Ρικάρντο Νταρίν: To αργεντίνικο σινεμά ξέρει να αφηγείται «μικρές» ιστορίες

Ρικάρντο Νταρίν: To αργεντίνικο σινεμά ξέρει να αφηγείται «μικρές» ιστορίες Facebook Twitter
Νομίζω πως κάνουμε μια χαρά δουλειά και στην Αργεντινή. Σίγουρα τα μεγέθη δεν είναι συγκρίσιμα, οικονομικά μιλώντας. Αλλά μπορούμε να κάνουμε ταινίες για τις οποίες να είμαστε υπερήφανοι. Φωτο: La Nación
0

Δεν είναι πως βλέπουμε τον Ρικάρντο Νταρίν συχνά στον ισπανόφωνο κινηματογράφο. Δηλαδή, συχνά τον βλέπουμε, αλλά ποτέ σε κακή ταινία. Θυμάστε μια παλαιότερη εποχή που λέγαμε: «Α, εδώ παίζει ο τάδε ηθοποιός, η ταινία πρέπει να είναι καλή!». Ε, αυτό μοιάζει να έχει χαθεί από τότε που ο Νίκολας Κέιτζ επέλεξε να παίξει στον «Βράχο».

Δεν υπάρχουν, με άλλα λόγια, τα προπύργια, οι σταθερές, τουλάχιστον στο αμερικανικό σινεμά. Ο Ρικάρντο Νταρίν όμως είναι μια τέτοια σταθερά και σημειώστε πως, παρά τις προτάσεις που έχει δεχτεί, δεν πρόκειται να τον δείτε σύντομα σε αμερικανική ταινία. Τουλάχιστον αυτό μου είπε όταν τον συνάντησα πέρσι, στις Κάννες, με αφορμή τον «Πρόεδρο» του Σαντιάγκο Μίτρε που κυκλοφόρησε χθες στις αίθουσες. Παρεμπιπτόντως, είναι μια πολύ καλή ταινία.

Ένα άγχος το είχα, αν θα τα καταφέρναμε εννοώ. Σκεφτείτε το, σου λέει κάποιος «θα ενσαρκώσεις τον Πρόεδρο της χώρας σου». Υπάρχει πάντα ο φόβος της μεγαλομανίας του ηθοποιού που μπορεί να σε καταπιεί ολόκληρο. Η ταινία αυτή όμως λέει κάτι με το οποίο συμφωνώ απολύτως.

Συνέντευξη στον Άκη Καπράνο

 

— Κύριε Νταρίν, ενσαρκώνετε τον Πρόεδρο της Αργεντινής και έχει ενδιαφέρον αυτό, καθώς ο ίδιος είστε κάτι σαν πρεσβευτής του αργεντίνικου κινηματογράφου και γενικότερα του ισπανόφωνου, αν μου επιτρέπετε.

Είμαι ηθοποιός, αυτή είναι η δουλειά μου. Νομίζω τα φουσκώνετε λίγο.

— Κάπου διάβασα πως ο Τόνι Σκοτ σας ζήτησε προσωπικά για τον ρόλο του «κακού» στο «Man on fire» το 2004.

Ισχύει, αλλά ποτέ μου δεν βρήκα έναν καλό λόγο για να ταξιδέψω μέχρι το Χόλιγουντ.

— Οι Αμερικανοί παραγωγοί, πάντως, αγοράζουν συχνά τα δικαιώματα ταινιών στις οποίες έχετε πρωταγωνιστήσει.

Ψάχνουν ιστορίες σε όλο τον κόσμο. Οι δικές μας μπορεί και να τους έρχονται πιο φτηνά. Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί το κάνουν. Συνήθως τις καταστρέφουν. Δεν ξέρω... Είδατε τι έκαναν με τις «Εννιά Βασίλισσες»; (σ.σ. αναφέρεται στην ταινία «Criminal»).

Ρικάρντο Νταρίν: To αργεντίνικο σινεμά ξέρει να αφηγείται «μικρές» ιστορίες Facebook Twitter
Νομίζω πως το αργεντίνικο σινεμά ξέρει να αφηγείται «μικρές» ιστορίες πολύ καλά, ακόμα και στην περίπτωση του «Προέδρου».

— Να σας πω την αλήθεια, ούτε που το θυμόμουν.

