Μετά από αρκετό καιρό,και αφού το φέρναμε από δώ και το πηγαίναμε από κεί,αύριο τελικά θα βγούμε πρώτο ραντεβού.Δέν ντρέπομαι αδέρφια να παραδεχτώ,ότι και μόνο που το σκέφτομαι έχω αγχωθεί σε υπερβολικό βαθμό,σε σημείο να μου φαίνεται εντελώς παράδοξο αυτό που μου συμβαίνει γιατί είμαι 28 και δέν είμαι πρωτάρης,έχω ξαναπεράσει από τέτοιες διαδικασίες.Είναι που με αυτή την κοπέλα νιώθω κάτι εξαιρετικά έντονο,είναι που και εκείνη έχει κάτι πολύ ιδιαίτερο και μυστηριώδες που αυτό την κάνει ακόμα πιό γοητευτική και προσπαθώ κάθε φορά να την αποκρυπτογραφήσω...μάλλον είναι όλα αυτά,δέν ξέρω κι εγώ τελικά.Εγώ αυτό που ξέρω είναι πως όταν κοιταζόμαστε ή όταν την κοιτάζω γενικότερα και παρακολουθώ όσα κάνει,νιώθω πληρότητα και ευτυχία,και ταυτόχρονα μου κόβονται τα πόδια,νιώθω παραδομένος.Ωραίο όλο αυτό,και δύσκολο συνάμα.Και εκεί που δέν μου έφταναν το άγχος και οι σκέψεις για το αυριανό,σήμερα που μιλήσαμε λίγο στο τηλέφωνο,μου είπε ότι περιμένει πολλά από μένα,ότι περιμένει να ξεδιπλώσω αυτό με κάνει ξεχωριστό.Τί να πώ ρε παιδιά εκείνη την ώρα,ήμουνα που ήμουνα,απόγινα που λένε,και μόνο ένα "εντάξει" μπόρεσα να πώ.Μήπως κατάλαβα τί εννοούσε; Συγγνώμη κάθομαι και σας ζαλίζω με τα δικά μου,και σιγά το 1st problem,αλλά τί στο καλό μπορεί να εννοεί με αυτό που είπε; Ευχαριστώ έτσι κι αλλιώς,και άν έχετε χρόνο μου λέτε τη γνώμη σας.Κάτι τελευταίο που ήθελα να πώ,είναι ότι ενώ είναι μικρότερη μου,όχι πολύ(25 είναι)έχει την ικανότητα με όσα λέει και κάνει να με φέρνει σε αμηχανία και να στέκομαι σούζα,με την καλή έννοια,όπως σε μία κυρία που θα είχε τα διπλάσια της χρόνια.