έργο του Κώστα Τσόκλη «Κίνδυνος θάνατος», που είναι το ημερολογιακά παλιότερο έργο της έκθεσης (1968). Στη λευκή σπηλιά, ένα έργο του «πάντα έτοιμου να φύγει, να αναχωρήσει» Αλέξη Ακριθάκη, με ξύλο, λάμπες και καθρέφτες, το φτιαγμένο από μαύρο γρανίτη «Laments (no record of joy)» της Jenny Holzer, τα υποδήματα αγνοουμένων στην Κολομβία της Doris Salcedo στο έργο «Αtrabiliarios» (συγκλονιστικό έργο, έτσι όπως τα παπούτσια είναι εγκιβωτισμένα στον τοίχο, θαμμένα ουσιαστικά). Ένα πολιτικό έργο για τους ανά τη γη αγνοούμενους. Ένα έργο που ταράζει.

Ταραχή προκαλεί όμως και η συλλογή 14 λιθογραφιών του Martin Kippenberger με τίτλο «Τhe raft of Μedusa». H Medusa ήταν μια γαλλική φρεγάτα που ναυάγησε στη Σενεγάλη. Eκατόν πενήντα στρατιώτες έφτιαξαν μια σχεδία και επί 13 μέρες ζούσαν σε αυτήν. Στο τέλος, μόνο δέκα έμειναν ζωντανοί, οι υπόλοιποι πέθαναν από πείνα, κακουχίες ή έπεσαν θύματα κανιβαλισμού. Όταν εντοπίστηκαν κι έγινε γνωστή η ιστορία της, η Γαλλία υπέστη ταπείνωση, ένα πλήγμα ανεπανόρθωτο στην τιμή της. Ένα έργο για το μεταίχμιο μεταξύ ζωής και θανάτου. Για τον αγώνα της επιβίωσης και την απανθρωπιά που μπορεί να έχει.

Η «Υπέρβαση της Άβυσσος» είναι μια σημαντική έκθεση εικαστικών στην Αθήνα αυτή τη στιγμή Facebook Twitter
©Νίκος Μάρκου

Η έκθεση θα παρουσιάζεται ως τις 29 Ιανουαρίου 2017. Κατόπιν, ο αναγεννημένος χώρος, η νέα εστία πολιτισμού της Αθήνας, θα χρησιμοποιηθεί από το Ωδείο για νέες δράσεις που στόχος τους είναι να φέρουν έσοδα στο Ωδείο καθώς και να προσελκύσουν ένα νέο, μεγάλο κοινό στο σταυροδρόμι όπου η μουσική και η διδακτική διαδικασία συναντούν τις άλλες μορφές τέχνης. Η είσοδος στην έκθεση είναι δωρεάν.

Η «Υπέρβαση της Άβυσσος» είναι μια σημαντική έκθεση εικαστικών στην Αθήνα αυτή τη στιγμή Facebook Twitter
©Νίκος Μάρκου

Info:

Η ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΣ

Ωδείο Αθηνών

18/11/2016 - 29/01/2017

Eίσοδος Ελεύθερη

neon.org.gr

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Αρτεμίσια και το πρωτο-φεμινιστικό κεντρί της

Εικαστικά / Η Αρτεμίσια Τζεντιλέσκι ήταν πολύ περισσότερο από μια εκδικήτρια ηρωίδα της ζωγραφικής

Μια νέα έκθεση στο Παρίσι επιχειρεί να αναδείξει το έργο της γενναίας καλλιτέχνιδας της μπαρόκ ζωγραφικής του 17ου αιώνα, με την πρώιμη φεμινιστική προσέγγιση, μέσα από μια φρέσκια οπτική, φωτίζοντας πτυχές πέρα από τη μυθολογία της προσωπικής της τραγωδίας και παρουσιάζοντας έργα της για πρώτη φορά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ
Γύζης, Παρθένης, Τσαρούχης σε μια εξαιρετική έκθεση στα Χανιά

Εικαστικά / Γύζης, Παρθένης, Τσαρούχης σε μια εξαιρετική έκθεση στα Χανιά

Η έκθεση «Διαδρομές στην τέχνη. Έργα από τη Συλλογή της Τράπεζας της Ελλάδος» στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων ξεδιπλώνει 150 χρόνια εικαστικής δημιουργίας μέσα από 99 έργα εμβληματικών και σύγχρονων δημιουργών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Ρεπορτάζ / Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Στο βιβλίο του «Ο πλαστογράφος του Φράνκο», ένας ντετέκτιβ από τη Σεβίλλη ισχυρίζεται πως μεγάλα μουσεία, μεταξύ των οποίων και η ελληνική Εθνική Πινακοθήκη, έχουν αγοράσει πιστά αντίγραφα έργων του Ελ Γκρέκο.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μέσα στο εργαστήριο του Χριστόφορου Κατσαδιώτη 

