Η Ηώ Αγγελή μάς δείχνει τα εκπληκτικά της έργα λίγο πριν τα εκθέσει Facebook Twitter

Η Ηώ Αγγελή μάς δείχνει τα εκπληκτικά της έργα λίγο πριν τα εκθέσει

0

Αλλόκοτα τοπία που μοιάζουν ταυτόχρονα εσωτερικά σπιτιών, έρημα και θολά, απ' όπου ξεπροβάλλουν ανεμιστήρες, ελικόπτερα, έπιπλα, φυτά που θυμίζουν κάκτους και φοίνικες, εικόνες σε ψυχρά χρώματα που «φυτρώνουν» επάνω σε δάπεδα αλλά και παράπλευρα σε πισίνες, φόρμες που οριοθετούν τις εικαστικές αναμετρήσεις με το άγνωστο της ζωγράφου Ηούς Αγγελή.

Λίγο πριν από τη νέα της έκθεση με τίτλο «Ιs it a trap?» της ζητήσαμε να μας αποκωδικοποιήσει τον μικρόκοσμο που αποτυπώνει στους καμβάδες της. 

— Επιλέξατε έργο σας με ένα μυστηριώδες ελάφι ως το πιο αντιπροσωπευτικό της νέας σας έκθεσης.

Το ελάφι ανήκει στην κατηγορία των συμπαθητικών ζώων, εκφράζει ένα τρυφερό κομμάτι του ανθρώπου. Περισσότερο ταυτίζεται με την έννοια της θυσίας, δηλαδή του θύματος, παρά του θύτη, ενώ, παράλληλα, στους αρχαίους μύθους το συναντάμε ως ένα περήφανο ζώο.


— Το τοποθετείτε, πάντως, σε ένα παράξενο πέρασμα, σε μια ανθρώπινη συνθήκη, με έναν προβολέα ανακρίσεων και μια κάμερα ασφαλείας να το στοχεύουν.

Μπορεί να απειλείται, αλλά μπορεί και να προστατεύεται. Αυτό είναι κυρίαρχο στοιχείο της δουλειάς μου, δηλαδή η αμφιβολία ως προς το αν κάτι αποτελεί απειλή ή προστασία. Έτσι, η αφήγηση μένει ανοιχτή για τον θεατή.

Η κάμερα με μια έννοια το προστατεύει σε αυτό το πέρασμα, αλλά μπορεί και να το ελέγχει. Εν μέρει είναι ένας αφανής έλεγχος. Εγώ, πάλι, αισθάνομαι συλλέκτης μικρών εικόνων, σαν κάποιος που περπατάει στον δρόμο με ένα σακούλι και συλλέγει.

Δεν μπορώ να ακούω ότι αμφισβητείται η ζωγραφική. Απλώς περνάει διάφορες φάσεις, αφουγκράζεται τα πράγματα σαν μια άλλη γλώσσα. Όπως κάθε γλώσσα που μιλάμε και παίρνει από την αργκό αλλά και από την αρχαία και τη σύγχρονη, συνεχίζοντας να είναι γλώσσα, έτσι και η ζωγραφική παίρνει από τις άλλες τέχνες και συνεχίζει να υπάρχει.


— Παρ' όλα αυτά, τα έργα σας μοιάζουν να αφηγούνται μικρές ιστορίες.

Ανήκουν σε μια ενότητα ευρύτερη, αλλά καθένας είναι αυτόνομος, αυτούσιος. Δεν μπορώ να κάνω παραλλαγή του ίδιου θέματος, να φτιάξω ένα έργο και μετά να το επαναλάβω σε άλλα παρόμοια. Αν έχουν κάτι κοινό, αυτό είναι η αμφιβολία.

Δεν πιστεύω στις βεβαιότητες και με διεγείρουν εικαστικά οι μικρές ρωγμές, τα μικρά κενά. Εκεί μέσα πιστεύω ότι υπάρχει περισσότερο περιεχόμενο απ' ό,τι στις βεβαιότητες που μας περιβάλλουν. Αν δεν υπάρχουν ρωγμές, εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ να δουλέψω.

Η ζωγραφική στους τέσσερις τοίχους έχει μια δέσμευση. Αν δεν νιώσεις την ανάγκη να πεις πράγματα πρώτα για να γεμίσεις δικά σου κενά, δεν το κάνεις.

Είναι ένας αυτοπεριορισμός, γιατί καταρχάς κάνεις μια δουλειά με τον εαυτό σου, αλλά όταν αυτή η δουλειά ξεπερνάει το προσωπικό και αφορά και τους άλλους, το αποτέλεσμα είναι πολύ ενδιαφέρον. Δηλαδή το πώς ξεκινάς για να κοινοποιήσεις αυτό που σκέφτεσαι και καταλήγει να αφορά κι άλλους.

 
— Πού σας έχει τοποθετήσει η κριτική ως ζωγράφο;

Σε διάφορες κατηγορίες, από τον μαγικό ρεαλισμό μέχρι την αγγλική σκηνή του '90. Από την άλλη, συνήθως αυτά που δουλεύω είναι πολύ βιωματικά. Δεν μπορώ να δουλέψω κάτι που δεν με αφορά.

Πολλές φορές επανέρχεται ένα πάτωμα –το πάτωμα του εργαστηρίου μου– ή μια σκάλα, που είναι η σκάλα που χρησιμοποιώ κι εγώ, ο πάγκος μου, το σκαμνί μου, το καβαλέτο μου. Υπάρχει το δικό μου κομμάτι, διαφορετικά δεν με αφορά το έργο. Σε όλη μου τη διαδρομή δουλεύω έναν βιωματικό χώρο και χρόνο. Στα έργα βγαίνει αυτό που με απασχολεί την εκάστοτε εποχή.

Η Ηώ Αγγελή μάς δείχνει τα εκπληκτικά της έργα λίγο πριν τα εκθέσει Facebook Twitter
Is it a Trap? 130x 150 cm, acrylic on canvas, 2017. © Ηώ Αγγελή


— Το γεγονός ότι επιστρέφετε συνεχώς σε εσωτερικούς χώρους προφανώς κάτι σημαίνει. Εσωτερικούς και ρευστούς χώρους, όπως αυτοί μπροστά από ένα επιβλητικό βουνό στο βάθος, με ένα δάπεδο σε πρώτο πλάνο.

Θα μπορούσε να είναι και κομμάτι υπαίθρου. Στην προηγούμενη έκθεσή μου ασχολήθηκα με το θέμα των ορίων, πώς μπορούμε να τα δούμε σε επίπεδο χώρου, πώς μπαίνουν ταμπέλες ή τα όρια που διαγράφονται καθώς περπατάει κάποιος σε ένα χωράφι. Ανοίγει ένα δρομάκι και ορίζει το δεξιά - αριστερά, το μπρος - πίσω. Τα όρια είναι είτε απαγορευτικά είτε χρήσιμα.


— Συμφωνείτε με τη λογική τού να εξηγείται ένα έργο από τον δημιουργό του ή θα έπρεπε να είναι ανοιχτά στην ερμηνεία τους;

Πάντα υπάρχει ένα κομμάτι, που είναι και το μεγαλύτερο, το οποίο είναι ανεξήγητο. Δεν μπορούμε να εξηγήσουμε τα πάντα, αλλιώς έχουμε ένα δοκίμιο. Ακόμα κι αν κάνεις έναν μονοχρωματικό πίνακα θα σε ρωτήσουν «γιατί».

Πάντοτε τίθενται ερωτήματα, αλλά αυτά θα προχωρήσουν ως ένα σημείο, δεν μπορούν να ερμηνεύσουν τα πάντα. Το κομμάτι το ανερμήνευτο είναι το πολύ ουσιαστικό.


— Γιατί επιλέγετε ψυχρά χρώματα;

Μου αρέσει το ψυχρό φως, θεωρώ ότι έχει μια διάρκεια. Τα θερμά φώτα –και η Ελλάδα έχει κυρίως θερμά– είναι θερμά όταν δουλεύεις στο ύπαιθρο. Αισθάνομαι ότι το θερμό φως είναι πολύ έντονο, ότι διαλύει τα πράγματα, ενώ το ψυχρό τα συγκρατεί.

Η Ηώ Αγγελή μάς δείχνει τα εκπληκτικά της έργα λίγο πριν τα εκθέσει Facebook Twitter
Τελευταία Πρόβα / Last Rehearsal, 135x150 cm, acrylic on canvas, 2018. © Ηώ Αγγελή


— Κάνατε μεταπτυχιακές σπουδές στην Αγγλία. Ήταν διαφορετική η δουλειά σας πριν φύγετε;

Ναι, ήταν πιο ανθρωποκεντρική. Ζωγράφιζα ανθρώπους με έναν όχι τόσο ρεαλιστικό τρόπο αλλά που με αφορούσανε. Φίλους, συμφοιτητές μου, όσους με περιέβαλλαν, που δεν μου ήταν άγνωστοι.

Στο Λονδίνο, όπου δεν ήξερα κανέναν, δεν μπορούσα να ζωγραφίσω, έτσι ξεκίνησα σχεδόν από την αρχή. Ξαναέμαθα ένα αλφάβητο. Μετά, παίρνεις από το ένα, παίρνεις από το άλλο, τα περνάς από κόσκινο και αυτό που μένει είναι δικό σου.


— Ήταν μεγάλη η διαφορά μεταξύ της ελληνικής και της βρετανικής σας εκπαίδευσης;

Η μεγάλη διαφορά είναι ότι οι Άγγλοι ρωτάνε «γιατί;» σε βαθμό εξονυχιστικό, σε ξετινάζουν, για να σε κάνουν να σκεφτείς γιατί το κάνεις ό,τι κάνεις, να αναρωτηθείς, να τα βρεις με τον εαυτό σου.

Δεν απορρίπτουν, σε εκτιμούν και σε σέβονται σαν να είσαι επαγγελματίας, όπως εκείνοι. Δεν έχουν καθόλου την απόσταση λόγω φόβου και τα πράγματα γίνονται πιο απλά. Σε κρίνουν βάσει του ποιος είσαι εσύ και τι θέλεις.


— Αυτό το κρατήσατε; Ρωτάτε σήμερα το «πώς» και το «γιατί» όταν ζωγραφίζετε;

Ο τίτλος της νέας μου αυτής έκθεσης είναι «Is it a trap?». Είναι σαν να αναρωτιέμαι: «Θα μπορούσαν να είναι παγίδα αυτά τα τοπία;». Είναι ένα χάσμα; Υπάρχει ένα συναίσθημα που τα κινητοποιεί.

Εγώ ερευνώ αυτό το συναίσθημα που είναι κοινό και δημιουργεί κάθε φορά μια εικόνα. Σ' αυτό το κοινό συναίσθημα αναφερόμουν προηγουμένως, ότι πάντα υπάρχει μια αμφιβολία απέναντι στην κανονικότητα ή στις βεβαιότητες.

Μπορεί να είναι μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα, μπορεί να είναι κάτι τελείως προσωπικό. Αλλά αυτό το συναίσθημά μου ερμηνευόταν πάρα πολύ ωραία με αυτόν τον τίτλο.

Η Ηώ Αγγελή μάς δείχνει τα εκπληκτικά της έργα λίγο πριν τα εκθέσει Facebook Twitter
Αυτό δεν είναι Σπίτι / This is not a House, 130x150 cm, acrylic on canvas, 2018. © Ηώ Αγγελή


— Εξακολουθεί σήμερα η ζωγραφική να παίζει ρόλο στην τέχνη ή έχει παραγκωνιστεί από άλλες εκφράσεις και μέσα;

Δεν μπορώ να ακούω ότι αμφισβητείται η ζωγραφική. Απλώς περνάει διάφορες φάσεις, αφουγκράζεται τα πράγματα σαν μια άλλη γλώσσα.

Όπως κάθε γλώσσα που μιλάμε και παίρνει από την αργκό αλλά και από την αρχαία και τη σύγχρονη, συνεχίζοντας να είναι γλώσσα, έτσι και η ζωγραφική παίρνει από τις άλλες τέχνες και συνεχίζει να υπάρχει. Δεν θα έπρεπε να τίθεται το ερώτημα αν παίζει σημαντικό ρόλο στην τέχνη. Ζούμε μια εποχή όπου όλοι οι τρόποι προσέγγισης είναι αποδεκτοί.

Υπάρχει μια ανεξιθρησκία στη ζωγραφική. Μπορεί να γίνεται με ξερά κλαδάκια, μπορεί να είναι μια γραμμή, αλλά μπορεί να είναι και μια πάστα από χρώμα και υλικό που προσεγγίζει μια εικόνα. Αυτό που θα έβλεπα ως διαφορά είναι ότι οι εικόνες ίσως δεν είναι πια πολύ προσφιλείς.

Οι αδελφοί Τσάπμαν, που συνάντησα στο Λονδίνο, κάνουν πολύ σκληρές εικόνες. Τα σχέδιά τους πατάνε στον Γκόγια και στους ακρωτηριασμούς, στον πόλεμο, μιλάνε για ένα είδος βίας. Μια ωμή βία που έχει τα δικά της μέσα.

