Ο ψυχίατρος Χρίστος Χ. Λιάπης είπε πως ο Βαρουφάκης πάσχει από ναρκισσιστική διαταραχή και το Σύνδρομο της Ύβρεως

Ο ψυχίατρος Χρίστος Χ. Λιάπης είπε πως ο Βαρουφάκης πάσχει από ναρκισσιστική διαταραχή και το Σύνδρομο της Ύβρεως Facebook Twitter
17

Είμαι πολέμιος του στιγματισμού ανθρώπων ως "τρελών", και η μοναδική φορά στη ζωή μου που βρέθηκα κατηγορούμενος σε δικαστήριο ήταν επειδή είχα ασκήσει έντονη κριτική σε άτομο που -χωρίς να είναι ψυχίατρος- είχε κατηγορήσει δημόσια άλλους ως παρανοϊκούς, σχιζοειδείς, και σχιζοφρενείς. (Αθωώθηκα.)

Τώρα έχουμε έναν ψυχίατρο που μοιάζει να κάνει διάγνωση στο ίντερνετ και στην τηλεόραση και να μιλά για ψυχική ασθένεια του (τότε υπουργού Οικονομικών) Γιάνη Βαρουφάκη. Και ναι μεν μπορεί ιδιωτικά μεταξύ μας να πούμε πχ. «καλά, πολύ νάρκισσος αυτός ο Βαρουφάκης», αλλά το πράγμα σαφώς χοντραίνει όταν κάποιος το λέει δημόσια με το ονοματεπώνυμό του και την ιδιότητά του.

Προσωπικά μου κακοφάνηκε. Το ίδιο και σε πολλούς άλλους, και γι' αυτό επικοινώνησα με τον κύριο Λιάπη θέτοντάς του μερικά ερωτήματα σχετικά με αυτήν την πράξη του, ώστε να καταλάβω καλύτερα την παρέμβασή του.

Έκρινα τον κ. Βαρουφάκη μονον φαινομενολογικά από τις συμπεριφορικές του εκδηλώσεις όπως αυτές παρουσιάζονταν από τα ΜΜΕ. Φυσικά και ενδέχεται να σφάλω και σίγουρα θα αναδιατύπωνα με λιγότερη υποκειμενική βεβαιότητα τα συμπεράσματά μου αν ξαναέγραφα το εν λόγω άρθρο, ιδιαίτερα λαμβάνοντας υπόψιν πως ζούμε σε καιρούς που απαιτούν εθνική συναίνεση και όχι διχαστικές αφορμές.

Πρώτα, μερικά αποσπάσματα απ' το κείμενό του (ολόκληρο εδώ):

Ο ψυχίατρος Χρίστος Χ. Λιάπης είπε πως ο Βαρουφάκης πάσχει από ναρκισσιστική διαταραχή και το Σύνδρομο της Ύβρεως Facebook Twitter

Για τον Υπουργό μας επί των Οικονομικών, κ. Γιάνη Βαρουφάκη σχεδίαζα ούτως ή άλλως να γράψω, ακόμη και αν δεν είχαν επισυμβεί οι τραγικές για τον κοινωνικό και οικονομικό μας ιστό συνέπειες του capital control, καθώς η περίπτωση του παθολογικού ναρκισσισμού του άπτεται της ιατρικής μου ιδιότητας, ενώ η εν γένει παρουσία του και οι πολιτικοί χειρισμοί του βρίθουν συμπεριφορικών στοιχείων που στοιχειοθετούν τη διάγνωση του Συνδρόμου της Ύβρεως, εμπίπτοντας στο ερευνητικό πεδίο στο οποίο συνεργάζομαι με την Ψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου του Tufts, και τον Καθηγητή Νασσίρ Γκέμι. (...)

Σίγουρα, πάντως, ο κ. Βαρουφάκης αποτελεί έναν πολιτικό ο οποίος υπερπληρεί τα διαγνωστικά κριτήρια τόσο της ναρκισσιστικής διαταραχής της προσωπικότητας, όσο και του συνδρόμου της ύβρεως, στον βαθμό μάλιστα που αυτά αλληλοεπικαλύπτονται. Αναλυτικότερα:
• Εμφανίζει υπερβολική εμπιστοσύνη στην κρίση του και περιφρονεί τις συμβουλές και την κριτική των άλλων.
• Εμφανίζει υπερβολική αυτοπεποίθηση, μέχρι των ορίων της παντοδυναμίας, σε ότι αφορά αυτά που μπορεί μόνος του να επιτύχει.
• Απώλεσε την επαφή του με την πραγματικότητα, σε συνδυασμό με σταδιακή απομόνωσή του.
• Επέδειξε (και συνεχίζει να επιδεικνύει) αυτό που ο Όουεν αποκαλεί υβριστική αδυναμία ("Hubristic incompetence"), όταν τα πράγματα άρχισαν να πηγαίνουν άσχημα και οι εταίροι μας έδειξαν πως δεν θα κάνουν πίσω και είναι έτοιμοι να φτάσουν τη διαπραγμάτευση μέχρι τα ακρότατα του grexit και του graccident. Αυτό συνέβη εξαιτίας της υπερβολικής του αυτοπεποίθησης που τον κάνει να αδιαφορεί για τις λεπτομέρειες της πρακτικής εφαρμογής της (σε ορισμένα θεωρητικά σημεία σωστής) πολιτικής του.
• Επιδεικνύει το χαρακτηριστικό τρίπτυχο του Συνδρόμου της Ύβρεως με αεικίνητους ρυθμούς (ταξίδια, συνέδρια, δηλώσεις, συνεντεύξεις κτλ), απροσεξία και παρορμητισμό, που οδήγησε τελικά στο κλείσιμο των τραπεζών.
• Βλέπει, ναρκισσιστικά, τον κόσμο ολόκληρο ως μια φαντασμαγορική αρένα στην οποία μπορεί να ασκήσει εξουσία και να κυνηγήσει τη δόξα.
• Ενδιαφέρεται υπερβολικά για την εξωτερική του εικόνα και τπαρουσία (βλέπε τους σηκωμένους με τα χρωπατιστά επιράμματα γιακάδες στα σακάκια του και τα περασμένα στα κουμπιά των πουκαμίσων του, σαν καρφίτσες, στυλό.
• Έχει την τάση να μιλά συχνά για τον εαυτό του στο τρίτο πρόσωπο ή να χρησιμοποιεί το βασιλικό «εμείς»
• Πιστεύει πως δεν υπόκειται στην κρίση των τετριμμένων συναδέλφων του ή της βαρετής κοινής γνώμης και πως η Ιστορία είναι το μόνο δικαστήριο αρμόδιο για να τον κρίνει.
• Έχει την τάση να αδιαφορεί για τις πρακτικές λεπτομέρειες, τα κόστη και τα αποτελέσματα, προκειμένου να υποστηρίξει την αρχική του ιδέα.
• Χαρακτηρίζεται από ένα διάχυτο μοτίβο μεγαλείου (στη φαντασία ή/και στη συμπεριφορά), με έντονα παρούσες την ανάγκη για θαυμασμό και την έλλειψη ενσυναίσθησης (δηλαδή της ικανότητας να βάζει τον εαυτό του στη θέση των άλλων, π.χ των δύσμοιρων συνταξιούχων μπροστά στα ΑΤΜ ή των υπόλοιπων 18 ομολόγων του στο eurogroup).
• Έχει μια μεγαλειώδη αίσθηση για τη σημαντικότητα του εαυτού του (π.χ., υπερβάλλει τα επιτεύγματα και τα ταλέντα του, προσδοκά να αναγνωρίζεται ως ανώτερος χωρίς ανάλογα επιτεύγματα).
• Eίναι απασχολημένος με φαντασιώσεις απεριόριστης επιτυχίας, δύναμης, λάμψης, ομορφιάς, ή ιδανικής αγάπης.
• Πιστεύει ότι είναι «ιδιαίτερος» και μοναδικός και μπορεί να τον καταλάβουν ή να σχετιστεί μόνο με άλλα «ιδιαίτερα» ή υψηλού επιπέδου άτομα ή φορείς.
• Έχει παράλογες απαιτήσεις για ιδιαίτερα ευνοϊκή μεταχείριση ή αυτόματη συμμόρφωση με τις προσδοκίες του (στο κριτήριο αυτό ταιριάζει και με την πρόεδρο της Βουλής κα Κωνσταντοπούλου).
• Εκμεταλλεύεται τους άλλους για να επιτύχει τους δικούς του σκοπούς που δεν είναι άλλοι από μια προσοδοφόρα καριέρα ως διεθνής ομιλητής και συγγραφέας best sellers για το graccident. Για αυτό και δεν διστάζει να Αργεντινοποιήσει τη χώρα μας.
Και φυσικά, στα ανωτέρω κριτήρια προστίθενται και στοιχεία της εκδραματιστικής-ιστριονικής διαταραχής της προσωπικότητας, καθώς ο Υπουργός μας,
• Δείχνει να μη νιώθει άνετα σε καταστάσεις όπου δεν είναι στο επίκεντρο της προσοχής
• Η διαντίδρασή του με τους άλλους συχνά χαρακτηρίζεται από απρόσφορα σαγηνευτική ή προκλητική συμπεριφορά
• Συστηματικά χρησιμοποιεί την εξωτερική του εμφάνιση για να προσελκύσει την προσοχή στον εαυτό του
• Εχει ένα τρόπο ομιλίας που είναι υπερβολικά ιμπρεσσιονιστικός και στερούμενος λεπτομερειών
Κάποια από τα ανωτέρω αποτελούν στοιχεία διαχρονικώς παρόντα στην εξέλιξη της προσωπικότητάς του. Κάποια άλλα φαίνεται πως εμφανίστηκαν υπό τη διαβρωτική επίδραση της εξουσίας που ασκεί αυτούς τους πέντε μήνες οι οποίοι μεσολάβησαν από την ανάληψη των υπουργικών του καθηκόντων. Πάντοτε όμως μετά την Ύβρη έρχεται η Νέμεσις. Αυτό είναι το διαχρονικό τίμημα για την υπέρβαση του μέτρου. Μόνον που τώρα, η Νέμεσις, δεν ήρθε –ακόμη- για τον κ. Βαρουφάκη αλλά έφτασε δραματικά για όλους τους Έλληνες...

***

«[Βρίσκω] από καταχρηστικό έως ανήθικο να χρησιμοποιείται ο μανδύας μιας ψυχοπαθολογίας(;) ως κατηγορητήριο», έγραψε μια αναγνώστρια του LIFO.gr. «Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι παραβιάστηκε, κατά τη γνώμη μου η αρχή ''η επιστήμη για τον άνθρωπο'', αφού εξειδικευμένη ιατρική γνώση χρησιμοποιήθηκε όχι για τη θεραπεία, αλλά για την εξυπηρέτηση μιας πολιτικής επίθεσης. Ακόμη, με ανησυχεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι μπορεί φοιτητές ιατρικής να διδάσκονται κάτι τέτοιο, κύριε διδάκτορα.

Ο θυμός μου εδώ σταματά. Μιαν ανάσα ανακούφισης. Αισθάνομαι τυχερή που ακόμα θέλω να θέτω την ιατρική με σεβασμό στην υπηρεσία του ανθρώπου και δεν έχω σκεφτεί να κάνω χρήση της γνώσης μου για κακής ποιότητας επιθέσεις.

Μακάρι να ξέρατε πόσο αμετάβλητη θα ήταν η στάση μου αν μιλούσατε για έναν καταθλιπτικό κ.Σαμαρά ή εναν παραληρητικό κ.Γεωργιάδη ή έναν μανιακό κ.Κουτσούμπα ή για έναν διπολικό πρωθυπουργό... θα έλεγα ακριβώς τα ίδια. Αντίθετα, εσείς επιλέξατε να προσαρμόσετε σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο μια πλειάδα γενικευμένων bullets που σε πολλούς θα μπορούσαν να προσαρμοστούν.»

Και στο Facebook συζητήθηκε το θέμα. Γράφει ο Niko Genimakis: «Θέλω να πω δυο λόγια για την τηλε-διάγνωση του Γιάνη Βαρουφάκη με «σύνδρομο ύβρεως» και να εξηγήσω τους λόγους για τους οποίους αυτό με προσβάλει ως γιατρό και (κυρίως) ως πολίτη. Δεν με ενδιαφέρει το ποιόν του «διδάκτορα Ψυχιατρικής» ούτε μεροληπτώ υπέρ του Βαρουφάκη, που και αυτός με τη σειρά του θα κριθεί όπως όλοι. Θα αναφερθώ αποκλειστικά στο δια ταύτα όσων ειπώθηκαν.

"Σύνδρομο ύβρεως" δεν υπάρχει στο DSM-5 ή το ICD-10, τα επίσημα εγχειρίδια ταξινόμησης και διάγνωσης των ψυχιατρικών νοσημάτων. Πρόκειται για ένα νεολογισμό, μη καθολικά αποδεκτό, και αφορά μια «επίκτητη διαταραχή προσωπικότητας» που «αποκτάται» (sic) από ηγέτες με σημαντική ισχύ κατά τη διάρκεια της θητείας τους. Αυτό σύμφωνα με τους εμπνευστές του όρου.

Σε αυτό το σημείο, δυο πράγματα πρέπει να ειπωθούν:

1. Ένα άτομο μπορεί να διαγνωστεί με διαταραχή προσωπικότητας αν η προσωπικότητά του αποκλίνει από το «κοινωνικά αποδεκτό» σε σημαντικό βαθμό, τόσο ώστε να δημιουργεί προβλήματα στο ίδιο το άτομο και τον περίγυρό του.
Πώς ορίζεται όμως το «κοινωνικά αποδεκτό»; Υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια για αυτό; Προφανώς και όχι. Και ποιος είναι αυτός που το ορίζει; Εγώ, εσύ, η εκάστοτε κοινωνία, οι ειδικοί που καταρτίζουν το DSM-5 ή το καθεστώς μέσα στο οποίο όλοι λειτουργούμε;
Όλοι αυτοί ασκούν επιρροή, και συνειδητά ή ασυνείδητα συμμετέχουν στη δημιουργία της νόρμας, του «κοινωνικά αποδεκτού» που όμως ποτέ δεν είναι καθολικά αποδεκτό. Στεγανά μεταξύ ψυχιατρικής και κοινωνίας δεν υπάρχουν, και κάθε ένας υπό αυτήν την έννοια μπορεί να γίνει έμμεσα συν-συγγραφέας της επόμενης έκδοσης του DSM-5. Προφανώς όμως, η επιρροή που έχουμε εγώ κι εσύ δεν είναι η ίδια με αυτήν που διαθέτουν τα κυρίαρχα ΜΜΕ. Στην περίπτωση του Βαρουφάκη όμως, τα ΜΜΕ θέλουν να γράψουν ένα ολόκληρο κεφάλαιο στη νέα έκδοση του ψυχιατρικού εγχειριδίου.

