Γειά σου Άρη. Διάβασα το κείμενο του Χρίστου Λιαπη και την απάντηση του. Θεωρω οτι οι ερωτησεις σπυ ειναι πολυ στοχευμενες και θα αξιζε να εχουμε την απάντηση του δόκτορα, μαζί με το υπόλοιπο κείμενο που έγραψε. Θα γράψω λοιπόν τη δικιά μου ανάγνωση. Πόσο δίκαιο είναι να κρίνεις έναν άνθρωπο που από εκεί που ήταν γνωστός σε φυσιολογικά πλαίσια, ξαφνικά τον κυνηγάνε οι κάμερες. Τα ΜΜΕ μπήκαν σε μια διαδικασία υπεραναλυσης της κάθε του κίνησης υπερπροβαλλοντας το πρόσωπο του. Έδινε συνεντεύξεις κάθε τρεις και λίγο προβάλλοντας τη θέση της χώρας μας και κάνοντας κριτική στο ευρώ και τις οικονομικές επιστήμες. Πως αναλύεται η ένδυση και η ανάγκη για ταξίδια και δεν αναλύεται το στρες που σίγουρα πέρασε όλο αυτό το διαστημα; πως δεν αναρωτιέται ο δόκτωρας για τη διαχείριση του στρες;Το βασικό επιχείρημα του βαρουφακη είναι πως οι οικονομικές αποφάσεις είναι πολιτικές αποφάσεις. Κάτι που είδαμε να συμβαίνει και στο eurogroup και στη βουλή των Ελλήνων. Είναι απαραίτητο να αφορούν μόνο πολιτικές λιτοτητας; Όχι λέει ο Βαρουφακης. Επίσης πιστεύει ότι το κεφάλαιο και η ελευθερία του, πηγάζει κυρίως από τη δυνατότητα του κράτους να νομοθετει. Τα συμφέροντα του καθενός μας διασφαλιζονται Από το σύνταγμα. Άρα η αλλαγή της οικονομικής πολιτικής πηγάζει από την πολιτική θέληση. Πολιτικοί ήταν οι λόγοι της διαγραφής του γερμανικού χρέους της Γερμανίας, λόγοι οικονομικής ασφυξίας οδήγησαν στο ναζισμο και τη μεταστροφή μια ολόκληρης κοινωνίας στα πιστεύω αυτής της ιδεολογίας. Όμως καθώς βλέπουμε τα λεφτά να πετάνε προς άλλες νήσους και ψηλά βουνά, το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα. Θα πάει στην επόμενη βουλή που θα το βοηθήσει. Αν δε μπορεί να καταλάβει αυτή τη βάση ο δόκτωρ, είναι δύσκολο να καταλάβει ότι ο βαρουφακης δεν είναι εκτός πραγματικότητας. Απλώς πρεσβεύει κάτι διαφορετικό και ίσως γνωρίζει πως στον τομέα του οι συνθήκες άλλαξαν επειδή η κοινωνία ή κάποιος πίεσε για να γίνουν αλλαγές. Άρα δέχτηκε να εκπροσωπήσει την κοινωνία που θέλει και πιστεύει σε αυτή τηνα αλλαγή. Όσον αφορά το λόγο του βαρουφακη, ας τον χαρακτηρίσω πομπώδη , μιας και οι καημένοι ιμπρεσιονιστές είχαν χαρακτηρίστει στις απαρχές του κινήματος τρελοί. Δεν είναι η πρώτη φορά που ακούω καθηγητή πανεπιστημίου και δη από την Αγγλία να εκφράζεται με τόσο πομπώδες ύφος. Στην πτυχιακή μου, νόμιζα ότι περνάω από εξετάσεις φιλολογικού. Έπρεπε να είναι έτσι γιατί αλλιώς έχανες βαθμό. Άρα γιατί είναι αυτό πρόβλημα;Το χειρότερο για μένα είναι η επιχείρηση ιατρικοποίησης της πολιτικής και η εισαγωγή νέων ψυχιατρικών όρων στο λεξιλόγιό μας. Η λέξη υστερία δεν έχει ξεπεραστεί. Ο όρος ομοφυλοφιλία εισήχθη από την ιατρική. Μάλιστα ο δόκτωρ επιχειρεί όχι μόνο να εισάγει το νέολογισμό του αλλά τον τοποθετεί στο προσκήνιο του δημόσιου λόγου.Πίσω από μια επιστημονικοφανή διάγνωση επιχειρείται η ελαχιστοποίηση του λογου του βαρουφακη. Ως εκ τούτου ότι επιχείρημα ή ιδέα έχει να προσφέρει δε γίνεται δεκτό μιας και 'πάσχει'. Αφού δε μπορώ να αποδομήσω τα επιχειρήματα, ας αποδομήσω τον άνθρωπο κι έτσι θα καταπέσουν και τα επιχειρήματα. Άρα ευτυχώς που αναφέρει ότι το άρθρο δεν ήταν ιατρικό, αλλά πολιτικό κάτι που κάνει το άρθρο ακόμα πιο λυπηρό μιας και για προσωπικά και πολιτικά οφέλη δημιουργείτε μια" ασθένεια". Σίγουρα δε το βρίσκω δεοντολογικο και δε θέλω να μπω στα χωράφια του ηθικού. Κάτι ακόμα που μου έκανε εντύπωση είναι η επιμονή του δόκτωρ πως δεν ήταν αναγκαίο να δει το βαρουφακη από κοντά. Εδώ σε λιγότερο σημαντικές επιστήμες κανονίζουμε ένα ραντεβού με το πρόσωπο που μας ενδιαφέρει για να μη φτάνουμε σε λανθασμένες υποθέσεις. Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι ο βαρουφακης θα έκανε μια ιατρική ή ψυχιατρική συνέντευξη. Δε ξέρω τι θα έκανε δόκτωρ αν τον κόντραρε ο βαρουφακης με επιχειρήματα. Επισης ο δόκτωρ δεν είναι δημόσιο πρόσωπο για να μπορέσω να κάνω πλήρη διάγνωση με βάση τα μπουλετποιντ. Αν παρατηρησουμε έχει κάποια κοινά στοιχεία.Θα ήθελα να τον ευχαριστήσω γιατί ήξερα ότι με ενδιαφέρει η ιστορία της ιατρικής και να είστε βέβαιος πως μετά από αυτό το αρθρο θα ξανά πιάσω το θέμα. Αυτά. Συγνώμη για το έξτρα λαρτζ ποστ και θα ήθελα να ξέρω την άποψη σου, Άρη για το θέμα.
