«Ιt’s what’s Inside» στο Netflix: Ένα ανιαρό throwback στα νεανικά θρίλερ περασμένων δεκαετιών

«Ιt’s what’s Inside» στο Netflix: Ένα ανιαρό throwback στα νεανικά θρίλερ περασμένων δεκαετιών Facebook Twitter
Αν υποθέσουμε, λόγω χαρακτηρολογίας, υποκριτικής κατεύθυνσης και ηθικοπλαστικής κατάληξης, ότι πρόκειται για ένα throwback στα νεανικά θρίλερ των τελών των '90s  και των αρχών των '00s, το θριλερικό σκέλος αργεί τρομακτικά να πάρει μπρος.
0

TON ΠΕΡΑΣΜΕΝΟ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ το «It’s what’s inside» προβλήθηκε στο Φεστιβάλ του Σάντανς. Και ενώ οι ανταποκρίσεις εντύπων που απευθύνονται πρωτίστως σε ανθρώπους της βιομηχανίας έκαναν λόγο για μια ταινία που μπορεί να δουλέψει θαυμάσια στα multiplex, το Netflix μπήκε σφήνα, δαπανώντας 17 εκατομμύρια δολάρια για τα πλήρη δικαιώματα της ταινίας – το μεγαλύτερο ποσό που δόθηκε ποτέ για ταινία του τμήματος Midnight στο φεστιβάλ.

Οι υπεύθυνοι της πλατφόρμας δεν αγόρασαν μόνο ένα μείγμα κωμωδίας και σασπένς ικανό να κρατήσει το ενδιαφέρον των συνδρομητών τους αλλά και ένα concept πρόσφορο για συνέχειες. Ένα δυνάμει brand name δηλαδή. 

Η κενότητα δεν εντοπίζεται μόνο στους χαρακτήρες, που προκύπτουν απωθητικοί σε βαθμό εφάμιλλο ενός slasher, όπου υιοθετείται αυτή η τακτική ώστε να λαχταράς να τους δεις να πεθαίνουν με απίθανους τρόπους. Είναι και το περιεχόμενο της ταινίας κούφιο, κι ας διατείνεται ο τίτλος ότι το μέσα είναι που μετράει.

Και ποιο είναι αυτό το concept, θα μας ρωτήσετε. Aφορά ένα παιχνίδι για πάρτι όπου, μέσω μιας ιδιαίτερης συσκευής, οι καλεσμένοι αλλάζουν σώματα και στη συνέχεια μαντεύουν ποιος είναι ποιος. Εν προκειμένω, μια παρέα συγκεντρώνεται μετά από χρόνια σε έπαυλη ακριβή και στολισμένη με αφορμή τον επικείμενο γάμο ενός μέλους της. Εκεί θα ξυπνήσουν άσβεστα πάθη του παρελθόντος, αναμνήσεις και ανταγωνιστικές διαθέσεις. Κι αν σκέφτηκες τη «Μεγάλη Ανατριχίλα», αγάπη και αλληλεγγύη δεν θα δεις – πρέπει να εξυπηρετηθεί και η θριλερική πλευρά του εγχειρήματος άλλωστε. Γρήγορα αντιλαμβάνεσαι ότι οι περισσότεροι δεν θέλουν τόσο να παίξουν το παιχνίδι όσο να αξιοποιήσουν το παράδοξο της σωματικής αλλαγής για να κυνηγήσουν τους πόθους τους (ή για να αποτρέψουν τον άλλο από την ικανοποίηση τους). Αναμενόμενα, τα πράγματα θα πάρουν σκοτεινή τροπή. 

«Ιt’s what’s Inside» στο Netflix: Ένα ανιαρό throwback στα νεανικά θρίλερ περασμένων δεκαετιών Facebook Twitter
Πρόκειται για μία από εκείνες τις περιπτώσεις πρώτης ταινίας, όπου ο δημιουργός επιχειρεί να δείξει τι αξίζει ή φοβάται ότι μπορεί να μην έχει άλλη ευκαιρία και θέλει να βάλει μέσα στο ντεμπούτο του όσα περισσότερα προλαβαίνει.

Σας περιγράψαμε το «τι», έχει σημασία και το «πώς». Στην εισαγωγή παρακολουθούμε την πολλοστή ατελέσφορη απόπειρα ενός ζεύγους να επιλύσει τα σεξουαλικά του προβλήματα, αυτήν τη φορά μέσω χαλαρού role-playing. Τα απότομα cuts, η διαδοχή των πλάνων και η διεύθυνση των ηθοποιών παραπέμπουν σε βιντεάκια του ΤikΤok. Μήπως η αισθητική, σε συνδυασμό με την απόπειρα των χαρακτήρων να υιοθετήσουν την περσόνα άλλου, μας υποδεικνύει ότι βρισκόμαστε στο σύμπαν των social media; Εύλογη η σκέψη μας, καταρρίπτεται από τη συνέχεια. Ναι, ο πρωτοεμφανιζόμενος Kρεγκ Ζαρντέν αφουγκράζεται τους τρόπους του σοσιαλμιντιακού οπτικοακουστικού υλικού και η (εξαιρετική) tracklist παρατίθεται όχι αντιστικτικά μα άκαιρα, σαν μουσικό χαλί που ουδεμία σχέση έχει με την εικόνα, αλλά βρίσκεται εκεί επειδή πρέπει οπωσδήποτε να ακούγεται μια μελωδία. Δεν υπάρχει τίποτε καυστικό σ’ αυτό, δεν επιχειρείται σάτιρα, πρόκειται για επίκληση της σύγχρονης αισθητικής – δεν είναι από τις ταινίες όπου το περιεχόμενο κρύβεται στη φόρμα κοινώς.

Πρόκειται για μία από εκείνες τις περιπτώσεις πρώτης ταινίας όπου ο δημιουργός επιχειρεί να δείξει τι αξίζει ή φοβάται ότι μπορεί να μην έχει άλλη ευκαιρία και θέλει να βάλει μέσα στο ντεμπούτο του όσα περισσότερα προλαβαίνει – αμφότερα οδηγούν σε μια υπερφορτωμένη σκηνοθετική προσέγγιση. Θα δεις από φωτισμούς αλά Τέρενς Φίσερ (ή Μπάβα και Αρζέντο, αν προτιμάς) και freeze frames μέχρι φωτογραφικά κολάζ και πλάνα 360 μοιρών. Θα δεις πολλά από τα τελευταία κι αν την πρώτη φορά που επιχειρούνται  θέλουν να υποδηλώσουν τη ροή των ψυχών μέσα στα σώματα, την εικοστή φορά καταλήγουν μνημείο επανάληψης και κενότητας. 

«Ιt’s what’s Inside» στο Netflix: Ένα ανιαρό throwback στα νεανικά θρίλερ περασμένων δεκαετιών Facebook Twitter
Mια παρέα συγκεντρώνεται μετά από χρόνια σε έπαυλη ακριβή και στολισμένη με αφορμή τον επικείμενο γάμο ενός μέλους της. Εκεί θα ξυπνήσουν άσβεστα πάθη του παρελθόντος, αναμνήσεις και ανταγωνιστικές διαθέσεις.

Η κενότητα δεν εντοπίζεται μόνο στους χαρακτήρες, που προκύπτουν απωθητικοί σε βαθμό εφάμιλλο ενός slasher, όπου υιοθετείται αυτή η τακτική ώστε να λαχταράς να τους δεις να πεθαίνουν με απίθανους τρόπους. Είναι και το περιεχόμενο της ταινίας κούφιο κι ας διατείνεται ο τίτλος ότι το μέσα είναι που μετράει. Θα μας πείτε, και τι πειράζει, δεν μπορεί μια ταινία να εξυπηρετεί απλώς το είδος της και να μη θέλει να πει κάτι παραπάνω; Ασφαλώς και μπορεί, και μπράβο της. Το ζήτημα είναι κατά πόσο το εξυπηρετεί αποτελεσματικά και αυτό. Αν υποθέσουμε, λόγω χαρακτηρολογίας, υποκριτικής κατεύθυνσης και ηθικοπλαστικής κατάληξης ότι πρόκειται για ένα throwback στα νεανικά θρίλερ των τελών των '90s  και των αρχών των '00s, το θριλερικό σκέλος αργεί τρομακτικά να πάρει μπρος. Ο Ζαρντέν, που υπογράφει και το σενάριο, αφήνεται κατά το μεγαλύτερο μέρος στην επίδειξη σκηνοθετικής και διαλογικής «βιρτουοζιτέ», όπως την αντιλαμβάνεται τέλος πάντων. Η θανάσιμη τροπή έρχεται στο τελευταίο ημίωρο και το σασπένς, αν υπάρχει, πηγάζει αποκλειστικά από το σενάριο, το οποίο επιφυλάσσει και μια μεγάλη ανατροπή, γνωρίζοντας το κοινό του – το ίδιο θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς και για τον υπερφίαλο διδακτισμό και τη μικροαστική ηθικολογία του φινάλε.

Μεγαλύτερο ενδιαφέρον από την άσκηση ύφους (μάλλον) έχει το παιχνίδι ανάμεσα στα μέλη του καστ, τα οποία καλούνται να αλλάξουν ερμηνευτική ρότα, ακολουθώντας εκείνη των συμπρωταγωνιστών τους, ανάλογα με το ποιος υποτίθεται ότι βρίσκεται στο σώμα τους. Αν η παρακολούθηση ασκήσεων υποκριτικής είναι η ιδανική μέθοδος ψυχαγωγίας για σας, κοπιάστε. Προειδοποιούμε, όμως, ότι οι σκηνοθετικές «γιρλάντες» και τα παιχνιδιάρικα «φωτάκια» του Ζαρντέν θα κάνουν ό,τι μπορούν για να σας αποπροσανατολίσουν από το πάρτι υποκριτικής. 

Η ταινία «It’s what’s inside» είναι διαθέσιμη μέσω της πλατφόρμας του Netflix.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Will & Harper: Μαθήματα αποδοχής, συμπερίληψης και βαθιάς φιλίας

Daily / Will & Harper: Μαθήματα αποδοχής, συμπερίληψης και βαθιάς φιλίας

Όταν η παλιά του φιλική επαφή από το Saturday Night Live αποκάλυψε στον έκπληκτο Γουίλ Φέρελ ότι έχει ξεκινήσει διαδικασία φυλομετάβασης, ο διάσημος κωμικός είχε την ιδέα να κάνουν μαζί ένα ταξίδι στην αμερικανική ενδοχώρα και να καταγράψουν την εμπειρία τους σ’ αυτή την ταινία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Γιατί έχει κολλήσει η Νικόλ Κίντμαν στο ρόλο της Θλιμμένης Συζύγου;

Οθόνες / Γιατί έχει κολλήσει η Νικόλ Κίντμαν στον ρόλο της θλιμμένης συζύγου;

Στο μεγαλύτερο μέρος της τελευταίας δεκαετίας, η ηθοποιός μοιάζει να υποδύεται αποκλειστικά όμορφες γυναίκες που υπάγονται σε υψηλές φορολογικές κλίμακες, τις βαρύνουν όμως τα κασμιρένια μαντήλια και το ταραγμένο παρελθόν τους.
THE LIFO TEAM

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Superman: Ένα αβαρές επεισόδιο κυριακάτικου cartoon

Oθόνες / Superman: Ένα αβαρές επεισόδιο κυριακάτικου καρτούν

Υπερφορτωμένο, κατά διαστήματα απολαυστικό, με μια τετράποδη προσθήκη που θα κάνει τους ζωόφιλους να γαβγίζουν από χαρά, το «Superman» του Τζέιμς Γκαν δεν προσποιείται πως θέλει να προσφέρει τίποτα παραπάνω από δύο ευχάριστες ώρες στο σινεμά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Superman, καρχαρίες και Νταλί από αύριο στους κινηματογράφους

Πολιτισμός / Superman, καρχαρίες και Νταλί από αύριο στους κινηματογράφους

Η πρώτη ταινία του αναγεννημένου διευρυμένου σύμπαντος της DC, ο υβριδικός μεταμεσονύκτιος χαβαλές του «Dangerous Animals» και το χιτσκοκικό «Spellbound», με την ονειρική σεκάνς ανθολογίας που σχεδίασε ο Σαλβαδόρ Νταλί, ξεχωρίζουν από το πρόγραμμα αυτής της εβδομάδας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Νύχτα Αγωνίας: Το trendy δράμα του Χίτσκοκ με τη συμμετοχή του Νταλί

Οθόνες / Νύχτα Αγωνίας: Το trendy δράμα του Χίτσκοκ με τη συμμετοχή του Νταλί

Ο μεγαλοπαραγωγός Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ επιθυμούσε ένα trendy δράμα για την ψυχανάλυση, ενώ ο Άλφρεντ Χίτσκοκ γύρισε άλλο ένα θρίλερ για το σεξ, την ερωτική επιθυμία και τον ρόλο μιας δυναμικής γιατρού, απροστάτευτης σε ένα σεξιστικό ανδροκρατούμενο μικρόκοσμο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αναγέννηση του Jurassic World με ανακυκλωμένα υλικά, ανακουφιστικά αναχρονιστική

Οθόνες / Jurassic World: Ανακυκλωμένα υλικά, ανακουφιστικό πισωγύρισμα

Ο Κόλιν Τρεβόροου ξεκίνησε δυνατά τη δεύτερη τριλογία του Jurassic σύμπαντος και την έστειλε στον αγύριστο ή περίπου στη μέση του πουθενά, με τους τροποποιημένους δεινοσαύρους αδέσποτους, οπλισμένους κι επικίνδυνους, σε ένα φινάλε με οικολογικές κορόνες, πανηγυρικά χαοτικό, ψευδεπίγραφα απειλητικό και, εν τέλει, εξαιρετικά ανιαρό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στο «F1», o Μπραντ Πιτ θυμίζει τους σταρ μιας άλλης εποχής

Οθόνες / Στο «F1», o Μπραντ Πιτ θυμίζει τους σταρ μιας άλλης εποχής

Ο Μπραντ Πιτ, σε έναν μεγαλειώδη αναχρονισμό σε σύγκριση με τους ζορισμένους άνδρες του σύγχρονου κινηματογράφου, παίζει την ψυχούλα που όλοι φανταζόμαστε στο «F1», έναν (καθόλου σκοτεινό) ιππότη της ασφάλτου, ριψοκίνδυνο για το fun της ιστορίας, σε πλήρη έλεγχο της κατάστασης, πιστό στο σχεδόν ερωτικό του ραντεβού με τον φακό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
10 κινηματογραφικές προβολές-events που δεν πρέπει να χάσετε φέτος το καλοκαίρι

Οθόνες / 10 θρυλικές ταινίες που θα δούμε φέτος στα θερινά

Πέρα από τις ταινίες της διανομής, το καλοκαίρι διεξάγονται events, φεστιβάλ κaι αφιερώματα που (επανα)συστήνουν θησαυρούς από το κινηματογραφικό παρελθόν. Επιλέγουμε μια προβολή από δέκα τέτοιες δράσεις, στις οποίες κάθε σινεφίλ αξίζει να χτυπήσει κάρτα. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κατερίνα Γιουλάκη (1938-2025): «Η θεία όλων μας»

Απώλειες / Κατερίνα Γιουλάκη (1938-2025): «Η θεία όλων μας»

Η αγαπημένη ηθοποιός, που έφυγε πλήρης ημερών πριν από λίγες ημέρες, υπήρξε η επιτομή της Ελληνίδας θείας, τόσο στην τηλεόραση όσο και στον κινηματογράφο. Ο ανιψιός της, Φώτης Σεργουλόπουλος, θυμάται στιγμές μαζί της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιατί να δει κανείς το «Φοινικικό σχέδιο» αν δεν είναι φαν του Γουές Άντερσον;

The Review / Γιατί να δει κανείς το «Φοινικικό σχέδιο» αν δεν είναι φαν του Γουές Άντερσον;

O Χρήστος Παρίδης συζητά με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την τελευταία ταινία του Τεξανού δημιουργού. Πρόκειται, τελικά, για μια αντικαπιταλιστική αλληγορία της εποχής μας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