ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γι' αυτό ο σοφός νομοθέτης έχει δημιουργήσει το νόμο της αναγκαστικής διανομής !!!!Για να λύνεται και αυτό το πρόβλημα. Όταν δυο συνιδιοκτήτες ενός ακινήτου διαφωνήσουν κάποια στιγμή για την περαιτέρω πορεία του ακινήτου τους, υπάρχει ο σοφός νόμος που ονομάζεται αναγκαστική διανομή. Στην περίπτωση αυτή όποιος από τους δυο πιστεύει ότι η τιμή του ακινήτου είναι πολύ φτηνή αγοράζει το μερίδιο του άλλου. Εάν πάλι θεωρεί την τιμή ακριβή αναγκάζεται και το πωλεί στον άλλο συνιδιοκτήτη. Έτσι δεν υπάρχει αδικημένος ...

Μα όλη αυτή η διαδικασία με κληρώσεις, πλειστηριασμούς, αντικειμενικές αξίες κτλ περιπλέκει ακόμα περισσότερο τα πράγματα και οι μόνοι έχουν να λαβαίνουν από όλο αυτό είναι οι δικηγόροι και οι συμβολαιογράφοι. Α και το κράτος που εισπράττει 100 φορές για το ίδιο ακίνητο. Χρονοβόρο και πολυέξοδο κατά τη γνώμη μου, ενώ θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί, έστω και με "αδικία" εκ μέρους των γονιών. Μακροπρόθεσμα κάποιος θα μπορούσε να εκτιμήσει ακόμα και αυτή την αδικία, προκειμένου να έμπαινε σε έναν δικαστικό αγώνα της ταλαιπωρίας. Χιλιες φορές να έχεις έναν καημό οτι κάπως δεν μοιράστηκαν σωστά από τους γονείς, παρά να σκοτώνεσαι χρόνια με τα αδέρφια και τις οικογένειές τους για μερίδια (γνώμη μου).Να προσθέσω μόνο οτι αν ξεμπερδεύαμε με τέτοιες αναχρονιστικές πρακτικές ενδεχομένως να αποσυμφορίζονταν κατά σημαντικό βαθμό και τα Δικαστήρια, αλλά δεν είμαι σίγουρη οτι είναι επιθυμητό...

Νομίζω ότι έχουμε μια διαφωνία δίχως να έχουμε διαφωνία. Εδώ δεν εξετάζουμε τι είναι το ιδανικό και το τζάμπα; Στον κόσμο όλοι οι εχέφρονες γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα. Αν σε μία κατάσταση δεν υπάρχουν συμφωνίες κυρίων κι οι συμβιβασμοί φαντάζουν αδύνατοι, καταφεύγουμε σε ένδικα μέσα. Αν θες να κάνεις τη δουλειά σου και βέβαια θα υπολογίσεις και το ανάλογο κόστος. Τότε έχεις και κάποια πιθανότητα να πάρεις κάτι. Σε άλλη περίπτωση δεν βγαίνει τίποτα, είναι όλα νούλα.Να σου πω όμως και κάτι στην τελική ανάλυση. Όταν έχεις γνώση όλων των διαθέσιμων μέσω που υπάρχουν και όλων των νόμων σε σχέση με αυτά τα θέματα, τότε καλυτερεύεις και τη διαπραγματευτική σου θέση έναντι των υπόλοιπων.Για φαντάσου να πεις σε έναν άλλον "συνκληρονόμο"(δική μου φτιαχτή λέξη για λεκτική ευκολία), ότι φίλε μου αν δε τα συμφωνήσουμε, τότε καταφεύγω στη δικαιοσύνη ζητώντας πλειστηριασμό αναγκαστικής διανομής και καλή τύχη.Και κάπου εκεί αλλάζουν τα πράγματα στις διαπραγματεύσεις...Τώρα άμα εσείς έχετε φάει σκάλωμα με τα έξοδα και την πολυπλοκότητα και τα τρεξίματα, μπορείτε να παραμείνετε απαθείς για πάντα. Στο τέλος φυσικά δε θα αλλάξει και τίποτα, κανένα όφελος.Κλείνω με το εξής:Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα είναι δύο τρομακτικές επιλογές με κοινή κατάληξη. Αν, ωστόσο, η ακινησία στο σημείο που βρισκόμαστε, μεταξύ γκρεμού και ρέματος, ερμηνευτεί ως τρίτη δυνατή επιλογή, τότε και πάλι το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο....