Στο σημερινό «Α μπα»: στον μικρόκοσμο του καθένα

Στο σημερινό «Α μπα»: στον μικρόκοσμο του καθένα Facebook Twitter
33

 

Λόγω της Χριστουγεννιάτικης άδειας, το σημερινό Α,μπα μεταδίδεται σε επανάληψη.
Η πρώτη δημοσίευση των ερωταπαντήσεων αυτών έγινε σαν σήμερα πριν από ακριβώς ένα χρόνο! (Τα σχόλια διατηρούνται αυτούσια - Αλλάξατε γνώμη σε κάτι από τότε;)

 

ΑΥΡΙΟ ΤΟ Α,ΜΠΑ θα έχει ολοκαίνουργιο ποστ

 

__________________
1.

Αγαπητή Α,μπα
Θέλω να σταματήσω να σκέφτομαι τον πρώην μου -ω ναι, είμαι τόσο πρωτότυπη. Έχω χωρίσει εδώ και 9μήνες και ακόμα τον σκέφτομαι κάθε μέρα. Όχι όλη μέρα, αλλά καθε μερα! Έχουσα πλήρη επίγνωση ότι αυτό μπορεί να συμβαίνει και γιατί δεν έχει προκύψει κάτι άλλο -δεν "ψαχνω" κιολας- (αλλά και γιατί μου έλειψε πραγματικά) προσπαθώ να σκέφτομαι τα αρνητικά ,αλλα πάντα τελικά τα "σπρώχνω" και ονειροπολώ. Ακόμα κι οι γονείς του μου λείπουν! Το σπίτι του, το σκυλί, όλα! :P Επίσης να πω ότι αν κ οκ το σκεφτόμασταν και οι δύο (γτ τσακωνομασταν αρκετα κ ηταν ψυχοφθορο), με χώρισε μέσω τηλεφώνου ο...αχαρακτήριστος μετα από 3 χρόνια σχέσης και δεν τον ξαναείδα από τότε (μενουμε σε διπλανές περιοχές) ! Αυτό νομίζω έχει κάνει όλο το κακό.. Νιωθω να τον θέλω, αλλά για λίγο, γιατί μακροπρόθεσμα δε θα μαστε ευτυχισμενοι. Αλλά θέλω. Α! κ του χα στείλει στο τριμηνο να βρεθουμε (για να κλείσει μέσα μου -χαζό αλλά έτσι ένιωθα) αλλά ούτε που απάντησε. Να σου πω βέβαια ότι έδειχνε να μ αγαπάει, μου είπε να χωρίσουμε πολύ στενοχωρημένος κι επιπλέον μια παλαιότερη φορά που χαμε απομακρυνθεί, εκείνος με πλησίασε για να τα ξαναβρούμε. πφ.
Αυτό που προσδοκώ γράφοντάς σου είναι ότι ίσως στην απάντησή σου βρω το κάτι που θα με τσιγκλίσει-ξυπνήσει λόγω του τροπου που απαντάς. (αν και ελπίζω να μου χει φύγει ως τότε!).
Μου έλειψε ρε Α,μπα. Και δεν ξέρω πώς να ξεφύγω απ τις σκέψεις μου.
(ίσως τελικά αυτό είναι το όλο point του mail μου :( )
allie hamilton

Θα σταματήσεις να σκέφτεσαι τον πρώην σου, όταν φτάσεις στο σημείο να έχεις σκεφτεί ό,τι πρέπει να σκεφτείς για τον πρώην σου. Δεν γίνεται να επιταχύνεις αυτή τη διαδικασία, και η επιθυμία σου να σταματήσεις να τον σκέφτεσαι απλώς σε καθυστερεί κι άλλο. Δες το ως εξής: δεν σκέφτεσαι στον πρώην σου. Σκέφτεσαι τον εαυτό του, όπως ήταν με τον πρώην σου. Δεν σου λείπει απλώς ο σκύλος, σου λείπει η εικόνα του εαυτού σου όταν ήταν με τον σκύλο. Δεν είναι κακό να σκέφτεσαι τα παλιά και να στενοχωριέσαι. Μην λογοκρίνεις τον εαυτό σου, αν επιμένει, κάτι θέλει να σου πει. Όταν φύγει η επικάλυψη της νοσταλγίας του παλιού σου εαυτού, θα εμφανιστεί η πραγματικότητα. Δεν ήταν τέλεια τα πράγματα. Αυτό το ξέρεις ήδη, αλλά δεν καταφέρνεις να ξύσεις τις στρώσεις για να καταλάβεις το γιατί. Ο εαυτός που νοσταλγείς επίσης δεν ήταν τέλειος, και γι' αυτό έληξε η ιστορία. Αφέσου στις σκέψεις, είναι η διαδικασία επεξεργασίας. Να αρχίσεις να ανησυχείς αν δεν σε ανησυχεί ότι τον σκέφτεσαι ακόμα.

__________________
2.

Α μπα, σε διαβάζω καθε μέρα, και σε θαυμάζω για τις απόψεις σου. Ήθελα να σε ρωτήσω.. οι τοξικοί άνθρωποι βρίσκουν και τα κάνουν; "χτυπάνε" μόνο σε αδύναμους χαρακτήρες; και άρα φταίω εγώ που κάθομαι και τα τρώω; γιατί δεν μπορώ να το κόψω; είμαι με ένα παιδί 2 χρόνια, μένουμε μαζί 3 μήνες. τον τελευταίο καιρό η σχέση μας με κάνει να νιώθω ανασφάλεια, παράνοια και τρέλα, λόγω κάποιον γεγονότων στα οποία αυτός με έβγαζε τρελή και παρανοϊκή και οτι όλα ήταν στο μυαλό μου. με λίγα λόγια, γκομένιαζε με κάποια στο φεισμπουκ, έψαξα το κινητό του, νιώθω κατίνα, αλλά όχι άσχημα. γιατί ξέρω πλέον οτι δεν είμαι τρελή. με παρακάλεσε να μην φύγω και να προσπαθήσουμε να το ξεπεράσουμε. οτι έχει προβλήματα, ότι είναι σαν να είναι δύο άτομα που το ένα θέλει να είναι μαζί μου και να μην με πληγώνει. και το άλλο απλά κάνει χωρίς να σκεφτεί. δεν έφυγα. όμως τώρα δεν μπορώ να ηρεμήσω. όλα μου φαίνονται ύποπτα, όλα μου φαίνονται περίεργα, και για κάποιον καιρό ήταν καλά τα πράγματα. τώρα όμως βλέπω ομοιότητες στη συμπεριφορά του με εκείνη την περίοδο και δεν ξέρω τι να σκεφτώ. είναι μέσα στο μυαλό μου; και το οτι γκομένιαζε, μπορεί και να μπορούσα να το ξεπεράσω. το οτι με έβγαλε τρελή, και πως όλα είναι στο μυαλό μου και δεν μπορώ να του λέω πως δεν τον εμπιστεύομαι, αυτό πως το ξεπερνάς; είναι όντως τοξικός; και γιατί δεν μπορώ να φύγω; ξέρω πως δεν αντέχω άλλο, κουράστηκα, δεν μπορώ να ζω πια με αυτά στο κεφάλι μου. τον αγαπάω. με αγαπάει. και κουράστηκα.

