Πιστεύετε πως η πόρτα δεν θα μπορούσε να επανεφευρεθεί;

Με «μύτη» για την τέχνη και το design, η Αλεξάνδρα Μέγιερς έχει φτιάξει ένα διαμέρισμα που δεν υπακούει σε κανόνες, αλλά γράφει τους δικούς του, καθώς ο Λυκαβηττός μοιάζει να εισβάλλει στον χώρο.

Ο interior designer Ευάγγελος Μιχέλης με ξαναγεί σε ένα διαμέρισμα στη Βούλα που μόνο «oh la la» μπορείς να πεις μόλις ανοίξει η πόρτα.

Ιδέες που ζυμώνονταν αργά εδώ και μερικά χρόνια στον χώρο της εσωτερικής διακόσμησης ωρίμασαν και μας αποκαλύφθηκαν στις αρχές του 2025, ως οδηγός για τους χώρους στους οποίους θα κατοικήσουμε στο μέλλον.

Οι αρχιτέκτονες και σχεδιαστές Ελένη Πεταλωτή και Λεωνίδας Τραμπούκης τρέχουν ένα από τα πιο design studios της Ελλάδας. Πώς σκέφτονται και πώς σχεδιάζουν τα φημισμένα projects τους, όπως την εγκατάσταση εικαστικού φωτισμού που λατρεύουμε στην είσοδο της Πειραιώς 260;

Έργα σύγχρονων και παλιότερων καλλιτεχνών μεταμορφώνουν τους χώρους φιλοξενίας σε μικρές γκαλερί, εμπλουτίζοντας την εμπειρία των επισκεπτών τους.

To σπίτι του αρχιτέκτονα, σκηνογράφου και επιμελητή Γιάννη Αρβανίτη είναι μια ελεγεία στα ’50s, μια σπουδή στο πώς μπορείς να επέμβεις σε ένα παλιό σπίτι χωρίς να χαλάσεις την αισθητική του χθες.

Γεννήθηκε στο Χαλάνδρι, ζει στον Λυκαβηττό. Από την απόρριψη του κατεστημένου και την πίστη στη χωρική εμπειρία έως τις προκλήσεις της Αθήνας και το μέλλον των νέων δημιουργών, ο διακεκριμένος αρχιτέκτονας μιλά με πάθος για την ουσία, τις ευκαιρίες και τις πληγές της σύγχρονης πόλης.

Μια αναπάντεχη πρόταση κατέληξε σε μια έκθεση στο Svenskt Tenn, τον «βασιλιά» του Σκανδιναβικού design, που τιμά τον σπουδαίο Έλληνα καλλιτέχνη. Εκεί, κάτω από την ίδια στέγη, τα έργα του συνομιλούν με αυτά του Γιόζεφ Φρανκ, υμνώντας τη χαρά της ζωής.

Οι Deplot Architects, DNE Architects, KKMK Architects, Kordas Architects και Mykonos Architects μάς συστήνουν τις γειτονιές τους.

Ένα ατμοσφαιρικό σύμπαν φιλοξενίας ανοιχτό σε όλους καταλαμβάνει την Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων στις 18-19 Οκτωβρίου.

Ένα μοντέλο, πιο συμμετοχικό, ζεστό και αληθινό, μια ιστορία που αξίζει να ειπωθεί.

Το εμφανές σκυρόδεμα και οι γκρι τόνοι επανέρχονται στον αθηναϊκό αστικό ιστό, μεταφέροντας μαζί τους ένα φορτίο αισθητικής ιστορίας, κοινωνικών μετατοπίσεων και ψηφιακής επιρροής. Από τον μπρουταλισμό στην εποχή των hashtags, πότε η χρήση του γκρι είναι ζήτημα λειτουργίας, πότε συνήθειας και πότε συνειδητής εικόνας για το τι σημαίνει σύγχρονο;

Μπορούμε να δούμε την Αθήνα ως ένα δίκτυο με «πάρκα», συνεπή όμως απέναντι στη φύση και στην ουσία της πόλης; Πολύ περισσότερο από ένα βιβλίο, το «Για το “αττικό τοπίο” σήμερα» του Δημήτρη Φιλιππίδη είναι μια πηγή έμπνευσης που μας δίνει μια άλλη οπτική για την πόλη και το πράσινό της.

Στο χαρούμενο σπίτι της Φανής φυσάει ένα νεανικό αεράκι. Το χρώμα και η παιδικότητα είναι παντού σ’ αυτό το διαμέρισμα, που σου θυμίζει και τη δική σου νιότη.

«Δεν θεωρώ ότι σχεδιάζουμε κτίρια. Σχεδιάζουμε πιθανότητες. Καθημερινές διαδρομές, ήρεμες παύσεις, βλέμματα ανάμεσα σε πράγματα που άλλοτε δεν τα έβλεπες»

Τέσσερις αρχιτέκτονες μιλούν για τις προκλήσεις και τις παρεμβάσεις που διαμορφώνουν τις γειτονιές της Αθήνας, τη στέγαση, τον δημόσιο χώρο και την ταυτότητα της πρωτεύουσας.

Χώροι που σε κάνουν να χαμογελάς γιατί κάτι πάντα σπάει τον προβλέψιμο κανόνα.

Το αρχιτεκτονικό γραφείο Kokosalaki Architecture κινείται με συνέπεια ανάμεσα στη γεωμετρία και την ατμόσφαιρα, συνθέτοντας έργα κατοικίας και αστικού σχεδιασμού με ακρίβεια, ουσία και βάθος.

Με σεβασμό στον χαρακτήρα του κάθε τόπου και μακριά από την τυποποίηση, το γραφείο gnb architects προτείνει συνθέσεις που ισορροπούν ανάμεσα στη μορφολογική καθαρότητα, τη λειτουργική πληρότητα και την κατασκευαστική ακρίβεια. Η διαρκής αναζήτηση για μια νέα, αυθεντική αφήγηση καθιστά το έργο τους σύγχρονο και βαθιά συνδεδεμένο με τον άνθρωπο και το περιβάλλον.

Χώροι που συνδέονται ουσιαστικά με τον τόπο, τον άνθρωπο και τη μνήμη.