Μυστικά και Ψέματα

Μυστικά και Ψέματα Facebook Twitter
0

Είναι τελικά της μόδας τα οικολογικά ντοκιμαντέρ. Στα «χνάρια» του Αλ Γκορ;

Δεν ξέρω, δεν θεωρώ το ντοκιμαντέρ μου οικολογικό. Και δεν ξέρω αν είναι «της μόδας». 

Γιατί δεν το θεωρείτε οικολογικό; Το θέμα αφορά ένα βιομηχανικό ατύχημα και τις επιπτώσεις του στο περιβάλλον και τους ανθρώπους.

Ναι, αλλά αυτό που με ενδιέφερε κυρίως ήταν να δείξω πώς χρησιμοποιούν οι πολυεθνικές τον τρίτο κόσμο. Δεν υπάρχει καμία παγκόσμια νομοθεσία που να ορίζει την προσαγωγή μιας πολυεθνικής σε ένα διεθνές δικαστήριο. Συνήθως, με κάποια νομικίστικα τερτίπια, οι δίκες δεν διεξάγονται στη χώρα τους αλλά εκεί όπου συνέβη το ατύχημα. Κατά συνέπεια αργούν πάρα πολλά χρόνια. Αρκεί να αναφέρω ότι για την υπόθεση της Μποπάλ, μετά από 24 ολόκληρα χρόνια, γίνονται ακόμα ακροάσεις των 9 αρχικά κατηγορουμένων Ινδών στελεχών - όχι των Αμερικανών. Έπειτα, οι οικονομικές συνέπειες για τις εταιρείες είναι υποπολλαπλάσιες, δηλαδή αν το ατύχημα της Μποπάλ συνέβαινε στην Αμερική, πρακτικά, με τέτοια περιβαλλοντική καταστροφή και τόσους πολλούς νεκρούς, θα σήμαινε οικονομική καταστροφή για την εταιρεία. Ο διακανονισμός που έγινε εκεί και το κόστος ήταν τελικά πολύ ευνοϊκά για την εταιρεία. Η Union Carbide και η Dow, που την αγόρασε στη συνέχεια, είναι εταιρείες με μεγάλη ιστορία στην Αμερική, κατασκευάζουν χημικά όπλα από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η χημική βιομηχανία στην Αμερική ελέγχει τα πάντα, χρηματοδοτεί τα μεγάλα κόμματα και είναι τρομερά δεμένη με τη στρατιωτική βιομηχανία. Με αυτή την έννοια λέω ότι η ταινία δεν είναι «οικολογική».

Παρουσιάστηκαν δυσκολίες στη διάρκεια της έρευνάς σας;

Κατάφερα να έρθω σε επαφή με τους βασικούς ακτιβιστές της υπόθεσης, μια Αγγλίδα που δούλεψε ως εθελόντρια σε μια κλινική της Μποπάλ, έναν Ινδό πρώην πολιτικό μηχανικό που πήγε εκεί όταν έγινε το ατύχημα και αφιέρωσε τη ζωή του στην έρευνα γύρω από αυτό, έναν Άγγλο φοιτητή που ξεκίνησε με ποδήλατο από την Αγγλία και έναν Ινδό φοιτητή στην Αμερική που μου έδωσε πολύ υλικό. Αυτό για μένα σήμαινε το εξής: Δεν είχα πρόβλημα στην πρόσβαση στο υλικό όσο στην αξιολόγησή του. Όταν τελείωσα την ταινία είχα 180 ώρες υλικό. Άρα 1,5 χρόνο μοντάζ! Ήθελα να περάσω στον κόσμο τις πληροφορίες με το δικό μου τρόπο, που να είναι ταυτόχρονα και κατανοητός, και επίσης να προκαλέσω τη συναισθηματική αντίδραση που είχα στο μυαλό μου.

