Μυστικά και Ψέματα

Μυστικά και Ψέματα Facebook Twitter
0

Είναι τελικά της μόδας τα οικολογικά ντοκιμαντέρ. Στα «χνάρια» του Αλ Γκορ;

Δεν ξέρω, δεν θεωρώ το ντοκιμαντέρ μου οικολογικό. Και δεν ξέρω αν είναι «της μόδας». 

Γιατί δεν το θεωρείτε οικολογικό; Το θέμα αφορά ένα βιομηχανικό ατύχημα και τις επιπτώσεις του στο περιβάλλον και τους ανθρώπους.

Ναι, αλλά αυτό που με ενδιέφερε κυρίως ήταν να δείξω πώς χρησιμοποιούν οι πολυεθνικές τον τρίτο κόσμο. Δεν υπάρχει καμία παγκόσμια νομοθεσία που να ορίζει την προσαγωγή μιας πολυεθνικής σε ένα διεθνές δικαστήριο. Συνήθως, με κάποια νομικίστικα τερτίπια, οι δίκες δεν διεξάγονται στη χώρα τους αλλά εκεί όπου συνέβη το ατύχημα. Κατά συνέπεια αργούν πάρα πολλά χρόνια. Αρκεί να αναφέρω ότι για την υπόθεση της Μποπάλ, μετά από 24 ολόκληρα χρόνια, γίνονται ακόμα ακροάσεις των 9 αρχικά κατηγορουμένων Ινδών στελεχών - όχι των Αμερικανών. Έπειτα, οι οικονομικές συνέπειες για τις εταιρείες είναι υποπολλαπλάσιες, δηλαδή αν το ατύχημα της Μποπάλ συνέβαινε στην Αμερική, πρακτικά, με τέτοια περιβαλλοντική καταστροφή και τόσους πολλούς νεκρούς, θα σήμαινε οικονομική καταστροφή για την εταιρεία. Ο διακανονισμός που έγινε εκεί και το κόστος ήταν τελικά πολύ ευνοϊκά για την εταιρεία. Η Union Carbide και η Dow, που την αγόρασε στη συνέχεια, είναι εταιρείες με μεγάλη ιστορία στην Αμερική, κατασκευάζουν χημικά όπλα από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η χημική βιομηχανία στην Αμερική ελέγχει τα πάντα, χρηματοδοτεί τα μεγάλα κόμματα και είναι τρομερά δεμένη με τη στρατιωτική βιομηχανία. Με αυτή την έννοια λέω ότι η ταινία δεν είναι «οικολογική».

Παρουσιάστηκαν δυσκολίες στη διάρκεια της έρευνάς σας;

Κατάφερα να έρθω σε επαφή με τους βασικούς ακτιβιστές της υπόθεσης, μια Αγγλίδα που δούλεψε ως εθελόντρια σε μια κλινική της Μποπάλ, έναν Ινδό πρώην πολιτικό μηχανικό που πήγε εκεί όταν έγινε το ατύχημα και αφιέρωσε τη ζωή του στην έρευνα γύρω από αυτό, έναν Άγγλο φοιτητή που ξεκίνησε με ποδήλατο από την Αγγλία και έναν Ινδό φοιτητή στην Αμερική που μου έδωσε πολύ υλικό. Αυτό για μένα σήμαινε το εξής: Δεν είχα πρόβλημα στην πρόσβαση στο υλικό όσο στην αξιολόγησή του. Όταν τελείωσα την ταινία είχα 180 ώρες υλικό. Άρα 1,5 χρόνο μοντάζ! Ήθελα να περάσω στον κόσμο τις πληροφορίες με το δικό μου τρόπο, που να είναι ταυτόχρονα και κατανοητός, και επίσης να προκαλέσω τη συναισθηματική αντίδραση που είχα στο μυαλό μου.