Ε, να σας το θυμίσω εγώ: τοποθέτησαν τη δράση στο Λος Άντζελες. Από κει και μόνο καταλαβαίνει κανείς πως δεν δίνουν δεκάρα για το πρωτότυπο υλικό. Ξέρετε πως υπήρχε όρος στο συμβόλαιο που απαγόρευε στον Μπιελίνσκι (σ.σ. σεναριογράφος και σκηνοθέτης του πρωτoτύπου) να βρίσκεται στο set των γυρισμάτων; Όχι απλώς δεν ήθελαν τη βοήθεια του, του το απαγόρευαν κιόλας!

— Σας αποθάρρυνε γενικότερα αυτό;

Νομίζω πως κάνουμε μια χαρά δουλειά και στην Αργεντινή. Σίγουρα τα μεγέθη δεν είναι συγκρίσιμα, οικονομικά μιλώντας. Αλλά μπορούμε να κάνουμε ταινίες για τις οποίες να είμαστε υπερήφανοι.

— Είστε ικανοποιημένος με τον «Πρόεδρο»;

Ναι. Είναι και δύσκολο θέμα, εύκολα θα μπορούσαμε να είχαμε αποτύχει. Μου αρέσει και ο ήρωας, ένας Πρόεδρος, ένα φανταστικό πρόσωπο που ταυτόχρονα έχει τις προσωπικές του διαμάχες, όπως αυτή με την κόρη του, η οποία αντιμετωπίζει μια κατάσταση έντονα φορτισμένη συναισθηματικά, και καταλαμβάνει μεγάλο μέρος της ταινίας. Έχει ένα παράδοξο ως χαρακτήρας: είναι ένας Πρόεδρος που δεν έχει πολλά προνόμια ούτε στη χώρα του αλλά ούτε και στον υπόλοιπο κόσμο. Αυτό από μόνο του ήταν αρκετά ενδιαφέρον για να με τραβήξει, να με κάνει να πω το «ναι» στον ρόλο.

— Είστε δύσκολος γενικά;

Περιμένω να δω αν θα με «χτυπήσει» στο στομάχι ένα σενάριο και μετά παίρνω τις αποφάσεις μου. Είπα το «ναι» πολύ σύντομα, επειδή είχα εμπιστοσύνη στον σκηνοθέτη, τον Σαντιάγκο Μίτρε. Παρ' όλα αυτά, ένα άγχος το είχα, αν θα τα καταφέρναμε εννοώ. Σκεφτείτε το, σου λέει κάποιος «θα ενσαρκώσεις τον Πρόεδρο της χώρας σου». Υπάρχει πάντα ο φόβος της μεγαλομανίας του ηθοποιού που μπορεί να σε καταπιεί ολόκληρο. Η ταινία αυτή όμως λέει κάτι με το οποίο συμφωνώ απολύτως.

 

 Το τρέιλερ της ταινίας.

— Και ποιο είναι αυτό;

(παύση) Ξέρετε, έχω την αίσθηση ότι οι δημοκρατίες της Λατινικής Αμερικής είναι πολύ νέες κι έχουν πολύ δρόμο ακόμα να διανύσουν μέχρι να μάθουν να περπατούν. Μερικές φορές ο Πρόεδρος της ταινίας δεν καταλαβαίνει από πού προέρχονται αυτά που αφηγείται η κόρη του, αν είναι αλήθεια ή όχι. Μοιάζει λίγο με τη «θολούρα» που σου προκαλεί η εξουσία. Προχθές θυμήθηκα μια κινεζική παροιμία που λέει: «Αν θες να δεις την αλήθεια ενός ανθρώπου, δώσε του απόλυτη εξουσία για πέντε λεπτά».

— Τα καταφέρατε, λοιπόν, εδώ;

Θεωρώ πως κατορθώσαμε να αποτυπώσουμε ένα μεγάλο μέρος της λατινοαμερικάνικης κοινωνίας, τη ματιά της, τον τρόπο που αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα. Πιστέψαμε πολύ σε αυτή την ταινία. Συζητούσαμε διαρκώς με τον Σαντιάγκο, προσθέταμε και αφαιρούσαμε ψηφίδες του χαρακτήρα μέχρι να φτάσουμε στο τελικό αποτέλεσμα. Δεν στηριχτήκαμε σε παιχνίδια και ψέματα αλλά στο κείμενο και στο πώς θα το αποδώσουμε.

Αυτό κάνω πάντα άλλωστε, περιμένω να πατήσω πάνω στο σενάριο και να μπορέσω να φτάσω στο ύψος που απαιτείται. Τις περισσότερες φορές είμαι τυχερός, όπως με το «Μυστικό στα μάτια τους». Είμαι πολύ περήφανος γι' αυτή την ταινία.

