Κυκλοφορεί ξανά η ρομαντική κομεντί με πρωταγωνιστή τον David Bowie που σχεδόν κανείς δεν έχει δει

Κυκλοφορεί επιτέλους η ρομαντική κομεντί με πρωταγωνιστή τον David Bowie που κανείς σχεδόν δεν έχει δει Facebook Twitter
Η ταινία ίσα που κυκλοφόρησε το 1992 για να εξαφανιστεί αμέσως, και έκτοτε είναι σχεδόν αδύνατο να την δει κανείς.
0

Ακόμα και οι μεγαλύτεροι θαυμαστές του Ντέιβιντ Μπόουι μπορεί να αγνοούν τη μοναδική του απόπειρα στο είδος της ρομαντικής κομεντί. Δικαιολογημένα. Η ταινία ίσα που κυκλοφόρησε το 1992 για να εξαφανιστεί αμέσως, και έκτοτε είναι σχεδόν αδύνατο να την δει κανείς. Τώρα όμως, ο σκηνοθέτης της έχει επιτυχώς διεκδικήσει, αποκαταστήσει, και ξαναμοντάρει την ταινία που έχει τίτλο «The Linguini Incident», και κάνει το ντεμπούτο της σε Blu-ray αυτή την εβδομάδα.

Ο Ρίτσαρντ Σέπαρντ ήταν μόλις 25 ετών όταν σκηνοθέτησε αυτή την ιδιόρρυθμη, αρχετυπικά νεοϋορκέζικη indie ταινία. Όπως ήταν χαρακτηριστικό της εποχής, ο χαμηλός προϋπολογισμός συγκεντρώθηκε από πολλές πηγές. «Όλη η ταινία χρηματοδοτήθηκε πολύ περίεργα», λέει σήμερα ο σκηνοθέτης. «Είχαμε χρήματα από μικρές εταιρείες home video, χρήματα από πωλήσεις στο εξωτερικό αλλά και κάποια μυστηριώδη κεφάλαια – πολλά μυστηριώδη κεφάλαια…».

Το πρώτο του κατόρθωμα στο κάστ της ταινίας ήρθε νωρίς, όταν προσέλκυσε τη Ροζάνα Αρκέτ, γνωστή ήδη τότε από ταινίες ανάλογου ύφους όπως το «After Hours» του Σκορσέζε και το «Desperately Seeking Susan» όπου εμφανιζόταν και η Madonna.

Ο Σέπαρντ πήρε το θάρρος και έστειλε το σενάριο στον Μπόουι, με την ιδέα ότι μαζί με τον Μικ Τζάγκερ θα μπορούσαν σε ρόλους σπέσιαλ γκεστ σταρ να υποδυθούν τους φαντεζί  εστιάτορες της ταινίας. «Το στείλαμε αφελώς μόνο σ’ αυτούς, για να παίξουν αυτούς τους δύο μικρούς ρόλους, χωρίς να τους προσφέρουμε χρήματα, χωρίς τίποτα», θυμάται ο Σέπαρντ.

Τι την έκανε λοιπόν να ρισκάρει με αυτόν τον νεαρό, αρχάριο σκηνοθέτη; «Μου άρεσε το σενάριο», λέει σήμερα η ίδια. «Απλά πίστευα ότι ήταν καλογραμμένο και αστείο ... και μετά, σαν από θαύμα, εμφανίστηκε ο Ντέιβιντ Μπόουι, γεγονός πραγματικά συναρπαστικό».

Κυκλοφορεί επιτέλους η ρομαντική κομεντί με πρωταγωνιστή τον David Bowie που κανείς σχεδόν δεν έχει δει Facebook Twitter
Ο Μπόουι με τον σκηνοθέτη της ταινίας Ρίτσαρντ Σέπαρντ.

Ο Σέπαρντ πήρε το θάρρος και έστειλε το σενάριο στον Μπόουι, με την ιδέα ότι μαζί με τον Μικ Τζάγκερ θα μπορούσαν σε ρόλους σπέσιαλ γκεστ σταρ να υποδυθούν τους φαντεζί εστιάτορες της ταινίας. «Το στείλαμε αφελώς μόνο σ’ αυτούς, για να παίξουν αυτούς τους δύο μικρούς ρόλους, χωρίς να τους προσφέρουμε χρήματα, χωρίς τίποτα», θυμάται ο Σέπαρντ. «Προς μεγάλη μας έκπληξη όμως, λάβαμε ένα σημείωμα από τον Μπόουι που έλεγε: "Ενδιαφέρομαι για την ταινία σας, αλλά δεν θέλω να παίξω αυτόν τον ρόλο. Θα ήθελα να παίξω τον πρωταγωνιστή"».

