ΕΝΩ ΤΟ ΕΝΗΛΙΚΟ κοινό των κινηματογραφικών αιθουσών έχει μειωθεί μετά την πανδημία, ένα κινηματογραφικό υποείδος μοιάζει να έχει ακμάσει σε βαθμό που να μοιάζει σαν ένα franchise από μόνο του: η μουσική βιογραφία. Ορισμένες, όπως το Back to Black για την Έιμι Γουάινχαουζ ή το οικτρό I Wanna Dance With Somebody για την Γουίτνι Χιούστον, απέτυχαν παταγωδώς. Ήταν όμως οι εξαιρέσεις. Επιτυχίες όπως το A Complete Unknown (τουλάχιστον 150 εκατομμύρια δολάρια εισπράξεις παγκοσμίως και οκτώ υποψηφιότητες για Όσκαρ) φαίνεται να διασφαλίζουν την προοπτική ότι κάθε εκπρόσωπος του ποπ και ροκ πανθέου κάποια στιγμή θα τύχει ανάλογης μεταχείρισης.
Ο αόριστος προσδιορισμός «κάποια στιγμή» φαίνεται να ταιριάζει ακόμα και σε πρότζεκτ που έχουν προγραμματιστεί προ καιρού, όπως η βιογραφική ταινία Michael, για τον Μάικλ Τζάκσον. Η ταινία του Antoine Fuqua θα έπρεπε να είχε ήδη κυκλοφορήσει – αρχικά είχε προγραμματιστεί να βγει τον Απρίλιο του 2025. Μετά από μια πρώτη αναβολή για τον προσεχή Οκτώβριο, η πρεμιέρα μετατοπιστεί για «κάποια στιγμή μέσα το 2026», με αιτιολογία ότι προστέθηκαν 22 ημέρες επιπλέον γυρισμάτων τον επόμενο μήνα. Δύο μήνες μετά την προβλεπόμενη κυκλοφορία της, το διάστημα αυτό των νέων γυρισμάτων είναι αρκετό για να προκύψει μια εντελώς διαφορετική ταινία.
Ο Μάικλ Τζάκσον άλλαξε την ιστορία της ποπ μουσικής όσο ζούσε και τώρα του δίνεται η ευκαιρία να αλλάξει την ιστορία των κινηματογραφικών μουσικών βιογραφιών από το υπερπέραν.
Το πλάνο φαίνεται τώρα να περιλαμβάνει την αναδιαμόρφωση της ταινίας έτσι ώστε να προβληθεί σε δύο μέρη: το νέο υλικό θα χρησιμοποιηθεί για να επεκτείνει την ιστορία, η οποία –στο «πρώτο μέρος» της– θα σταματάει γύρω στο 1980 και το μεγάλο προσωπικό breakthrough του Μάικλ Τζάκσον με το άλμπουμ Off The Wall. Δηλαδή πριν από το Thriller, πριν από το Bad, και πολύ πριν από τις καταγγελίες του 1993 για παιδική κακοποίηση παιδιών, οι οποίες οδήγησαν σε έναν συμβιβασμό το 1994, πριν από μια ξεχωριστή δίκη για αντίστοιχες κατηγορίες το 2005.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η ταινία περιλαμβάνει σκηνές με έναν από τους κατήγορους του Μάικλ Τζάκσον, ο διακανονισμός του οποίου με τους δικαιούχους του «βασιλιά της ποπ» περιλάμβανε τον όρο να μην συμπεριληφθεί σε οποιαδήποτε δραματοποίηση. Η επιμήκυνση της ταινίας σε δύο μέρη εξασφαλίζει στους δημιουργούς της περισσότερο χρόνο για να βρουν πώς να μην μπλέξουν σε νομικές ατραπούς.
Και μόνο το γεγονός πάντως ότι περιλαμβάνονται αυτές οι κατηγορίες στην ταινία μοιάζει με εξαιρετικά τολμηρή κίνηση για ένα υποείδος που κατά κανόνα ευνοεί αποκλειστικά τις συμφωνημένες νομικά αφηγήσεις αμφίβολης συχνά αληθοφάνειας. Από την άλλη, δεν υπάρχει περίπτωση το καχύποπτο, υπερπροστατευτικό (και επικερδές) estate του Μάικλ Τζάκσον να έχει επικυρώσει μια βιογραφία που δεν παίρνει το μέρος του σ’ αυτές τις φριχτές κατηγορίες. Ο ηθοποιός που τον υποδύεται, για παράδειγμα, δύσκολα θα μπορούσε να είναι πιο «εγκεκριμένος» από τους κληρονόμους του, αφού πρόκειται για τον ανιψιό του, Τζααφάρ Τζάκσον.

Η ιστορία του Τζάκσον διαθέτει τον παράγοντα του πρόωρου θανάτου σε συνδυασμό όμως με κατηγορίες και επιβαρυντικά στοιχεία πολύ πιο βαριά από το σπιράλ αυτοκαταστροφής της Χιούστον ή της Γουάινχαουζ. Ίσως αυτή να είναι η στρατηγική πίσω από την μετατροπή του Michael σε ένα έπος με δύο μέρη. Ανεξάρτητα από το τι μπορεί να περιέχει το δεύτερο μέρος (και φαίνεται ότι ούτε και ίδιοι οι δημιουργοί της ταινίας δεν γνωρίζουν αν και πώς θα εξελιχθεί), μια ταινία που τελειώνει λίγο μετά την κυκλοφορία του Off the Wall μπορεί να ξεφύγει από όλες τις δύσκολες καταστάσεις, πλασάροντας πάνω απ’ όλα τη νοσταλγία, το απόκοσμο ταλέντο του και την θριαμβευτική υπέρβαση των αντιξοοτήτων.
Στη συνέχεια, ένα δεύτερο μέρος (μια επιπλέον ταινία ουσιαστικά) μπορεί να προσφέρει την ψευδαίσθηση της υπεύθυνης διαχείρισης των καταγγελιών εναντίον του αείμνηστου σταρ. Στα χαρτιά, η ταινία έχει όλα τα στοιχεία ενός πιθανού φιάσκου. Επί της ουσίας όμως, μπορεί να αποδειχτεί κομβική, διαβρώνοντας περαιτέρω τα όρια μεταξύ της τέχνης της βιογραφίας και της «κληρονομικής» μπίζνας. Ο Μάικλ Τζάκσον άλλαξε την ιστορία της ποπ μουσικής όσο ζούσε και τώρα του δίνεται η ευκαιρία να αλλάξει την ιστορία των κινηματογραφικών μουσικών βιογραφιών από το υπερπέραν.
Με στοιχεία από The Guardian