Η ζωγραφική δεν πρόκειται να σταματήσει. Είναι ένας τρόπος που συμπορεύεται μαζί μας από τότε που μαθαίνουμε να μιλάμε και κάνουμε κινήσεις για να απεικονίσουμε τα πράγματα, είναι ο πιο άμεσος κώδικας επικοινωνίας.

Μέσα στον χρόνο έχει βιώσει όλα τα ρεύματα, όλες τις ανακατατάξεις, κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές, όλα αυτά τα μονοπάτια της αμφισβήτησης, της ανατροπής και του αφορισμού της εικόνας.

Το θέμα είναι τι έχει να πει σήμερα η ζωγραφική με όλη αυτή την πολυ-εικόνα με τα βίντεο και τις περφόρμανς. Δεν νομίζω ότι η ζωγραφική αντιστέκεται. Έχει μια αμεσότητα και ένα δικό της λεξιλόγιο. Αφομοιώνει τις αλλαγές, δεν αντιστέκεται, παίρνει κομμάτια που μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι άλλων τεχνών, μπορεί να αποκτήσει άλλα υλικά.


— Ποιο είναι το πιο αναπάντεχο πράγμα που σας έχουν πει για τη ζωγραφική σας;

Θυμάμαι κάποια γυναίκα που έκλαψε γιατί κάπου την άγγιξε. Επίσης, ένας κύριος που ερχόταν και ξαναρχόταν, και τον πλησίασα κάποια στιγμή, μου είπε ότι ήταν γιατρός εντατικολόγος και τον ανακούφιζε να έρχεται και να βλέπει τα έργα της έκθεσής μου.

Η τέχνη δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τραύματα, λειτουργούν ως κινητήριος δύναμη γι' αυτήν. Αν είσαι υγιής, βγαίνεις έξω και περνάς καλά.

Η Ηώ Αγγελή μάς δείχνει τα εκπληκτικά της έργα λίγο πριν τα εκθέσει Facebook Twitter
Υπερχείλιση / Overflow, 130x150 cm, acrylic on canvas, 2017. © Ηώ Αγγελή

Ιnfo

Ηώ Αγγελή - Ιs it a trap?

Γκαλερί Ζουμπουλάκη, πλ. Κολωνακίου 20, Αθήνα, 21/3 - 4/5

Ώρες λειτουργίας: Τρ., Πέμ. & Παρ. 11:00-15:00 & 17:00-20:00, Τετ. 11:00-15:00, Σάβ. 11:00-14:00

Εικαστικά
0

Χρήστος Παρίδης

Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασα στο Bard College της Νέας Υόρκης θέατρο και κινηματογράφο. Έχω γράψει για τα περιοδικά SL, Πρόσωπα, 01, Εικόνες του Κόσμου, Symbol του Επενδυτή, όπως και για τις σημαντικότερες ελληνικές εφημερίδες.
ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γύζης, Παρθένης, Τσαρούχης σε μια εξαιρετική έκθεση στα Χανιά

Εικαστικά / Γύζης, Παρθένης, Τσαρούχης σε μια εξαιρετική έκθεση στα Χανιά

Η έκθεση «Διαδρομές στην τέχνη. Έργα από τη Συλλογή της Τράπεζας της Ελλάδος» στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων ξεδιπλώνει 150 χρόνια εικαστικής δημιουργίας μέσα από 99 έργα εμβληματικών και σύγχρονων δημιουργών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Ρεπορτάζ / Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Στο βιβλίο του «Ο πλαστογράφος του Φράνκο», ένας ντετέκτιβ από τη Σεβίλλη ισχυρίζεται πως μεγάλα μουσεία, μεταξύ των οποίων και η ελληνική Εθνική Πινακοθήκη, έχουν αγοράσει πιστά αντίγραφα έργων του Ελ Γκρέκο.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μέσα στο εργαστήριο του Χριστόφορου Κατσαδιώτη 

Εικαστικά / Ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης αναδεικνύει το άχρηστο σε τέχνη

Το εργαστήριο του χαράκτη, όπου ξεδιπλώνεται ένα σύμπαν βγαλμένο από κάποιο σκοτεινό παραμύθι, μεταφέρεται προσωρινά σε μια σχεδόν κρυμμένη αίθουσα του μουσείου Μπενάκη, στην οδό Πειραιώς.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Άνοιξε το πολυαναμενόμενο πρώτο μουσείο μετανάστευσης