Θεωρείτε ότι τα ντοκιμαντέρ έχουν δύναμη, μπορούν να διαμορφώσουν συνειδήσεις;

Νομίζω πως ναι. Είναι αλήθεια βέβαια ότι ο κόσμος δεν αλλάζει με ένα ντοκιμαντέρ και δεν πρόκειται οι πολυεθνικές να καμφθούν από 1-2 ή 1.500 ντοκιμαντέρ. Ωστόσο σίγουρα οι εταιρείες ή όποιοι εγκληματούν κατά της ανθρωπότητας ενοχλούνται όταν κάποιος αποκαλύπτει αυτό που κάνουν. Στις προβολές που έχω κάνει, η αντίδραση του κόσμου ήταν πάρα πολύ θερμή. Υπήρχαν άνθρωποι, π.χ., που μου είπαν τις επόμενες μέρες «μας έκανες να σκεφτούμε πριν αγοράσουμε αμερικάνικα προϊόντα», παρ' όλο που η ταινία δεν είναι αντιαμερικανική, απλώς η εταιρεία είναι αμερικάνικη... Θεωρώ λοιπόν ότι ναι, μπορεί μια ταινία να επηρεάσει τη συνείδηση των ανθρώπων κι αυτό είναι ένα συν έτσι κι αλλιώς. Τώρα, αν με αυτό το συν θα κάνουν οι άνθρωποι ένα βήμα παραπέρα, να αλλάξουν κάτι στην καθημερινή τους συμπεριφορά, ή να γίνουν πιο δραστήριοι σε σχέση με τα κοινωνικά ζητήματα γύρω τους, είναι μια άλλη υπόθεση. Οτιδήποτε γίνεται πάντως που κρατά τα μάτια του κόσμου ανοιχτά -και αυτό αφορά όλα τα θέματα, όχι μόνο το περιβάλλον, αλλά και την πολιτική, ακόμα και τα ανθρώπινα συναισθήματα- καλό είναι να γίνεται. 

Αναμένετε ένα «ειδικό», ευαισθητοποιημένο κοινό στις προβολές;

Ελπίζω την ταινία να τη δει κόσμος για δύο λόγους: Αφενός για το ίδιο το θέμα της και αφετέρου γιατί είναι ζητούμενο οι άνθρωποι να αρχίσουν πλέον και στην Ελλάδα να πηγαίνουν σινεμά να δουν κάτι διαφορετικό. Και να δουν κάτι που δεν είναι οπωσδήποτε διασκεδαστικό -χωρίς αυτό να είναι μεμπτό φυσικά-, αλλά κάτι που θα τους προβληματίσει, θα είναι τροφή για σκέψη. Δυστυχώς στην Ελλάδα έχουμε την τάση τέτοια πράγματα να τα κοροϊδεύουμε και να μην τα υποστηρίζουμε, όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες της Ευρώπης.

Εσάς τι σας «έμαθε» η ταινία;

Ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι ζω σε έναν κόσμο γεμάτο από χημικές ουσίες που δεν μπορώ ούτε να ελέγξω ούτε καν να αναγνωρίσω. Στο μυαλό μου το «χημικό» ήταν η χημική καταστροφή, τα χημικά αέρια, το δηλητήριο. Είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να γυρίσουμε σε έναν πολιτισμό χωρίς χημική βιομηχανία. Αλλά σίγουρα μπορούμε να αναζητήσουμε εναλλακτικές λύσεις όπου υπάρχουν, και επίσης να ενημερώσουμε τον κόσμο για τους κινδύνους και να του δώσουμε το δικαίωμα της επιλογής. Τέλος, με «εξέπληξε» η ιστορία με τις πολυεθνικές - παρ' όλο που ήμουν εξοικειωμένος με την πολιτική και είχα δει πολλά ντοκιμαντέρ. Ίσως έχω τη χαζή τάση ακόμα να εκπλήσσομαι...

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Οθόνες / To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Μια ταινία βασισμένη σε βιβλίο του Στίβεν Κινγκ, η επιστροφή του Ντάρεν Αρονόφσκι, η καλύτερη ταινία του Κουροσάβα σε επανέκδοση και το τέταρτο μέρος της σειράς ταινιών θρίλερ «Το Κάλεσμα» – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
«Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Έκκληση από τους συντελεστές της ταινίας της Κάουτερ Μπεν Χάνια να σταματήσουν επιτέλους οι δολοφονίες παιδιών στη Γάζα, με αφορμή το σπαρακτικό τηλεφώνημα της 6χρονης Παλαιστίνιας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
A House of Dynamite

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «House of Dynamite»: Η Κάθριν Μπίγκελοου πατάει το κουμπί – και μας κόβει την ανάσα

Με χειρουργική ακρίβεια, η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με Όσκαρ σκηνοθεσίας μας πείθει ανατριχιαστικά για τον επικείμενο πυρηνικό όλεθρο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο μάγος του Κρεμλίνου

