Στο σημερινό ‘Α μπα’: ανέγγιχτοι πλούσιοι

Στο σημερινό ‘Α μπα’: ανέγγιχτοι πλούσιοι Facebook Twitter
42

_____________

1.

Αγαπητή Αμπα, με αφορμή την απάντησή σου στην ερώτηση 1 στις 25-03-15, θα είχες τη διάθεση να αναλύσεις πως πιστεύεις ότι η ανασφάλεια μπορεί να μετατραπεί σε πλεονέκτημα με τον κατάλληλο χειρισμό; Ρωτάω γιατί ενώ ξέρω πως έχω αρκετές ανασφάλειες, όσο κι αν το έχω σκεφτεί, πάντα καταλήγω στο ότι μόνο κακό κάνουν σε μένα και τη δουλειά μου και τις σχέσεις μου.

Πρώτα πρώτα παιδιά να προσδιορίσουμε λίγο τη λέξη 'ανασφάλεια', γιατί νομίζω ότι την έχουμε κάνει το ξόρκι που εξηγεί το σύμπαν και ό,τι προϋπήρχε αυτού.

Ανασφάλεια είναι η αμφισβήτηση του εαυτού, αλλά μόνο αν σε όλες τις φανταστικές ή πραγματικές αναμετρήσεις κάποιος πιστεύει ότι είναι χειρότερος. Διαφορετικά, η αμφισβήτηση του εαυτού και η αναγνώριση της υπεροχής του άλλου σε συγκεκριμένα ζητήματα, είναι αυτογνωσία και είναι κάτι πολύ υγιές, κι ας συνοδεύεται από άγχος και αρνητικά συναισθήματα.

Οι 'αρκετές' ανασφάλειες, δεν ξέρω πόσες είναι και τι εμπόδια σου βάζουν, αλλά για να λες ότι σου κάνουν μόνο κακό, ας δεχτούμε ότι δεν πρόκειται για την υγιή αμφισβήτηση που δίνει τελικά ώθηση. Προσδιόρισε μέσα σου σε ποια ζητήματα νιώθεις ότι υπολείπεσαι μόνιμα από τους υπόλοιπους, και μετά προσπάθησε να είσαι αντικειμενική από τις προσδοκίες που έχεις από τον εαυτό σου. Σε κάποια πράγματα άλλοι θα είναι καλύτεροι από σένα, και κάποιες φορές θα διαλέγουν άλλους στη θέση σου, αυτό δεν γίνεται να το εξαφανίσουμε από τη ζωή σου, πρέπει να το δεχτείς. Αν πιστεύεις όμως ότι ό,τι και να γίνει, σε όποια περίσταση και να βρεθείς, και με όποιον κι αν μιλήσεις, τότε θα είσαι η πιο χαζή ή πιο αδιάφορη ή πιο βαρετή, τότε μιλάμε για ανασφάλεια με την οποία αξίζει να ασχοληθείς για να επεξεργαστείς.

Αν καταφέρεις να προσδιορίσεις τις ανασφάλειες σου και να τις εντοπίσεις με πολύ συγκεκριμένα λόγια, όπως 'δεν ξέρω τίποτα για την πολιτική' (δεν μπορούσα να το αποφύγω) 'και σε όλες τις πολιτικές συζητήσεις με κοροϊδεύουν κι έτσι καταλήγω να νιώθω χαζή', τότε ίσως καταφέρεις να ξεκινήσεις μόνη σου από κάπου, διαβάζοντας, και όταν καταλάβεις ένα μικρό κομμάτι, να τολμήσεις να ρωτήσεις ανθρώπους που εμπιστεύεσαι για τα παρακάτω. Ένα παράδειγμα έδωσα, φαντάζομαι ότι μιλάς για εντελώς άλλα πράγματα, αλλά η εφαρμογή είναι πάνω κάτω η ίδια.

_____________

2.

Οι διάσημοι πλούσιοι, που έχουν και λεφτά και stalkers, όταν αγοράζουν σπίτια(όχι διαμερίσματα) σε Μαλιμπού και λόφους Καλιφόρνιας, που είναι από τους πιο γνωστούς μαγνήτες νεόπλουτων διασήμων, πέρα από υπηρετικό προσωπικό (που μερικοί μπορεί να έχουν που να μένει σε κάποιο απομακρυσμένο δωμάτιο ή ακόμη και κάποιον για τη διάρκεια της ημέρας μόνον) έχουν και φρουρά όλο το 24ωρο; Γιατί αν σε ξέρει τόσος κόσμος, και σε κυνηγάνε και οι παπαράτσι, δεν μπορεί να μπουκάρει κάποιος στην αυλή σου και να σε κοψοχολιάσει;-Nαι έχω κι άλλη ερώτηση

