ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καταρχήν, το πρώτο πράγμα για να γίνεις χαρούμενος, είναι να μη γενικεύεις. Δε γνώρισα κανέναν που να είναι χαρούμενος ενώ ταυτόχρονα αρέσκεται στο τσουβάλιασμα των άλλων.
Το δεύτερο που πρέπει να κάνεις είναι να μη μπλέκεις τις έννοιες. Άλλο το να "μην περνάμε καλά μόνοι μας" και άλλο το να "μη βασιζόμαστε στους άλλους". Αυτό το δεύτερο, κάνουν καλά όσοι σου το είπαν, και για να το εμπεδώσεις όπως αρμόζει, πρέπει να είσαι σε θέση να μένεις και μόνος σου όσο χρειάζεται και εφόσον σου τύχει · χωρίς να βαρυγκομάς ρίχνοντάς τα στο Θεό ή στην κακή σου τύχη ή και εγώ δεν ξέρω πού.
Ρώτησες τί μπορείς να κάνεις, για αυτό και σου απαντώ να αρχίσεις με αυτά τα δύο.
Πάντα χρειαζόμαστε κοντά μας λίγους ανθρώπους που θα μας ταιριάζουν ώστε να περνάμε καλύτερα σε σύγκριση με το να μην τους είχαμε. Όμως, για μένα προσωπικά, αν κάποιος δεν είναι σε θέση να μπορεί να ζήσει καλά έστω και μόνος του, πολύ απλά δεν είναι σε θέση να υποφέρει τον εαυτό του και δεν έχει ακόμα μάθει να ζει πραγματικά.
Αυτά όλα κράτησέ τα, γιατί στα γράφει κάποιος που κατέληξε να ζει τελείως μόνος του κοντά δεκαπέντε χρόνια τώρα · επειδή μπορεί, του αρέσει, και προτιμά χίλιες φορές να αναμετριέται με το θάνατο κάθε μέρα από το να έχει όπως παλιά τα λάθος άτομα δίπλα του.
Ο πιο μόνος από όλους στον πλανήτη · τόσο εντός σελίδας όσο και εκτός αυτής. Άσημος και άγνωστος μεταξύ αγνώστων που και να πάθει κάτι από τη μυρωδιά του θα τον βρούνε. Επί ξύλου κρεμάμενος και που από θαύμα ζει κάθε μέρα που ξημερώνει. Και όμως...
"Χειρότερο από το να πεθάνει κανείς είναι να μην έχει ζήσει" ~ Victor Hugo