Κοινωνική κουζίνα, με αστέρια Michelin!

Κοινωνική κουζίνα, με αστέρια Michelin! Facebook Twitter
5

Σάββατο πρωί στη Βιβλιοθήκη απέναντι από το σταθμό του ΟΣΕ, το Δίκτυο για τα Δικαιώματα του παιδιού διοργανώνει ανταλλακτικό μπαζάρ και "κοινωνική κουζίνα", λέει η πρόσκληση, όμως το "θα παρευρεθώ οπωσδήποτε" κρύβεται στη συνέχεια της κατσαρόλας και της ψησταριάς, τις οποίες για σήμερα το μεσημέρι θα χειριστεί η dream team της ελληνικής γαστρονομίας, όπως λέμε Νίκος Καραθάνος και το Michelin αστέρι του, Περικλής Κοσκινάς του Milos, Αλέξανδρος Καρδάσης από το Αθήρι, Μάνος Ζουρνατζής του Cuccina Povera και το δίδυμο Σπύρος και Βαγγέλης Λιάκος του Base Grill.

Κοινωνική κουζίνα, με αστέρια Michelin! Facebook Twitter

Την παραμελημένη, παραπονεμένη και πάλαι ποτέ ευκλεή γειτονιά την είχα ακουστά μόνο από τα gay ψωνιστήρια και-ντροπή μου-διόλου για το πανέμορφο κτίριο της Βιβλιοθήκης με τον μαγικό, εσωστρεφή κήπο. Κι είναι ν'απορείς πως μια ταπεινή, συνοικιακή διοργάνωση κατάφερε να μαζέψει τα μαγειρέματα τόσων γκράντε αστεριών-που δεν έχουν χρόνο να βράσουν ούτε αβγό για πάρτη τους-πίσω από την καθόλου-βολή του υπαίθριου, πρόχειρα στημένου πάγκου, αυτοί που είναι μαθημένοι να δημιουργούν με εκατό βοηθούς και εξηνταεφτά μαστόρους.

Κοινωνική κουζίνα, με αστέρια Michelin! Facebook Twitter

Από το γαστρονομικό κύκλωμα παρευρέθησαν ένας μαϊντανός (εγώ), τρεις έγκριτες δημοσιογράφοι (Νανά Δαρειώτη, Ιωάννα Σταμούλου, Κική Τριανταφύλλη), μία μπλόγκερ και η θεότητα της ελληνικής λαογραφικής γαστρονομίας, συγγραφεύς Εύη Βουτσινά, που δεν πάει Ποτέ και Πουθενά. Και ένας καλλιτέχνης, ο Γιάννης Ζουγανέλης με τη συμβία του Ισιδώρα Σιδέρη. Κι αυτό το λέω για καλό. Όπου μαζεύονται πολλοί από το συνάφι, το θέμα μυρίζει επαγγελματικό γκλίτερ, κριτικές σε ιδιάζουσα ιδιόλεκτο και πεθαμένη ψυχή.

Κοινωνική κουζίνα, με αστέρια Michelin! Facebook Twitter

Χοές από τεμπούρα λαχανικών, σουβλάκι και σολομό στη σχάρα, όταν ψήνουν οι «μεγάλοι» τα πιο απλά πράγματα, η τσίκνα μυρίζει αλλιώς, το γκουρμέ τους ακολουθεί ακόμη κι όταν στη σχάρα μπαίνει ένα απλό χοιρινό καλαμάκι, θα'πρεπε να μυρίζει πανηγύρι, καντίνα ή παζάρι, αλλά κάτι «αλλιώς» μυρίζει. Το πειραγμένο που έχουν στο γαστρονομικό αίμα τους, η φαντασία τους δεν προσγειώνεται ποτέ απόλυτα ακόμη κι αν είναι να ταϊσουν τέλεια, αθώα παιδάκια από τα Πατήσια και ανίδεες μαμάδες της πλατείας Αττικής.

Κοινωνική κουζίνα, με αστέρια Michelin! Facebook Twitter

Πίσω από τον πάγκο οι σεφ, αλληλοπειράζονται, πέφτει γέλιο και ενδοσυναφικό χιούμορ, ειρωνεύεται ο ένας τις εμμονές και την αχίλλειο πτέρνα του άλλου μόνο και μόνο για ν'αγαπηθούν περισσότερο και να επικοινωνήσουν πιο από καρδιάς, δέκα πόντοι ο πάγκος, από την άλλη πλευρά άλλος πλανήτης, ο κόσμος που μπουκώνεται, σπρώχνει για «λίγο ακόμη», νοστιμεύεται και υπερθεματίζει, καταναλώνοντας ως πιράνχας μέχρι και τα αποκοψίδια του μαϊντανού.

Κοινωνική κουζίνα, με αστέρια Michelin! Facebook Twitter

Δεν ξέρω αν το κοινό της-πιο-διπλανής-πόρτας αντελήφθη το βαθύτερο νόημα του μπέργκερ σολομού με πράσινο pesto, της τεμπούρας καρότου και τί πάει να πει «σούσι ντολμαδάκι». Και δεν νομίζω ότι οι καθημερινοί άνθρωποι έπαθαν κανένα ιδιαίτερο δέος που ο Michelinάτος Καραθάνος τους τύλιξε αυτοπροσώπως το ντολμαδάκι με τα χεράκια του, κάτι που ενδεχομένως δεν κάνει ούτε στην πανάκριβη κουζίνα του.

Κοινωνική κουζίνα, με αστέρια Michelin! Facebook Twitter

Τους έβλεπα να καταπίνουν τόσο αυθόρμητα και λαίμαργα και σκεφτόμουν πόσο λίγους αφορά, τελικά, αυτό το γκουρμέ πανηγύρι στο οποίο, εμείς οι ελάχιστοι έχουμε αφιερώσει τη ζωή και την επιβίωσή μας. Όμως, μπορεί η χαριτωμένη μαυρούλα με το πονηρό πεντάχρονο μουτράκι της, κάποτε να θυμηθεί πως μια Κυριακή μεσημέρι έφαγε ένα σουβλάκι διαφορετικό από κείνο που πουλάει το σουβλατζίδικο της γειτονιάς της. Μεγάλη πια, η Μαιρούλα από την Αχαρνών να θυμηθεί πως τα ντολμαδάκια μπορεί να'ναι κι αλλιώς από κείνα της μαμάς της.

Κοινωνική κουζίνα, με αστέρια Michelin! Facebook Twitter

Η dream team, τελικά πέρα από το φαγητό της, μαγείρεψε ένα νέο ενδεχόμενο για μερικούς ουρανίσκους. Μια άλλη γευστική ελευθερία.

Κοινωνική κουζίνα, με αστέρια Michelin! Facebook Twitter
Γεύση
5

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Aspasia: Πώς η Σταυριανή Ζερβακάκου έστησε ένα εστιατόριο-προορισμό

Γεύση / Aspasia: Ένα εστιατόριο που ανταμείβει κάθε στροφή του δρόμου προς τη Μάνη

Στο απόγειο της φήμης της, η Σταυριανή Ζερβακάκου αποφάσισε να επιστρέψει σε έναν τραχύ τόπο και να στήσει ένα εστιατόριο-προορισμό σε έναν μικρό ορεινό οικισμό, αξιοποιώντας στην κουζίνα της όσα άγρια της δίνει το μέρος.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Η άνοιξη και το καλοκαίρι της ρίγανης

Γεύση / H ρίγανη που δίνει γεύση στα καλοκαίρια μας

Είναι το πιο δημοφιλές μυριστικό της Aνατολικής Μεσογείου και δίνει ιδέες για μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά καλοκαιρινά εδέσματα, όπως η ριγανάδα, ο ντάκος, η χωριάτικη σαλάτα και οι ριγανάτες σαρδέλες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini «στου Ηλία» Μαρινάκη 

Γεύση / Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini στου Ηλία Μαρινάκη 

Στην πιάτσα των Ιλισίων, σε ένα μέρος όπου όλα είναι μελετημένα, ένας πολύπειρος και προσγειωμένος μπάρμαν μας καλεί να χαθούμε στον «Κήπο των επίγειων απολαύσεων», συζητώντας και πίνοντας κλασικά αλλά αναβαθμισμένα κοκτέιλ.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΜΠΑΚΑΛΙΚΑ, DELI

Γεύση / Ο μεγάλος οδηγός του Αθηναίου καλοφαγά: Τα 51 πιο νόστιμα σημεία της πόλης

Εξειδικευμένα παντοπωλεία, deli με αλλαντικά και τυριά από την Ελλάδα και τον κόσμο, χασάπικα για κρέατα άριστης ποιότητας, κάβες και φούρνοι με ψωμιά παραδοσιακά αλλά και νέας εποχής, σε μια λίστα που μπορεί να είναι ο παράδεισος του foodie.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Είναι η τούρτα αμυγδάλου του Μπόζα η πιο ωραία στην Αθήνα;

Γεύση / Είναι η τούρτα αμυγδάλου του Μπόζα η πιο ωραία τούρτα της Αθήνας;

Όσο και αν η τέχνη της ζαχαροπλαστικής έχει κάνει άλματα στη χώρα μας, δεν έχουμε πάψει ποτέ να αγαπάμε τα «παλιά γλυκά» που μας θυμίζουν παιδικά χρόνια, οικογενειακές συγκεντρώσεις, γενέθλια και γιορτές.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ωδή στην pure σεβεντίλα: Ένα σπίτι που μοιάζει με μικροοργανισμό.

Γεύση / Ένα σπίτι στο Παλαιό Φάληρο που αποθεώνει τα απίθανα '70s

Το σπίτι του Γιώργου Κελέφη, εκδότη του περιοδικού ΟΖΟΝ, στο Παλαιό Φάληρο ‒σχεδιασμένο από τους σπουδαίους αρχιτέκτονες Δημήτρη και Σουζάνα Αντωνακάκη‒ μοιάζει με χρονοκάψουλα που σε μεταφέρει στη δεκαετία του ’70.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Τα κρασιά της Κεφαλονιάς: Ρομπόλα, Μαυροδάφνη και άλλες εξαιρετικές ποικιλίες

Το κρασί με απλά λόγια / Τα κρασιά της Κεφαλονιάς: Ρομπόλα, Μαυροδάφνη και άλλες εξαιρετικές ποικιλίες

Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης ταξιδεύουν στους αμπελώνες της Κεφαλονιάς, με οδηγό τον οινοποιό Ευρυβιάδη Σκλάβο. Μαθαίνουμε για τις γνωστές, αλλά και τις πιο σπάνιες ποικιλίες του νησιού, καθώς και για τον ρόλο που παίζει το βουνό Αίνος στην αμπελουργία του.
THE LIFO TEAM
Στο ΚΙΝΩΝΩ στο Κουκάκι που περνάει την πιο νόστιμη φάση του

Γεύση / Στο ΚΙΝΩΝΩ στο Κουκάκι που περνάει την πιο νόστιμη φάση του

Ο Βαγγέλης από το «Σπιρτόκουτο» –δηλαδή ο Γιάννης Βουλγαράκης– άφησε τα Κύθηρα για την Αθήνα και ανανέωσε, με τις λιτές του γεύσεις, έναν χώρο όπου κάποτε αράζαμε για ποτά και τώρα πηγαίνουμε για φρέσκες παπαρδέλες και σφακιανόπιτα.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ

σχόλια

2 σχόλια
Καταλαβαίνετε κυρία Ψυχούλη ότι είναι τελείως άκομψο το άρθρο-ρεπορτάζ σας, για να το πω κομψά.Μια πολύ ωραία πρωτοβουλία σε μια γειτονιά που μαστίζεται από την φτώχεια παρουσιάζεται ως ματσαμπούκωμα ασχέτων μανάδων και πυράνχας παιδιών.Ίσως σκεφτείτε ότι διαβάζω ό,τι θέλω. Είναι πιθανόν. Αλλά κι εσείς βλέπετε ό,τι θέλετε. Και κυρίως δεν βλέπετε το προφανές. Μια λέξη που δεν αναφέρεται ούτε μια φορά στο άρθρο. Και είναι αυτή που πονάει και αυτή που οδήγησε τους μεγάλους σεφ να κάνουν ό,τι έκαναν. ΠΕΙΝΑ (και με συγχωρείτε για τα κεφαλαία)Ας μην ντρεπόμαστε να το γράψουμε. Πείνα. Όχι παντεσπάνι. Όχι μικρές Μαιρούλες που ονειρεύονται ντολμαδάκια σούσι. Αλλά ό,τι γεμίζει την κοιλιά τους.
Μπορεί κι εγώ να διαβάζω ό,τι θέλω αλλά πιστεύω πως καταλαβαίνουμε τι έγινε, χωρίς να χρειάζεται να δούμε γραμμένη τη λέξη 'πείνα' ή -ακόμα χειρότερα για μένα- τη σιχαμένη λέξη 'φιλανθρωπία'.
Δε σ άρεσε που δεν υπήρχε γκρίνια, μιζέρια και αρνητικότητα στη προβολή του ε?Εσύ κατάλαβες οτι δεν έγινε για "την πείνα" μόνο? Αν ήταν έτσι θα βάζαν ενα τσουκάλι μακαρόνια και οκ.. αλλα μήπως θέλουμε και λίγη ποιότητα στη ζωή μας πια? Θα άλλαζε κατι αν παρουσιαζόταν με τις δακρύβρεχτες λέξεις που γουστάρεις (μάστιγα.. πείνα) ?Χορτάσαμε απο λόγια σα κι αυτα.. δε μου λένε τίποτα. Πράξεις και δράσεις θέλουμε.(ναι ρε burbur.. ετσι.. σιχαμένη λέξη.. τι φιλάνθρωπος ρε πούστη μου? που οι περισσότεροι "φιλάνθρωποι" είναι εγωιστές και εαυτούληδες)
"Όπου μαζεύονται πολλοί από το συνάφι, το θέμα μυρίζει επαγγελματικό γκλίτερ, κριτικές σε ιδιάζουσα ιδιόλεκτο και πεθαμένη ψυχή". ΣΩΣΤΗ. Ειδικά το "πεθαμένη ψυχή". Χορτάσαμε πια (θα έγραφα "ξεράσαμε", αλλά σέβομαι τον κόπο των ανθρώπων που τρέχουν τις εκδηλώσεις στην πράξη).Για λόγους που δεν θα αναλύσω εδώ, ΑΥΤΕΣ είναι οι εκδηλώσεις (ελληνιστί, events) "του μέλλοντος" (βλ. του παρόντος για αυτούς που διαθέτουν τη λεγόμενη "κοινωνιολογική φαντασία" (sociological imagination).Αυτό με τον αυτοσαρκασμό, να το κάνεις πιο συχνά.