2. Η «ύβρις» υφίσταται ως πολιτικός και φιλοσοφικός όρος, όμως δεν μπορεί να οριστεί ψυχιατρικά. Στην εν λόγω περίπτωση του Βαρουφάκη και των ελληνικών ΜΜΕ, το καθεστώς που αμφισβητείται ορίζει ως ύβρι την αμφισβήτηση εναντίον του. Πρόκειται δηλαδή για κωδικοποίηση ενός απολυταρχικού newspeak με ψυχιατρικούς όρους. Αυτό το τερατούργημα είναι άκρως ακατάλληλο για κλινική χρήση γιατί είναι τελείως αποκομμένο από τις ανθρωπιστικές βάσεις της Ιατρικής. Δεν είναι φτιαγμένο για να βοηθά τον «ασθενή» αλλά ως όργανο καταστολής εναντίον του.

Μέχρι στιγμής πρέπει να έχει γίνει σαφές πως – ακόμα και με τις καλύτερες προθέσεις – ο ορισμός της «διαταραχής προσωπικότητας» στην Ψυχιατρική είναι άκρως προβληματικός. Η επαφή μου με ασθενείς που έχουν κάποια διάγνωση αυτού του τύπου, ιδιαίτερα αυτούς με οριακή-μεταιχμιακή διαταραχή προσωπικότητας (που σε αντίθεση με το «σύνδρομο ύβρεως» είναι κομμάτι του DSM-5) υπήρξε για μένα μια διαδικασία ωρίμανσης που με έκανε να αμφισβητήσω πολλές φορές τα όρια μεταξύ ασθένειας και «υγιούς απόκλισης».

Με εξοργίζει η επιπολαιότητα της τηλε-διάγνωσης που γίνεται απροκάλυπτα με στόχο να πλήξει και να αμαυρώσει έναν άνθρωπο. Με εξοργίζει επίσης η στάση του «συναδέλφου» που κατακρεουργεί τον ηθικό κώδικα και τις αξίες της Ιατρικής. Μέσα στο τοξικό κλίμα των ημερών, με θλίβει βαθύτατα που ακόμα και η Ιατρική οπλοποιείται, και οι όροι της γίνονται το newspeak μιας άθλιας, θλιβερής, ρατσιστικής προπαγάνδας ενάντια σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο με «παράπλευρη απώλεια» τους ψυχιατρικούς ασθενείς.

Οφείλω συνεπώς να διαφοροποιηθώ και να πω πως ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΑΤΡΙΚΗ.»

 ***

 

Ο ψυχίατρος Χρίστος Χ. Λιάπης είπε πως ο Βαρουφάκης πάσχει από ναρκισσιστική διαταραχή και το Σύνδρομο της Ύβρεως Facebook Twitter

 

Έθεσα λοιπόν αυτές τις απόψεις υπόψη του κυρίου Λιάπη και του ζήτησα να μου απαντήσει στα εξής ερωτήματα:

 

1) Δεν είναι στιγματισμός κάποιου να βγαίνει ένας ψυχίατρος (πόσω μάλλον όχι ο δικός του ψυχίατρος) και να λέει ότι είναι ψυχικά ασθενής; 

2) Γίνεται διάγνωση από μακριά;

3) Το σκεφτήκατε καλά πριν κάνετε "outing" σε έναν άνθρωπο για τις διαταραχές του; Πώς βεβαιωθήκατε ότι είχατε δίκιο;

Ακολουθεί η απάντησή του:

Γεια σας, 

Τόσο προς απάντηση σας όσο και προς τους κακοπροαίρετους και καλοπροαίρετους κρίνοντες και επικρίνοντες το (τονίζω πολιτικό και όχι ιατρικό) άρθρο μου (και τη διασαφηνίστική αυτού τηλεοπτική μου εμφάνιση) σχετικά με τον τέως Υπουργό μας επί των Οικονομικών και, φυσικά, προς τους χιλιάδες των συμπολιτών και των συναδέλφων μου που αρθρώνουν υποστηρικτικό λόγο αλήθειας, αντικειμενικότητας, δεοντολογίας και ελευθερίας της έκφρασης, υπογραμμίζω εκ νέου, πως δεν έκανα εξ' αποστάσεως διάγνωση. Δεν έκανα καμία διάγνωση.
Έκρινα τον κ. Βαρουφάκη μονον φαινομενολογικά από τις συμπεριφορικές του εκδηλώσεις όπως αυτές παρουσιάζονταν από τα ΜΜΕ. Φυσικά και ενδέχεται να σφάλω και σίγουρα θα αναδιατύπωνα με λιγότερη υποκειμενική βεβαιότητα τα συμπεράσματά μου αν ξαναέγραφα το εν λόγω άρθρο, ιδιαίτερα λαμβάνοντας υπόψιν πως ζούμε σε καιρούς που απαιτούν εθνική συναίνεση και όχι διχαστικές αφορμές.
Αλλά δεν μπορώ να δεχτώ πως χρησιμοποίησα την κλινική Ψυχιατρική για άλλους σκοπούς δημόσιας αντιπαράθεσης-συζήτησης. Άλλωστε και η ίδια η Ναρκισσιστική Διαταραχή παρολίγον να παραλειφθεί από το DSM, ενώ αμφισβητούμενης εγκυρότητας είναι και το Σύνδρομο της Υβρεως. Αυτό δεν σημαίνει πως το συμπεριφοριολογικό τους αποτύπωμα δεν δύναται να επισημαίνεται φαινομενολογικά, να καταγράφεται και να συνοδεύεται από συμπεράσματα περι της καταστροφικής επίδρασης του ναρκισσισμού των πολιτικών ανδρών (και γυναικών) στον δημόσιο βίο. Μακάρι να το είχε κάνει αυτό κάποιος από τους Αθηναίους για τον Αλκιβιάδη πριν από τη Σικελική Εκστρατεία. Ισως να μην ειχε επικρατήσει η ολιγαρχία μετά τον Πελοποννησιακό πόλεμο.
Θέτω επίσης σε γνώση σας το ακόλουθο άρθρο του κ. Πρατικάκη (π. Διευθυντή της Ψυχιατρική Κλινικής του Ερυθρού Σταυρού) σχετικό, επίσης, με τη φαινομενολογία της συμπεριφοράς του παραιτηθέντος Υπουργού Οικονομικών. Το άρθρο περιήλθε εις γνώσιν μου τις τελευταίες ημέρες. 
 
Σας αποστέλλω επίσης το ακόλουθο link The Intoxication of Power, όπου το όνομά μου αναφέρεται ως πρώτος συγγραφέας στο κεφάλαιο περί "Ψυχοπαθολογίας της Εξουσίας" στο βιβλίο των αγγλικών εκδόσεων Palgrave Macmillan, "The Intoxication of Power Interdisciplinary Insights", με συν-συγγραφείς τον Λόρδο Owen και τον Καθηγητή Ghaemi.         
Το εδάφιο δε στο οποίο ο συγχωρεμένος Αν. Καθηγητής Ψυχιατρικής Παναγιώτης Ουλής αναφέρεται στη διαταραχή του Bill Clinton, εντοπίζεται στη σελίδα 137, στο κεφάλαιο περί Διαταραχών Προςωπικότητας του "Εγχειριδίου Κλινικής Ψυχοπαθολογίας" -Εκδόσεις Βήτα, 2η Έκδοση Αναθεωρημένη και Επαυξημένη, 2010. Δεν νομίζω να είχε εξετάσει ποτέ κλινικώς από κοντά τον πρώην Αμερικανό Πρόεδρο. Τον έκρινε φαινομενολογικά από τις συμπεριφορικές του εκδηλώσεις όπως αυτές παρουσιάζονταν από τα ΜΜΕ. Το ίδιο έκανα και εγώ για τον κ. Βαρουφάκη.
Ο Λόρδος Όουεν δεν είχε διστάσει να χαρακτηρίσει τον Τόνι Μπλερ, ως εμφανίζοντα το Σύνδρομο της Ύβρεως και ως εξ αυτού στηρίζοντα την ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ στο Ιράκ. Το ίδιο είχε κάνει και για την έτι ζώσα Βαρώνη Θάτσερ (επίσης δύναμαι να σας αποστείλω τη σχετική βιβλιογραφία) και όλα αυτά δημοσιευμένα στο PubMed. Όχι στη Gurdian ή σε άλλη πολιτική εφημερίδα. Ουδείς τον εδίωξε ή τον λοιδόρησε. Απλώς αρκετοί αμφισβήτησαν την επιστημονική εγκυρότητα των λεγομένων του. Ουδείς εδίωξε ή έψεξε τον Καθηγητή Ghaemi του Tufts για τις διαγνωστικές "ετικέτες" της καταθλίψεως στον Ουίνστον Τσώρτσιλ και του υπερθυμικού ταμπεραμέντου στον Πρόεδρο Ρούσβελτ.
H "Πολιτική Ψυχιατρική", παρά τις μεθοδολογικές και δεοντολογικές αδυναμίες που αντιμετωπίζει, ως καινοφανές διεπιστημονικό πεδίο, δεν στιγματίζει, επισημαίνοντας συμπεριφορικά γνωρίσματα πολιτικών ανδρών ή προβαίνοντας σε αναδρομικές διαγνώσεις. Τουναντίον καταπολεμά το στίγμα όταν υποστηρίζει (ενδεχόμενα λαθεύοντας) πως -για παράδειγμα- ο Τσώρτσιλ έγινε ο "Πατέρας της Νίκης", χάρη στον "καταθλιπτικό του ρεαλισμό". Αυτό είναι ένα μήνυμα ελπίδας για όλους τους ψυχικώς πάσχοντες συμπολίτες μας. Μήνυμα νίκης της ψυχικής νόσου και παραγωγικής αξιοποίησης ορισμένων εκ των συμπεριφορικών αυτής εκδηλώσεων.
Σας υπενθυμίζω δε το άρθρο μου, επίσης στη Lifo, το οποίο δημοσιεύσατε τον περασμένο Απρίλιο, με τίτλο "H αποικία των τιμωρημένων" (Η 21η Απριλίου του 67 και "η Αποικία των Τιμωρημένων"). 
 
Στο άρθρο μου αυτό αναφερόμουν στους Απριλιανούς δικτάτορες ως ακολούθως: "ολιγόνοες (όπως αποδείχθηκαν αργότερα) και ορισμένοι εξ αυτών και ημιπαράφρονες (όπως προδήλως εμφαίνετο εξ αρχής)" δεν είδα την παραμικρή αριστερή, δεξιά, κεντρώα ή ακραία διαμαρτυρία περί εξ αποστάσεως διάγνωσης και περί μη υποβολής του Παττακού σε MMSE και του Ιωαννίδη σε MMPI. (Ειρήσθω εν παρόδω σας αναφέρω πως το εν λόγω άρθρο μου, μαλλον αποδείκνύεται επίκαιρο λόγω των γενικοτέρων εξελίξεων)

Υπογραμμίζω εκ νέου πως η όποια φαινομενολογική μου ανάλυση (και όχι τηλεδιάγνωση όπως λανθασμένα ή σκοπίμως επιχειρείται να καταλογιστεί στο άρθρο και τις παρεμβάσεις μου) αναφέρεται στον θεσμικό ναρκισσισμό που μπορεί να επηρεάσει δυσμενώς τις ζωές των πολιτών ή και τη λειτουργία της ίδιας της δημοκρατίας. Ο ναρκισσισμός σε προσωπικό επίπεδο, δεν δύναται να αποτελεί αντικείμενο κριτικής γιατί κάτι τέτοιο συνιστά ετικετοποίηση. Επίσης, ορισμένα από να στοιχεία των "νάρκισσων" μπορεί να εκφραστούν και παραγωγικά, ίσως και προς όφελος του συνόλου, κάποιες φορές..

 

Τέλος, δεν συνηθίζω να σχολιάζω αναρτήσεις του Facebook κατά παραγγελία, παρά μόνον διαδικτυακών μου φίλων και εφόσον το επιθυμώ. Επίσης δεν θα απαντήσω ξεχωριστά στα 1-2-3 ερωτήματα που μου θέτετε, γιατί αυτή η κριτηριολογική παράθεση των επιχειρημάτων μου (δίκην bullet points) είναι που πυροδότεί τις ανυπόστατες αντιδράσεις περί δήθεν τηλε-διάγνωσης κατά DSM. Νομίζω όμως πως τα ανωτέρω θα πρέπει να σας καλύπτουν.

Καλή συνέχεια,

Χρίστος Χ. Λιάπης

 

17

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

16 σχόλια
Πολύ καθυστερημένο το σχόλιό μου, αλλά αξίζει, μια που έπεσα πάνω του, να δούμε ποια ήταν η εξέλιξη, η πρόοδος αλλά και γενικότερα το προφίλ του ψυχιάτρου, που έκανε διαγνώσεις εξ αποστάσεως, εξευτελίζοντας με την πράξη του αυτή την επιστήμη του. Διορίστηκε λοιπόν ο γιατρός αυτός πρόεδρος του ΚΕΘΕΑ στα πλαίσια του ... επιτελικό κράτους του ... σύγχρονου κυβερνήτη Κυριάκου Μητσοτάκη. Οκ, θα πει κάποιος, τι δυσανασχετείς, Αφού ήταν μέλος του εκσυγχρονιστικού θεσμού του Μητρώου Στελεχών του κόμματος (Γιατί γελάτε, κύριοι;). https://www.thebest.gr/article/556355-poios-einai-o-kurios-kethea-kai-giati-apascholouse-tis-lifestyle-stiles-ton-trikalon
Ενας ψυχίατρος γράφει και σχολιάζει, μεταξύ άλλων, τα capital controls, τα ΑΤΜ, την ανάγκη ενός άλλου για δημοσιότητα. Ας κοιταχτείς λίγο στον καθρέφτη και ας αναλογιστείς ότι όταν ένας γιατρός σου πει ότι αυτό που σε ενοχλεί είναι καθαρά ψυχολογικό δεν προτείνει κάποιον ειδικό για εξέταση. Είναι σαν η ειδικότητά σου να μην υπάρχει. Πόσο βοηθάει αυτή η συμπεριφορά και το άρθρο να επανορθώσει για αυτά; Μάλλον σκέφτεσαι για αλλαγή καριέρας.
Σας εξομολογουμαι οτι, μεχρις στιγμης , δεν εχω προσχωρησει στη μια η στην αλλη αποψη.Αισθανομαι ομως εντονη την αναγκη να μοιραστω την σκεψη που αυθορμητα ερχεται στο νου μου:¨Ποσο καλυτερα θα ηταν τα πραγματα εαν υπηρχε καποιος "Λιαπης" στη περιπτωση του μοιραιου πιλοτου Andreas Lubitz.¨
Γιατί δεν μπαίνει στον κόπο ο τηλεψυχιατρος να κάνει πρώτα μια ανάλυση για τον Αλέξη που μέσα σε μια νύχτα πέταξε στα σκουπίδια τη γνώμη του ελληνικού λαου και έπειτα να ασχοληθεί με την παραγωγή και εκτόξευση λάσπης;
Μήπως πολύ ασχοληθήκαμε με τον ψυχίατρο (εδώ αυτός έκανε διάγνωση στον αέρα, να μην κάνω εγώ μία κρίση από την φωτογραφία); Ας συνέλθουμε λίγο, βρέθηκε ένας να κάνει κριτική σε κπν με τον οποίο πολλοί δεν συμφωνούν πολιτικά και θα τον κάνουμε σταρ. Δηλαδή εδώ κολλάει το Έ λ ε ο ς!
Ο τύπος είναι κατάπτυστος.Κυκλοφορεί στο νετ και screenshot απo social media όπου απαντάει πανηγυρίζοντας στις ευχές fake λογαριασμού του Μητσοτάκη γλείφοντας τον...
Νομίζω ότι η διάγνωση πλησιάζει πολύ την άποψη που όλοι μας αναπτύξαμε για το συγκεκριμένο πρόσωπο. Ένα άτομο της επιστημονικής κοινότητας, όμως, δεν δύναται να εκφράζει δημοσίως τέτοιου είδους ''τεχνητά'' (;) ευρήματα.
Πολλοί ψυχολόγοι - ψυχίατροι άμα τη εμφανίσει τους σε τηλεοπτικές εκπομπές πήραν το μερίδιο της δημοσιότητας που τους αναλογούσε (βασισμένης όχι απαραίτητα στην επιστημονική τους κατάρτιση ως όφειλαν), έγιναν ευρέως γνωστοί, αύξησαν την πελατεία τους, αύξησαν και την ταρίφα τους.Γιατί όχι άλλος ένας;
Κε Λίαπη μου το καταλάβαμε και εμείς. Ο πρωθυπουργός όμως, γιατί δεν το κατάλαβε έγκαιρα να σώσει τη χώρα από τα χέρια του, που την έκανε πειραματόζωο (μαζί με όλους εμάς).
- "(τονίζω πολιτικό και όχι ιατρικό) άρθρο μου"Όταν χρησιμοποιούμε ιατρικούς όρους για να γράψουμε ένα "πολιτικό" άρθρο, το άρθρο αυτό παύει να είναι πολιτικό.- "Δεν έκανα καμία διάγνωση. Έκρινα τον κ. Βαρουφάκη μονον φαινομενολογικά από τις συμπεριφορικές του εκδηλώσεις όπως αυτές παρουσιάζονταν από τα ΜΜΕ."Δημιουργούνται εντυπώσεις, όμως, γιατρέ. Και εσείς θα έπρεπε να γνωρίζετε καλύτερα απ'όλους πως στον τομέα μας οι εντυπώσεις έχουν καταστρέψει ανθρώπους.Και είναι πραγματικά κρίμα για έναν τομέα όπως η ψυχιατρική ο οποίος ακόμα στην Ελλάδα θεωρείται ταμπού, να ξεκινάμε από τέτοια βάση.