Θεωρείτε ότι τα ντοκιμαντέρ έχουν δύναμη, μπορούν να διαμορφώσουν συνειδήσεις;

Νομίζω πως ναι. Είναι αλήθεια βέβαια ότι ο κόσμος δεν αλλάζει με ένα ντοκιμαντέρ και δεν πρόκειται οι πολυεθνικές να καμφθούν από 1-2 ή 1.500 ντοκιμαντέρ. Ωστόσο σίγουρα οι εταιρείες ή όποιοι εγκληματούν κατά της ανθρωπότητας ενοχλούνται όταν κάποιος αποκαλύπτει αυτό που κάνουν. Στις προβολές που έχω κάνει, η αντίδραση του κόσμου ήταν πάρα πολύ θερμή. Υπήρχαν άνθρωποι, π.χ., που μου είπαν τις επόμενες μέρες «μας έκανες να σκεφτούμε πριν αγοράσουμε αμερικάνικα προϊόντα», παρ' όλο που η ταινία δεν είναι αντιαμερικανική, απλώς η εταιρεία είναι αμερικάνικη... Θεωρώ λοιπόν ότι ναι, μπορεί μια ταινία να επηρεάσει τη συνείδηση των ανθρώπων κι αυτό είναι ένα συν έτσι κι αλλιώς. Τώρα, αν με αυτό το συν θα κάνουν οι άνθρωποι ένα βήμα παραπέρα, να αλλάξουν κάτι στην καθημερινή τους συμπεριφορά, ή να γίνουν πιο δραστήριοι σε σχέση με τα κοινωνικά ζητήματα γύρω τους, είναι μια άλλη υπόθεση. Οτιδήποτε γίνεται πάντως που κρατά τα μάτια του κόσμου ανοιχτά -και αυτό αφορά όλα τα θέματα, όχι μόνο το περιβάλλον, αλλά και την πολιτική, ακόμα και τα ανθρώπινα συναισθήματα- καλό είναι να γίνεται. 

Αναμένετε ένα «ειδικό», ευαισθητοποιημένο κοινό στις προβολές;

Ελπίζω την ταινία να τη δει κόσμος για δύο λόγους: Αφενός για το ίδιο το θέμα της και αφετέρου γιατί είναι ζητούμενο οι άνθρωποι να αρχίσουν πλέον και στην Ελλάδα να πηγαίνουν σινεμά να δουν κάτι διαφορετικό. Και να δουν κάτι που δεν είναι οπωσδήποτε διασκεδαστικό -χωρίς αυτό να είναι μεμπτό φυσικά-, αλλά κάτι που θα τους προβληματίσει, θα είναι τροφή για σκέψη. Δυστυχώς στην Ελλάδα έχουμε την τάση τέτοια πράγματα να τα κοροϊδεύουμε και να μην τα υποστηρίζουμε, όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες της Ευρώπης.

Εσάς τι σας «έμαθε» η ταινία;

Ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι ζω σε έναν κόσμο γεμάτο από χημικές ουσίες που δεν μπορώ ούτε να ελέγξω ούτε καν να αναγνωρίσω. Στο μυαλό μου το «χημικό» ήταν η χημική καταστροφή, τα χημικά αέρια, το δηλητήριο. Είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να γυρίσουμε σε έναν πολιτισμό χωρίς χημική βιομηχανία. Αλλά σίγουρα μπορούμε να αναζητήσουμε εναλλακτικές λύσεις όπου υπάρχουν, και επίσης να ενημερώσουμε τον κόσμο για τους κινδύνους και να του δώσουμε το δικαίωμα της επιλογής. Τέλος, με «εξέπληξε» η ιστορία με τις πολυεθνικές - παρ' όλο που ήμουν εξοικειωμένος με την πολιτική και είχα δει πολλά ντοκιμαντέρ. Ίσως έχω τη χαζή τάση ακόμα να εκπλήσσομαι...

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τι είναι το IMAX που, μετά τη Θεσσαλονίκη, έρχεται και στην Αθήνα

Οθόνες / Τι είναι το IMAX που, μετά τη Θεσσαλονίκη, έρχεται και στην Αθήνα

Η ανακοίνωση των Village Cinemas γεμίζει χαρά τους Αθηναίους σινεφίλ που πρόκειται να αποκτήσουν τη δική τους αίθουσα IMAX. Τι είναι, όμως, η τεχνολογία IMAX και γιατί μέχρι πρότινος είχε μόνο η Θεσσαλονίκη πιστοποιημένη αίθουσα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ερωτικές ιστορίες κάτω από τα αστέρια στο Cine Paris

Οθόνες / Ερωτικές ιστορίες κάτω από τα αστέρια στο Cine Paris

Ένα υπέροχο κινηματογραφικό αφιέρωμα στο στέκι της Πλάκας, με παλιές δόξες, όπως το «Brief Encounter» και το «Roman Holiday» αλλά και πιο σύγχρονες, όπως το κομψοτέχνημα «In the Mood for Love» και το σπαραχτικό «Cold War».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Βασίλη και Δάφνη, πώς γυρίσατε την πιο αφοπλιστική ερωτική σκηνή του ελληνικού σινεμά;