Πολύ της μόδας είναι αυτός ο όρος τελευταία, ο «τοξικός» άνθρωπος, και νομίζω ότι είναι άλλη μια φράση που δεν σημαίνει τίποτα. Αν ρωτήσεις εκατό ανθρώπους ποιος είναι ο ορισμός του τοξικού ανθρώπου, θα πάρεις εκατό διαφορετικές απαντήσεις. Τώρα λέμε τοξικούς όλους όσους μας φέρονται άσχημα; Ή όλους όσους δεν συμπαθούμε; Ή όλους όσους επιτρέπουμε να μας φέρονται άσχημα; Εσύ τι εννοείς με το «τοξικός»; Αν δηλαδή πάρει την σφραγίδα του «τοξικού» θα αλλάξει κάτι;


Θα σε βοηθήσει περισσότερο να περιγράψεις με αληθινές λέξεις αυτό που συμβαίνει. Ο δικός σου γκομένισε και σε έβγαλε τρελή αντί να το παραδεχτεί. Δεν είναι η πιο πρωτότυπη ιστορία του κόσμου. Δεν χρειάζεσαι ειδική λέξη για το φαινόμενο. Θέλει να σε έχει, και μάλλον θέλει να έχει κι άλλες από δίπλα, και δεν θέλει να υποστεί τις συνέπειες των πράξεών του. Φέρεται έτσι γιατί του επιτρέπεται να φέρεται έτσι, αυτή τη στιγμή από σένα, στο παρελθόν από άλλους. Όταν συναντάει κάποιον που δεν του το επιτρέπει, τον αφήνει και βρίσκει τον επόμενο που κάνει υπομονή.


Φυσικά και μπορείς να του πεις ότι δεν τον εμπιστεύεσαι. Το τι θα κάνει με αυτή την πληροφορία είναι πολύ καθοριστικό για την πορεία της σχέσης σας.

__________________
3.


Αγαπητή Λένα τα έχω κάνει σκατά. Πολύ σκατά. Ο άνθρωπος που αγαπώ έχασε την εμπιστοσύνη του σε μένα οριστικά, ενώ μου είχε δώσει άπειρες ευκαιρίες να καταλάβω ότι πρέπει να σταματήσω να τον πληγώνω και να του κλονίζω την εμπιστοσύνη. Αυτά τα οποία συνεβαιναν στην ουσία είχαν κοινό παρονομαστή το ότι δεν έκοβα τον αέρα σε αυτούς που με προσεγγίζαν γιατί είμαι ανώριμη. Δεν ήμουν θετική αλλά δεν το έκοβα γιατί είχα ανάγκη επιβεβαίωση και πολλές φορές δεν αντιλαμβανομουν τη βαρύτητα ορισμένων κινήσεων και περιστατικών. Όλα αυτά μαζί με άλλες συμπεριφορές μου που τον έκαναν να απομακρύνεται και να χάνει την πίστη του σε μας, λόγω του ότι στη φάση που με πέτυχε δεν ήμουν έτοιμη να δεθώ . Φοβόμουν και δεν πίστευα σε τίποτα. Παρόλα αυτά κατάλαβα πόσο ηλίθια και εγωκεντρικά φέρθηκα σε γενικές γραμμές, μιας και το γεγονός ότι δεν ήμουν έτοιμη για σχέση και είμαι ανώριμη δεν θα είναι για πάντα η δικαιολογία, και ότι εφόσον πραγματικά νιώσαμε και οι δυο ξεχωριστά συναισθήματα ο ένας για τον άλλον, με το Γιώργο να το δείχνει έμπρακτα κάθε ώρα και στιγμή, έπρεπε να αφεθώ και εξωτερικεύω με τη σειρά μου κάθε γλυκό συναίσθημα που έσπειρε μέσα μου με την φροντίδα την αγάπη και την καθαρότητα του χαρακτήρα του.(Γιατί πραγματικά τέτοιο πλάσμα δεν εχω ξανασυναντήσει στη ζωή μου και δεν έχω ξανανιώσει κάτι τόσο δυνατό για κανεναν) αφότου λοιπόν σκεφτηκα όλα αυτά και το συζητήσαμε, το προσπαθούμε ξανά, και βλέπω πως επιτέλους ξανάειναι ευτυχισμένος και νιώθει πραγματικά ότι τον θέλω και όλα θα πάνε καλά. Και το προχθεσινό ξημέρωμα εμφανίζεται με μήνυμα ο πρώην με τον οποίο είχα κανει την μαλακία να μην τον ξεκοψω όπως θα έπρεπε αλλά να ανταποκρίνομαι μερικές φορές σε μια επικοινωνία μέσω μηνυμάτων για μένα αδιάφορη, με αποτέλεσμα να το δει το αγόρι μου και να του κοπούν τα πόδια. Αυτά που είδε ήταν μια συνομιλία πριν ξεκινήσουμε να είμαστε μαζί, στην οποία είχε αναφερθει ερωτικό περιστατικό, αργότερα (στην αρχή που ήμουν με το αγόρι μου) μια συνομιλία για ένα καφέ που δεν ήπιαμε ποτε (και είμαι πραγματικά ηλίθια που σκέφτηκα αυτό τον χαλαρό καφέ με τον πρώην, ακόμα κι αν δεν σήμαινε τίποτα για μενα) και την τελειωτικη φαρμακερή μου ατάκα-απαντηση στο κράξιμο του πρώην για τα χρόνια πολλά που δεν είπα, "αν ήταν θα ερχόμουν μόνη μου ή καθολου"-οταν μου είπε πως θα ήθελε να ήμουν εκεί ακόμα και με το αγόρι μου. Ο Γ. πλέον πιστεύει πως τον έχω κερατώσει με τους πάντες, εχει μπει σε μουντ "χωρίσαμε είσαι απαίσια, τελειωσε" αμφιβάλλει πλήρως για το ποιόν μου και τις προθέσεις μου, και αυτή την στιγμή κρατιέμαι με χίλια ζόρια να μην τον βομβαρδίσω στα τηλέφωνα και μηνύματα, ώστε τον αφήνω για λίγο να ηρεμήσει . Όμως δεν ξέρω τι να κάνω αγαπητή Λένα.. Από την μια ούτε που σκέφτηκα ποτέ να τον προδώσω, στη σκέψη μου και στην ζωή μου ήταν όντως μόνο αυτός και είμαι διατεθειμένη και κάνω τα πάντα και να υποστώ οποιαδήποτε αντίδραση του (γιατί πιο καλοπροαίρετο και ειλικρινές και υπέροχο άτομο δεν υπαρχει),και από την άλλη όπως τα έκανα και όπως τον έκανα κομμάτια ντρέπομαι για λογαριασμό μου να ξαναζητήσω για ακόμα μια φορά να με πιστεψει και να συνεχίσουμε να είμαστε μαζι.. Τα ευχάριστα με τα δυσάρεστα που του έχω προσφέρει είναι σε αναλογία 3:10,και σκέφτομαι μήπως δεν του αξίζω και ίσως του κάνω όντως πολύ κακό.. Αλλά πραγματικά προσπάθησα και θελω να προσπαθησω να τον κάνω ευτυχισμένο και να έχουμε αυτή την υπέροχη σχεση που πήγαμε να χτίσουμε και γκρέμισα με τις ανωριμοτητες και την ηλιθιότητα μου.. Άργησα πολύ να καταλάβω πόσο τον θέλω, και ότι πρέπει να το δείχνω και στην πράξη, μάλλον.. Φοβάμαι πολυ πως δεν θέλει να μ'ακουσει πια.. Θα εκτιμήσω πολύ τη γνώμη σου. Συγγνώμη για την έκθεση, προσπάθησα να τα γράψω όσο πιο αντικειμενικά και λιγότερο εγωκεντρικά μπορούσα. Σε ευχαριστώ.

Με μπέρδεψες κάπως με τα μηνύματα και τις συνομιλίες με τον πρώην και τι είδε ο νυν, και το μπέρδεμα με κάνει να υποψιάζομαι ότι είναι μια προσπάθεια συσκότισης. Μάλλον τα έκανες ακόμη χειρότερα από όσο μας λες.


Πήρες ένα πολύ σημαντικό μάθημα από αυτή την ιστορία, και το κέρδος είναι ανεκτίμητο. Δεν ξέρω τι θα γίνει με το παλληκάρι, εκτός του ότι τον έχεις κάνει Θεό επειδή έχεις τύψεις, και επειδή έτσι νιώθεις ότι ανυψώνεις τον εαυτό σου. Καλύτερα να υποφέρεις για τον πιο φανταστικό άντρα της γης, παρά για έναν που δεν πολυξέρεις. Γιατί με όλα αυτά, δε νομίζω ότι προλάβατε να δημιουργήσετε μια στενή, αποκλειστική σχέση. Ό,τι έχετε μεταξύ σας, είναι μέρος του πήγαινε-έλα και της αίσθησης απόρριψης που έχει. Οι εγωισμοί σας αυτή τη στιγμή είναι πολύ πιο πάνω από την σχέση σας. Είναι αρκετά δύσκολο να ξεμπλέξετε το παρελθόν και να μπείτε σε μια νέα εποχή με ίσους όρους. Για να γίνει αυτό, πρέπει και οι δύο να ξεχάσετε τα παιχνίδια εξουσίας που έχουν παιχτεί ανάμεσα σας, και εσύ πρέπει να παραιτηθείς από αυτή την ανάγκη, αν όχι για πάντα, για μεγάλο, πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.


Είναι ώρα για περισυλλογή και αυτοκριτική, αγαπητή φίλη. Κατάλαβες ότι είσαι ανώριμη και έχεις μεγάλη ανάγκη για επιβεβαίωση, αλλά αυτό δεν θα διορθωθεί αν τα ξαναφτιάξεις με τον υπέροχο Γιώργο. Ο Γιώργος, αν δεν ξεκινήσεις μια σοβαρή προσπάθεια με τον εαυτό σου, θα λειτουργήσει ως χανσαπλάστ, ενώ από κάτω χρειάζεται μπαϊπάς. Κάποτε πρέπει να σταματήσεις να αυτοπροσδιορίζεσαι μέσα από τους άντρες. Ποια είσαι, και ποια θέλεις να είσαι; Όχι για τους Γιώργους αυτού του κόσμου. Για να είσαι εντάξει όταν κοιτάζεσαι στον καθρέφτη.

__________________
4.

Αγαπητή Α,μπα,
Καταρχάς να πω και γω με την σειρά μου, ότι έχεις γίνει λατρεμένη καθημερινή συνήθεια. Σχεδόν εθιστική. Αποφάσισα να σου γράψω με την ελπίδα ότι ίσως καταλάβεις, μιας και οι φίλοι δεν μπορούν. Θα προσπαθήσω να περιγράψω το πρόβλημά μου, όσο πιο καλά μπορώ. Χωρίσαμε πριν από μισό χρόνο με δική του πρωτοβουλία λόγω απόστασης. Αποφασίσαμε από κοινού ότι θα ήταν πιο όμορφό, αν είχαμε την ευκαιρία να αποχαιρετήσουμε ο ένας τον άλλο από κοντά.
Για να μη τα πολυλογώ αυτή η συνάντηση δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Από την μία εξέφραζε την τεράστια επιθυμία του να βρεθούμε και να μιλήσουμε από κοντά, από την άλλη δεν εκμεταλλευόταν καμία ευκαιρία. Δύο φορές το ακύρωσε και άλλες δύο δεν μπήκε καν στον κόπο να με ενημερώσει ότι δεν θα μπορέσει. Όλο αυτό με θύμωνε και με στεναχωρούσε απίστευτα. Σε κάποια τηλέφωνα, εξέφρασα την αγανάκτηση μου αλλά έπαιρνα απαντήσεις του στύλ "δεν κατάλαβα", "δεν ξέρω", "δεν το σκέφτηκα".
Αποφάσισα να μη δώσω περισσότερη έκταση. Έφυγα για διακοπές, άφησα υπολογιστή και κάθε ηλεκτρονικό μέσο επικοινωνίας πίσω μου και προσπάθησα να καθαρίσω το μυαλό μου από όλα αυτά. Δεν απάντησα
στις δύο κλήσεις του, γιατί ακόμα πονούσα και δεν είχα κάτι περισσότερο να του πω. Όταν επέστρεψα από τις διακοπές ένιωθα πολύ καλύτερα. Αυτό κράτησε μέχρι σήμερα που μου μίλησε στο fb σαν να μη τρέχει τίποτα ξανά και απάντησα στο ίδιο ύφος. Αυτό είναι το πρόβλημά μου:
Δεν μπορώ να με τοποθετήσω κάπου σε όλη αυτή την ιστορία και γίνομαι έρμαιο των δικών του κινήσεων. Μέσα σε όλα αυτά που στέκομαι? Είμαι η αναξιοπρεπής και αδύναμη κοπέλα που πρέπει να μάθει να υπερασπίζεται τον εαυτό της και τα όριά της? Είμαι η χαζούλα που δεν κατάλαβε εγκαίρως τι συνέβαινε? Είμαι μία
εγωίστρια που δεν κατάφερε απλά να "πάρει το αίμα της πίσω". Προσπαθούσα απλά να βρω το δίκιο μου? Όλα αυτά? Τίποτε από αυτά?
Νόμίζω πως αν δεν απαντήσω σε αυτό το ερώτημα, δεν θα καταφέρω να υιοθετήσω μια υγιή και ειλικρινή στάση απέναντι σε εμένα, σε εκείνον και στην όλη κατάσταση. - finding Nemo