Εικαστικά / Fenix: Το πρώτο μουσείο μετανάστευσης άνοιξε στο Ρότερνταμ

Τι κοινό έχουν ένα πλοίο που κατασχέθηκε από τη Λαμπεντούζα, ένα κομμάτι του Τείχους του Βερολίνου και δύο γιγάντιες φωτεινές μπλε παντόφλες; Όλα βρίσκουν τη θέση τους στο νέο μουσείο της Ολλανδίας που επικεντρώνεται εξ ολοκλήρου στη μετανάστευση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος ξέρουν περισσότερα απ’ όσα περίμενα για την Τζένη Χειλουδάκη

Εικαστικά / O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος ξέρουν περισσότερα απ’ όσα περίμενα για την Τζένη Χειλουδάκη

O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος είναι δυο νεαροί ζωγράφοι και δυο πολύ καλοί φίλοι. Τους έφερε κοντά η αγάπη για τη μυθολογία, την τέχνη και μια ανεξήγητη εμμονή με την Τζένη Χειλουδάκη. Τα έργα τους πραγματεύονται το τραύμα με τρόπο ωμό και βαθύ. Παρά τα όσα θα πίστευαν πολλοί, διαψεύδουν τις φήμες που τους θέλουν ζευγάρι…
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Μυστήρια του σύμπαντος και σύγχρονα έργα τέχνης σε μια έκθεση στο Αστεροσκοπείο Αθηνών

Εικαστικά / Μυστήρια του σύμπαντος και σύγχρονα έργα τέχνης σε μια έκθεση στο Αστεροσκοπείο Αθηνών

Η έκθεση με τίτλο «Κοσμική Σκόνη/Άγνωστες Γαίες» αντλεί έμπνευση από την προσωπικότητα και το έργο του Γερμανού αστρονόμου Ιούλιου Σμιτ, διευθυντή του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών κατά τον 19ο αι., και μας προσκαλεί να περιηγηθούμε ανάμεσα σε μακρινούς πλανήτες και σε γήινα, απτά υλικά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Καραβάτζιο: Κανείς δεν είχε ζωγραφίσει έτσι πριν από αυτόν

Guest Editors / Καραβάτζιο: Κανείς δεν είχε ζωγραφίσει έτσι πριν από αυτόν

Η έκθεση «Caravaggio 2025» αποτελεί μια σπάνια ευκαιρία για τους λάτρεις της τέχνης να έρθουν σε επαφή με τον ρεαλισμό και τη συναισθηματική δύναμη του ανυπέρβλητου καλλιτέχνη του μπαρόκ, ο οποίος επαναπροσδιόρισε την εικαστική αφήγηση και έθεσε τα θεμέλια της σύγχρονης ζωγραφικής.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
Ο Άγγελος Παπαδημητρίου ανάγει το κοινό γούστο σε καλλιτεχνική χειρονομία μεγάλης δυναμικής 

Εικαστικά / Το νέο έργο του Άγγελου Παπαδημητρίου είναι ένα εικονοστάσι για τα όνειρά μας

Ο αγαπημένος καλλιτέχνης επιστρέφει με ένα νέο έργο-εγκατάσταση στην Πινακοθήκη του Μουσείου Βορρέ, έναν χαιρετισμό στην Ελλάδα της Κάλλας και του Καβάφη, του Αττίκ και της Στέλλας Γκρέκα· μιας εποχής μεγάλης ευαισθησίας που έχει πια χαθεί.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιατί να κοιτάμε τα ζώα; Δικαιοσύνη για τη μη ανθρώπινη ζωή

Εικαστικά / Η πρώτη μεγάλη έκθεση για τα δικαιώματα των ζώων στο ΕΜΣΤ

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη έκθεση που έχει διοργανώσει το ΕΜΣΤ και για την πρώτη μεγάλη έκθεση με θέμα την ευημερία των ζώων διεθνώς, στην οποία συμμετέχουν περισσότεροι από 60 καλλιτέχνες από 25 χώρες (από Ευρώπη, Ασία, Αφρική και Αμερική) – πάνω από 200 έργα καταλαμβάνουν όλους τους ορόφους του μουσείου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Romaine Brooks: Συμφωνία σε γκρι από μια ξεχασμένη κυρία της ζωγραφικής

Εικαστικά / Romaine Brooks: Η ζωγράφος με το ανδρόγυνο στυλ που έσπασε όλα τα ταμπού της εποχής της