Γειά σου Άρη. Διάβασα το κείμενο του Χρίστου Λιαπη και την απάντηση του. Θεωρω οτι οι ερωτησεις σπυ ειναι πολυ στοχευμενες και θα αξιζε να εχουμε την απάντηση του δόκτορα, μαζί με το υπόλοιπο κείμενο που έγραψε. Θα γράψω λοιπόν τη δικιά μου ανάγνωση. Πόσο δίκαιο είναι να κρίνεις έναν άνθρωπο που από εκεί που ήταν γνωστός σε φυσιολογικά πλαίσια, ξαφνικά τον κυνηγάνε οι κάμερες. Τα ΜΜΕ μπήκαν σε μια διαδικασία υπεραναλυσης της κάθε του κίνησης υπερπροβαλλοντας το πρόσωπο του. Έδινε συνεντεύξεις κάθε τρεις και λίγο προβάλλοντας τη θέση της χώρας μας και κάνοντας κριτική στο ευρώ και τις οικονομικές επιστήμες. Πως αναλύεται η ένδυση και η ανάγκη για ταξίδια και δεν αναλύεται το στρες που σίγουρα πέρασε όλο αυτό το διαστημα; πως δεν αναρωτιέται ο δόκτωρας για τη διαχείριση του στρες;Το βασικό επιχείρημα του βαρουφακη είναι πως οι οικονομικές αποφάσεις είναι πολιτικές αποφάσεις. Κάτι που είδαμε να συμβαίνει και στο eurogroup και στη βουλή των Ελλήνων. Είναι απαραίτητο να αφορούν μόνο πολιτικές λιτοτητας; Όχι λέει ο Βαρουφακης. Επίσης πιστεύει ότι το κεφάλαιο και η ελευθερία του, πηγάζει κυρίως από τη δυνατότητα του κράτους να νομοθετει. Τα συμφέροντα του καθενός μας διασφαλιζονται Από το σύνταγμα. Άρα η αλλαγή της οικονομικής πολιτικής πηγάζει από την πολιτική θέληση. Πολιτικοί ήταν οι λόγοι της διαγραφής του γερμανικού χρέους της Γερμανίας, λόγοι οικονομικής ασφυξίας οδήγησαν στο ναζισμο και τη μεταστροφή μια ολόκληρης κοινωνίας στα πιστεύω αυτής της ιδεολογίας. Όμως καθώς βλέπουμε τα λεφτά να πετάνε προς άλλες νήσους και ψηλά βουνά, το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα. Θα πάει στην επόμενη βουλή που θα το βοηθήσει. Αν δε μπορεί να καταλάβει αυτή τη βάση ο δόκτωρ, είναι δύσκολο να καταλάβει ότι ο βαρουφακης δεν είναι εκτός πραγματικότητας. Απλώς πρεσβεύει κάτι διαφορετικό και ίσως γνωρίζει πως στον τομέα του οι συνθήκες άλλαξαν επειδή η κοινωνία ή κάποιος πίεσε για να γίνουν αλλαγές. Άρα δέχτηκε να εκπροσωπήσει την κοινωνία που θέλει και πιστεύει σε αυτή τηνα αλλαγή. Όσον αφορά το λόγο του βαρουφακη, ας τον χαρακτηρίσω πομπώδη , μιας και οι καημένοι ιμπρεσιονιστές είχαν χαρακτηρίστει στις απαρχές του κινήματος τρελοί. Δεν είναι η πρώτη φορά που ακούω καθηγητή πανεπιστημίου και δη από την Αγγλία να εκφράζεται με τόσο πομπώδες ύφος. Στην πτυχιακή μου, νόμιζα ότι περνάω από εξετάσεις φιλολογικού. Έπρεπε να είναι έτσι γιατί αλλιώς έχανες βαθμό. Άρα γιατί είναι αυτό πρόβλημα;Το χειρότερο για μένα είναι η επιχείρηση ιατρικοποίησης της πολιτικής και η εισαγωγή νέων ψυχιατρικών όρων στο λεξιλόγιό μας. Η λέξη υστερία δεν έχει ξεπεραστεί. Ο όρος ομοφυλοφιλία εισήχθη από την ιατρική. Μάλιστα ο δόκτωρ επιχειρεί όχι μόνο να εισάγει το νέολογισμό του αλλά τον τοποθετεί στο προσκήνιο του δημόσιου λόγου.Πίσω από μια επιστημονικοφανή διάγνωση επιχειρείται η ελαχιστοποίηση του λογου του βαρουφακη. Ως εκ τούτου ότι επιχείρημα ή ιδέα έχει να προσφέρει δε γίνεται δεκτό μιας και 'πάσχει'. Αφού δε μπορώ να αποδομήσω τα επιχειρήματα, ας αποδομήσω τον άνθρωπο κι έτσι θα καταπέσουν και τα επιχειρήματα. Άρα ευτυχώς που αναφέρει ότι το άρθρο δεν ήταν ιατρικό, αλλά πολιτικό κάτι που κάνει το άρθρο ακόμα πιο λυπηρό μιας και για προσωπικά και πολιτικά οφέλη δημιουργείτε μια" ασθένεια". Σίγουρα δε το βρίσκω δεοντολογικο και δε θέλω να μπω στα χωράφια του ηθικού. Κάτι ακόμα που μου έκανε εντύπωση είναι η επιμονή του δόκτωρ πως δεν ήταν αναγκαίο να δει το βαρουφακη από κοντά. Εδώ σε λιγότερο σημαντικές επιστήμες κανονίζουμε ένα ραντεβού με το πρόσωπο που μας ενδιαφέρει για να μη φτάνουμε σε λανθασμένες υποθέσεις. Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι ο βαρουφακης θα έκανε μια ιατρική ή ψυχιατρική συνέντευξη. Δε ξέρω τι θα έκανε δόκτωρ αν τον κόντραρε ο βαρουφακης με επιχειρήματα. Επισης ο δόκτωρ δεν είναι δημόσιο πρόσωπο για να μπορέσω να κάνω πλήρη διάγνωση με βάση τα μπουλετποιντ. Αν παρατηρησουμε έχει κάποια κοινά στοιχεία.Θα ήθελα να τον ευχαριστήσω γιατί ήξερα ότι με ενδιαφέρει η ιστορία της ιατρικής και να είστε βέβαιος πως μετά από αυτό το αρθρο θα ξανά πιάσω το θέμα. Αυτά. Συγνώμη για το έξτρα λαρτζ ποστ και θα ήθελα να ξέρω την άποψη σου, Άρη για το θέμα.
Το θέμα δεν είναι αν ο Βαρουφάκης έχει κάποιο σύνδρομο. Το θέμα είναι ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι δεν κάνει για πολιτικός. Εμένα αυτή η δήλωση με ενδιαφέρει και όχι οι απόψεις του ψυχιάτρου.