Ο πρωταγωνιστής ήταν ο Μόντε, ένας Βρετανός μπάρμαν σε ένα ψαγμένο εστιατόριο του νεοϋορκέζικου downtown, ο οποίος προσπαθεί να πείσει μια από τις συναδέλφους του, τη φιλόδοξη Λούσι (Ροζάνα Αρκέτ), να παντρευτούν για να πάρει την πράσινη κάρτα, αντ' αυτού όμως παρασύρεται στο να τη βοηθήσει να ληστέψει τους εργοδότες τους. Την μουσική της ταινίας είχε γράψει ο μελλοντικός υποψήφιος για Όσκαρ, Τόμας Νιούμαν, ενώ χρέη διευθυντή φωτογραφίας έκανε ο Ρόμπερτ Γέομαν, αργότερα συνεργάτης του Γουές Άντερσον. Η ταινία γυρίστηκε το 1990, μέσα σε 30 ημέρες.

«Ήταν τόσο υπέροχος στο πλατό», λέει η Αρκέτ για τον Μπόουι. «Μου άρεσε πολύ να δουλεύω μαζί του, μου άρεσε η ενέργειά του και η ικανότητά του να μπορεί να συνδεθεί με τη στιγμή – αυτό που αποτελεί το όνειρο για έναν ηθοποιό».

Όμως η χαλαρή, συνεργατική ατμόσφαιρα που επικρατούσε στα γυρίσματα της ταινίας, εξατμίστηκε μετά το τέλος τους. Ο Σέπαρντ είχε πέντε εβδομάδες μόνο για να παραδώσει το τελικό μοντάζ, οπότε το κόψιμο που έκανε στην ταινία του ήταν περισσότερο μια πρόχειρη συρραφή. «Είχα μια λίστα με πράγματα που ήθελα να αλλάξω», εξηγεί, αλλά επειδή ήταν ένας ανίσχυρος αρχάριος σκηνοθέτης, η ταινία μονταρίστηκε χωρίς την επίβλεψή του.

Κυκλοφορεί επιτέλους η ρομαντική κομεντί με πρωταγωνιστή τον David Bowie που κανείς σχεδόν δεν έχει δει Facebook Twitter
«Ήταν τόσο υπέροχος στο πλατό», λέει η Αρκέτ για τον Μπόουι.

«Υπήρχαν περίεργα jump cuts, λήψεις που διαρκούσαν πολύ», λέει και προσθέτει: «Απλά, δεν είχε ρυθμό». Εκείνη η 98λεπτη εκδοχή κυκλοφόρησε με συνοπτικές διαδικασίες σε κάποιες αμερικανικές αίθουσες την άνοιξη του 1992 – ένα μεγαλύτερης διάρκειας cut διανεμήθηκε στην Ευρώπη. Οι κριτικές κυμάνθηκαν από την Janet Maslin των New York Times, η οποία την αποκάλεσε μια «χαρούμενα εκκεντρική κωμωδία», μέχρι τον Lawrence Cohn του Variety, ο οποίος την έκρινε ως μια «ανέμπνευστη και φτωχή παραγωγή». Όμως οι κριτικές δεν είχαν σημασία – κανείς σχεδόν δεν την είδε, ούτως ή άλλως. Το «Linguini Incident» χάθηκε στη λήθη.

Η καριέρα του Σέπαρντ δεν υπέφερε πάντως, καθώς αργότερα θα σκηνοθετούσε, μεταξύ άλλων, τον Πιρς Μπρόσναν στο «The Matador», τον Τζουντ Λο στο «Dom Hemingway» και την Άλισον Γουίλιαμς στο «The Perfection». Αλλά η άσχημη επίγευση αυτής της πρώτης του απόπειρας παρέμεινε για τον 59χρονο σήμερα δημιουργό. «Αυτή είναι η μόνη ταινία στην οποία υπάρχει το όνομά μου και δεν είναι δικό μου το τελικό cut», λέει.

Όχι πια. Πριν από τρία χρόνια, μία από τους παραγωγούς της ταινίας, επικοινώνησε με τον σκηνοθέτη και του πρότεινε να αποκτήσουν εκ νέου τα δικαιώματα του «The Linguini Incident», να το μοντάρουν από την αρχή ώστε να ταιριάζει με το αρχικό όραμα του Σέπαρντ και να το κυκλοφορήσουν για πρώτη φορά σε dvd και σε πλατφόρμες και streaming. Αυτό όμως δεν ήταν καθόλου εύκολο. Οι αρχικές εταιρείες παραγωγής και οι χρηματοδότες της ταινίας είχαν προ πολλού εξαφανιστεί ή χρεοκοπήσει, αφού είχαν πουλήσει τα δικαιώματα της ταινίας σε άλλες εταιρείες που επίσης δεν υπήρχαν πλέον.

Η σωτηρία της ταινίας υπήρξε ένα άρθρο που είχε δημοσιευτεί το 2004 στο περιοδικό Variety και αποκάλυπτε ότι το «Linguini Incident» ήταν μία από τις επτά ταινίες των οποίων τα πνευματικά δικαιώματα είχε διεκδικήσει και κερδίσει το Σωματείο Ηθοποιών της Οθόνης λόγω μη καταβολής ποσοστού δικαιωμάτων στους ηθοποιούς. Μετά από μια μακρά διαπραγμάτευση, επιτεύχθηκε τελικά συμφωνία με το σωματείο για να αγοράσουν πίσω τα δικαιώματα.

Κυκλοφορεί επιτέλους η ρομαντική κομεντί με πρωταγωνιστή τον David Bowie που κανείς σχεδόν δεν έχει δει Facebook Twitter
«Mε τη νέα 4Κ τεχνολογία, μπόρεσα να προσθέσω ζουμ, να αλλάξω τα κάδρα και να δώσω μια ενέργεια που βοηθάει στην αφήγηση αυτής της παράξενης και χαριτωμένης ιστορίας».

Το σωματείο όμως είχε στην κατοχή του μόνο τα πνευματικά δικαιώματα. Όταν ο Ρίντλεϊ Σκοτ ή ο Φράνσις Φορντ Κόπολα κάνουν ένα director's cut, έχουν στη διάθεσή τους όλο το πρωτότυπο υλικό – dailies, αρνητικά, προηγούμενες εκδοχές, απομονωμένες ηχητικές υποκρούσεις… Αλλά σ’ αυτή την περίπτωση, αυτά τα υλικά είχαν χαθεί προ πολλού.

Ο Σέπαρντ δεν μπορούσε καν να βρει μια κόπια 35 mm της ταινίας, το απολύτως απαραίτητο δηλαδή για τη σάρωση σε 4Κ που θα χρειαζόταν για να ξεκινήσει να δουλεύει. Τελικά, η αναζήτηση τον οδήγησε σ’ ένα κινηματογράφο στη Ζυρίχη που είχε προβάλει μια κόπια μερικά χρόνια νωρίτερα, και αυτή η αίθουσα τον συνέδεσε με έναν βρετανικό διανομέα που είχε τα ευρωπαϊκά δικαιώματα της ταινίας.

Δεδομένου ότι η κόπια που βρέθηκε ήταν από τη μεγαλύτερη, ευρωπαϊκή εκδοχή της ταινίας, η σάρωση σε 4K έδωσε στον Σέπαρντ περισσότερα περιθώρια για να δουλέψει. «Έτσι, στο νέο μοντάζ», λέει ο ίδιος, «μπόρεσα να επιταχύνω τον ρυθμό της ταινίας και να απαλλαγώ από όλα τα περίεργα jump cuts που δεν φαινόταν να λειτουργούν. Και στη συνέχεια, με τη νέα 4Κ τεχνολογία, μπόρεσα να προσθέσω ζουμ, να αλλάξω τα κάδρα και να δώσω μια ενέργεια που βοηθάει στην αφήγηση αυτής της παράξενης και χαριτωμένης ιστορίας».

Με στοιχεία από The New York Times

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Οθόνες / The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Η ταινία σημάδεψε μια γενιά εφήβων που φαντασιώνονταν ότι θα αντιστεκόντουσαν ηρωικά στους νταήδες που τους κακοποιούσαν καθημερινά. Και τώρα, ο μύθος επιστρέφει για έκτη φορά στην οθόνη, με πρωταγωνιστές τον Τζάκι Τσαν και τον Ραλφ Μάτσιο
THE LIFO TEAM
Ο άνθρωπος που έφερε την μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Daily / Ο άνθρωπος που έφερε τη μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Το ντοκιμαντέρ «Sunday Best: The untold story of Ed Sullivan» αναδεικνύει τη συμβολή του Εντ Σάλιβαν και της δημοφιλέστατης τηλεοπτικής εκπομπής του στην ανάδειξη τεράστιων μορφών της μαύρης μουσικής, από τη Nίνα Σιμόν και τον Τζέιμς Μπράουν μέχρι την Tίνα Τέρνερ και τον Στίβι Γουόντερ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Οθόνες / Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Με αφορμή τα σημερινά του γενέθλια, ανατρέχουμε στην καριέρα ενός ηθοποιού με την ερμηνευτική στόφα των μεγάλων ονομάτων του New Hollywood, μα καταδικασμένου να εργάζεται σε καιρούς που η κινηματογραφική βιομηχανία δεν ξέρει τι να κάνει μαζί του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ana Kokkinos: «Αν ήμουν ένας στρέιτ, Άγγλος άντρας, η ζωή θα ήταν ευκολότερη»

Οθόνες / Ana Kokkinos: «Αν ήμουν ένας στρέιτ, Άγγλος άντρας, η ζωή θα ήταν ευκολότερη»

Η ελληνικής καταγωγής Αυστραλή σκηνοθέτιδα πίσω από το «Ten Pound Poms» μιλά στη LiFO για τη στάση των Αυστραλών απέναντι στους μετανάστες, την ταινία της που εξόργισε την ομογένεια, και το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος ακόμη κι όταν το έργο σου έχει δει πολύς κόσμος.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

Οι Αθηναίοι / Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

«Τρεις Χάριτες», «Βίρα τις Άγκυρες», «Δις εξαμαρτείν», «Safe Sex», «Το Κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο», «Μπαμπάδες με ρούμι». Λίγοι μας έχουν κάνει να γελάσουμε τόσο τα τελευταία 30 χρόνια όσο ο Μιχάλης Ρέππας. Ο ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης που εξαιτίας του «το Τζέλα Δέλτα δεν είχε φουγάρα» αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το τρίο Πασκάλ-Τζόνσον-Έβανς και 9 ακόμα λόγοι να πάτε σινεμά

Οθόνες / Το τρίο Πασκάλ-Τζόνσον-Έβανς και 9 ακόμα λόγοι να πάτε σινεμά

Μια ταινία που η Τζέιν Όστιν θα ήταν περήφανη να είχε σκηνοθετήσει, η Λίντσεϊ Λόχαν ανταλλάζει σώμα με την Τζέιμι Λι Κέρτις ξανά μετά από 22 χρόνια κι ένας μεταλλαγμένος Μπάμπι εκδικείται για τον θάνατο της μαμάς του. – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
«Νεαρές μητέρες»: Είναι καλοκαιρινή επιλογή μία ταινία των αδελφών Νταρντέν; 

The Review / «Νεαρές μητέρες»: Tα κατάφεραν πάλι οι αδελφοί Νταρντέν; 

Τι κάνει τις «νεαρές μητέρες» να ξεχωρίζουν από τις προηγούμενες δουλειές των Βέλγων δημιουργών; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητάνε για τη βραβευμένη ταινία που παίζεται στους θερινούς κινηματογράφους της Αθήνας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
American Apparel: Τα βρόμικα μυστικά της πιο ανατρεπτικής εταιρείας των ’00s

Οθόνες / American Apparel: Τα βρόμικα μυστικά της πιο ανατρεπτικής εταιρείας των ’00s

Η American Apparel πουλούσε απελευθέρωση, αλλά πίσω από τις βιτρίνες και το φίνο βαμβάκι το brand ήταν βουτηγμένο στα σκάνδαλα: σεξουαλική παρενόχληση, κατάχρηση εξουσίας και ένα εργασιακό κλίμα που κάθε άλλο παρά cool ήταν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Movies

Οθόνες / Η σπαρταριστή επιστροφή των «Τρελών Σφαιρών» και 9 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Ο Λίαμ Νίσον δείχνει την κωμική στόφα του, η Άλισον Μπρι και ο Ντέιβ Φράνκο πρωταγωνιστούν στην πιο αναμενόμενη ταινία τρόμου της χρονιάς, η νέα ταινία των αδερφών Νταρντέν και 4 επανεκδόσεις – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
Είδαμε την ταινία που διασκευάζει ο Γιώργος Λάνθιμος

Οθόνες / Η ταινία στην οποία βασίστηκε ο Λάνθιμος: Ένα κρυμμένο νοτιοκορεατικό διαμάντι

Η επικείμενη κυκλοφορία του «Bugonia» στάθηκε αφορμή για να επισκεφτούμε ξανά την κινηματογραφική του πηγή, το cult «Save the Green Planet!», έναν από τους κρυμμένους θησαυρούς του νοτιοκορεατικού σινεμά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