Last days in the desert: Μια εναλλακτική πασχαλινή ταινία σε Α' προβολή

Last days in the desert: Μια εναλλακτική πασχαλινή ταινία σε Α' προβολή Facebook Twitter
Αν ο θεατής συνηθίσει το σκωτσέζικο αξάν που συχνά ξεφεύγει από τον Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, θα εκτιμήσει την ικανοποιητική του απόδοση στη διπλή ερμηνεία, γιατί δεν αφήνει τον Ιησού να ξεμακρύνει πολύ από τη χαιρέκακη Νέμεσή του.
0

Το «Last days in the desert» είχε προγραμματιστεί δύο χρονιές από την ελληνική διανομή, χωρίς ποτέ τελικά να βρει τον δρόμο του προς τις αίθουσες. Δεν είναι τυχαίο που ο Κολομβιανός δημιουργός, γνωστός για το «Things you can tell just by looking at her», το «Albert Nobbs» αλλά και το τηλεοπτικό «Blue», παρακολουθεί την ουσιαστική ενηλικίωση του Ιησού μέσα από το πρίσμα των πατριαρχικών σχέσεων. Γιος ενός τοτέμ της παγκόσμιας λογοτεχνίας, του νομπελίστα συγγραφέα Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, βρίσκει πάτημα στην πρότυπη παραβολή της αμφισβήτησης ενός πνευματικού άνδρα προς τον Θεό του, ανοίγοντας νοερό διάλογο με το χαρακτηριστικό αφηγηματικό ύφος του διάσημου πατέρα του.

Ο Γιεσούα, όπως ήταν το κοσμικό όνομα του Ιησού πριν από τον άγιο βίο του, ταξιδεύει στην άνυδρη έρημο για να βρει καθοδήγηση, να φωτιστεί πριν αποκτήσει τα ηγετικά πατήματα που υποψιάζεται, για να δοκιμαστεί στη στέρηση όπως οι φωτισμένοι προκάτοχοί του, παρέα με τον Σατανά, ο οποίος έχει υιοθετήσει το παρουσιαστικό του και συνεχώς κοροϊδεύει τις υψηλόφρονες προθέσεις του και κυρίως τον απόντα πατέρα. Ο Ιησούς αρνείται να πιει νερό από τον πονηρό doppelgänger, αλλά και να φάει, όταν ένας χτίστης του προσφέρει φαγητό, επειδή νηστεύει. Αποφασίζοντας να μείνει προσωρινά με την οικογένεια του φιλόξενου άνδρα, ο Ιησούς αναγκαστικά παρεμβαίνει, στην αρχή διακριτικά και στη συνέχεια πολύ πιο ενεργά, στη δυναμική του εργατικού πατέρα, με τον υπάκουο, αλλά θλιμμένο έφηβο γιο του ‒ ο Τάι Σέρινταν, «γιος» και στο «Δένδρο της Ζωής» του Τέρενς Μάλικ, σε ακόμα μία ενδιαφέρουσα κίνηση.

Το «Last days in the desert» διαπνέεται από πνευματικότητα, όχι όμως και από αφαίρεση στην αφήγηση. Ο Γκαρσία ταυτίζεται με έναν σκεπτόμενο άνδρα σε σύγχυση και τον εντάσσει σε μια μονοπυρηνική οικογένεια, δίνοντάς του αφορμή να καθρεφτιστεί, να συγκριθεί και να αναλογιστεί τι αφήνει πίσω του.

Η μητέρα του αργοπεθαίνει, ο νεαρός βοηθάει στις δουλειές, αν και δεν κρύβει την επιθυμία του να εγκατασταθεί στην Ιερουσαλήμ, τη μεγαλούπολη που έχει δει μόνο από μακριά, μαγεμένος από τις δυνατότητές της, ενώ ο πατέρας εμπιστεύεται μεταφυσικά τον «Άγιο Άνθρωπο», ζητώντας τη γνώμη ενός τρίτου για τις λεπτές ισορροπίες του χειρισμού, εκμυστηρευόμενος την αγάπη του προς τον γιο του. Ο μικρός, που αναρωτιέται πόσο σωστά στέκεται απέναντι στον αφέντη του και δίπλα σε μια οικογένεια που κινδυνεύει να αποσυντεθεί, εξομολογείται τα όνειρα και τις απογοητεύσεις του προς τον ασκητικό άγνωστο, την ίδια στιγμή που ο Σατανάς υπενθυμίζει στον Ιησού τις αδύναμες σκέψεις του και την έλλειψη στήριξης από την Ανώτερη Δύναμη, προφητεύοντας ταυτόχρονα μια άσχημη τροπή της κατάστασης.