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Ο μάγος του Κρεμλίνου»: Ο ρυθμιστής του Πούτιν δεν χωρά σε ταινία

Πίσω από το ψυχρό πρόσωπο της εξουσίας, κρύβεται ο ψίθυρος ενός σύγχρονου Ρασπούτιν. Ο Ολιβιέ Ασαγιάς τον ακολουθεί – αλλά μήπως τον πρόδωσε η φόρμα;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
No other choice

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «No other choice»: Η ταινία που θα οδηγήσει τον Παρκ Τσαν-γουκ στα Όσκαρ

Ο Κορεάτης σκηνοθέτης παραμένει ένας από τους μεγάλους σύγχρονους κινηματογραφιστές, αν και η αντικαπιταλιστική του σάτιρα «No other choice» δεν είναι η καλύτερή του ταινία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Είναι σαν να κάνεις τον Δράκουλα χορτοφάγο»: Γιατί το σέξι τέρας του Φρανκενστάιν που παίζει ο Τζέικομπ Ελόρντι είναι λάθος

Οθόνες / Γιατί το σέξι τέρας του νέου «Φρανκενστάιν» είναι λάθος

Στη διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος της Μέρι Σέλεϊ από τον Γκιγιέρμο ντελ Τόρο πρωταγωνιστεί ο «εξωφρενικά όμορφος» Τζέικομπ Ελόρντι στον ρόλο του τέρατος – πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα μια ταινία χωρίς ειρμό. 
THE LIFO TEAM
O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Οθόνες / O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Είναι εντυπωσιακός ο αριθμός διασκευών του έργου του δημοφιλούς συγγραφέα που θα δούμε στο πανί, στο γυαλί και στο σανίδι, κι αυτό στάθηκε αφορμή για ένα αφιέρωμα στις καλύτερες ταινίες που ενέπνευσαν τα γραπτά του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

Ανταπόκριση από τη Βενετία / Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

O Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο θα έκανε την Μέρι Σέλεϊ περήφανη. Ο δικός του Φρανκενστάιν κατορθώνει να μην προδώσει το πνεύμα του πολυδιασκευασμένου μυθιστορήματός της.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Λούκα Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ανταπόκριση από τη Βενετία / After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ο Λούκα Γκουαντανίνο νοσταλγεί τη χαμένη τέχνη του διαλόγου, αλλά το After the Hunt χάνει το δίκιο του στην ακαδημαϊκή φλυαρία και τις σεναριακές αστοχίες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Οθόνες / Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Από το «Awful Truth» του Λίο ΜακΚάρεϊ στο «Gone Girl» του Ντέιβιντ Φίντσερ κι από τις μπεργκμανικές «Σκηνές από έναν γάμο» στο «Revolutionary Road» του Σαμ Μέντες, ανατρέχουμε σε δέκα ταινίες για όσους ενώθηκαν ενώπιον Θεού κι ανθρώπων «μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος».   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΒΟΥΓΟΝΙΑ

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Βουγονία»: Κριτική για τη νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου

«Είναι περιπέτεια η "Βουγονία", fun και πιο περίπλοκη απ’ ότι δείχνει» - Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος καταγράφει τις εντυπώσεις του από την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας στο 82ο Φεστιβάλ Βενετίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Οθόνες / The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Η ταινία σημάδεψε μια γενιά εφήβων που φαντασιώνονταν ότι θα αντιστεκόντουσαν ηρωικά στους νταήδες που τους κακοποιούσαν καθημερινά. Και τώρα, ο μύθος επιστρέφει για έκτη φορά στην οθόνη, με πρωταγωνιστές τον Τζάκι Τσαν και τον Ραλφ Μάτσιο
THE LIFO TEAM
Ο άνθρωπος που έφερε την μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Daily / Ο άνθρωπος που έφερε τη μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Το ντοκιμαντέρ «Sunday Best: The untold story of Ed Sullivan» αναδεικνύει τη συμβολή του Εντ Σάλιβαν και της δημοφιλέστατης τηλεοπτικής εκπομπής του στην ανάδειξη τεράστιων μορφών της μαύρης μουσικής, από τη Nίνα Σιμόν και τον Τζέιμς Μπράουν μέχρι την Tίνα Τέρνερ και τον Στίβι Γουόντερ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