Εικαστικά / Ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης αναδεικνύει το άχρηστο σε τέχνη

Το εργαστήριο του χαράκτη, όπου ξεδιπλώνεται ένα σύμπαν βγαλμένο από κάποιο σκοτεινό παραμύθι, μεταφέρεται προσωρινά σε μια σχεδόν κρυμμένη αίθουσα του μουσείου Μπενάκη, στην οδό Πειραιώς.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Άνοιξε το πολυαναμενόμενο πρώτο μουσείο μετανάστευσης

Εικαστικά / Fenix: Το πρώτο μουσείο μετανάστευσης άνοιξε στο Ρότερνταμ

Τι κοινό έχουν ένα πλοίο που κατασχέθηκε από τη Λαμπεντούζα, ένα κομμάτι του Τείχους του Βερολίνου και δύο γιγάντιες φωτεινές μπλε παντόφλες; Όλα βρίσκουν τη θέση τους στο νέο μουσείο της Ολλανδίας που επικεντρώνεται εξ ολοκλήρου στη μετανάστευση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος ξέρουν περισσότερα απ’ όσα περίμενα για την Τζένη Χειλουδάκη

Εικαστικά / O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος ξέρουν περισσότερα απ’ όσα περίμενα για την Τζένη Χειλουδάκη

O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος είναι δυο νεαροί ζωγράφοι και δυο πολύ καλοί φίλοι. Τους έφερε κοντά η αγάπη για τη μυθολογία, την τέχνη και μια ανεξήγητη εμμονή με την Τζένη Χειλουδάκη. Τα έργα τους πραγματεύονται το τραύμα με τρόπο ωμό και βαθύ. Παρά τα όσα θα πίστευαν πολλοί, διαψεύδουν τις φήμες που τους θέλουν ζευγάρι…
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Μυστήρια του σύμπαντος και σύγχρονα έργα τέχνης σε μια έκθεση στο Αστεροσκοπείο Αθηνών

Εικαστικά / Μυστήρια του σύμπαντος και σύγχρονα έργα τέχνης σε μια έκθεση στο Αστεροσκοπείο Αθηνών

Η έκθεση με τίτλο «Κοσμική Σκόνη/Άγνωστες Γαίες» αντλεί έμπνευση από την προσωπικότητα και το έργο του Γερμανού αστρονόμου Ιούλιου Σμιτ, διευθυντή του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών κατά τον 19ο αι., και μας προσκαλεί να περιηγηθούμε ανάμεσα σε μακρινούς πλανήτες και σε γήινα, απτά υλικά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Καραβάτζιο: Κανείς δεν είχε ζωγραφίσει έτσι πριν από αυτόν

Guest Editors / Καραβάτζιο: Κανείς δεν είχε ζωγραφίσει έτσι πριν από αυτόν

Η έκθεση «Caravaggio 2025» αποτελεί μια σπάνια ευκαιρία για τους λάτρεις της τέχνης να έρθουν σε επαφή με τον ρεαλισμό και τη συναισθηματική δύναμη του ανυπέρβλητου καλλιτέχνη του μπαρόκ, ο οποίος επαναπροσδιόρισε την εικαστική αφήγηση και έθεσε τα θεμέλια της σύγχρονης ζωγραφικής.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
Ο Άγγελος Παπαδημητρίου ανάγει το κοινό γούστο σε καλλιτεχνική χειρονομία μεγάλης δυναμικής 

Εικαστικά / Το νέο έργο του Άγγελου Παπαδημητρίου είναι ένα εικονοστάσι για τα όνειρά μας

Ο αγαπημένος καλλιτέχνης επιστρέφει με ένα νέο έργο-εγκατάσταση στην Πινακοθήκη του Μουσείου Βορρέ, έναν χαιρετισμό στην Ελλάδα της Κάλλας και του Καβάφη, του Αττίκ και της Στέλλας Γκρέκα· μιας εποχής μεγάλης ευαισθησίας που έχει πια χαθεί.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιατί να κοιτάμε τα ζώα; Δικαιοσύνη για τη μη ανθρώπινη ζωή

Εικαστικά / Η πρώτη μεγάλη έκθεση για τα δικαιώματα των ζώων στο ΕΜΣΤ

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη έκθεση που έχει διοργανώσει το ΕΜΣΤ και για την πρώτη μεγάλη έκθεση με θέμα την ευημερία των ζώων διεθνώς, στην οποία συμμετέχουν περισσότεροι από 60 καλλιτέχνες από 25 χώρες (από Ευρώπη, Ασία, Αφρική και Αμερική) – πάνω από 200 έργα καταλαμβάνουν όλους τους ορόφους του μουσείου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Romaine Brooks: Συμφωνία σε γκρι από μια ξεχασμένη κυρία της ζωγραφικής

Εικαστικά / Romaine Brooks: Η ζωγράφος με το ανδρόγυνο στυλ που έσπασε όλα τα ταμπού της εποχής της

Μια πρωτοπόρος καλλιτέχνιδα που έζησε μια συναρπαστική και αντισυμβατική ζωή, μέσα στη δίνη των «Roaring Twenties», δημιουργώντας τέχνη πέρα από τα κυρίαρχα ρεύματα του καιρού της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Allspice» στο Μουσείο Ακρόπολης: Mια έκθεση για τις αρπαγές, τις λεηλασίες, τις διώξεις των πολιτισμών

Εικαστικά / «Allspice» στο Μουσείο Ακρόπολης: Mια έκθεση για τις αρπαγές, τις λεηλασίες, τις διώξεις των πολιτισμών

Ο Michael Rakowitz, χρησιμοποιώντας αντισυμβατικές προσεγγίσεις, ανοίγει έναν διάλογο με έργα συγκινητικά, φανερά πολιτικά, υπενθυμίζοντάς μας την επανάληψη οδυνηρών γεγονότων της Ιστορίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κατερίνα Βαγενά: «Δεν καταλαβαίνω γιατί φερόμαστε λες και το να μεγαλώνεις είναι αρρώστια»

Οι Αθηναίοι / «Δεν έκανα την Κιμωλία για τα λεφτά αλλά για να δείξω αυτό που είμαι»

Eίναι η ιδιοκτήτρια της Κιμωλίας, του art café που έγινε σημείο αναφοράς στην Πλάκα. Δηλώνει αυτοδίδακτη στα πάντα και πιστεύει στη δύναμη των ανθρώπων να ξαναγεννιούνται. Η Κατερίνα Βαγενά είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
CHECK ANTISOCIAL

Εικαστικά / Antisocial: Η Φρόσω Πίνη έφερε την τέχνη σε ένα θρυλικό αθηναϊκό αφτεράδικο

Στη στοά της Λεωκορίου, στου Ψυρρή, η Φρόσω με αφοσίωση δίνει ζωή σε έναν χώρο τέχνης που κάνει τους Αθηναίους να φτάνουν στην Cantina Social πιο νωρίς απ’ ό,τι είχαν συνηθίσει — και έτσι, τουλάχιστον, έχουν μαζί τους τα γυαλιά ηλίου· just in case.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Ximena Maldonado Sánchez: «cardón, carmín y ola»

Εικαστικά / «Τα έργα μου δεν είναι φωτογραφίες, ούτε καρτ ποστάλ»

Η 26χρονη Μεξικανή ζωγράφος Ximena Maldonado Sánchez παρουσιάζει σε μία νέα έκθεση στην γκαλερί Bernier/Eliades στην Αθήνα μια τοπιογραφία με κάκτους, υπόγεια νερά και το κόκκινο του πάθους, που θυμίζει έντονα την πατρίδα της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ένας Μάιος γεμάτος τέχνη: Όλες οι εκθέσεις που δεν πρέπει να χάσεις

Εικαστικά / Ένας Μάιος γεμάτος τέχνη: 24 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Οικολογία, αποικιοκρατία, εξουσία, η σχέση μας με τα ζώα, μετανάστευση, ρατσισμός: Η εικαστική κίνηση της Αθήνας σήμερα αναδεικνύει τα φλέγοντα και επίκαιρα θέματα που απασχολούν τους σύγχρονους εικαστικούς.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μπάμπης Ρετζεπόπουλος: Ένας ανένταχτος, εκλεκτικός και ασυμβίβαστος καλλιτέχνης

Εικαστικά / Η αθώα, ανόθευτη, παιδική ματιά στο έργο του Μπάμπη Ρετζεπόπουλου

Η Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων τιμά με μία αναδρομική έκθεση τον, γνωστό και ως Babis R., ζωγράφο και χαράκτη, έναν ανένταχτο καλλιτέχνη που, πέρα από το πολύτιμο εικαστικό του έργο, μάς άφησε παρακαταθήκη την ακεραιότητά του και την απροκατάληπτη στάση του απέναντι στην τέχνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