ΟΘΟΝΕΣ
Οθόνες

Τι κοινό έχουν η Beyoncé κι ο Ιναρίτου;

Ο εν ζωή παραγωγός ταινιών Fulks μηνύει την ποπ τραγουδίστρια για κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας, αλλά ο αποθανών Ταρκόφκσι βρίσκει δικαίωση μέσα από τα βίντεο των σινεφίλ.

Irene d'Athenes
Irene d'Athenes
4

Η πρόσφατη μήνυση κατά της Beyoncé για κλεμμένα πλάνα στο trailer του οπτικού άλμπουμ της Lemonade και η αντιπαραβολή των δύο οπτικών έργων σε εικόνες φέρνει ξανά στο νου την άλλη μέγιστη αντιγραφή που απασχόλησε το σινεφίλ κοινό φέτος, την περίπτωση Ιναρίτου. Σε ένα βίντεο 2:40" που έχει δημιουργήσει ο γραφίστας Μίσα Πέτρικ παρουσιάζεται ο καταφανής δανεισμός και η σχεδόν copy & paste απόδοση εικόνων από διαφορετικές ταινίες του Ταρκόφσκι στο βραβευμένο με Όσκαρ σκηνοθεσίας, φωτογραφίας και Α' ανδρικού ρόλου για τον Ντι Κάπριο, The Revenant. Έπειτα από τις κατηγορίες ότι κατάκλεψε το έργο του Ταρκόφσκι, ο Ιναρίτου ισχυρίστηκε ότι σκοπός του ήταν να αποτίσει φόρο τιμής στον σπουδαίο σκηνοθέτη.
Κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας ή έμπνευση; Δείτε το κι αποφασίστε:

4

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο μάγος του Κρεμλίνου

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Ο μάγος του Κρεμλίνου»: Ο ρυθμιστής του Πούτιν δεν χωρά σε ταινία

Πίσω από το ψυχρό πρόσωπο της εξουσίας, κρύβεται ο ψίθυρος ενός σύγχρονου Ρασπούτιν. Ο Ολιβιέ Ασαγιάς τον ακολουθεί – αλλά μήπως τον πρόδωσε η φόρμα;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
No other choice

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «No other choice»: Η ταινία που θα οδηγήσει τον Παρκ Τσαν-γουκ στα Όσκαρ

Ο Κορεάτης σκηνοθέτης παραμένει ένας από τους μεγάλους σύγχρονους κινηματογραφιστές, αν και η αντικαπιταλιστική του σάτιρα «No other choice» δεν είναι η καλύτερή του ταινία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Είναι σαν να κάνεις τον Δράκουλα χορτοφάγο»: Γιατί το σέξι τέρας του Φρανκενστάιν που παίζει ο Τζέικομπ Ελόρντι είναι λάθος

Οθόνες / Γιατί το σέξι τέρας του νέου «Φρανκενστάιν» είναι λάθος

Στη διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος της Μέρι Σέλεϊ από τον Γκιγιέρμο ντελ Τόρο πρωταγωνιστεί ο «εξωφρενικά όμορφος» Τζέικομπ Ελόρντι στον ρόλο του τέρατος – πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα μια ταινία χωρίς ειρμό. 
THE LIFO TEAM
O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Οθόνες / O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Είναι εντυπωσιακός ο αριθμός διασκευών του έργου του δημοφιλούς συγγραφέα που θα δούμε στο πανί, στο γυαλί και στο σανίδι, κι αυτό στάθηκε αφορμή για ένα αφιέρωμα στις καλύτερες ταινίες που ενέπνευσαν τα γραπτά του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

Ανταπόκριση από τη Βενετία / Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

O Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο θα έκανε την Μέρι Σέλεϊ περήφανη. Ο δικός του Φρανκενστάιν κατορθώνει να μην προδώσει το πνεύμα του πολυδιασκευασμένου μυθιστορήματός της.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Λούκα Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ανταπόκριση από τη Βενετία / After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ο Λούκα Γκουαντανίνο νοσταλγεί τη χαμένη τέχνη του διαλόγου, αλλά το After the Hunt χάνει το δίκιο του στην ακαδημαϊκή φλυαρία και τις σεναριακές αστοχίες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Οθόνες / Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Από το «Awful Truth» του Λίο ΜακΚάρεϊ στο «Gone Girl» του Ντέιβιντ Φίντσερ κι από τις μπεργκμανικές «Σκηνές από έναν γάμο» στο «Revolutionary Road» του Σαμ Μέντες, ανατρέχουμε σε δέκα ταινίες για όσους ενώθηκαν ενώπιον Θεού κι ανθρώπων «μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος».   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΒΟΥΓΟΝΙΑ

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Βουγονία»: Κριτική για τη νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου

«Είναι περιπέτεια η "Βουγονία", fun και πιο περίπλοκη απ’ ότι δείχνει» - Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος καταγράφει τις εντυπώσεις του από την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας στο 82ο Φεστιβάλ Βενετίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Οθόνες / The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Η ταινία σημάδεψε μια γενιά εφήβων που φαντασιώνονταν ότι θα αντιστεκόντουσαν ηρωικά στους νταήδες που τους κακοποιούσαν καθημερινά. Και τώρα, ο μύθος επιστρέφει για έκτη φορά στην οθόνη, με πρωταγωνιστές τον Τζάκι Τσαν και τον Ραλφ Μάτσιο
THE LIFO TEAM
Ο άνθρωπος που έφερε την μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Daily / Ο άνθρωπος που έφερε τη μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Το ντοκιμαντέρ «Sunday Best: The untold story of Ed Sullivan» αναδεικνύει τη συμβολή του Εντ Σάλιβαν και της δημοφιλέστατης τηλεοπτικής εκπομπής του στην ανάδειξη τεράστιων μορφών της μαύρης μουσικής, από τη Nίνα Σιμόν και τον Τζέιμς Μπράουν μέχρι την Tίνα Τέρνερ και τον Στίβι Γουόντερ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Οθόνες / Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Με αφορμή τα σημερινά του γενέθλια, ανατρέχουμε στην καριέρα ενός ηθοποιού με την ερμηνευτική στόφα των μεγάλων ονομάτων του New Hollywood, μα καταδικασμένου να εργάζεται σε καιρούς που η κινηματογραφική βιομηχανία δεν ξέρει τι να κάνει μαζί του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ana Kokkinos: «Αν ήμουν ένας στρέιτ, Άγγλος άντρας, η ζωή θα ήταν ευκολότερη»

Οθόνες / Ana Kokkinos: «Αν ήμουν ένας στρέιτ, Άγγλος άντρας, η ζωή θα ήταν ευκολότερη»

Η ελληνικής καταγωγής Αυστραλή σκηνοθέτιδα πίσω από το «Ten Pound Poms» μιλά στη LiFO για τη στάση των Αυστραλών απέναντι στους μετανάστες, την ταινία της που εξόργισε την ομογένεια, και το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος ακόμη κι όταν το έργο σου έχει δει πολύς κόσμος.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

Οι Αθηναίοι / Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

«Τρεις Χάριτες», «Βίρα τις Άγκυρες», «Δις εξαμαρτείν», «Safe Sex», «Το Κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο», «Μπαμπάδες με ρούμι». Λίγοι μας έχουν κάνει να γελάσουμε τόσο τα τελευταία 30 χρόνια όσο ο Μιχάλης Ρέππας. Ο ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης που εξαιτίας του «το Τζέλα Δέλτα δεν είχε φουγάρα» αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ

σχόλια

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε
1 σχόλια
βασιλης βασιλειαδης
εάν,μέχρι τον κατηγορήσουν,δεν είχε αναφέρει ποτέ τον ταρκόφσκυ ως επιρροή,τότε είναι περίεργη,έως ύποπτη,η σιωπή του.εμένα μου θύμισε πολύ τέρενς μάλικ,πάντως,όπως έγραψα και σε εκτενές σχόλιό μου:http://www.lifo.gr/guide/oscars/critics/90820#1636026
annibas
annibas
Τα πλάνα είναι του Ταρκόφσκι οπότε αυτόν έκλεψε και όχι τον Μάλικ. Άλλωστε οποιαδήποτε σύγκριση ανάμεσα στον Ταρκόφσκι και Μάλικ θα ήταν ατυχής. Τώρα διαβάζοντας το μακροσκελές άρθρο σου πάλι απορώ. Γιατί με την λογική σου όλοι έκλεψαν τον Griffith γιατί αυτός εξέλιξε τόσο τα αφηγηματικά μέσα του σινεμά. Τώρα όλοι οι σκηνοθέτες θα πάρουν από αυτόν τον Αϊζενστάιν και Ουέλς και θα προσπαθήσουν να κάνουν κάτι δικό τους. Αλλά το κλέψιμο του Ιναρίτου στον Ταρκόφσκι δεν έχει προηγούμενο και πέρα από άσχετος θα πρέπει να είσαι και τυφλός για να μην το δεις. Αυτή είναι η άποψη μου.
βασιλης βασιλειαδης
Μα,δεν αμφιβάλλω πως έκλεψε από ταρκόφσκυ,απλώς λέω πως έκλεψε ΚΑΙ απ΄αυτόν.Για μένα η κλοπή(άχαρη και άδικη λέξη,αλλά ελλείψει καλύτερης...)στην τέχνη έγκειται κυρίως στην ψυχή(εξ ου και η χρήση του ρήματος "θύμισε")ενός έργου κι όχι τόσο στο εξωτερικό περίβλημα,δηλαδή τα κάδρα/πλάνα και την φωτογραφία.το τρέξιμο που έριξε ο steadycam κάθ' όλο το revenant,μόνο στο αντίστοιχο σπριντ στα έργα του μάλικ το'χω ξαναδεί! ενώ,ο ταρκοφσκυ είχε συνήθως τρίποδι.εξάλλου,έκλεψε καμιά δεκαριά πλάνα,όχι ολόκληρη αφηγηματική ροή,στον ρώσο κοιμόμουνα,στον μεξικανό πάλι,όχι!πάντως,τα έργα των μάλικ και ταρκόφσκυ τα 'χω δει μόνο μία φορά,καλά,δεν μιλάω για γκρίφιθ,που δεν είδα ποτέ,οπότε,μάλλον εσύ ξέρεις καλύτερα!!
annibas
annibas
Ο ρυθμός, το στιλ, είναι Μάλικ που έχω δει τρεις ταινίες του με καλύτερη την λεπτή κόκκινη γραμμή και και με χειρότερη το δέντρο της ζωής που δεινοπάθησα στο σινεμά.Τώρα επειδή σου είπα διάβασα και το άλλο σχόλιο σου, εγώ πιστεύω πως ο Ιναριτους όταν συνεργαζόταν με τον Αριάγκα έκανε καλύτερες ταινίες.Γιατί το Amores Peros, το 21 γραμμάρια και το Βαβέλ είναι καλύτερες ταινίες για μένα.Επίσης θα σου πρότεινα να δεις και Γκρίφιθ και αν δεν έχεις δει-που πιστεύω πως έχεις δει- Λαγκ, Μιγιογκούτσι, Ντράγκερ, Ισιχάρα, Στρονχάιμ, Μουρνάου και Αιζεστάιν. κ.α.Καλές προβολές μια και το σινεμά δεν τερματίζει.