Διάβασε αν θες την εξομολόγηση "Χαμένη χαρά" (6.7.2025). Αναφέρει έναν παρόμοιο προβληματισμό, και εκεί στα σχόλια θα συναντήσεις έναν από αυτούς που "είμαστε εκεί έξω" (ή και εδώ μέσα) και θα βαρεθείς να ξαναμετρήσεις.
Τώρα, το γιατί να έχεις "έναν, άντε δύο αληθινούς φίλους" αποτελεί για σένα άκρο και όχι δείγμα απόλυτης ισορροπίας, δεν καταλαβαίνω. Μάλλον, το άλλο άκρο (που περιγράφεις έμμεσα) είναι να έχεις πολλούς γύρω σου που δεν σε καταλαβαίνουν, πράγμα που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου ζει ακραία.