7. Για δες το λίγο αλλιώς. Εμείς έχουμε να στεναχωρηθούμε για τα λεφτά και τα περασμένα "μεγαλεία", διηγώντας τα να κλαις. Συγκρίνουμε την κατάσταση μας μόνο με χώρες που βρίσκονται σε καλύτερη οικονομική κατάσταση, αγνοώντας του εκεί φτωχούς. Λογικό βέβαια γιατί όταν πας κάπου διακοπές δεν ψάχνεις τους αναξιοπαθούντες.Την ίδια στιγμή έχουμε τόσο αξιοθαύμαστο πολιτισμό που άνθρωποι πνίγονται καθημερινά στην ίδια θάλασσα που θα κάνουμε εμείς μπάνιο, παιδιά δεν έχουν να φάνε, κυκλοφορούν δίπλα μας μοντέρνοι σκλάβοι σε μία πραγματική έκρηξη εμπορίας ανθρώπων, κ.λ.π., κ.λ.π. σε έναν ατελείωτο κατάλογο, αδικίας και παραλόγου.Εμείς ακόμα κλαίμε για χαμένα λεφτά!!!!!! Ξαναβάλε λοιπόν τα γυαλιά της αισιοδοξίας αλλά έχε τα μάτια ανοιχτά. Παντού και πάντα. Γιατί η ευτυχία και η δυστυχία είναι παντού. Και περπατάνε χέρι-χέρι. Αφού είσαι φύση αισιόδοξη θα τη βρεις την άκρη σου.Για το δεύτερο σκέλος τι να σχολιάσω? Αν για να ορίζουμε τον εαυτό μας χρειαζόμαστε λογότυπα και ακριβά αντικείμενα, είμαστε για κλάματα. Οι άνθρωποι φεύγουν και τα αντικείμενα γίνονται μήλον της έριδος ανάμεσα στους κληρονόμους (παράνοια λέμε ο πολιτισμός και τα μυαλά μας).