ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
15.7.2025 | 21:20

Πόσοι είμαστε εκεί έξω?

Ποιο από τα δύο άκρα: με έναν, αντε δυο αληθινούς φίλους ή τελείως τελείως μόνος/η? Δεν είχα ποτέ το πρώτο. Τώρα έχω το δεύτερο. Παραδόξως, το προτιμώ από το να νιώθω ότι δε με ξέρουν, ότι δε μπορώ να είμαι όσο πιο πολύ ο εαυτός μου γίνεται μαζί τους. Δεν ξέρω πόσοι σαν εμένα βρίσκονται ανάμεσά μας. Που βγαίνουν έξω μόνοι, σχεδόν πάντα μόνοι. Ή μένουν και μέσα επειδή κάποιες φορές τους δαγκώνει αυτή η έλλειψη φιλίας και συντροφικοτητας. Κάποιες στιγμές δε βαστιεται. Δε θέλω να γυρίσω στο δεύτερο και δεν το μετανιώνω.
3
 
 
 
 
σχόλια

Δεν ειναι άκρα το να έχεις δυο φίλους για κάποιους οπως εμένα είναι το ιδανικό. Νομίζω όμως ότι οι περισσότεροι άνθρωποι κάποια στιγμή στην ζωη τους βιωνουν την απολυτη μοναξια λογω συνθηκών ή και από επιλογή και θεωρω οτι ειναι η περιοδος που τους κανει πιο ωριμους και πιο σοφους .

Αν κλείνεσαι μέσα επειδή όπως χαρακτηριστικά γράφεις: '' επειδή κάποιες φορές τους δαγκώνει αυτή η έλλειψη φιλίας και συντροφικοτητας.'' τότε δεν περνάς καλά και δεν προτιμάς τη μοναξιά, κάτι που εδώ που τα λέμε είναι και φυσιολογικό, το να μην προτιμάς τη μοναξιά δηλαδή.
Μπορείς να χτίσεις σχέσεις εμπιστοσύνης ώστε να μπορείς να είσαι ο εαυτός σου με τους φίλους σου.
Γενικά όμως έχω παρατηρήσει πως περνιέται για statement, για lifestyle η μοναξιά, για στυλ.
Όπως κάποτε υπήρχε η μόδα των emo ας πούμε που καμία σχέση δεν είχε με κατάθλιψη.
Συνήθως όσοι εκθειάζουν τη μοναξιά πιέζονται πολύ από το περιβάλλον τους ή την οικογένειά τους, έχουν πολλές υποχρεώσεις κι έτσι ονειρεύονται ως ιδανική συνθήκη ζωής τη μοναξιά.
Κι υπάρχουν κι εκείνοι που δεν έχουν ζήσει ποτέ αληθινή μοναξιά και την εκθειάζουν μην έχοντας ιδέα περί τίνος πρόκειται.
Τέλος πάντων αν σε ικανοποιεί εσένα η μοναχική σου ζωή δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
Αλλά συνήθως πλέκουν εγκώμια στη μοναξιά άνθρωποι που τσακώθηκαν με φίλους κι ερωτικούς συντρόφους και αυτή τους την απογοήτευση την βγάζουν σε λατρεία προς τη μοναξιά.
Που και σε αυτή την περίπτωση, όλο και κάποιο γονιό, άλλο συγγενή, αδερφή, αδερφό, γνωστό από τη δουλειά, τριτοξάδερφο, κάποιον τέλος πάντων θα έχουν στη ζωή τους και θα βγαίνουν.
Γιατί η μοναξιά που σημαίνει 24 ώρες το 24ωρο να ζεις μόνο με τον εαυτό σου κι αυτό να συνεχίζεται για μήνες ή και χρόνια, δεν είναι σε καμία περίπτωση κάτι το οποίο αξίζει να ζεις.
Όσο ιδανικά κι αν το παρουσιάζουν κάποιοι άνθρωποι - κι έχω γνωρίσει τέτοιους λάτρεις της απόλυτης μοναξιάς- ή κρύβουν την αλήθεια και περιτριγυρίζονται από ανθρώπους ή αρνούνται να παραδεχτούν τις φορές που στραβώνει το μυαλό τους και τους κυκλώνει η θλίψη από την ανυπαρξία κάποιου προσώπου στη ζωή τους μόνο και μόνο για να αντέχουν να ζουν έτσι.

Διάβασε αν θες την εξομολόγηση "Χαμένη χαρά" (6.7.2025). Αναφέρει έναν παρόμοιο προβληματισμό, και εκεί στα σχόλια θα συναντήσεις έναν από αυτούς που "είμαστε εκεί έξω" (ή και εδώ μέσα) και θα βαρεθείς να ξαναμετρήσεις.
Τώρα, το γιατί να έχεις "έναν, άντε δύο αληθινούς φίλους" αποτελεί για σένα άκρο και όχι δείγμα απόλυτης ισορροπίας, δεν καταλαβαίνω. Μάλλον, το άλλο άκρο (που περιγράφεις έμμεσα) είναι να έχεις πολλούς γύρω σου που δεν σε καταλαβαίνουν, πράγμα που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου ζει ακραία.

THE GOOD LIFO ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Scroll to top icon