Μια πρωτοπόρος καλλιτέχνιδα που έζησε μια συναρπαστική και αντισυμβατική ζωή, μέσα στη δίνη των «Roaring Twenties», δημιουργώντας τέχνη πέρα από τα κυρίαρχα ρεύματα του καιρού της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Allspice» στο Μουσείο Ακρόπολης: Mια έκθεση για τις αρπαγές, τις λεηλασίες, τις διώξεις των πολιτισμών

Εικαστικά / «Allspice» στο Μουσείο Ακρόπολης: Mια έκθεση για τις αρπαγές, τις λεηλασίες, τις διώξεις των πολιτισμών

Ο Michael Rakowitz, χρησιμοποιώντας αντισυμβατικές προσεγγίσεις, ανοίγει έναν διάλογο με έργα συγκινητικά, φανερά πολιτικά, υπενθυμίζοντάς μας την επανάληψη οδυνηρών γεγονότων της Ιστορίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κατερίνα Βαγενά: «Δεν καταλαβαίνω γιατί φερόμαστε λες και το να μεγαλώνεις είναι αρρώστια»

Οι Αθηναίοι / «Δεν έκανα την Κιμωλία για τα λεφτά αλλά για να δείξω αυτό που είμαι»

Eίναι η ιδιοκτήτρια της Κιμωλίας, του art café που έγινε σημείο αναφοράς στην Πλάκα. Δηλώνει αυτοδίδακτη στα πάντα και πιστεύει στη δύναμη των ανθρώπων να ξαναγεννιούνται. Η Κατερίνα Βαγενά είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
CHECK ANTISOCIAL

Εικαστικά / Antisocial: Η Φρόσω Πίνη έφερε την τέχνη σε ένα θρυλικό αθηναϊκό αφτεράδικο

Στη στοά της Λεωκορίου, στου Ψυρρή, η Φρόσω με αφοσίωση δίνει ζωή σε έναν χώρο τέχνης που κάνει τους Αθηναίους να φτάνουν στην Cantina Social πιο νωρίς απ’ ό,τι είχαν συνηθίσει — και έτσι, τουλάχιστον, έχουν μαζί τους τα γυαλιά ηλίου· just in case.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Ximena Maldonado Sánchez: «cardón, carmín y ola»

Εικαστικά / «Τα έργα μου δεν είναι φωτογραφίες, ούτε καρτ ποστάλ»

Η 26χρονη Μεξικανή ζωγράφος Ximena Maldonado Sánchez παρουσιάζει σε μία νέα έκθεση στην γκαλερί Bernier/Eliades στην Αθήνα μια τοπιογραφία με κάκτους, υπόγεια νερά και το κόκκινο του πάθους, που θυμίζει έντονα την πατρίδα της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ένας Μάιος γεμάτος τέχνη: Όλες οι εκθέσεις που δεν πρέπει να χάσεις

Εικαστικά / Ένας Μάιος γεμάτος τέχνη: 24 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Οικολογία, αποικιοκρατία, εξουσία, η σχέση μας με τα ζώα, μετανάστευση, ρατσισμός: Η εικαστική κίνηση της Αθήνας σήμερα αναδεικνύει τα φλέγοντα και επίκαιρα θέματα που απασχολούν τους σύγχρονους εικαστικούς.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μπάμπης Ρετζεπόπουλος: Ένας ανένταχτος, εκλεκτικός και ασυμβίβαστος καλλιτέχνης

Εικαστικά / Η αθώα, ανόθευτη, παιδική ματιά στο έργο του Μπάμπη Ρετζεπόπουλου

Η Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων τιμά με μία αναδρομική έκθεση τον, γνωστό και ως Babis R., ζωγράφο και χαράκτη, έναν ανένταχτο καλλιτέχνη που, πέρα από το πολύτιμο εικαστικό του έργο, μάς άφησε παρακαταθήκη την ακεραιότητά του και την απροκατάληπτη στάση του απέναντι στην τέχνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H εκρηκτική συνάντηση του Francis Bacon με τον Peter Beard

Σαν σήμερα / Φράνσις Μπέικον: «Σιχαίνομαι εννιά στις δέκα ζωγραφιές που βλέπω, ανάμεσά τους και τις δικές μου»

Σαν σήμερα το 1992 πεθαίνει ο σπουδαίος αιρετικός Βρετανός ζωγράφος και ανατόμος της ανθρώπινης υπαρξιακής αγωνίας. Ο Βασίλης Κιμούλης είχε μεταφράσει αποκλειστικά για τη LIFO αποσπάσματα από τις εκρηκτικές συνομιλίες του Μπέικον με τον φωτογράφο Peter Beard.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΙΜΟΥΛΗΣ