H άνθηση του ελληνικού animation

Από το μπαλκόνι Facebook Twitter
«Από το μπαλκόνι» του Άρη Καπλανίδη και του Ηλία Ρουμελιώτη, μια μικρού μήκους ταινία που διαπραγματεύεται ένα απόλυτα ελληνικό θέμα.
0

Για δεκαετίες η λέξη «animation» ακουγόταν ως κάτι εξωπραγματικό στην Ελλάδα. Ακόμη και αν κατά καιρούς γίνονταν προσπάθειες με φιλμ κινουμένων σχεδίων, μικρού μήκους στην πλειοψηφία τους, ήταν μεμονωμένες και δεν έβγαιναν προς το ευρύτερο κοινό.

Ένα φιλμ κινουμένων σχεδίων, εκτός από ακριβή, είναι και χρονοβόρα παραγωγή. Δεν είναι παίξε - γέλασε και απαιτεί από τους δημιουργούς να έχουν την κατάλληλη τεχνογνωσία και εκπαίδευση στον συγκεκριμένο τομέα, κάτι που δεν ήταν καθόλου δεδομένο εδώ για πολλούς λόγους, κυρίως λόγω έλλειψης δομών και χρηματοδότησης.

Φυσικά, στην Ελλάδα οι περισσότεροι που ήθελαν να ασχοληθούν σοβαρά με αυτό είτε κατέληγαν στη διαφήμιση, είτε έφευγαν στο εξωτερικό, είτε, στη χειρότερη, εγκατέλειπαν το όνειρό τους.

«Αν μπορούσε να προβλέψει κανείς από τις ενδείξεις, το μέλλον για το ελληνικό animation επιβάλλει μεγαλύτερη εξωστρέφεια, ανάδειξη νέων ταλέντων και έμφαση σε μεγαλύτερες παραγωγές με διεθνή στόχευση».

Κι όμως, ο κόσμος σήμερα φαίνεται ότι ενδιαφέρεται για ένα ελληνικό φιλμ κινουμένων σχεδίων. Αυτό φαίνεται από την ανταπόκριση που είχε και συνεχίζει να έχει το «Από το μπαλκόνι» του Άρη Καπλανίδη και του Ηλία Ρουμελιώτη, μια μικρού μήκους ταινία που διαπραγματεύεται ένα απόλυτα ελληνικό θέμα. Μια χιουμοριστική απεικόνιση μιας συνοικίας της Νέας Φιλαδέλφειας μέσα από την ιστορία της κυρίας Λίνας, η οποία παρακολουθεί από το μπαλκόνι της τα τεκταινόμενα στη γειτονιά και ενίοτε παρεμβαίνει σε αυτά.

Οι σπιρτόζικοι διάλογοι και μια ουμανιστική ματιά στους λαϊκούς χαρακτήρες αυτής της γειτονιάς έδιναν στην ταινία ένα ιδιαίτερο χρώμα, αναγνωρίσιμα ελληνικό, αλλά συγχρόνως παγκόσμιο, και δεν είχε σημασία αν ήταν κινούμενα σχέδια, αν και αυτό ήταν ένα από τα σημαντικά επιτεύγματά της.

H άνθιση του ελληνικού animation Facebook Twitter
Από το 2008 και για 15 χρόνια το Animasyros έχει συγκεντρώσει 100.000 θεατές που το έχουν παρακολουθήσει από κοντά και ψηφιακά, έχει προσκαλέσει 1.820 σκηνοθέτες, παραγωγούς και δημοσιογράφους, ενώ έχει προβάλει 2.250 ταινίες από όλο τον κόσμο και έχει διοργανώσει 80 εκπαιδευτικά εργαστήρια.

Πέρα όμως από αυτό, μια ακόμη ελληνική ταινία κινουμένων σχεδίων ξεχώρισε πέρσι και μάλιστα βραβεύτηκε στο Cannes World Film Festival που έγινε τον Δεκέμβριο που μας πέρασε. Το οκτάλεπτο «Mine» της Δάφνης Ξουράφη διαπραγματεύεται ένα σοβαρό θέμα, αυτό της ψυχικής υγείας και του εγκλεισμού. Πρωταγωνίστρια είναι η Αμίνα, ένα κορίτσι με κοντά μαλλιά που μπροστά από έναν υπολογιστή και προσπαθώντας να δουλέψει, χάνεται σταδιακά σε έναν ωκεανό σκέψεων και συναισθημάτων ενώ το δωμάτιό της αρχίζει να πλημμυρίζει.  

Το «Mine» ήταν ένα από τα φιλμ που προβλήθηκαν στο φετινό Διεθνές Φεστιβάλ Κινουμένων Σχεδίων Animasyros που γίνεται κάθε χρόνο στη Σύρο. Μια ματιά στο πρόγραμμά του δείχνει ότι κάτι κινείται στον χώρο και ότι τα πράγματα είναι αρκετά ελπιδοφόρα. 

Mine

Επιπλέον, φέτος, για όσους παρακολουθούν το ελληνικό διαγωνιστικό τμήματα, το επίπεδο ήταν αρκετά ανεβασμένο και ο αριθμός ταινιών που πήραν μέρος έχει αυξηθεί δραστικά με είκοσι συμμετοχές. 

«Το ελληνικό animation έχει διαγράψει μια εντυπωσιακή πορεία την τελευταία δεκαετία, τόσο σε επίπεδο δημιουργικότητας όσο και εθνικής ανάπτυξης και της διεθνούς ορατότητάς του», αναφέρει ο πρόεδρος του φεστιβάλ Βασίλης Καραμητσάνης. «Σ’ αυτό συντέλεσαν οι ίδιοι οι δημιουργοί, καταξιωμένοι και νεότεροι, που με δυναμισμό και τόλμη αφηγούνται στο διεθνές κοινό θέματα καίρια αλλά και πρωτότυπα που κερδίζουν τον θεατή. Επιπλέον, οι συνθήκες παραγωγής των κινουμένων σχεδίων στην Ελλάδα βελτιώθηκαν σημαντικά με τη στήριξη της πολιτείας που παρέχει κίνητρα και χρηματοδότηση για την ανάδειξη διαφόρων συμπαραγωγών στον κλάδο.

Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η οργάνωση της κοινότητας σε ενιαίο φορέα εκπροσωπείται από την ΑΣΙΦΑ ΕΛΛΑΣ - Ελληνική Ένωση Κινουμένων Σχεδίων, ενώ αναμφίβολος είναι ο θετικός ρόλος που έπαιξαν τα φεστιβάλ animation της χώρας μας.

Το μέλλον του κλάδου, όπως και του ελληνικού κινηματογράφου γενικότερα, δεν μπορεί κανείς να το γνωρίζει, ιδίως στις συνθήκες ραγδαίων αλλαγών και αβεβαιότητας που βιώνουμε. Ωστόσο, αν μπορούσε να προβλέψει κανείς από τις ενδείξεις, το μέλλον για το ελληνικό animation επιβάλλει μεγαλύτερη εξωστρέφεια, ανάδειξη νέων ταλέντων και έμφαση σε μεγαλύτερες παραγωγές με διεθνή στόχευση».

Ταξιδιάρικα Ζουζούνια Facebook Twitter
«Ταξιδιάρικα Ζουζούνια».

Οι τάσεις στην εγχώρια σκηνή

«Οι διεθνείς τάσεις που σε μεγάλη έκταση χαρακτηρίζουν και την εγχώρια σκηνή των κινουμένων σχεδίων δείχνουν πολύ περισσότερο animation παντού και πολύ πέρα από τη διαφήμιση, όπου χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον τις προηγούμενες δεκαετίες, έμφαση σε εθνικές θεματικές με διεθνή απήχηση, μετάβαση σε μια πιο ισότιμη επαγγελματική εκπροσώπηση σε σχέση με το ανδροκρατούμενο status που ίσχυε παλιότερα στα κινούμενα σχέδια διεθνώς και άνοιγμα σε κάθε μορφή διάχυσης και διανομής του προϊόντος πολύ πέρα από τα σινεμά και τις πλατφόρμες».

Οι λέξεις που χαρακτήριζαν φέτος τα φιλμ του ελληνικού διαγωνιστικού τμήματος ήταν «φαντασία» και «ευρυματικότητα». Εν αντιθέσει με πέρσι, που το «From the balcony» του Άρη Καπλανίδη ήταν το αδιαμφισβήτητο φαβορί, μέχρι την απονομή των βραβείων ήταν δύσκολο να διακρίνεις ποια ταινία θα κέρδιζε τους κριτές. Επρόκειτο για ταινίες animation που ξεχώριζαν επειδή είχαν κάτι να πουν αλλά και λόγω της υψηλής αισθητικής τους.

Το βραβείο τελικά δόθηκε στο «Καναρίνι» των Χρυσούλα Κοροβέση και Μάριου Γαμπιεράκη, μια πεσιμιστική ματιά στη δύσκολη ζωή ενός ανθρακωρύχου και στη σχέση εξάρτησης που έχει με ένα καναρίνι. Η Ειδική Μνεία στο Ελληνικό Διαγωνιστικό τμήμα απονεμήθηκε στην ταινία «Ταξιδιάρικα Ζουζούνια» (Travel Βugs) του Φωκίωνα Ξένου, που εξιστορεί τις περιπέτειες ενός σκαθαριού-τουρίστα από το Παρίσι και μιας πασχαλίτσας στους δρόμους της Αθήνας. Η συγκεκριμένη έχει τη φιλοδοξία να γίνει τηλεοπτική σειρά, αν βρει τον κατάλληλο χρηματοδότη.

Ξεχώρισαν, επίσης, το «Echo» (Ηχώ) του Σέργιο Κοτσόβουλου (Sergio Ko), μια εξαιρετική σπουδή για την αποξένωση και την περιθωριοποίηση όσων ανθρώπων διαφέρουν στις μεγαλουπόλεις, το πανέμορφο «Pink Mountain» (Ροζ Βουνό) του Thomas Künstler για έναν απαγορευμένο έρωτα στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, το προσωπικό και συγκινητικό «My mother, The sea» (H μητέρα μου, η θάλασσα) της Ασπασίας Καζέλη, το «Theatre de Gravures» (Το θέατρο με τις γκραβούρες), ένα σουρεαλιστικό παραλήρημα, το «In Between» (Στο ενδιάμεσο) των Σοφίας Περσεγκίδου και Λαμπρινής Φάκα που αποτύπωνε με διασκεδαστικό τρόπο την παράνοια της καθημερινότητας, και, τέλος, το ανατριχιαστικά επίκαιρο «The revenge of female statues» (Η εκδίκηση των γυναικείων αγαλμάτων) της Βανέσσας Φερλέ.

The revenge of female statues Facebook Twitter
«The revenge of female statues» (Η εκδίκηση των γυναικείων αγαλμάτων) της Βανέσσας Φερλέ.

Αναφέροντας, όμως, νωρίτερα, τον Άρη Καπλανίδη, φέτος, μαζί με τον Ηλία Ρουμελιώτη παρευρέθηκαν στις παρουσιάσεις της Αγοράς για να δώσουν μια πρώτη γεύση από το επερχόμενο πρότζεκτ τους που έχει τίτλο «Γυναίκες του '22», το οποίο αυτήν τη στιγμή βρίσκεται στο στάδιο της έρευνας.

Το φιλμ θα είναι ντοκιμαντέρ κινουμένων σχεδίων και θα εξετάζει τη Μικρασιατική Καταστροφή μέσα από τις πραγματικές αφηγήσεις των γυναικών που επέζησαν από τον διωγμό. Σε μια μικρή κουβέντα μαζί τους, οι δυο δημιουργοί ανέφεραν ότι το πρότζεκτ αφορά την Καταστροφή του ’22 γενικότερα και όχι τόσο τις γυναίκες.

«Ξεκινήσαμε να διαβάζουμε όλες τις μαρτυρίες και όταν το κάνεις αυτό περιμένεις να υπάρχουν πολλές αντιφάσεις. Στις γυναίκες, όμως, δεν υπήρχε αυτό, μόνο μια κοινή οπτική γωνία που με κάποιον τρόπο συνδεόταν με την κοινότητα. Ο λόγος που μιλούσαν στους ιστορικούς τότε ήταν επειδή ήθελαν να αφήσουν μια κληρονομιά στις επόμενες γενιές γυναικών κι αυτό ήταν εντυπωσιακό.

Διάβαζες για βιασμούς, για την αντιμετώπιση της γυναίκας εκείνη την εποχή και μετά από λίγο συνειδητοποιούσες ότι αυτές οι αφηγήσεις ξεπερνούσαν το ιστορικό γεγονός και μιλούσαν πιο πολύ στο σήμερα. Είχαν μια ευθεία γραμμή που το ένωνε ακόμη και με το #metoo. Θελήσαμε να το τιμήσουμε αυτό. Και το φιλμ είναι ντοκιμαντέρ επειδή δεν θέλουμε να επηρεάσουμε τον λόγο τους. Θέλουμε να μπει αυτούσιος στην ιστορία.

Άρης Καπλανίδης Ηλίας Ρουμελιώτης Facebook Twitter
Ο Άρης Καπλανίδης μαζί με τον Ηλία Ρουμελιώτη παρευρέθηκαν στις παρουσιάσεις της Αγοράς για να δώσουν μια πρώτη γεύση από το επερχόμενο τους πρότζεκτ που έχει τίτλο «Γυναίκες του ‘22».

Αυτό που είδαμε από το "Μπαλκόνι" είναι ότι ο κόσμος είναι έτοιμος να δεχτεί ένα κινούμενο σχέδιο, αρκεί να είναι απτό και να προσεγγίζει κάτι που τον ενδιαφέρει. Πάντοτε εξαρτάται από τους καλλιτέχνες τι θα κάνουν για να ανοίξει αυτό. Δεν είναι κάτι τόσο δύσκολο αν τα έργα είναι ανάλογα.

Το "Μπαλκόνι" ήταν μονόδρομος επειδή όταν αποφασίσαμε να το κάνουμε animation για οικονομικούς λόγους δεν μπορούσε να το αναλάβει κάποιος άλλος, αλλά ευτυχώς μας εμπιστεύτηκε η παραγωγός μας, αποφασίσαμε να το κάνουμε μόνοι μας και βγήκε.

Σίγουρα στην Ελλάδα δεν υπάρχουν τα budgets, όπως στο εξωτερικό, αλλά, αν βγαίνουν πολλά πρότζεκτ, όπως βλέπουμε εδώ, που τα τελευταία χρόνια έχουν μεγάλη άνθηση, στέκονται από μόνα τους, παίρνουν βραβεία, κυκλοφορούν και παίζονται στις αίθουσες, τόσο πιο πολύ θα δίνεται και κίνητρο και χρηματοδότηση. Πρέπει να συνεχίσουν να υπάρχουν, για να στρώσει το έδαφος. Υπάρχουν Έλληνες animators πολύ ταλαντούχοι, άνθρωποι που το δουλεύουν χρόνια αυτό, αλλά δουλεύουν στο εξωτερικό».

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο τελευταίος μιας γενιάς βιτριολικών κριτικών κινηματογράφου

Οθόνες / Ρεξ Ριντ: Ο τελευταίος μιας γενιάς βιτριολικών σινεκριτικών

Έγινε πασίγνωστος από τα κουτσομπολιά που ξεφούρνιζε και τις κακίες που έγραφε για τα μεγαλύτερα ονόματα του Χόλιγουντ του ’60 και του ’70. Δεν έχει και την καλύτερη γνώμη για τους νέους συναδέλφους του, του καταλογίζουν ότι δεν βλέπει καν τις ταινίες που θάβει κι ότι γράφει απίστευτες ανακρίβειες - στο «Poor things» του Γιώργου Λάνθιμου έδωσε μόλις ένα αστεράκι. Υπάρχει όμως και ένα κοινό που ακόμα τον εμπιστεύεται.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν στα 90: Ο βασιλιάς της τηλεόρασης ζει εδώ και χρόνια χωρίς μυστικά

Οθόνες / Ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν στα 90: Ο βασιλιάς της τηλεόρασης ζει εδώ και χρόνια χωρίς μυστικά

Διάσημος ανά τον πλανήτη από το «Σογκούν» και «Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας», ο Αμερικανός ηθοποιός αποφάσισε πριν από είκοσι χρόνια να αποκαλύψει την σεξουαλική του ταυτότητα και να κερδίσει την ελευθερία του
THE LIFO TEAM
Η αποδόμηση του greek dream στις ταινίες του Νίκου Παπατάκη

Οθόνες / Η αποδόμηση του greek dream στις ταινίες του Νίκου Παπατάκη

Ο εμιγκρές που κατάφερε να δει διεισδυτικά και βαθιά στην ελληνική ψυχή, ο «μοναχικός αναρχικός» με την πολύ μικρή σε μέγεθος φιλμογραφία αλλά την τεράστια σε καλλιτεχνική αξία. Από τον Παπατάκη μέχρι τον Λάνθιμο, η απόσταση είναι μικρότερη απ' όσο φανταζόμαστε.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
10 σπουδαίες κινηματογραφικές ερμηνείες του Κίλιαν Μέρφι

Οθόνες / Από τα ζόμπι του Ντάνι Μπόιλ ως τον Κεν Λόουτς: Δέκα σπουδαίες ερμηνείες του Κίλιαν Μέρφι

Ο φετινός νικητής του Όσκαρ α' ανδρικού ρόλου είναι ένας αυθεντικός καρατερίστας, αλλιώτικος και απόκοσμος, συγκινητικός στα όρια της συντριβής. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Apple πετάει τόσα πολλά χρήματα σε παραγωγές που δεν βλέπει σχεδόν κανείς;

Οθόνες / Γιατί η Apple πετάει τόσα πολλά χρήματα σε παραγωγές που δεν βλέπει σχεδόν κανείς;

Ο τεχνολογικός γίγαντας έχει την πολυτέλεια να ξοδεύει μυθικά ποσά για περιεχόμενο υψηλού κύρους αλλά χαμηλής ανταπόκρισης. Είναι αυτό μέρος μιας στρατηγικής ή απλά έχει λεφτά για πέταμα;
THE LIFO TEAM
Αλέν Ντελόν: Οι τραγικές τελευταίες σελίδες της ζωής ενός μεγάλου σταρ

Οθόνες / Αλέν Ντελόν: Οι τραγικές τελευταίες σελίδες της ζωής ενός μεγάλου σταρ

Ένα πικρό φινάλε σε μια λαμπερή ζωή, με ιστορίες μίσους μεταξύ των παιδιών του, μια περιουσία που έχει διανεμηθεί «άδικα» και κατηγορίες για χειραγώγηση και κακοποίηση.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Tα «Αδέσποτα Κορμιά» δεν είναι μόνο η πολυσυζητημένη αφίσα τους

The Review / Tα «Αδέσποτα Κορμιά» δεν είναι μόνο η πολυσυζητημένη αφίσα τους

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Τίνα Μανδηλαρά αναλύουν την ταινία που συζητήθηκε περισσότερο από όλες στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, τα «Αδέσποτα Κορμιά» της Ελίνας Ψύκου, με αφορμή την κυκλοφορία της στις αίθουσες από 28 Μαρτίου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κέιτ Μπλάνσετ: «Οι κοινωνίες σπρώχνουν τις συλλογικές τους αποτυχίες κάτω από το χαλί»

Αποκλειστική συνέντευξη / Κέιτ Μπλάνσετ: «Οι κοινωνίες σπρώχνουν τις συλλογικές τους αποτυχίες κάτω από το χαλί»

Με αφορμή το «Νέο Αγόρι», μια ταινία του συμπατριώτη της Γουόρικ Θόρντον στην οποία ανέλαβε την παραγωγή και πρωταγωνιστεί, η σπουδαία ηθοποιός συζητά με τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο. Αποκαλύπτει ένα δύσκολο παιδικό βίωμα, μιλά για τις έννοιες του θαύματος και του σωτήρα, θυμάται πώς γνώρισε τον Χρήστο Νίκου και τι την έλκει στο σινεμά που αυτός οραματίζεται. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Daily / Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Το ντοκιμαντέρ «In Restless Dreams: The Music of Paul Simon» αποτελεί μια συναρπαστική αναδρομή στη μακρά πορεία του σπουδαίου δημιουργού, από τους Simon and Garfunkel μέχρι σήμερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Οθόνες / Έρωτας και μνήμη: Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Η δημοφιλής ρομαντική ταινία με τον Τζιμ Κάρεϊ και την Κέιτ Γουίνσλετ συμπλήρωσε μια εικοσαετία από την αμερικανική της πρεμιέρα. Με αφορμή αυτή την επέτειο, την επισκεπτόμαστε ξανά και εξετάζουμε γιατί παραμένει αγαπητή μέχρι σήμερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τρία ελληνικά ντοκιμαντέρ του 26ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που πρέπει να δείτε οπωσδήποτε

Οθόνες / Γιατί τα ελληνικά ντοκιμαντέρ είναι στο σύνολό τους καλύτερα από τις ταινίες μυθοπλασίας - Τρία παραδείγματα

Τα πολυσυζητημένα «Αδέσποτα Κορμιά», ένα ερωτικό προσκύνημα στη Σαπφώ και ένα στοιχειωμένο σκακιστικό καφενείο στην καρδιά του αθηναϊκού κέντρου: Τρεις ταινίες που ξεχώρισαν στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

The Review / Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Ναταλία Πετρίτη συζητούν για τα συν και τα πλην της παραγωγής του Netflix, για τους λόγους που δέθηκαν οι θεατές μαζί της και για άλλες πρόσφατες παραγωγές που θα έκαναν ακόμα και μια πέτρα να κλάψει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάθη, μίση, ανταλλαγή εραστών και ατέλειωτοι καβγάδες: Το μυστικό παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Οθόνες / Πάθη, μίση, ατέλειωτοι καβγάδες: Το παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Ένα νέο ντοκιμαντέρ για το ντουέτο του παραγωγού Ισμαήλ Μέρτσαντ και του σκηνοθέτη Τζέιμς Άιβορι καθιστά σαφές ότι τα υποβόσκοντα πάθη στις ταινίες τους δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με ό,τι συνέβαινε πίσω από την κάμερα.
THE LIFO TEAM
Lee Grant: «Η εξορία μου από το Χόλιγουντ ήταν η καλύτερη εκπαίδευση που θα μπορούσα να φανταστώ»

Οθόνες / Λι Γκραντ: Μια «ακυρωμένη» ηθοποιός, μια ακόμα ενεργή και αξιόλογη σκηνοθέτιδα

To τρομερό ταλέντο που έκανε μπαμ από μακριά και το Χόλιγουντ κατέστρεψε χωρίς αιτία βρίσκεται πια στην κορυφή της λίστας με τους μεγαλύτερους (σε ηλικία) εν ζωή σκηνοθέτες. Η ιστορία της ζωής και της καριέρας του κοριτσιού με την κλεμμένη νεότητα είναι συγκλονιστική.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