Last days in the desert: Μια εναλλακτική πασχαλινή ταινία σε Α' προβολή Facebook Twitter
H Ayelet Zurer παίζει τον ρόλο της «Μητέρας» και ο Tye Sheridan τον «Γιο» στο κεφάλαιο όπου ο Ιησούς νηστεύει και προσεύχεται για 40 μέρες. ©Broad Green Pictures

Όπως όλα τα κινηματογραφικά είδη που δοξάστηκαν, αυγάτισαν και κορέστηκαν, περνώντας από την παρακμή στη σποραδικότητα, έτσι και το θρησκευτικό έπος σταμάτησε να είναι αχρείαστα επικό και εμφανίζεται όταν έχει να δηλώσει κάτι διαφορετικό από τη σεπτή επανάληψη-εξαίρεση, τα παραφουσκωμένα βιβλικά ολισθήματα τύπου «Νώε» και «Exodus». Το «Last days in the desert» διαπνέεται από πνευματικότητα, όχι όμως και από αφαίρεση στην αφήγηση. Ο Γκαρσία ταυτίζεται με έναν σκεπτόμενο άνδρα σε σύγχυση και τον εντάσσει σε μια μονοπυρηνική οικογένεια, δίνοντάς του αφορμή να καθρεφτιστεί, να συγκριθεί και να αναλογιστεί τι αφήνει πίσω του. Η διττότητα κυριαρχεί, αλλά δεν τονίζεται: στο άκουσμα της λέξης «πατέρας» μένει αμφίσημη και σε επίπεδο διαλόγου μετέωρη η διάκριση του φυσικού, του Ιωσήφ, από τον μεταφυσικό.

Το τρικ του Σατανά είναι έξυπνα νατουραλιστικό. Ο πανομοιότυπος δίδυμος λειτουργεί και ως γήινο αποκύημα, ως φωνή της συνείδησης. Απαντά με κυνισμό και ειρωνεία, αποφεύγοντας την εμφατική αντίθεση, καθώς προέρχεται από τα φυσιολογικά αγκάθια της ψυχής. «Είμαι ψεύτης, αυτή είναι η αλήθεια», τον διαβεβαιώνει γελώντας, σαν να του υπενθυμίζει πως δεν χρειάζεται να είσαι ο Μεσσίας για να αντιλαμβάνεσαι την κοινή λογική. Αν ο θεατής συνηθίσει το σκωτσέζικο αξάν που συχνά ξεφεύγει από τον Γιούαν ΜακΓκρέγκορ (ο οποίος έχει κάτι να σκεφτεί στην έρημο μετά την επίπεδη εμφάνισή του ως Όμπι Ουάν Κενόμπι, ελέω Τζορτζ Λούκας), θα εκτιμήσει την ικανοποιητική του απόδοση στη διπλή ερμηνεία, γιατί δεν αφήνει τον Ιησού να ξεμακρύνει πολύ από τη χαιρέκακη Νέμεσή του.

Last days in the desert: Μια εναλλακτική πασχαλινή ταινία σε Α' προβολή Facebook Twitter
Φωτογραφία από τα γυρίσματα της ταινίας στον δρυμό Άνζα Μπορέγκο στη Νότια Καλιφόρνια. ©Broad Green Pictures

