Ένα εφήμερο μουσείο που βρίσκεται στην πλατεία που γειτνιάζει με το Εθνικό Μουσείο Reina Sofia, στη Μαδρίτη, πλήρως προκατασκευασμένο από πλαστικό, στήθηκε για δύο εβδομάδες, συναρμολογήθηκε επί τόπου σε μόλις 2 ημέρες και ανακυκλώθηκε 10 ημέρες μετά τα εγκαίνιά του.
Φτιάχνοντας αυτό το μουσείο οι δημιουργοί θέλησαν να προσεγγίσουν αυτό το απίστευτο υλικό με τον πιο πρωτότυπο τρόπο. Ο σχεδιασμός του έχει προσπαθήσει να αποφύγει την κοινή εμφάνιση των εφήμερων εγκαταστάσεων και έχει επιλέξει μια πιο «σοβαρή» προσέγγιση. Τα πλαστικά που χρησιμοποιήθηκαν επιλέχθηκαν με βάση την ικανότητά τους να ανακυκλώνονται, τη δομική τους απόδοση, τη διαφάνεια.
Το «Πλαστικό Μουσείο» είναι ένας απλός όγκος, λευκός και ημιδιαφανής, εύκολα ευανάγνωστος από τις μεθακρυλικές πλευρές που αντανακλούν και μεταδίδουν το φως στο εσωτερικό, αφήνοντας να μαντέψει κάποιος την κίνηση στο εσωτερικό και προσκαλώντας τον πεζό.
Μέσω του υλικού, οι κανόνες του παιχνιδιού αλλάζουν, έχοντας ένα «αόρατο» δομικό σύστημα. Είναι φτιαγμένο από ένα πλαστικό πυκνό υλικό που επιτρέπει στην πρόσοψη να αλλάζει την εμφάνισή της κατά τη διάρκεια της ημέρας και λειτουργεί ως φανάρι τη νύχτα.
Το πλαστικό είναι ένα απίστευτο υλικό. Το μεγάλο πρόβλημα με αυτό είναι πώς το χρησιμοποιούμε και το απορρίπτουμε στη φύση. Με αυτήν την ιδέα, το Πλαστικό Μουσείο θέλει δείξει τον ζωτικό ρόλο που παίζει το πλαστικό στη ζωή μας και τις δυνατότητες που προσφέρει η επαναχρησιμοποίηση και η ανακύκλωση.
Το πλαστικό είναι ένα απίστευτο υλικό. Το μεγάλο πρόβλημα με αυτό είναι πώς το χρησιμοποιούμε και το απορρίπτουμε στη φύση. Με αυτήν την ιδέα, το Πλαστικό Μουσείο θέλει δείξει τον ζωτικό ρόλο που παίζει το πλαστικό στη ζωή μας και τις δυνατότητες που προσφέρει η επαναχρησιμοποίηση και η ανακύκλωση.
Μέσα από τα αντικείμενα που εμφανίζονται, συμπεριλαμβανομένων αντικειμένων για υγειονομική περίθαλψη, επικοινωνία, κατασκευή, φαγητό και βιώσιμη κινητικότητα, ο επισκέπτης θα μάθει για τις βασικές λειτουργίες που μας παρέχει το πλαστικό όταν χρησιμοποιείται σωστά.
«Αυτό το μουσείο υπογραμμίζει τη σημασία της χρήσης πλαστικού και της συμβολής του στην προστασία του περιβάλλοντος σε όλα τα στάδια: οικολογικός σχεδιασμός, χρήση, επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση» λέει η Alicia Martín, εκπρόσωπος της EsPlásticos, μιας πλατφόρμας που ενεργοποιεί παράγοντες στον τομέα του πλαστικού στην Ισπανία. «Δείχνει επίσης ποια είναι η συμβολή του κοινού στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής μειώνοντας την κατανάλωση ενέργειας και τις εκπομπές CO2» προσθέτει η Μαρτίν.
Μιλάμε πολύ για την τεράστια βλάβη που έχει προκαλέσει το πλαστικό στο περιβάλλον. Υπάρχουν όμως πολλές περιπτώσεις στις οποίες αυτό το υλικό έχει μειώσει τις υπερβολικές δαπάνες ενέργειας. Εδώ αποκαλύπτονται τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα αυτού του αμφιλεγόμενου υλικού, πολλά από αυτά είναι πιο παρόντα στη ζωή μας από ό,τι θα μπορούσαμε να φανταστούμε.
Παράδειγμα, τα αυτοκίνητα. Τα παλιά αυτοκίνητα είχαν πολύ βαρύ μεταλλικό εξοπλισμό. Με την εξάπλωση των πλαστικών υλικών, συμπεριλαμβανομένης της αγοράς ανταλλακτικών, το πλαστικό βοήθησε στη σύνθεση νέων αυτοκινήτων. Ως αποτέλεσμα, τα αυτοκίνητα έγιναν ελαφρύτερα και το κόστος των καυσίμων μειώθηκε σημαντικά, μειώνοντας τις εκπομπές αερίων στην ατμόσφαιρα.
Στον καιρό της πανδημίας χρησιμοποιήθηκαν προϊόντα όπως ο μουσαμάς που χρησιμοποιείται σε χώρους υγειονομικής ταφής για να αποφευχθεί η μόλυνση των υπόγειων υδάτων, αλλά το πλαστικό είναι αυτό που χρησιμοποιείται ως θερμομόνωση, για τη μείωση της κατανάλωσης ενέργειας και σε ορισμένους τύπους γεωργικών καλλιεργειών, μεταξύ άλλων.
Από την άλλη, η ανθεκτικότητα και η μηχανική του αντίσταση στους μύκητες και τα βακτήρια κάνουν τη διάρκεια ζωής σχεδόν άπειρη, καθιστώντας δύσκολη την αποσύνθεση. Είναι ένα υλικό που δύσκολα μπορεί να συμπιεστεί και που παράγει έναν μεγάλο όγκο αποβλήτων, κάτι που καθιστά δύσκολη την αποσύνθεση άλλων οργανικών υλικών όταν εναποτίθενται στο περιβάλλον. Όταν το πλαστικό πέφτει στους ωκεανούς, διασπάται σε μικρά πλαστικά σωματίδια και μικροπλαστικά, τα οποία καταλήγουν να παρεμβαίνουν στην τροφική αλυσίδα. Η επανεξέταση πλαστικής μίας χρήσης (σακούλες, κύπελλα μίας χρήσης, καλαμάκια κ.λπ.) είναι απαραίτητη και έχει ήδη εφαρμοστεί σε πολλά μέρη. Αλλά η σκέψη για τον προορισμό του υλικού μετά τη διάθεσή του είναι εξίσου σημαντική.
Το πλαστικό μουσείο δεν υπάρχει πια, οι τοίχοι, οι οροφές και τα δάπεδα θα ανακυκλωθούν για να τα μετατρέψουν σε διαφορετικά αντικείμενα και να τους δώσουν μια νέα ζωή. Στη διάρκεια της λειτουργίας του, και στις τρεις αίθουσες του, το Μουσείο παρουσιάστηκε ως ένας μεταμορφωτικός χώρος, ο οποίος στοχεύει στη μεταρρύθμιση της ανακριβούς αντίληψης του κοινού για το πλαστικό και δείχνει πώς, όταν αντιμετωπίζεται σωστά, μπορεί να είναι ένα ανακυκλώσιμο και βιώσιμο υλικό. Για όσους δεν μπόρεσαν να επισκεφθούν προσωπικά το μουσείο, το Πλαστικό Μουσείο διαθέτει στον ιστότοπό του μια εικονική περιήγηση σε όλα τα δωμάτια και τα αντικείμενα του μουσείου.
