Νομίζω ότι έχουμε μια διαφωνία δίχως να έχουμε διαφωνία. Εδώ δεν εξετάζουμε τι είναι το ιδανικό και το τζάμπα; Στον κόσμο όλοι οι εχέφρονες γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα. Αν σε μία κατάσταση δεν υπάρχουν συμφωνίες κυρίων κι οι συμβιβασμοί φαντάζουν αδύνατοι, καταφεύγουμε σε ένδικα μέσα. Αν θες να κάνεις τη δουλειά σου και βέβαια θα υπολογίσεις και το ανάλογο κόστος. Τότε έχεις και κάποια πιθανότητα να πάρεις κάτι. Σε άλλη περίπτωση δεν βγαίνει τίποτα, είναι όλα νούλα.Να σου πω όμως και κάτι στην τελική ανάλυση. Όταν έχεις γνώση όλων των διαθέσιμων μέσω που υπάρχουν και όλων των νόμων σε σχέση με αυτά τα θέματα, τότε καλυτερεύεις και τη διαπραγματευτική σου θέση έναντι των υπόλοιπων.Για φαντάσου να πεις σε έναν άλλον "συνκληρονόμο"(δική μου φτιαχτή λέξη για λεκτική ευκολία), ότι φίλε μου αν δε τα συμφωνήσουμε, τότε καταφεύγω στη δικαιοσύνη ζητώντας πλειστηριασμό αναγκαστικής διανομής και καλή τύχη.Και κάπου εκεί αλλάζουν τα πράγματα στις διαπραγματεύσεις...Τώρα άμα εσείς έχετε φάει σκάλωμα με τα έξοδα και την πολυπλοκότητα και τα τρεξίματα, μπορείτε να παραμείνετε απαθείς για πάντα. Στο τέλος φυσικά δε θα αλλάξει και τίποτα, κανένα όφελος.Κλείνω με το εξής:Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα είναι δύο τρομακτικές επιλογές με κοινή κατάληξη. Αν, ωστόσο, η ακινησία στο σημείο που βρισκόμαστε, μεταξύ γκρεμού και ρέματος, ερμηνευτεί ως τρίτη δυνατή επιλογή, τότε και πάλι το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο....