ΥΓ: Διαβάζοντας ξανά το γράμμα μου διαπιστώνω ότι είναι σχεδόν ανέφικτο να απαντήσεις, αφού δεν με ξέρεις. Το στέλνω όμως με την ελπίδα ότι θα βρεις τις κατάλληλες ερωτήσεις που πρέπει να θέσω στον εαυτό μου, για να ξετυλίξω το κουβάρι.

Θα σου πω ποιο νομίζω εγώ ότι είναι το πρόβλημα σου, γιατί νομίζω ότι δεν το έχεις καταλάβει ακόμα. Χωρίσατε. Και σκέφτεσαι σα να μην έχετε χωρίσει.


Σου μίλησε στο fb σα να μην τρέχει τίποτα, διότι τίποτα δεν τρέχει. Απολύτως τίποτα. Έχετε χωρίσει. Μπορεί να συνεχίσετε να μιλάτε σα να μην τρέχει τίποτα, από κεκτημένη ταχύτητα, συνήθεια, και κάποτε αυτό θα σταματήσει.


Ή και όχι. Αλλά δεν έχει σημασία. Επειδή έχετε χωρίσει.


Ώρα να αρχίσεις να σκέφτεσαι ανάλογα.

__________________
5.


Θα ήθελα να ξέρω αν είναι και άλλοι σε δουλειές που οι συνάδερφοί τους μαζεύονται σε ένα γραφείο κάθε πρωί από τις 7 ως τις 9.30 και ξανά από τις 1 μέχρι τις 3 και κουβεντιάζουν (δεν ξέρω τί) χασκογελώντας δυνατά κάθε 3 λεπτα; Επίσης 2 από αυτούς που έχουν βροντερή φωνή όποτε θέλουν να μιλήσουν σε κάποιον άλλον για κάτι αντί να σηκωθούν να πάνε στο γραφείο του τον φωνάζουν από το δικό τους. Να πω ότι τα γραφεία δεν είναι στον ίδιο χώρο.
Τις περισσότερες φορές τους παρομοιάζω με γιδοβοσκούς που φωνάζουν στα πρόβατα ή πάνε να αρμέξουν τις κατσίκες.
Σε άλλα τμήματα που έχω πάει δεν έχω δει αυτό το πράγμα. Μιλάνε μεν αλλά χωρίς να ακούγονται, μαζεύονται μεν αλλά 3-5 κι όχι όλο το τμήμα δηλ 15 άτομα σε ένα γραφείο για να πουν και γω δεν ξέρω τί που τους κάνει να αισθάνονται υπέροχοι ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ.
Ενώ όταν θέλουν να φωνάξουν κάποιον δεν γκαρίζουν 'Μανώωωωωλ' εεεεεε Μανώωωωωωωωωλη ΕΛΑ ΕΔΩ ΡΕ'.
Είναι και άλλοι με τέτοιους συναδέρφους;

 

Ωτοασπίδες; Ακουστικά και μουσική; Αλλαγή γραφείου;


__________________
6.


στο ονομα της ηδονης της ευχαριστησης στο σεξ καταπαταμε ηθικες και αξιες τοσο ευκολα;Το δικο μου θεμα ειναι οτι μετα απο καπιοα χρονια γαμου ηρθε το τελος και αυτο ειναι το λιγοτερο αφου πολυ ξαφνικα ηρθε στη ζωη μου ενας ανθρωπος (συγγενης του πρωην εχουμε οικογενειακες σχεσεις και ηταν απο τους ανθρωπους και αυτος και η γυναικα του που τους επελεξα να ειναι στη ζωη μου ) ξεκινωντας να με παρηγορει φτασαμε να γουσταρουμε πολυ ο ενας τον αλλο ξεκαθαρο σεξ ομως και απο τις δυο πλευρες.Συγχρονως μιλαμε στο τηλεφωνο και αναλυουμε οτι μπορεις να φανταστεις.Εγω το βλεπω σα ψυχοθεραπεια πρωτη ή οχι;Ποιος ξερει αραγε;Εχω αποδεχτει οτι δεν υπαρχει προοπτικη ,δεν με αφορα και κατι τετοιο στην παρουσα φαση.Αναρωτιεμαι γιατι ενω εχω τοσα προβληματα βγαινοντας απο ενα διαζυγιο με πολλα θεματα (οικονομικα-ψυχολογια παιδιων αστα ναπανε κτλ) γουσταρω τοσο πολυ να παω μαζι του.Ειμαι παλιανθρωπος εεε;Γιατι αναιρω τις αποψεις μου ,τις ηθικες μου αξιες χωρις καν να νιωθω τυψεις;Τι συμβαινει αραγε στην ψυχοσυνθεση μας και πως γινεται εναν ανθρωπο ξαφνικα πραγματικα ομως ξαφνικα να αλλαζει ο τροπος που τον βλεπεις;Πολλες ερωτησεις ε;Οτι μπορεις βοηθησε να καταλαβω...ΦΙΛΙΑ!!!!- Ραφαελα

 

Το λιγότερο που οφείλουμε στον εαυτό μας είναι η ειλικρίνεια. Ταυτόχρονα είναι και το πιο δύσκολο. Δεν καταπάτησες αξίες στο όνομα της ηδονής και τις ευχαρίστησης. Δεν είναι ξεκάθαρο σεξ και από τις δυο πλευρές. Πρόκειται για κανονική, παράπλευρη σχέση, για συναισθηματική απάτη απέναντι στη γυναίκα του, κι εσύ είσαι το τρίτο πρόσωπο.