— Να τολμήσω να ρωτήσω αν έχετε δει το αμερικανικό ριμέικ;

Δεν το έχω δει ακόμα και δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Ορίστε, κάτι τέτοια λέω και άντε μετά να μου κάνουν πρόταση από το Χόλιγουντ (γέλια). Ίσως θα έπρεπε να αγοράσουμε εμείς τα δικαιώματα του «Ταξιτζή» για να κάνουμε μια δική μας βερσιόν ‒ έχει κι αυτός άλλωστε τις πολιτικές του προεκτάσεις.

Ρικάρντο Νταρίν: To αργεντίνικο σινεμά ξέρει να αφηγείται «μικρές» ιστορίες Facebook Twitter
Είπα το «ναι» πολύ σύντομα, επειδή είχα εμπιστοσύνη στον σκηνοθέτη, τον Σαντιάγκο Μίτρε.

— Σας αφορά αυτό; Εννοώ η πολιτική κατεύθυνση μιας ταινίας;

Όχι τόσο η κατεύθυνση όσο οι πιθανότητες που προκύπτουν από την ιστορία της. Και είναι σημαντικό για εμένα να μπορώ να απελευθερώνομαι πλήρως όταν δουλεύω έναν ρόλο – ειδικά τώρα αυτόν του Προέδρου. Οι δημοσιογράφοι της χώρας μου με ρωτούσαν διαρκώς σε ποιο πολιτικό πρόσωπο έχω βασίσει την ερμηνεία μου και τους έλεγα πολύ απλά «σε κανέναν, πρόκειται για μυθοπλασία». Την ίδια στιγμή, όμως, η πλοκή, αυτά που συμβαίνουν δηλαδή, κουβαλούν έναν γνήσιο ρεαλισμό σε σχέση με την πραγματικότητα που ζούμε. Σας λέω, ήταν πολύ δύσκολο!

— Τι είναι, τελικά, αυτό που κάνει ιστορίες τόσο εθνοκεντρικές όσο αυτές των ταινιών σας να βρίσκουν τέτοια απήχηση σε χώρες όπως η Ελλάδα;

Νομίζω πως το αργεντίνικο σινεμά ξέρει να αφηγείται «μικρές» ιστορίες πολύ καλά, ακόμα και στην περίπτωση του «Προέδρου». Όταν, λοιπόν, αφηγείσαι ιστορίες ανθρώπων, αυτό που θα ανακαλύψεις εκεί αφορά τον καθένα.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Με φεγγάρι και μπίρες: Τα τέσσερα θερινά φεστιβάλ κινηματογράφου της Αθήνας

Οθόνες / Με φεγγάρι και μπίρες: Τα τέσσερα θερινά φεστιβάλ κινηματογράφου της Αθήνας

Όπως κάθε καλοκαίρι, έτσι και το φετινό, μικρά ή μεγαλύτερα κινηματογραφικά φεστιβάλ καλούν τους Αθηναίους να απολαύσουν και να επανεκτιμήσουν παλιές ταινίες σε αγαπημένες γωνιές της πόλης
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Δέκα ταινίες που θέλουμε να δούμε φέτος το καλοκαίρι

Οθόνες / Δέκα ταινίες που θέλουμε να δούμε φέτος το καλοκαίρι

Μεγάλα χολιγουντιανά μπλοκμπάστερ, πολυαναμενόμενα σίκουελ και οι πρώτες αφίξεις από τις φετινές Κάννες θα μας κρατήσουν συντροφιά στα θερινά και τις κλιματιζόμενες αίθουσες της πόλης μέχρι το τέλος Αυγούστου.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ερωτικές ιστορίες κάτω από τα αστέρια στο Cine Paris

Οθόνες / Ερωτικές ιστορίες κάτω από τα αστέρια στο Cine Paris

Ένα υπέροχο κινηματογραφικό αφιέρωμα στο στέκι της Πλάκας, με παλιές δόξες, όπως το «Brief Encounter» και το «Roman Holiday» αλλά και πιο σύγχρονες, όπως το κομψοτέχνημα «In the Mood for Love» και το σπαραχτικό «Cold War».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Βασίλη και Δάφνη, πώς γυρίσατε την πιο αφοπλιστική ερωτική σκηνή του ελληνικού σινεμά;

Lifo Videos / Βασίλη και Δάφνη, πώς γυρίσατε την πιο αφοπλιστική ερωτική σκηνή του ελληνικού σινεμά;