Για τον Γκαρσία οι πειρασμοί ισούνται με τις προκλήσεις μιας σιωπηλής μετάβασης, χωρίς να προβάλλουν ως θαύματα μαγικού ρεαλισμού ή προφανή σημάδια ειδικών εφέ. Άλλωστε, από μόνο του το τοπίο εκμηδενίζει τη μονάδα και ενθαρρύνει τον εσωτερικό αντικατοπτρισμό, την αμφιβολία. Γυρισμένο στον δρυμό Άνζα Μπορέγκο στη Νότια Καλιφόρνια, το «Last days in the desert» αποκτά υποβλητική διάσταση από την επιμέλεια του τρις οσκαρούχου Εμάνιουελ Λουμπέσκι. Ο Τσίβο διατηρεί τη φυσικότητα στις διακυμάνσεις του φωτός και υπολογίζει τη γεωμετρία των προσώπων σε ένα σφιχτό σενάριο χωρίς πυκνό στόρι, εξού και η αμηχανία που μια μίνιμαλ ταινία, η οποία αγκαλιάζει την απλότητα ως αρετή και απαντά στη στερεότητα της πίστης με ανθρώπινα διλήμματα και αυταπάτες, ενδεχομένως προκάλεσε στο ευρύτερο κύκλωμα διανομής.

 
Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Οθόνες / Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Με αφορμή το αφιέρωμα που ετοίμασε το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για μία από τις σπουδαιότερες ηθοποιούς της εποχής μας, επιλέγουμε 10 ταινίες της, στις οποίες έχει αποτυπωθεί η τεράστια υποκριτική της δυναμική και η ικανότητά της να μεταμορφώνεται εσωτερικά με κάθε ρόλο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Οθόνες / Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Ένα μοναδικό μεγάλο αφιέρωμα στον σπουδαίο δημιουργό για ένα τριήμερο σε όλους τους χώρους της Στέγης, με προβολές των ταινιών του, ένα masterclass και μια συζήτησή του με την Αφροδίτη Παναγιωτάκου στην Κεντρική Σκηνή.
M. HULOT
Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι να παραμένεις καλός άνθρωπος»

Οθόνες / Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι η καλοσύνη»

Υπήρξε από τις πιο αναγνωρίσιμες διεθνώς τηλεοπτικές περσόνες, όντας ο κεντρικός παρουσιαστής του MTV. Σήμερα ο 66χρονος τηλεοπτικός παραγωγός, συγγραφέας και σεναριογράφος ζει πλέον μόνιμα στην Αθήνα, όμως ο έρωτας με την Ελλάδα κρατάει από πολύ παλιά. Ο Steve Blame αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Oι 10 Καλύτερες Ελληνικές Ταινίες των ‘20s μέχρι τώρα

Η λίστα / Oι 10 καλύτερες ελληνικές ταινίες των '20s μέχρι τώρα

Ποιες ελληνικές ταινίες της τρέχουσας δεκαετίας έχουν ξεχωρίσει μέχρι στιγμής; Ρωτήσαμε 20 κριτικούς κινηματογράφου, ανθρώπους του ευρύτερου κινηματογραφικού χώρου και αθεράπευτους σινεφίλ και σας παρουσιάζουμε το top 10 που προέκυψε μέσα από το συναρπαστικό, σύνθετο μωσαϊκό του σύγχρονου ελληνικού σινεμά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να εξηγήσω απόλυτα γιατί επιστρέφω διαρκώς εκεί»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Επιστρέφοντας, μπορεί να πιάσουμε πάλι το νήμα»

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος μας μιλά για το χωριό όπου γεννήθηκε, το Αρματολικό στη νότια Πίνδο, αλλά και για το νέο του ντοκιμαντέρ, «Τα τέρματα του Αυγούστου», που διαδραματίζεται εκεί.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Οθόνες / Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Από μια ρετροσπεκτίβα στην Ιζαμπέλ Ιπέρ μέχρι έναν πλήρη οδηγό του έργου του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και από το spotlight στον Μαρσέλ Πανιόλ μέχρι μια ανατρεπτική ματιά στην έννοια του plot twist, οι θεματικές ενότητες του φεστιβάλ διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Γιούλη Τσαγκαράκη: «Κάθε σπίτι έχει τον δικό του Νετανιάχου, τον δικό του Τραμπ»

Οθόνες / Γιούλη Τσαγκαράκη: Η θεία Σταματίνα από τις «Σέρρες» του Γιώργου Καπουτζίδη μιλά στη LifO

Η ταλαντούχα ηθοποιός με τον ρόλο της ίντερσεξ θείας έσπασε ταμπού και άνοιξε ξανά μια σειρά συζητήσεων για το φύλο, την LGBTQI+ κοινότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πώς ετοιμάστηκε για το ρόλο; Πώς βλέπει τις αντιδράσεις;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Σινεμά / Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Η νέα ταινία της Ιζαμπέλ Ιπέρ, φιλμ που έρχονται από τις Κάννες, πρεμιέρες, οι μικρού μήκους του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και οι ελληνικές συμμετοχές των διαγωνιστικών τμημάτων είναι μερικοί από τους λόγους που θα μας στείλουν και φέτος στις αίθουσες του αγαπημένου κινηματογραφικού θεσμού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Pulp Fiction / Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Προτροπή για αντίσταση ή παραίνεση για τρομοκρατία; Το αριστούργημα του Πολ Τόμας Άντερσον «Μια μάχη μετά την άλλη», οι εξαιρετικές πρόσφατες αλληγορίες «Weapons» και «Eddington», αλλά και οι αξέχαστες κινηματογραφικές αναφορές τους απασχολούν τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο και τον αρχισυντάκτη της LiFO Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Ιδέες / Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Με αφορμή το νέο ντοκιμαντέρ για μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του 20ού αιώνα, ξαναθυμόμαστε τι είχαν απαντήσει στη LiFO οι Πέπη Ρηγοπούλου, Θωμάς Μοσχόπουλος, Δημήτρης Στεφανάκης, Θάνος Παπακωνσταντίνου, Πάνος Κούτρας και Θεόφιλος Τραμπούλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Boots»: Μια σειρά για το τι σημαίνει «να είσαι gay στον στρατό»

Οθόνες / «Boots»: Kάτι καλό θα κάνει αυτή η σειρά για να την αποκαλούν «woke σκουπίδι»

H τηλεοπτική σειρά οκτώ επεισοδίων του Netflix, που έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, προσεγγίζει με μοναδικό και συγκινητικό τρόπο το θέμα της ομοφοβίας στον στρατό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ειρήνη Παπά μέσα από 9 ταινίες και 1 ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Ειρήνη Παπά: Οι σημαντικότερες ταινίες της για ένα πενθήμερο στην Ταινιοθήκη

Την αποκάλεσαν «Καρυάτιδα», συνέβαλε στο να φτάσει το αρχαίο δράμα στο Χόλιγουντ, υπήρξε μια αληθινή σταρ. Αυτή την εβδομάδα μπορούμε να δούμε ξανά την «Αντιγόνη», τις «Τρωάδες», το «Ζ» και άλλες ταινίες που η Ειρήνη Παπά σφράγισε με την ερμηνεία της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Daily / Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Η αναγγελία του θανάτου της Άννας Κυριακού προκάλεσε βαθιά συγκίνηση και θλίψη καθώς πολλοί έμοιαζαν να πενθούν όχι τόσο την απώλεια της ίδιας της ηθοποιού όσο του χαρακτήρα της στις «Tρεις Χάριτες», κι ας έχουν περάσει τρεις δεκαετίες από τότε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ανδρέας Αποστολίδης, συγγραφέας, σκηνοθέτης

Οι Αθηναίοι / Ανδρέας Αποστολίδης: «Πλέον το αστυνομικό μυθιστόρημα ανθεί ως παραγωγή, αλλά δεν ανανεώνεται»

Επί δικτατορίας σχετιζόταν με παράνομες οργανώσεις και έφτασε να κατηγορηθεί ως ηθικός αυτουργός της κατάληψης του Πολυτεχνείου. To ταξίδι του με την αστυνομική λογοτεχνια ξεκίνησε με μια μετάφραση του Ρέιμοντ Τσάντλερ. Σειρά πήραν η Χάισμιθ, ο Ελρόι και άλλοι σπουδαίοι συγγραφείς. Μετά, έγραψε τα δικά του μυθιστορήματα, ασχολήθηκε με την αρχαιοκαπηλία και το ντοκιμαντέρ. O Ανδρέας Αποστολίδης αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