ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χθες περνούσα από ένα πάρκο εδώ στη γειτονιά μου και σε ένα παγκάκι κάποιος είχε γράψει με μαύρο ανεξίτηλο μαρκαδόρο το τόσο απλό αλλά γεμάτο συναισθήματα ποίημα: ""Μία ζωή χωρέσαμε σε 3 χρόνια, η αγάπη μου σαν της μάνας κρατάει αιώνια..."" . Έμαθα από έναν γνωστό μου ο οποίος λόγω δουλειάς (πωλητής σε μία λαΐκή που γίνεται σε αυτό το παρκάκι μία φορά την εβδομάδα) μαθαίνει τι γίνεται και μου είπε πως η κοπέλα ενός παιδιού πέθανε σε αυτοκινητιστικό πριν μερικές ημέρες (επέβαινε σε ένα αμάξι με κάτι φίλες της μετά από βόλτα στα μαγαζιά και έπεσε ένας μεθυσμένος πάνω τους, οι άλλες χτύπησαν πιο ελαφρά και πήγαν στο νοσοκομείο) και το έγραψε εκείνος το ποίημα για να την θυμάται (σε λίγο καιρό ήταν να αρραβωνιαστούν κιόλας το οποίο το κάνει ακόμα πιο τραγικό) επειδή τις πρώτες φορές που βγήκαν καθόταν στο παγκάκι αυτό και είχε καθιερωθεί ως "το παγκάκι τους". Πραγματικά ανατρίχιασα τόσο πολύ όταν έμαθα την ιστορία πίσω από το ποίημα (πριν το μάθω νόμιζα πως επρόκειτο για ζευγαράκι το οποίο χώρισε, δεν περίμενα κάτι τέτοιο) και το ένιωσα στο πετσί μου που λέμε το πόσο εύθραυστα είναι όλα στην ζωή, την μία στιγμή είσαι χαρούμενος και ζωντανός και την άλλη γίνεσαι ανάμνηση στο μυαλό όσων σε αγάπησαν (και ένας ακόμα αριθμός σε κάποια στατιστική για όλους τους υπόλοιπους). Να προσέχετε πως οδηγάτε (ειδικά τώρα στις γιορτές που πάντα έχει απίστευτο μποτιλιάρισμα, οι οδηγοί πίνουν και γενικά θέλει προσοχή) και να αγαπάτε την κάθε μέρα επειδή ποτέ δεν ξέρετε πως μπορεί να τα φέρει η ζωή.