Lifo Videos / Βασίλη και Δάφνη, πώς γυρίσατε την πιο αφοπλιστική ερωτική σκηνή του ελληνικού σινεμά;

Ο βραβευμένος σκηνοθέτης και σεναριογράφος Βασίλης Κεκάτος, μαζί με την πρωταγωνίστριά του, Δάφνη Πατακιά, μιλούν για όσα έζησαν στα γυρίσματα της ταινίας «Οι άγριες μέρες μας» – μιας ιστορίας με χαρακτήρες που είναι «γλυκά τσογλανάκια».
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
«Made in Vain»: Γιατί ένας άνθρωπος θέλει να γίνει bodybuilder;

Οθόνες / «Made in Vain»: Γιατί ένας άνθρωπος θέλει να γίνει bodybuilder;

Ένα αποκαλυπτικό ελληνικό ντοκιμαντέρ που αποτυπώνει την ωμή αλήθεια για το άθλημα του bodybuilding –έναν κόσμο όπου δοκιμάζονται τα όρια σώματος και πνεύματος– έρχεται στις αίθουσες την Πέμπτη 29 Μαΐου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Είναι η «Κιούκα» η «ελληνική ταινία της χρονιάς»;

The Review / Τι είναι αυτό που κάνει την ταινία «Κιούκα» να συζητιέται τόσο;

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την ταινία «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού» του 31χρονου Κωστή Χαραμουντάνη. Πώς καταφέρνει το όραμα ενός millennial σκηνοθέτη να ξεχωρίζει στο σύγχρονο ελληνικό σινεμά — και γιατί αξίζει την προσοχή μας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Οθόνες / Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Με αφορμή την έξοδο του «Oh, Canada» στις εγχώριες αίθουσες, ανατρέχουμε στο σύνολο της καριέρας ενός σταρ που οι περισσότεροι θεωρούμε δεδομένο, ίσως επειδή όσα κάνει στην οθόνη φαντάζουν τόσο ανεπιτήδευτα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ανταπόκριση από τις Κάννες / Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ως άλλος Αμερικανός στο Παρίσι του ’60, ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ με τη φετινή του συμμετοχή, το ασπρόμαυρο «Nouvelle Vague», αποτίνει φόρο τιμής στον θρυλικό auteur του γαλλικού Νέου Κύματος, υπενθυμίζοντάς μας την τέχνη (και το θράσος) της νεότητας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Οθόνες / Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Ο Θοδωρής Σελέκος μεγάλωσε στο Νέο Ηράκλειο και ασχολείται με τον κινηματογράφο . Στα πρώτα του βήματα ήταν μέρος της κολεκτίβας ATH KIDS. Έχει σκηνοθετήσει βιντεοκλίπ για καλλιτέχνες όπως ο Ethismos, ο Saske, οι Sworr και διαφημιστικά για brands όπως η Muerte Inc. Παλιότερα άκουγε περισσότερη hip-hop μουσική. Τώρα ακούει jazz και soul. Η πρώτη ταινία μικρού μήκους του ονομάζεται «Can you water a garden with tears?». Του αρέσει η ησυχία και οι αργές ταινίες.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΚΟΥΛΑΚΗ
Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Κάννες 2025 / Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Στην τελετή έναρξης του Φεστιβάλ Καννών, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο εξαπέλυσε για ακόμη μία φορά σφοδρή κριτική κατά της αμερικανικής πολιτικής, μια μικρή γαλλική ταινία εγκαινίασε το φεστιβάλ, ενώ οι λαμπερές σταρ υποχρεώθηκαν να περιορίσουν τις ημίγυμνες εμφανίσεις τους στο κόκκινο χαλί.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιος είναι τελοσπάντων αυτός ο Λεός Καράξ;

Οθόνες / Λεός Καράξ: Ποιος είναι ο σκηνοθέτης του Holy Motors;

«Δεν είμαι εγώ», δηλώνει ο ασυμβίβαστος Γάλλος δημιουργός στον τίτλο της φιλμικής του αυτοβιογραφίας, εντείνοντας το μυστήριο γύρω από το πρόσωπό του και προσθέτοντας ακόμη μία ψηφίδα σε ένα συναρπαστικό καλλιτεχνικό work in progress.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