10 highlights από το 23ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου

10 highlights από το 23ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου Facebook Twitter
H Ιζαμπέλ Ιπέρ εμφανίζεται φέτος σε δύο ταινίες του φεστιβάλ. Η μία είναι το «About Joan» μια ταινία με σεναριακή ανατροπή που συζητήθηκε πολύ.
0

Για 23η συνεχόμενη χρονιά και με μόλις ένα online διάλειμμα προ διετίας λόγω της πανδημίας, το Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου επιστρέφει στον φυσικό χώρο του σινεμά, στις κινηματογραφικές αίθουσες, για να προσφέρει μερικά από τα καλύτερα πρόσφατα δείγματα μιας κινηματογραφίας που το ελληνικό κοινό λατρεύει διαχρονικά.

To 23o Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου θα διεξαχθεί από 21 έως 29 Μαρτίου στις αίθουσες Άστορ, Δαναός, Παλλάς και Auditorium Theo Angelopoulos του Γαλλικού Ινστιτούτου στην Αθήνα, και στη Θεσσαλονίκη στις αίθουσες Σταύρος Τορνές και Παύλος Ζάννας. Για πρώτη φορά, φέτος, θα φιλοξενηθεί σε Πάτρα, Λάρισα, Χανιά και Ηράκλειο.

Εμείς επιλέξαμε δέκα highlights από το πλούσιο φετινό πρόγραμμα, επισημαίνουμε, όμως, ότι οι επιλογές είναι ενδεικτικές, δεδομένου ότι η χαρά της ανακάλυψης είναι δομικό στοιχείο του (σωστού) φεστιβαλισμού.

Ένα από τα κυρίαρχα θέματα της κινηματογραφικής σοδειάς για το 2022 ήταν το σινεμά, δηλαδή η εμπειρία της αίθουσας, η χαρά της δημιουργίας, το σινεμά ως τρόπος να καταλάβουμε τους γύρω μας και τον εαυτό μας.

Ταινία έναρξης του φετινού φεστιβάλ είναι το Mon Crime του Φρανσουά Οζόν. Το άλλοτε enfant terrible της γαλλικής κινηματογραφίας, που εξελίχθηκε σε έναν από τους σημαντικότερους σύγχρονους δημιουργούς του, στρέφεται και πάλι στο θέατρο για έμπνευση.

Μετά τα Πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ του Φασμπίντερ, όπου, πέρα από το θεατρικό, αναμετρήθηκε κυρίως με την ταινία του Γερμανού σκηνοθέτη, ο Οζόν διασκευάζει ένα θεατρικό των Λουί Βερνέιγ και Ζορζ Μπερ που είχε μεταφερθεί ξανά στο σινεμά με τους Φρεντ ΜακΜάρεϊ και Κάρολ Λόμπαρντ. Όσο για την απουσία της ταινίας από τα μεγάλα φεστιβάλ του εξωτερικού, αν και μας προβλημάτισε αρχικά, εξηγείται. Πρόκειται για ένα πρωτίστως «λαϊκό» θέαμα, σύμφωνα με τις κριτικές από τη Γαλλία.

Mon Crime Facebook Twitter
Mon Crime του Φρανσουά Οζόν

• Ως ταινία λήξης επιλέχθηκε το μεγαλύτερο στοίχημα της γαλλικής κινηματογραφικής βιομηχανίας για το 2023 – ναι, μεγαλύτερο και από τον «Αστερίξ» του Γκιγιόμ Κανέ. Η Pathé και ο Μαρτάν Μπουρμπουλόν του Eiffel επιχειρούν να αναστήσουν το είδος του, στρεφόμενοι στο λαοφιλές μυθιστόρημα του Αλεξάντρ Ντουμά «Οι τρεις σωματοφύλακες».

Πρόκειται για ένα πανάκριβο, φιλόδοξο δίπτυχο –85 εκατομμύρια ευρώ έγραψε ο λογαριασμός‒, το πρώτο μέρος του οποίου, το Three Musketeers: D’Artagnan, θα σημάνει το φινάλε του 23ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου.

Ως Μιλαίδη θα δούμε την Εύα Γκριν ‒εμπνευσμένο casting‒, Ντ’Αρτανιάν είναι ο Φρανσουά Σιβίλ, Άθως ο Βενσάν Κασέλ, Άραμις ο Ρομάν Ντουρίς, Πόρθος ο Πίο Mαρμάι και Άννα της Αυστρίας η Βίκι Κριπς που χτίζει προϋπηρεσία στην κινηματογραφική… μοναρχία.

Three Musketeers Facebook Twitter
Three Musketeers: D’Artagnan

• Ένα από τα κυρίαρχα θέματα της κινηματογραφικής σοδειάς για το 2022 ήταν το σινεμά, δηλαδή η εμπειρία της αίθουσας, η χαρά της δημιουργίας, το σινεμά ως τρόπος να καταλάβουμε τους γύρω μας και τον εαυτό μας. Με πολύ πιο «χτυπητούς» τίτλους στο δεύτερο μισό της χρονιάς, ξεχάσαμε ότι τον χορό άνοιξε ο οσκαρούχος Μισέλ Χαζαναβίσιους του Artist με το «Coupez», την ταινία έναρξης του περασμένου Φεστιβάλ Καννών.

Το στοιχείο της έκπληξης χάνεται για όσους έχουν δει τo φιλμ στο οποίο βασίζεται, το γιαπωνέζικο One cut of the dead. Όσοι βρείτε το αρχικό θέαμα αποκρουστικό, παραμείνατε στις θέσεις σας, πρόκειται για μια ταινία ίσως όχι ακριβώς αστεία, μα σίγουρα ευφορική, που αναδεικνύει το σινεμά ως προϊόν συλλογικής προσπάθειας, εμπνευσμένων αυτοσχεδιασμών και ευτυχών «ατυχημάτων».

coupez Facebook Twitter
Coupez

• Αν και το όνομα του Ρενέ Γκοσινί είναι συνδυασμένο με τον Αστερίξ και τον Λούκι Λουκ, ο Γάλλος δημιουργός έχει ακόμα μία εμβληματική δημιουργία που αγάπησε (και) το ελληνικό κοινό. Ο Μικρός Νικόλας έχει κάτι από την αναρχική διάθεση του Αστερίξ –οι δάσκαλοι αποτελούν, συνήθως, αυταρχικές φιγούρες που τελικά ξεγελούν οι παμπόνηροι μαθητές–, αλλά απευθύνεται περισσότερο στο παιδικό κοινό, αντλώντας έμπνευση από στιγμιότυπα και συμβάσεις της σχολικής καθημερινότητας και μεταφράζοντας τον κόσμο με τη γλώσσα ενός μικρού παιδιού – ακόμα και τα σκίτσα του Ζαν-Ζακ Σαμπέ έχουν την απλότητα ενός παιδικού σκίτσου.

Το βραβευμένο στο Annecy, Le Petit Nicolas: Qu’est-ce qu’on attend pour être heureux, επιστρατεύει το format του animation για να μας αφηγηθεί τη γέννηση και την πορεία του Μικρού Νικόλα μέσα από τη ζωή των δύο δημιουργών του. Ίσως η ταινία που θέλουμε να δούμε περισσότερο από το φετινό πρόγραμμα του φεστιβάλ.

petit nicolas Facebook Twitter
Le Petit Nicolas: Qu’est-ce qu’on attend pour être heureux

• To Saint Omer σηματοδοτεί τη μετάβαση της Άλις Ντιόπ από την τεκμηρίωση στη μυθοπλασία. Πρόκειται για ένα δικαστικό δράμα με ελληνικό ενδιαφέρον, καθώς ο μύθος της Μήδειας είναι νευραλγικός για τη δραματουργία και τη σημειολογία της ταινίας. Αποτέλεσε την επίσημη πρόταση της Γαλλίας για το φετινό Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας και κατάφερε να μπει στην προεπιλογή των δεκαπέντε ταινιών, αλλά τελικά δεν χώρεσε στην οσκαρική πεντάδα ‒ ήταν και σκληρός ο ανταγωνισμός φέτος, εδώ έμεινε εκτός ο Παρκ Τσαν-Γουκ με την Απόφαση Φυγής. Με ένα 91 metascore πάντως και Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στη Βενετία, το λες και «διαμάντι του στέμματος» του φετινού διαγωνιστικού προγράμματος του φεστιβάλ.

Saint Omer Facebook Twitter
Saint Omer

• Tο «L’Innocent» του Λουί Γκαρέλ αποτελεί μάλλον την πιο ενδιαφέρουσα σκηνοθετική δουλειά του δημοφιλούς πρωταγωνιστή· έφυγε και από τα φετινά Σεζάρ με Βραβείο Πρωτότυπου Σεναρίου αλλά και Β’ Γυναικείου Ρόλου για τη Νοεμί Μερλάν, η οποία μετά το Les Olympiades και, φυσικά, το «Tar» ξεφεύγει από το status της ανερχόμενης δύναμης της γαλλικής υποκριτικής σκηνής και προβιβάζεται στην Α’ Εθνική.

Ο ήρωας στο φιλμ μαθαίνει ότι η εξηντάχρονη μητέρα του πρόκειται να παντρευτεί έναν κατάδικο, δεν μπορεί να το χωνέψει και επιστρατεύει τη φίλη του για βοήθεια. Ακολουθεί ένα γλυκύτατο χάος, το οποίο ίσως σου αφήσει την αίσθηση ότι παρακολουθείς πολλές ταινίες στη συσκευασία μίας, αλλά σίγουρα δεν θα σε αφήσει να βαρεθείς ποτέ.

L' Innocent Facebook Twitter
L' Innocent

• Σταθερά εδώ και κάποιες δεκαετίες στην εμπροσθοφυλακή της γαλλικής και γενικότερα της γαλλόφωνης κινηματογραφικής παραγωγής, η Ιζαμπέλ Ιπέρ δεν θα μπορούσε να λείπει (ούτε) από τη φετινή έκδοση του φεστιβάλ. Φέτος εμφανίζεται εις διπλούν.

Πρωταγωνιστεί στo Syndicaliste, που θα δούμε (μάλλον) το καλοκαίρι στις αίθουσες, μια προσθήκη στον μακρύ και αγαπητό κανόνα του ατόμου ενάντια στο σύστημα, που αφηγείται την αληθινή ιστορία της Maureen Kearney, εκπροσώπου του συνδικάτου CFDT στην πολυεθνική Areva, και το χρονικό της αποκάλυψης ενός κρατικού μυστικού που συγκλόνισε την πυρηνική βιομηχανία της Γαλλίας.

Η Ιπέρ εμφανίζεται, επίσης, και στο About Joan, μια ταινία με σεναριακή ανατροπή που συζητήθηκε πολύ.

Syndicaliste Facebook Twitter
Syndicaliste

• Προβάλλεται σε κανονική διανομή αυτές τις μέρες στις αίθουσες το Paris Revoir, μια ταινία που ασχολείται με το προσωπικό δράμα όσων επέζησαν από τις φρικιαστικές τρομοκρατικές επιθέσεις του Νοεμβρίου του 2015 στο Παρίσι.

Το Νοvembre του Σεντρίκ Χιμένεζ προσεγγίζει την τραγωδία από την πλευρά της Γαλλικής Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας σε ένα νευρώδες θρίλερ αστυνομικής διαδικασίας με έναν Ζαν Ντιζαρντάν σε φόρμα μετά από καιρό και την Αναΐς Ντεμουστιέ στην καλύτερη ερμηνεία της μέχρι τώρα καριέρας της. Υπήρξε εισπρακτική επιτυχία στα γαλλικά ταμεία, με την ντόπια κριτική να κάνει λόγο για γαλλικό «Zero Dark Thirty».

novembre Facebook Twitter
Novembre

• Η φετινή carte blanche του φεστιβάλ, η ενότητα όπου κάποιος προσκεκλημένος αναλαμβάνει χρέη προγραμματιστή και καταρτίζει το δικό του πρόγραμμα, δόθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Brive, το οποίο δίνει βήμα στις πιο «ριγμένες» ταινίες απ’ όλες, τις μεσαίου μήκους – ως τέτοιες ορίζονται, σύμφωνα με τον κανονισμό του φεστιβάλ, ταινίες διάρκειας μεταξύ 30 και 60 λεπτών.

Οι υπεύθυνοι έκαναν μια επιλογή από τις καλύτερες ταινίες που προβλήθηκαν την τελευταία διετία, οι οποίες, σύμφωνα με τον καλλιτεχνικό διευθυντή τους, «εξερευνούν ορισμένες σημαντικές πτυχές της σύγχρονης εποχής, όπως η μετανάστευση και οι σεξουαλικές διακρίσεις, η αποικιοκρατία και η μητρότητα, η σχέση μεταξύ ατόμου και γραφειοκρατίας, χρόνου και μνήμης, περιφέρειας και κέντρου».

Για όλα φταίει το γκαζόν Facebook Twitter
Για όλα φταίει το γκαζόν

• Το φετινό μεγάλο αφιέρωμα του φεστιβάλ φέρει τον τίτλο «Φύλο και Σινεμά» και έχει ως θέμα την αναπαράσταση και την απεικόνιση του φύλου στο γαλλόφωνο σινεμά. Από το Τomboy, ίσως τη λιγότερο γνωστή ταινία της Σελίν Σιαμά μαζί με τα Νούφαρα, και τη διαχρονικά αγαπητή στη χώρα μας κομεντί Για όλα φταίει το γκαζόν μέχρι το ξεχασμένο Visage de femmes και το Οrlando - Ma biographie politique, μια φιλμική επιστολή προς τη Βιρτζίνια Γουλφ, που μας έρχεται φρέσκια από τη φετινή Berlinale, το αφιέρωμα επιχειρεί να συνδράμει, μέσω των φιλμικών του «επιχειρημάτων», μια σημαντική συζήτηση που βρίσκεται σε εξέλιξη.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

21’ με την Ιζαμπέλ Ιπέρ

Θέατρο / Ιζαμπέλ Ιπέρ στη LiFO: «Ακούγομαι κουλ; Μα τι άλλο θα μπορούσα να είμαι;»

Η «καλύτερη εν ζωή ηθοποιός», όπως έχει χαρακτηριστεί, μας μίλησε λίγο πριν από την άφιξή της στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, όπου θα υποδυθεί την Αμάντα στον «Γυάλινο Κόσμο» του Τενεσί Ουίλιαμς, σε σκηνοθεσία Ίβο Βαν Χόβε.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τζόυς Ευείδη

Οι Αθηναίοι / Τζόυς Ευείδη: «Φαίνομαι πολύ κουλ; Μπα, ρόλος είναι»

Αν της είχαν κάνει στο θέατρο όσες επαγγελματικές προτάσεις είχε ως σερβιτόρα, θα ήταν η Βουγιουκλάκη – όπως λέει. Κι αν και συχνά αυτολογοκρίνεται, δεν κρύβεται πίσω από τις λέξεις. Είναι μια αγαπητή κωμική ηθοποιός, που κάποτε ήθελε να παίξει δραματικούς ρόλους. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Sonny boy: Ο Αλ Πατσίνο με τα δικά του λόγια

Pulp Fiction / Sonny boy: Ο Αλ Πατσίνο με τα δικά του λόγια

Mε αφορμή την βιογραφία του που μόλις κυκλοφόρησε στα Ελληνικά, ανατρέχουμε στη ζωή και την καριέρα του κορυφαίου σταρ, που προσπάθησε πολύ να αποφύγει τη διασημότητα, αλλά, ευτυχώς για εμάς, απέτυχε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Είναι «καταραμένη» η κινηματογραφική βιογραφία του Μάικλ Τζάκσον;

Οθόνες / Είναι «καταραμένη» η κινηματογραφική βιογραφία του Μάικλ Τζάκσον;

Νέα αναβολή πήρε η ταινία «Michael» ενώ η παραγωγή ανακοίνωσε την έναρξη επιπλέον γυρισμάτων, τα οποία ενδεχομένως θα επιχειρήσουν να ασχοληθούν με τις βαριές κατηγορίες εις βάρος του αείμνηστου «Βασιλιά της ποπ».
THE LIFO TEAM
Τι είναι το IMAX που, μετά τη Θεσσαλονίκη, έρχεται και στην Αθήνα

Οθόνες / Τι είναι το IMAX που, μετά τη Θεσσαλονίκη, έρχεται και στην Αθήνα

Η ανακοίνωση των Village Cinemas γεμίζει χαρά τους Αθηναίους σινεφίλ που πρόκειται να αποκτήσουν τη δική τους αίθουσα IMAX. Τι είναι, όμως, η τεχνολογία IMAX και γιατί μέχρι πρότινος είχε μόνο η Θεσσαλονίκη πιστοποιημένη αίθουσα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ερωτικές ιστορίες κάτω από τα αστέρια στο Cine Paris

Οθόνες / Ερωτικές ιστορίες κάτω από τα αστέρια στο Cine Paris

Ένα υπέροχο κινηματογραφικό αφιέρωμα στο στέκι της Πλάκας, με παλιές δόξες, όπως το «Brief Encounter» και το «Roman Holiday» αλλά και πιο σύγχρονες, όπως το κομψοτέχνημα «In the Mood for Love» και το σπαραχτικό «Cold War».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Βασίλη και Δάφνη, πώς γυρίσατε την πιο αφοπλιστική ερωτική σκηνή του ελληνικού σινεμά;

Lifo Videos / Βασίλη και Δάφνη, πώς γυρίσατε την πιο αφοπλιστική ερωτική σκηνή του ελληνικού σινεμά;

Ο βραβευμένος σκηνοθέτης και σεναριογράφος Βασίλης Κεκάτος, μαζί με την πρωταγωνίστριά του, Δάφνη Πατακιά, μιλούν για όσα έζησαν στα γυρίσματα της ταινίας «Οι άγριες μέρες μας» – μιας ιστορίας με χαρακτήρες που είναι «γλυκά τσογλανάκια».
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
«Made in Vain»: Γιατί ένας άνθρωπος θέλει να γίνει bodybuilder;

Οθόνες / «Made in Vain»: Γιατί ένας άνθρωπος θέλει να γίνει bodybuilder;

Ένα αποκαλυπτικό ελληνικό ντοκιμαντέρ που αποτυπώνει την ωμή αλήθεια για το άθλημα του bodybuilding –έναν κόσμο όπου δοκιμάζονται τα όρια σώματος και πνεύματος– έρχεται στις αίθουσες την Πέμπτη 29 Μαΐου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Είναι η «Κιούκα» η «ελληνική ταινία της χρονιάς»;

The Review / Τι είναι αυτό που κάνει την ταινία «Κιούκα» να συζητιέται τόσο;

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την ταινία «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού» του 31χρονου Κωστή Χαραμουντάνη. Πώς καταφέρνει το όραμα ενός millennial σκηνοθέτη να ξεχωρίζει στο σύγχρονο ελληνικό σινεμά — και γιατί αξίζει την προσοχή μας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Οθόνες / Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Με αφορμή την έξοδο του «Oh, Canada» στις εγχώριες αίθουσες, ανατρέχουμε στο σύνολο της καριέρας ενός σταρ που οι περισσότεροι θεωρούμε δεδομένο, ίσως επειδή όσα κάνει στην οθόνη φαντάζουν τόσο ανεπιτήδευτα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