Ο βραβευμένος σκηνοθέτης και σεναριογράφος Βασίλης Κεκάτος, μαζί με την πρωταγωνίστριά του, Δάφνη Πατακιά, μιλούν για όσα έζησαν στα γυρίσματα της ταινίας «Οι άγριες μέρες μας» – μιας ιστορίας με χαρακτήρες που είναι «γλυκά τσογλανάκια».
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
«Made in Vain»: Γιατί ένας άνθρωπος θέλει να γίνει bodybuilder;

Οθόνες / «Made in Vain»: Γιατί ένας άνθρωπος θέλει να γίνει bodybuilder;

Ένα αποκαλυπτικό ελληνικό ντοκιμαντέρ που αποτυπώνει την ωμή αλήθεια για το άθλημα του bodybuilding –έναν κόσμο όπου δοκιμάζονται τα όρια σώματος και πνεύματος– έρχεται στις αίθουσες την Πέμπτη 29 Μαΐου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Είναι η «Κιούκα» η «ελληνική ταινία της χρονιάς»;

The Review / Τι είναι αυτό που κάνει την ταινία «Κιούκα» να συζητιέται τόσο;

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την ταινία «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού» του 31χρονου Κωστή Χαραμουντάνη. Πώς καταφέρνει το όραμα ενός millennial σκηνοθέτη να ξεχωρίζει στο σύγχρονο ελληνικό σινεμά — και γιατί αξίζει την προσοχή μας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Οθόνες / Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Με αφορμή την έξοδο του «Oh, Canada» στις εγχώριες αίθουσες, ανατρέχουμε στο σύνολο της καριέρας ενός σταρ που οι περισσότεροι θεωρούμε δεδομένο, ίσως επειδή όσα κάνει στην οθόνη φαντάζουν τόσο ανεπιτήδευτα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ανταπόκριση από τις Κάννες / Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ως άλλος Αμερικανός στο Παρίσι του ’60, ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ με τη φετινή του συμμετοχή, το ασπρόμαυρο «Nouvelle Vague», αποτίνει φόρο τιμής στον θρυλικό auteur του γαλλικού Νέου Κύματος, υπενθυμίζοντάς μας την τέχνη (και το θράσος) της νεότητας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Οθόνες / Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Ο Θοδωρής Σελέκος μεγάλωσε στο Νέο Ηράκλειο και ασχολείται με τον κινηματογράφο . Στα πρώτα του βήματα ήταν μέρος της κολεκτίβας ATH KIDS. Έχει σκηνοθετήσει βιντεοκλίπ για καλλιτέχνες όπως ο Ethismos, ο Saske, οι Sworr και διαφημιστικά για brands όπως η Muerte Inc. Παλιότερα άκουγε περισσότερη hip-hop μουσική. Τώρα ακούει jazz και soul. Η πρώτη ταινία μικρού μήκους του ονομάζεται «Can you water a garden with tears?». Του αρέσει η ησυχία και οι αργές ταινίες.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΚΟΥΛΑΚΗ
Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Κάννες 2025 / Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Στην τελετή έναρξης του Φεστιβάλ Καννών, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο εξαπέλυσε για ακόμη μία φορά σφοδρή κριτική κατά της αμερικανικής πολιτικής, μια μικρή γαλλική ταινία εγκαινίασε το φεστιβάλ, ενώ οι λαμπερές σταρ υποχρεώθηκαν να περιορίσουν τις ημίγυμνες εμφανίσεις τους στο κόκκινο χαλί.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιος είναι τελοσπάντων αυτός ο Λεός Καράξ;

Οθόνες / Λεός Καράξ: Ποιος είναι ο σκηνοθέτης του Holy Motors;

«Δεν είμαι εγώ», δηλώνει ο ασυμβίβαστος Γάλλος δημιουργός στον τίτλο της φιλμικής του αυτοβιογραφίας, εντείνοντας το μυστήριο γύρω από το πρόσωπό του και προσθέτοντας ακόμη μία ψηφίδα σε ένα συναρπαστικό καλλιτεχνικό work in progress.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Μυθολογίες / «Όποτε θέλω να κλάψω, βλέπω το The Hours»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Το πρώτο ερωτικό σκίρτημα ήρθε με το Persona του Μπέργκμαν. Όταν είδε το Happy Together του Wong Kar-Wai, ήθελε να ουρλιάξει. Τα παθιασμένα συναισθήματα έχουν τον πρώτο λόγο στην κινηματογραφική λίστα του ηθοποιού και σκηνοθέτη.