Το γιατί δεν το ξέρω, εσύ το ξέρεις, και ίσως το καταλάβεις αν αποφασίσεις να είσαι ειλικρινής στο τι θέλεις, και τι από αυτά που θέλεις καλύπτεται από αυτή τη σχέση.

__________________
7.


Αγαπημένη Α Μπα!
Εχω δυο θέματα που με απασχολούν...
Το περασμένο μήνα έκανα ενα ταξίδι σε κάποια βόρειο-ευρωπαϊκή πρωτεύουσα για να επισκεφτώ κατι παλιούς ξένους συμμαθητές μου γύρω στα 40, οι οποίοι κατάγονται απο αυτη την χώρα.
Επισκεφτήκαμε διαφορά μαγαζιά, φθηνά αλλα και ακριβά εστιατόρια στα οποια συχνάζουν οι ντόπιοι και με πολυ θλίψη συνειδητοποίησα οτι ενώ εμεις βουλιάζουμε στους φόρους, στις μειώσεις μισθών, στην φτώχεια των διπλανών μας (η οποια ελπίζουμε να μην χτυπήσει και την δίκη μας πόρτα), στην μιζέρια και στην μεμψιμοιρία , στα καθημερινά άγχη , η ζωη στο εξωτερικό συνεχίζεται. Οι ανθρωποι δουλεύουν, βγάζουν χρήματα, διασκεδάζουν, ξοδεύουν, αποταμιεύουν, κανουν σχέδια για το μέλλον...ελπίζουν...
Βαρέθηκα να ζω σε αυτη την κατάσταση στην αγαπημένη μου Ελλαδα. Πως μπορούμε να αισθανθούμε καλύτερα ζώντας εδώ; Πως μπορούμε να αφήνουμε πισω μας τα καθημερινά μίζερα και να ξεκινήσουμε να ελπίζουμε πραγματικά;
Ειμαι απο την φύση μου αισιόδοξη και ελπίζω οτι μόνο καλά θα έρθουν αλλα ώρες ώρες αναγκάζομαι βγάζω τα γιαλια της αισιοδοξίας και αναγκαζομαι να βλέπω με ρεαλισμό την κατάσταση που ομολογώ οτι δεν μου αρέσει καθολου....

Ενα αλλο αλληλένδετο θεμα που παρατήρησα εκεί και εχω παρατηρήσει και σε αλλες ευρωπαϊκές χώρες ειναι οτι οι έχοντες (μέτρια ή αρκετά) χρήματα δεν έχουν τουπέ και ύφος. Δεν ντύνονται με flashy ρουχα και πανάκριβες τσάντες αξίας όσο ο μηνιαίος τους μισθός, δεν φοράνε ρόλεξ έχοντας στην τσέπη μόνο 5 ευρώ, δεν οδηγάνε cayenne ενώ δεν έχουν χρήματα να βάλουν βενζίνη, δεν καπνίζουν πούρο με έπαρση.
Οδηγάνε αυτοκίνητα χαμηλού κυβισμού, ποδήλατο για να πάνε στην δουλεια τους ή παίρνουν το μετρό.
Τί σκατα συνεβει σε μεγάλη μερίδα των Ελλήνων και συμπεριφέρονταν (και συμπεριφέρονται ακομη) σαν να ζουν σε έναν ολοδικό τους κόσμο; Ποιοι νομίζουν οτι ειναι; Γιατι τόση φιγούρα και ύφος και τουπέ; Τι απωθημένα ειναι ολα αυτα; Απο που προέρχονται;

Σε ευχαριστώ που με άκουσες.

Σε μια κοινωνία που τα λεφτά είναι πολύ λίγα, όποιος έχει πολλά, ξεχωρίζει αμέσως. Το χρυσό ρόλεξ σε βάζει οπτικά τουλάχιστον, αυτόματα, σε μια άλλη, ανώτερη τάξη.


Σε μια κοινωνία που όλοι έχουν πάνω κάτω λεφτά, τα πολυτελή αντικείμενα έχουν λιγότερη σημασία. Οι κοινωνικές τάξεις δεν καθορίζονται τόσο από τα χρήματα, όσο από την καταγωγή – τα χρήματα ακολουθούν με αυτονόητο τρόπο.


Τέλος, τα αληθινά πολυτελή αντικείμενα είναι ορατά μόνο στους πλούσιους που τα ξέρουν και έχουν μεγαλώσει μαζί τους. Δεν γυαλίζουν, δεν γράφουν μάρκα επάνω τους, δεν λάμπουν. Τα μεγάλα αμάξια και τα χρυσά μεγάλα ρολόγια και οι γιγαντιαίες τσάντες με στάμπες είναι καθρεφτάκια για ιθαγενείς νεόφτωχους.


Για τα πρώτα ερωτήματα δεν έχω απαντήσεις. Θα έρθουν καλύτερες μέρες, αλλά ποιος ξέρει πότε. Πενήντα χρόνια για την ιστορία ενός έθνους είναι μόνο μια στιγμή, αλλά για την ανθρώπινη πραγματικότητα σημαίνει ολόκληρες γενιές χαμένες. Οπότε δεν ξέρω αν πρέπει να ελπίζεις στην συλλογική βελτίωση. Προσπάθησε να επενδύσεις στον μικρόκοσμό σου. Άλλωστε μέσα από αυτούς τους μικρόκοσμους θα έρθει η αλλαγή.

33

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

16 σχόλια
#3 Έχεις σκεφτεί ποτέ οτι είναι δικαιωμά σου το να είσαι ανώριμη και όχι έτοιμη και δεθείς? Εφόσον εξήγησες στον Γιώργο ότι αυτό το μήνυμα δεν σήμαινε τίποτα για σένα και δεν έγινε κάτι θα έπρεπε να σε πιστέψει αλλιώς το πρόβλημα είναι δικό του. "Είμαι διατεθειμένη και κάνω τα πάντα και να υποστώ οποιαδήποτε αντίδραση του Πηγή: www.lifo.gr".Νot cool. Αυτό που έγραψες βγάζει μάτι οτι είσαι φουλ ενοχική!Έχεις λούσει τον ευατό σου με τόσους χαρακτηρισμούς, σίγουρα αυτό το χρυσό παιδί δεν σε έχει χειραγωγήσει προς αυτή την κατεύθυνση? Είναι βασικό να μπορείς να είσαι ο ευατός σου και να νιώθεις καλά με κάποιον άνθρωπο, δεν χρωστάς τίποτα σε κανένα.
#3 Έχεις σκεφτεί ότι μπορεί να κρίνεις πολύ αυστηρά τον εαυτό σου?Οπως είπε και η Α,μπα ,αν μας τα λες όλα και δεν καλύπτεις πράγματα που μπορεί να συνέβησαν με τον πρώην, εγω δεν βλέπω κάτι τραγικό στην συμπεριφορά σου.Το ότι πήγες για έναν καφέ με τον πρώην σου και τίποτα παραπάνω δεν είναι τόσο κακό.Μήπως αυτός ο "τελειος" Γιώργος σε ζηλεύει υπερβολικα?Το να είσαι ευγενική με κάποιον που σου δείχνει ενδιαφέρον και φυσικά ξεκάθαρη ότι δεν θα γίνει τίποτα ερώτικό μεταξύ σας , δεν είναι λόγος να μην σου έχει εμπιστοσύνη.Εσύ τον έχεις απατήσει?Αν όχι,τότε νομίζω ότι είσαι πολύ αυστηρή με σένα.Αν ναι, τότε καλύτερα να συνεχίσεις να δίνεις χρόνο στον Γιώργο και να σιγουρευτείς ότι θέλεις να είσαι μαζί του γιατί πραγματικά γουστάρεις, και όχι γιατί απλά είναι ένα καλό παιδί.
#7 Έχουμε μάθει να θεωρούμε τόσα πολλά πράγματα δεδομένα στη ζωή μας, όπως το φαγητό στο ψυγείο μας, το ιντερνετ μας, την ασφάλεια, την ελευθερία μας, τους ανθρώπους μας, τη βεβαιότητα ότι αυριο δεν θα πεθάνουμε, που δεν βλέπουμε ότι το 80% του πλανήτη τα στερείται, που δεν βλέπουμε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι αυτού του κόσμου θα ήθελαν να είναι σαν εμάς, αλλά κοιτάμε αυτούς τους λίγους που έχουν περισσότερα από εμάς. Και πάλι είναι τελείώς διαφορετικό να βλέπεια κάποια πράγματα με το μάτι του τουρίστα. Αν καθόσουν παραπάνω θα έβλεπες ότι η ευτυχία και η δυστυχία του καθενός πηγαζει από τα μικρά πράγματα της καθημερινότητάς του κι όχι από το αν έχει αμάξι μεγάλου κυβισμού, τετραψήφιο μισθό, μεγάλο σπίτι. Αλήθεια, μη ζηλεύεις...
Πιστευω οτι πολλοι Ελληνες νομιζουν οτι ολος ο κοσμος περιστρεφεται γυρω απο την Ελλαδα και ξαφνιαζονται οταν συνειδητοποιουν οτι η πραγματικοτητα ειναι διαφορετικη. Επειδη ζω εκτος ελλαδας (Λονδινο) συχνα φιλοι με ρωταν “τι λεν εξω για μας“ και ξαφνιαζονται οταν απανταω οτι δεν ειμαστε πρωτοσελιδο καθε μερα! Η αποψη μου ειναι οτι αυτο πηγαζει απο το σχολειο και απο τον τροπο που διδασκομαστε ιστορια. Μας μεγαλωνουν να πιστευουμε οτι ειμαστε παντα και σε ολα οι καλυτεροι, οποτε ξαφνιαζομαστε οταν συνειδητοποιουμε οτι ο κοσμος δεν ασχολειται συνεχεια μαζι μας αν και ειμαστε τοοοοοοσο σημαντικοι. οσον αφορα στο δευτερο μερος τησ ερωτησης θα ελεγα οτι μπορει να οφειλεται σε δυο παραγοντες. 1. Πολλες πιο προηγμενες οικονομιες εχουν μεταβει στη φαση του experience economy οπου το status καθωριζεται not by what you own but by what you know. 2. Ειναι στην ιδιοσυγκρασια των ελληνων να “δειχνονται“ περισσοτερο απο οτι ειναι στο dna αλλων λαων. Γι’αυτο και σε χωρες σαν την ελλαδα (Τουρκια, Νοτια Ιταλια, χωρες της β. Αφρικης, Βαλκανια) κυκλοφορουν πολλες απομιμησεις επωνυμων ρουχων, παπουτσιων, κτλ. - αλλες πιο πιστες και αλλες επιπεδου adibas :D
#2 Επειδή είναι κρίμα να πάθω εγγεφαλικό από τα νεύρα μου με αυτά που διαβάζω (και εκνευρίζομαι με σένα, όχι με το κελεπούρι που ζεις), πες μας σε παρακαλώ, τι ακριβώς αγαπάς απο δάυτον!Τον τύπο αυτον μόνο με δηλητηριώδη κισό μπορώ να τον παρομοιάσω.Θα σε σφίξει τόσο, που θα πάθεις ασφυξία.Μην κουνηθείς, κάτσε να γίνεις θεατής του τέλους του δικού σου.Δεν μπορώ να καταλάβω μερικούς που δεν μπορεί να τους σώσει ούτε το αίσθημα της αυτοσυντήρησης!
#1 Και γω περνάω κάτι παρόμοιο και κατέληξα στο ότι απλώς σε σχέση με κάποιους ανθρώπους είμαι άτυχη και περισσότερο ευαίσθητη γι' αυτό και μένω δεμένη στο παρελθόν. Είναι αρρώστια και παράνοια αυτό που περνάμε, είναι ώρες που δεν τον θυμάμαι και είναι στιγμές που τρελαίνομαι. Έχω σταματήσει να πηγαίνω σε μέρη όπου πηγαίναμε παρέα με αποτέλεσμα να έχω ξεκόψει τα μισά μέρη της Αθήνας...Πάλεψα τόσο να σταματήσω να σκέφτομαι το παρελθόν γι αυτό τα παρατάω και απλώς αφήνω τις ηλίθιες σκέψεις μου να υπάρχουν συνεχίζοντας τη ζωή μου ελπίζοντας να ξεχάσω κάποια στιγμή. Απλώς μερικές φορές πονάει, ότι ο άνθρωπος που μοιραστήκαμε αρκετά, παίζει να μην σε θυμάται καθόλου, αγνοεί παντελώς την ύπαρξη σου και κάνει τη ζωή που θέλει..αυτό πονάει γιατί πολύ θα ήθελα να μη με νοιάζει και μένα.
Να είσαι σίγουρη ότι θα έρθει η μέρα που δε θα σε νοιάζει ούτε εσένα. Μέχρι τότε υπομονή, παρέα με φίλους, βόλτες κτλ να ξεχνιέσαι. Είναι μια φάση και θα περάσει.
Aγαπητή φίλη, πέρασα παρόμοια φάση και ακόμη έχω κάποια κατάλοιπα, καθένας έχει διαφορετικό ρυθμό στην αντιμετώπιση ενός χωρισμού, πίστεψε με σύντομα θα είσαι πολύ καλύτερα!Μια ομοιοπαθούσα
5Ναι συμβαίνει σε όσα γραφεία έχω φίλους δημ. υπαλλήλους και μου λένε ιστοριες από εκεί. Το ωράριο ακριβώς όπως το είπες, ουσιαστικά δουλεύουν 10-1. Στη μία φέρνουν ουζάκια και μεζέδες στο γραφείο και το γλεντάνε μέχρι τις 2:59 οπότε και φεύγουν. Όταν είναι ο προιστάμενος (2 φορές την εβδομάδα) δεν πίνουν ουζάκια. Σε ένα απο αυτά τα γραφεία δημοσίου, υπάρχουν 15 γραφεία κυκλικά στον χώρο και μόνο σε ένα υπολογιστής. ¨ολοι περιμένουν τη σειρά τους για να μπουν στο facebook.Υ.Γ. Ντροπή που το σκέφτηκα αλλά βγήκε ο Μητσοτάκης και πέθανε ο Μπάουι.
#7 το πιθανοτερο ολοι να εχουν 2-3 υποθηκες στο σπιτι τους, να χρωστανε δανεια καρτες, κλπ οτι γινοταν και εδω πριν την κριση που κοπηκαν μαχαιριαν συνεχιζοταν ολη αυτη η δηθεν αναπτυξη (οπως θελουμε να πιστευουμε πως συμβαινει στον υπολοιπο δυτικο κοσμο)το μονο που θα ημασταν ειναι: ΠΙΟ ΧΡΕΩΜΕΝΟΙ (οπως ειναι ολοι οι δυτικοι)αν δεις κατω απο την επιφανεια θα βρεις πολλα πολλα χρεη... μη ζηλευετε, οταν γινει το κραχ εξω θα πεσει παγκοσμια πεινα, και δεν ειναι μακριαη λυση για μενα ειναι α) στροφη στην κυκλικη οικονομια και β) να μαθουμε να απολαμβανουμε την πτωση
#7. Όταν πηγαίνεις κάπου ως τουρίστας, όλα μια χαρά φαίνονται. Τις πραγματικές συνθήκες τις καταλαβαίνεις ζώντας εκεί. Άραγε εκεί δεν υπάρχουν υψηλοί φόροι, ακριβά ενοίκια άγχη και φτώχεια;
Αμέ πώς και δεν υπάρχουν! Εδώ στο Λονδίνο υπάρχουν πολλοί νέοι επαγγελματίες που μοιράζονται ΔΩΜΑΤΙΟ! Δωμάτιο με αγνώστους. Και το flatshare με αγνώστους είναι η νόρμα για όλο και αυξανόμενες ηλικίες. 50 χρονών άτομα παίζει να δεις να ανεβάζουν αγγελίες. Να μη μιλήσω για τα άτομα που δεν έχουν δουλειά ή που ζουν σε γκέτο.Συνήθως τους φτωχούς δεν τους βλέπουμε ή επιλέγουμε να μην τους δούμε.
Σαφως και υπάρχουν όμως και εγω που εχω ευρωπαιους φίλους σε άλλες χωρες της Κεντρικής και Βορειας Ευρώπης, βλεπω τα ιδια. Δηλαδή 1-2 φιλοι μου που γνωριστηκαμε στο μαστερ και κανουμε πανω-κατω την ιδια δουλεια, ζουν πολυ ανετα και καθε μηνα αποταμιευουν απο τη δουλεια τους καποιο περισσευμα του μισθου τους το οποίο ειναι περιπου οσα βγαζω εγω σαν μηνιατικο. Δυστυχως τα τελευταια 6-7 χρονια έχουμε μεινει πισω μισθολογιακα ενω κάποιες αλλες χωρες προχωρανε μπροστα και για αυτο ισως φαινεται μεγαλο το χασμα.Οσον αφορα τους - συγχωρεστε με για την εκφραση-Ελληνάρες, νομιζω οτι ξεχωρίσουν οταν πανε στο εξωτερικο απο το ντυσιμο, τα Λουι Βιττον (και τις τσιριχτες φωνες). Δηλαδη τους βλεπεις μπροστα σου και χωρις να μιλησουν λες απο μέσα σου, "Ελληνες ειναι".
#7, λίγο μετά το ξέσπασμα της οικ. κρίσης, 2009-2010 περίπου, ενώ ήμασταν σε ένα κυκεώνα μεταξύ χρεωκοπίας, μειώσεων μισθών, ανασφάλειας και αβεβαιότητας για το μέλλον, βλέπω μια βελγίδα φίλη μου να ποστάρει στο φέησμπουκ, φωτό των παιδιών της από το πρώτο μάθημα ιππασίας. Λιακάδα, καταπράσινος αγρός, πανέμορφα άλογα και ευτυχισμένα πρόσωπα. Σαν κάποιος να μου έδωσε ένα χαστούκι. Συνειδητοποίησα ότι εκτός Ελλάδας η ζωή συνεχίζεται όπως και πριν. Μου ήταν αδιανόητο πιο πριν. Αλίμονό μας. Δεν βλέπω σωτηρία πουθενά.
Συμφωνώ, να προσθέσω όμως οτι η κρίση είχε ήδη ξεκινήσει από το 07-08 που νέκρωσε πχ η οικοδομή. Κάποιοι την κατάλαβαν από τότε και μπορεί να έβλεπαν για παράδειγμα εσένα να μην έχεις καταλάβει τίποτα μέχρι το 09-10 και να ποστάρεις διακοπές στο φβ όπως εσύ βλέπεις τ'ωρα τη βελγίδα.Ήταν πολύ άσχημο να έχεις νιώσει την κρίση και να σου λένε κάποιοι ότι είναι όλα υπερβολές των μίντια και ότι ο κόσμος έχει λεφτά και είναι γεμάτες οι ταβέρνες πχ.
