Ο Λάσλο Νέμες ξαναδιαβάζει την ταραγμένη Ευρώπη με τη νέα του ταινία «Δύση Ηλίου»

Ο Λάσλο Νέμες ξαναδιαβάζει την ταραγμένη Ευρώπη με τη νέα του ταινία «Δύση Ηλίου» Facebook Twitter
Λάσλο Νέμες: Με ενδιαφέρει η αγωνία της ψυχής μέσα στον κόσμο μας. Φωτο: Huszti István
2

Μετά το μεγάλο βραβείο στο Φεστιβάλ Καννών και το Όσκαρ για τον Γιο του Σαούλ, ο Ούγγρος σκηνοθέτης Λάσλο Νέμες διασχίζει άλλο ένα τρικυμιώδες κεφάλαιο της ευρωπαϊκής Ιστορίας, με ηρωίδα μια κοπέλα που ψάχνει απεγνωσμένα τον αδελφό της στη Βουδαπέστη του 1913.

Με κάμερα στο χέρι, πίσω από την πλάτη της πρωταγωνίστριας, και τον «θίασο» που την επισκέπτεται να τρυπώνει στα πλάνα και να απέρχεται, σπέρνοντας τον τρόμο και εντείνοντας το μυστήριο, ο Νέμες συνεχίζει στην ανήσυχη φλέβα του εντυπωσιακού ντεμπούτου του, και μας μιλά για τις επιδιώξεις και τις καταβολές του, σε μια συζήτηση στο περιθώριο του Φεστιβάλ Βενετίας, όπου η ταινία του έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της.

Δεν θεωρώ τον εαυτό μου επαναστάτη ή πνεύμα αντιλογίας, αλλά σε μια αποχή όπου όλα επιτρέπονται, θέλω να θέτω εγώ τους περιορισμούς μου. Είμαι πεισματάρης.

— Ποιο είναι το αρχικό σκεπτικό σας με τη Δύση Ηλίου;

Ξεκίνησα να γράφω το σενάριο γιατί ήθελα να μιλήσω για την ανθρώπινη εμπειρία σε σημαντικές εποχές. Δεν επιδίωξα να διαβάσω την Ιστορία όπως το κάνουμε, μελετώντας ιστορικά βιβλία ή κοιτάζοντας παλιές καρτ ποστάλ, αλλά βυθίζοντας τον θεατή μέσα σε ένα περιβάλλον που μοιάζει εξαιρετικά εκλεπτυσμένο και όμορφο και ελπιδοφόρο.

Ωστόσο, κάτω από το ωραίο περίβλημα, αποκαλύπτονται απειλητικά στρώματα. Με ενδιαφέρει η αγωνία της ψυχής μέσα στον κόσμο μας. Παρατηρώ μια πολιτιστική και πολιτική ευκολία στην κοινωνία μας, στον τρόπο που αντιμετωπίζει κοντόφθαλμα τους πολίτες της.

Η Ιστορία σίγουρα δεν είναι ένα ευθύ τόξο που μας οδηγεί σε έναν καλύτερο κόσμο με τη βοήθεια της τεχνολογικής προόδου και της σοφιστικέ ανάπτυξης.

Αν γυρίσουμε λίγο πίσω, θα δούμε πως οι πολιτισμοί δεν χαρακτηρίζονται ακριβώς από παρακμή, αλλά πέφτουν από το ζενίθ τους. Την πιο λαμπρή μέρα, μπορεί να έρθει και το τέλος. Το ανώτερο και το κατώτατο σημείο μπορεί κάλλιστα να συμπίπτουν στο ίδιο λεπτό.

Το μυστήριο της πολιτικής αυτοκτονίας της Ευρώπης στον 20ό αιώνα παραμένει. Είναι στο χέρι μας να το λύσουμε γιατί έχουμε την απαραίτητη απόσταση.

Ωστόσο δεν πιστεύω πως μάθαμε, ούτε διαθέτουμε ικανές γνώσεις. Οι ψευδαισθήσεις μας εμποδίζουν. Συνεπώς, η ταινία μου πραγματεύεται αυτή την ανημπόρια, και την αφηγούμαι σαν σκοτεινό παραμύθι.

Ο Λάσλο Νέμες ξαναδιαβάζει την ταραγμένη Ευρώπη με τη νέα του ταινία «Δύση Ηλίου» Facebook Twitter
Ο Λάσλο Νέμες με τον διευθυντή φωτογραφίας Mátyás Erdély και την ηθοποιό Juli Jakab που υποδύεται την ηρωίδα της ταινίας, Άιρις Λάιτερ. Φωτο: Mate Bartha, courtesy of Laokoon Filmgroup.


— Από που εμπνευστήκατε τον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα της νέας γυναίκας;

Δεν έζησα παρά ελάχιστα τον προηγούμενο αιώνα, αλλά με άγγιξαν βαθιά οι διηγήσεις της γιαγιάς μου, η οποία βίωσε σκληρότητα και βασανιστήρια.

Η ιδέα μου ήταν να τοποθετήσω μια νέα αθώα κοπέλα που μοιάζει μικρή και χαμένη στη μεγάλη πόλη. Η αναζήτηση του αδελφού της αποσκοπεί σε απαντήσεις για τις μεγάλες απορίες που την ταλαιπωρούν: τι απέγινε πραγματικά η οικογένειά της και τι ακριβώς συμβαίνει γύρω της;

Το αρσενικό και το θηλυκό στοιχείο μπλέκονται και πρέπει να ομολογήσω πως δεν επιδιώκω να διαχωρίζω τα φύλα, αν και γνωρίζω καλά πως είναι μόδα να γίνεται εμφατικά αυτό.

Για μένα, είναι ένα ανθρώπινο ον και δεν χρειάζεται να προσπαθήσω πολύ να αφήσω τα πράγματα να κυλήσουν ομαλά στην ταινία, γιατί εκείνη την περίοδο οι άνδρες και οι γυναίκες ήταν κωδικοποιημένοι από την κοινωνία και η συμπεριφορά τους, συγκεκριμένη.


— Ο Γιος του Σαούλ δέχτηκε εγκώμια και έγινε μεγάλη επιτυχία διεθνώς. Λένε πως η δεύτερη ταινία ενός σκηνοθέτη φέρει το βάρος της επιτυχίας του ντεμπούτου. Είχατε αμφιβολίες ή δισταγμούς για το θέμα που θα επιλέγατε ή το στιλ που θα υιοθετούσατε για τη Δύση Ηλίου;

Πάντα αμφιβάλλω. Αποτελεί μέρος της δημιουργικής μου διαδικασίας. Είμαι και αγχώδης τύπος, κάτι που απεχθάνομαι, για να είμαι ειλικρινής.

Η ταινία πήρε πολλές μορφές με τον καιρό αλλά από την αρχή ήμουν σίγουρος πως θέλω να μιλήσω για μια κοπέλα στις αρχές του 20ού αιώνα.

Είμαι το στιλ μου, υποθέτω. Επιθυμώ πάντα να μεταδώσω την υποκειμενική εμπειρία του πρωταγωνιστή στους θεατές, σε αντίθεση με το σύγχρονο σινεμά που προβάλλει αντικειμενική οπτική, αποσπασματικών και γρήγορων πλάνων – η κάμερα είναι πάντα παρούσα εκεί που χρειάζεται. Προσωπικά, δεν συμφωνώ, αφού ούτε εμείς μπορούμε να βρισκόμαστε παντού ανά πάσα στιγμή.

Αυτός ο τρόπος, που ενισχύθηκε από την τηλεόραση τα τελευταία 30 χρόνια, μείωσε ακόμη περισσότερο την εφευρετικότητα και την πρωτοτυπία. Η φαντασία, πιστεύω, είναι απαραίτητο συστατικό του κινηματογράφου.

Η ηρωίδα, η Άιρις Λάιτερ, είναι χαμένη σε έναν λαβύρινθο, και ο θεατής οφείλει να δει το πορτρέτο και του λαβύρινθου, μαζί με την περιπέτειά της. Η πρόσβαση που έχει στις πληροφορίες που ψάχνει είναι μικρή, κι έτσι η οπτική μας πρέπει να συνάδει και να στενεύει.

Αν μπείτε στη διαδικασία να αναλύσετε και να συγκρίνετε τις δυο ταινίες μου, η μία σαφώς και είναι παραλλαγή στο ύφος της άλλης.

Ο Λάσλο Νέμες ξαναδιαβάζει την ταραγμένη Ευρώπη με τη νέα του ταινία «Δύση Ηλίου» Facebook Twitter
Η ηρωίδα είναι χαμένη σε έναν λαβύρινθο και ο θεατής οφείλει να δει το πορτρέτο και του λαβύρινθου, μαζί με την περιπέτειά της. Φωτο: courtesy of Laokoon Filmgroup.


— Οι αγωνιώδεις ανάσες της Άιρις, το αγκομαχητό της που γίνεται ανάγλυφο, είναι ηθελημένα μέρος του διαλόγου της ηρωίδας με τον θεατή;

Ενδιαφέρουσα παρατήρηση. Όντως βάλαμε έντονα τις αναπνοές της μέσα στην ταινία, αντί του λόγου. Επηρεάστηκα από τον Ρομπέρ Μπρεσόν, θεωρώ. Κάθε κινηματογραφιστής είναι ελεύθερος και οφείλει να εισχωρεί μέσα στην πλοκή με όποιο μέσο κρίνει αναγκαίο.


— Υπάρχει μια ασαφής εικόνα γύρω από την προσωπικότητα της Άιρις. Θέλατε να προκαλέστε σύγχυση στον τρόπο που ο θεατής καλείται να διακρίνει την πραγματικότητα από τη φαντασία;

Τείνω να εμπιστεύομαι πολύ την κρίση του κοινού! Από την αρχή η Άιρις ρίχνει μια σκιά γύρω της και δημιουργεί αμφιβολίες στους γύρω της, ακριβώς επειδή κι εκείνη δεν είναι σίγουρη για το ποια είναι στ' αλήθεια.

Αν ο θεατής θέλει να πιστέψει πως υπάρχει αδελφός, μπορεί να επιλέξει να δει τη Δύση Ηλίου ως ιστορία αναζήτησης. Αλλά δεν είναι καθόλου απίθανο να είναι μια δική της φαντασίωση, σε μια πορεία αναζήτησης της προσωπικής της ταυτότητας.

Το ενδεχόμενο της διπλής ανάγνωσης παραμένει ανοιχτό. Ενώ η επιφάνεια και εικόνα είναι σημαίνουσες, για μένα το πραγματικό ενδιαφέρον βρίσκεται εσωτερικά, στην ψυχή.


— Η Άιρις κάνει το αντίθετο από αυτό που της υποδεικνύουν, Ταυτίζεστε; Πράττετε κόντρα στις προσδοκίες των γύρω σας;

Ναι! Δεν θεωρώ τον εαυτό μου επαναστάτη ή πνεύμα αντιλογίας, αλλά σε μια εποχή όπου όλα επιτρέπονται, θέλω να θέτω εγώ τους περιορισμούς μου. Είμαι πεισματάρης.


— Σας λένε τι να κάνετε;

Αν δεν γύριζα αυτού τους είδους τις ταινίες, φαντάζομαι πως ναι. Αλλά τώρα διατηρώ τον πυρήνα του συνεργείου και των τεχνικών μου – η δημιουργική μου ομάδα είναι πάνω κάτω η ίδια και πλέκει ένα δίχτυ ασφαλείας.


— Έχετε αντιμετωπίσει προβλήματα λογοκρισίας ή άρνηση χρηματοδότησης στη χώρα σας;

Όχι. Μέχρι στιγμής κανένα, από όσο γνωρίζω. Ούτε καν με τους τηλεοπτικούς σταθμούς που δέχονται να προβάλλουν τις ταινίες μου χωρίς περικοπές.

Είμαι εντελώς ελεύθερος να κάνω ό,τι νομίζω. Το πρόβλημα στο ευρωπαϊκό σινεμά είναι ο αυτοπεριορισμός του και η κατεύθυνση σε ένα είδος που δεν επιτρέπει ανεξάρτητες φωνές να αρθρώσουν ενδιαφέροντα λόγο.


— Υπάρχει αντισημιτισμός στην Ουγγαρία;

Πάντα ήταν εκεί, σαν μικρή παράδοση.

Ο Λάσλο Νέμες ξαναδιαβάζει την ταραγμένη Ευρώπη με τη νέα του ταινία «Δύση Ηλίου» Facebook Twitter
Από την αρχή η Άιρις ρίχνει μια σκιά γύρω της και δημιουργεί αμφιβολίες στους γύρω της, ακριβώς επειδή κι εκείνη δεν είναι σίγουρη για το ποια είναι στ' αλήθεια. Φωτο: courtesy of Laokoon Filmgroup.


— Νιώθετε πως οφείλετε να στρατευθείτε πολιτικά;

Δεν είναι δουλειά του σκηνοθέτη να σχολιάζει άμεσα το πολιτικό θέατρο. Οφείλουμε να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να σκεφτούμε πώς θα ενσωματώσουμε την πολιτική κατάσταση στις ταινίες μας, με γνώμονα τη φιλοσοφία μας και πυξίδα την σχετική χρονική απόσταση.


— Κι αν βρείτε μια ιστορία για το παρόν, θα την αρνηθείτε χάριν της προοπτικής που θέλετε να διατηρείτε;

Όχι αναγκαστικά. Αλλά θα μου είναι δύσκολο να κρατήσω την απόσταση που πάντα επιθυμώ να έχω.


— Η επιστημονική φαντασία τηρεί τις προδιαγραφές για την αλληγορία και την απόσταση από το παρόν;

Ναι, βεβαίως. Και νομίζω πως η στροφή πολλών σύγχρονων κινηματογραφιστών προς το είδος αυτό δεν είναι τυχαία. Το θέμα είναι πάντα το ίδιο: ο τρόπος που μιλάμε για το τώρα μέσα από διαφορετικές χρονικές περιόδους. Το πρόβλημα είναι ο υψηλός προϋπολογισμός.


— Αισθάνεστε outsider στο ουγγρικό σινεμά;

Και ναι και όχι. Μεγάλωσα κυρίως στο Παρίσι και πολλές φορές νιώθω ξένος στη χώρα μου. Αλλά αγαπώ την παράδοση του ουγγρικού σινεμά, την τόλμη και τα ανοίγματά του σε διαφορετικά είδη έκφρασης, και την αίσθηση πρωτοπορίας που ιστορικά αναδίδει.


— Αναφέρατε προηγουμένως τον Μπρεσόν. Ποιος άλλος σκηνοθέτης σας έχει επηρεάσει;

Οι masters! Πού έχουν πάει;

— Χάθηκαν.

Σωστά. Όποιον και να σκεφτείτε από τους μεγάλους που άλλαξαν το παγκόσμιο σινεμά μετά τον πόλεμο, θα συμφωνήσω μαζί σας.

Θα μπορούσα να αναφέρω τον Κουροσάβα και χίλιους άλλους. Σίγουρα θα σταθώ στον Στάνλεϊ Κιούμπρικ γιατί κάτω από τη στιβαρότητα των εικόνων του, κρύβεται μεγάλη ανησυχία και μια συνεχής κίνηση προς τον κίνδυνο.

 

Το τρέιλερ της ταινίας «Sunset»

 

Info

Η ταινία Δύση Ηλίου (Sunset) κυκλοφορεί στους ελληνικούς κινηματογράφους την Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου.

Οθόνες
2

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Οθόνες / To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Μια ταινία βασισμένη σε βιβλίο του Στίβεν Κινγκ, η επιστροφή του Ντάρεν Αρονόφσκι, η καλύτερη ταινία του Κουροσάβα σε επανέκδοση και το τέταρτο μέρος της σειράς ταινιών θρίλερ «Το Κάλεσμα» – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
«Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Έκκληση από τους συντελεστές της ταινίας της Κάουτερ Μπεν Χάνια να σταματήσουν επιτέλους οι δολοφονίες παιδιών στη Γάζα, με αφορμή το σπαρακτικό τηλεφώνημα της 6χρονης Παλαιστίνιας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
A House of Dynamite

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «House of Dynamite»: Η Κάθριν Μπίγκελοου πατάει το κουμπί – και μας κόβει την ανάσα

Με χειρουργική ακρίβεια, η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με Όσκαρ σκηνοθεσίας μας πείθει ανατριχιαστικά για τον επικείμενο πυρηνικό όλεθρο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο μάγος του Κρεμλίνου

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Ο μάγος του Κρεμλίνου»: Ο ρυθμιστής του Πούτιν δεν χωρά σε ταινία

Πίσω από το ψυχρό πρόσωπο της εξουσίας, κρύβεται ο ψίθυρος ενός σύγχρονου Ρασπούτιν. Ο Ολιβιέ Ασαγιάς τον ακολουθεί – αλλά μήπως τον πρόδωσε η φόρμα;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
No other choice

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «No other choice»: Η ταινία που θα οδηγήσει τον Παρκ Τσαν-γουκ στα Όσκαρ

Ο Κορεάτης σκηνοθέτης παραμένει ένας από τους μεγάλους σύγχρονους κινηματογραφιστές, αν και η αντικαπιταλιστική του σάτιρα «No other choice» δεν είναι η καλύτερή του ταινία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Είναι σαν να κάνεις τον Δράκουλα χορτοφάγο»: Γιατί το σέξι τέρας του Φρανκενστάιν που παίζει ο Τζέικομπ Ελόρντι είναι λάθος

Οθόνες / Γιατί το σέξι τέρας του νέου «Φρανκενστάιν» είναι λάθος

Στη διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος της Μέρι Σέλεϊ από τον Γκιγιέρμο ντελ Τόρο πρωταγωνιστεί ο «εξωφρενικά όμορφος» Τζέικομπ Ελόρντι στον ρόλο του τέρατος – πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα μια ταινία χωρίς ειρμό. 
THE LIFO TEAM
O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Οθόνες / O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Είναι εντυπωσιακός ο αριθμός διασκευών του έργου του δημοφιλούς συγγραφέα που θα δούμε στο πανί, στο γυαλί και στο σανίδι, κι αυτό στάθηκε αφορμή για ένα αφιέρωμα στις καλύτερες ταινίες που ενέπνευσαν τα γραπτά του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

Ανταπόκριση από τη Βενετία / Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

O Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο θα έκανε την Μέρι Σέλεϊ περήφανη. Ο δικός του Φρανκενστάιν κατορθώνει να μην προδώσει το πνεύμα του πολυδιασκευασμένου μυθιστορήματός της.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Λούκα Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ανταπόκριση από τη Βενετία / After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ο Λούκα Γκουαντανίνο νοσταλγεί τη χαμένη τέχνη του διαλόγου, αλλά το After the Hunt χάνει το δίκιο του στην ακαδημαϊκή φλυαρία και τις σεναριακές αστοχίες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Οθόνες / Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Από το «Awful Truth» του Λίο ΜακΚάρεϊ στο «Gone Girl» του Ντέιβιντ Φίντσερ κι από τις μπεργκμανικές «Σκηνές από έναν γάμο» στο «Revolutionary Road» του Σαμ Μέντες, ανατρέχουμε σε δέκα ταινίες για όσους ενώθηκαν ενώπιον Θεού κι ανθρώπων «μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος».   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΒΟΥΓΟΝΙΑ

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Βουγονία»: Κριτική για τη νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου

«Είναι περιπέτεια η "Βουγονία", fun και πιο περίπλοκη απ’ ότι δείχνει» - Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος καταγράφει τις εντυπώσεις του από την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας στο 82ο Φεστιβάλ Βενετίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Οθόνες / The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Η ταινία σημάδεψε μια γενιά εφήβων που φαντασιώνονταν ότι θα αντιστεκόντουσαν ηρωικά στους νταήδες που τους κακοποιούσαν καθημερινά. Και τώρα, ο μύθος επιστρέφει για έκτη φορά στην οθόνη, με πρωταγωνιστές τον Τζάκι Τσαν και τον Ραλφ Μάτσιο
THE LIFO TEAM
Ο άνθρωπος που έφερε την μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Daily / Ο άνθρωπος που έφερε τη μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Το ντοκιμαντέρ «Sunday Best: The untold story of Ed Sullivan» αναδεικνύει τη συμβολή του Εντ Σάλιβαν και της δημοφιλέστατης τηλεοπτικής εκπομπής του στην ανάδειξη τεράστιων μορφών της μαύρης μουσικής, από τη Nίνα Σιμόν και τον Τζέιμς Μπράουν μέχρι την Tίνα Τέρνερ και τον Στίβι Γουόντερ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ

σχόλια

2 σχόλια
καλα ολα αυτα,κυριε Νεμες,αλλα να πουμε κι ενα ευχαριστω στον bela tarr και την agnes hranitzky,στο στυλ των οποιων βασιστηκες για το παρθενικο σου πονημα .οχι τιποτε αλλο,αλλα μετα φαινεται καπως αστειο να παραπονιεσαι πως "χαθηκαν" οι μεγαλοι. δεν χαθηκαν απο μονοι τους,τους αποσιωπουμε και 'μεις...