Στις πρώτες 4 ερωτήσεις νόμιζα ότι διάβαζα τη στήλη Εξομολογήσεις (συνήθως εκεί το μοτίβο που επαναλαμβάνεται είναι "χωρίσαμε αλλά τον σκέφτομαι ακόμη, με έχει καταστρέψει ο χωρισμός"), χρειάστηκε να τσεκάρω αν ήμουν στο Α,Μπα; .
7. Για δες το λίγο αλλιώς. Εμείς έχουμε να στεναχωρηθούμε για τα λεφτά και τα περασμένα "μεγαλεία", διηγώντας τα να κλαις. Συγκρίνουμε την κατάσταση μας μόνο με χώρες που βρίσκονται σε καλύτερη οικονομική κατάσταση, αγνοώντας του εκεί φτωχούς. Λογικό βέβαια γιατί όταν πας κάπου διακοπές δεν ψάχνεις τους αναξιοπαθούντες.Την ίδια στιγμή έχουμε τόσο αξιοθαύμαστο πολιτισμό που άνθρωποι πνίγονται καθημερινά στην ίδια θάλασσα που θα κάνουμε εμείς μπάνιο, παιδιά δεν έχουν να φάνε, κυκλοφορούν δίπλα μας μοντέρνοι σκλάβοι σε μία πραγματική έκρηξη εμπορίας ανθρώπων, κ.λ.π., κ.λ.π. σε έναν ατελείωτο κατάλογο, αδικίας και παραλόγου.Εμείς ακόμα κλαίμε για χαμένα λεφτά!!!!!! Ξαναβάλε λοιπόν τα γυαλιά της αισιοδοξίας αλλά έχε τα μάτια ανοιχτά. Παντού και πάντα. Γιατί η ευτυχία και η δυστυχία είναι παντού. Και περπατάνε χέρι-χέρι. Αφού είσαι φύση αισιόδοξη θα τη βρεις την άκρη σου.Για το δεύτερο σκέλος τι να σχολιάσω? Αν για να ορίζουμε τον εαυτό μας χρειαζόμαστε λογότυπα και ακριβά αντικείμενα, είμαστε για κλάματα. Οι άνθρωποι φεύγουν και τα αντικείμενα γίνονται μήλον της έριδος ανάμεσα στους κληρονόμους (παράνοια λέμε ο πολιτισμός και τα μυαλά μας).
Πολύ ωραία τα είπες και έχεις τόσο δίκιο... Αλλά δεν ξέρω. Πάντα με προβλημάτιζε αυτός ο τρόπος σκέψης του τύπου "υπάρχουν και χειρότερα" και αναρωτιέμαι αν οφελεί. Νομίζω πως ο άνθρωπος πρέπει να προσπαθεί το καλύτερο για τον εαυτό του γιατί αλλιώς επαναπαύεται σε ό,τι του δίνουν σκεπτόμενος πως άλλοι δεν έχουν τίποτα και δε μαθαίνει να διεκδικεί. Αυτό πάντως δε σημαίνει πως πρέπει να είμαστε πλεονέκτες και αχάριστοι- κατά τα λοιπά συμφωνώ δηλαδή...
Και εγώ συμφωνώ με τον προβληματισμό σου. Πάντα υπάρχουν και χειρότερα όπως υπάρχουν και καλύτερα. Νομίζω πως πρέπει να πορευόμαστε στη ζωή με το βλέμμα στραμμένο στα καλύτερα χωρίς να αγνοούμε τα χειρότερα. Μας συμβαίνει μια στραβή και κάνουμε σαν να ήρθε το τέλος του κόσμου. Ή μας συμβαίνει κάτι καλούτσικο που μας βολεύει και επαναπαυόμαστε εκεί.
Νομιζω οτι λιγο πολυ οι περισσοτεροι συγκρινουμε με βαση τον εαυτο μας. Φυσικα κ υπαρχουν φτωχοτεροι, πλουσιοτεροι, αδικημενοι, κρυμενοι κτλ. Ομως οταν βλεπεις καποιον κοντα στην ηλικια σου, με παρομοια δουλεια, παρομοια κοινωνικη θεση, μορφωση κτλ, εκει σε τζουζει. Γιατι νιωθεις οτι τα εχεις κανει ολα σωστα (δουλεψες,σπουδασες,εκανες καλη οικονομικη διαχειρηση) και παρολα αυτα η ποιοτητα ζωης σου ειναι πολυ χειροτερη απο τους αντιστοιχους σου στο εξωτερικο. Δεν συγκρινεσαι με καποιον που ειχε την ατυχια να μεινει αστεγος. Δυστυχως πλεον πολλες φορες ουτε τον μικροκοσμο μας μπορουμε να φτιαξουμε οταν βαλλομαστε απο τοσο αντιξοες συνθηκες. Ποσο να βελτιωσω την καθημερινοτητα μου οταν αυτη παταει σε σαπια θεμελια; Ολοι προσπαθουμε να το κανουμε βεβαια, μεσα σε αυτους κ εγω, αλλα πολλες φορες αυτα ειναι κενα λογια
#7 Προτείνω ίσες δόσεις αισιοδοξίας και ρεαλισμού. Χωρίς αισιοδοξία κινδυνεύουμε από κατάθλιψη, χωρίς ρεαλισμό είναι δύσκολο να πάρουμε σωστές αποφάσεις για το πώς να επιβιώσουμε. Και αυτό που λέει η Λένα με βρίσκει τόσο μα τόσο σύμφωνη: επένδυση στο μικρόκοσμό μας. Συνεχής εξέλιξη και όρεξη για ζωή. Και τζιν τόνικ.
Εγώ πάντως εργάσθηκα επί 4ετίας (στο κοντινό παρελθόν) σε μεγάλη Αγγλική πολυεθνική εταιρεία τηλεπικοινωνιών (υποθέτω καταλάβατε ποια?) και συνέβαινε ακριβώς το ίδιο! Πρωινό χαζολόγημα στην κουζίνα για καφέ από τις 9 μέχρι τις 10μιση+ και μεσημεριανό χαζολόγημα για φαγητό από τις 2 μέχρι τις 3μιση+. Στάνταρ κάθε μέρα. In fact συμβαίνει ακόμα και τώρα (έχω κρατήσει πολλούς φίλους από αυτή τη δουλειά μου) και θα συνεχίσει να συμβαίνει γιατί είναι μια συνήθεια που την έχουν χρόνια. Τώρα πια εργάζομαι σε εταιρεία του ευρύτερου δημοσίου τομέα και δεν έχω χρόνο ούτε για πρωινό καφέ, ούτε μεσημεριανό για διάλειμμα. Το μόνο μου break είναι η α μπα και λίγο FB στο κινητό μου. Πήζω όλη μέρα και γυρίζω σπίτι μου πάντα μετά τις 6 το απόγευμα.Aς μη γενικεύουμε γιατί δεν είναι όλοι στο δημόσιο κοπρόσκυλα ούτε όλοι στον ιδιωτικό τομέα σκλάβοι.