Αυτά τα σπίτια πρέπει να τα φανταστείς ανάμεσα σε ανάλογα σπίτια, μέσα σε μεγάλες εκτάσεις, και αυτές οι εκτάσεις διαχωρίζονται σαφώς από τις γύρω περιοχές είτε λόγω φυσικής διαμόρφωσης (θάλασσα, βράχια, λόφοι) είτε τεχνητής (τεράστιοι αυτοκινητόδρομοι, ιδιωτικοί δρόμοι). Δεν είναι όπως στην Ευρώπη, που οι πόλεις έχουν αναπτυχθεί με την πάροδο αιώνων. Αυτοί οι πλούσιοι έχουν λάβει τα μέτρα τους ώστε να είναι σε αρκετή απόσταση ασφάλειας. Όποιος καταφέρει να μπουκάρει στα σπίτια τους – αυτό δεν είναι πολύ δύσκολο – δεν θα καταφέρει να ξεφύγει, και αυτό έχει αποδειχτεί πάρα πολλές φορές στα κυνηγητά του αυτοκινητόδρομου. Μόλις μπεις στον αυτοκινητόδρομο, έχει τελειώσει το θέμα, ή θα σε πιάσουν, ή θα σε σκοτώσουν.

Οπότε γενικά, δεν έχουν όλοι αυτοί κάποιο αυστηρό σύστημα προστασίας, όπως φαίνεται και στην ταινία the bling ring της Σοφίας Κόπολα, που βασίζεται σε αληθινή ιστορία (πολύ ωραία ταινία). Οι ξαφνικές επισκέψεις ημίτρελων stalker στις αυλές των διάσημων είναι κάτι που συμβαίνει που και που. Όσοι από αυτούς την έχουν πάθει, έχουν λάβει τα μέτρα τους και έχουν συστήματα συναγερμών και ιδιωτικών αστυνομικών όλο το 24ωρο.

_____________

3.

αγαπήτη άμπα νιώθω ασχημα που θα κάνω ερώτηση συναισθηματικής φύσεως αλλα δε μπορώ να σταματήσω να το σκέφτομαι, η ιστορία είναι ως εξής: υπηρξαν άτομα που με φλέρταρανε και διεκδικούσανε που καψουρευόντουσαν σφόδρα τους είχα σε ενα είδος αναμονής και οταν ξεμπερδευόταν ο εγκέφαλος απο την ανασφάλεια μου και ανταποκρινόμουν στα συναισθηματά τους σμππρρ μην τον είδατε τον παναή, ολο αυτο με εχει κάνει πολυ θλιμμένη συνέβη πάλι πρόσφατα και ξέσπασα δεν αντέχω αλλο την εγκατάλειψη..απο όλες αυτές τις ιστορίες μονο ένας με αγάπησε και πολυ φοβάμαι οτι ποτέ δε θα μπορέσω να ερωτευτώ θα ειμαι σε μια σχεση με ενα καλο άνθρωπο επειδη ειναι ο μόνος που δε με έχει αφήσει.. είναι σωστο αυτό? για αυτον για εμένα τι να κάνω νιωθω τοσο μόνη θελω να αγαπησω και να ερωτευτω αμοιβαια εχω αρχισει και πιστεύω οτι ολα αυτα είναι ουτοπικα

Ο λόγος που τους άφηνες σε αναμονή δεν είναι υποχρεωτικά η ανασφάλεια (είναι η λέξη χανσαπλάστ που σκεπάζει τα πάντα).  Δεν ξέρω ποιος είναι, γιατί δεν λες πολλά, επικεντρώνεσαι στην εγκατάλειψη και όχι στο δικό σου μερίδιο ευθύνης. Η εγκατάλειψη, όπως αναγνωρίζεις και η ίδια, είναι αποτέλεσμα της δικής σου συμπεριφοράς, οπότε το να είσαι θλιμμένη δεν σε βοηθάει καθόλου. Γιατί η αναμονή; Επειδή πιστεύεις ότι μπορεί να παρουσιαστεί κάτι καλύτερο; Επειδή θέλεις να δεις πόσο πολύ σε θέλει ο άλλος, ώστε να είσαι σίγουρη ότι δεν θα σε εγκαταλείψει; Όταν βρεις την απάντηση, θα κάνεις ένα βηματάκι μπροστά. Και το παιδί που είναι τώρα μαζί σου εκτίμησε το όσο υπάρχει, γιατί το να σε αγαπάνε δεν είναι αυτονόητο, και μπορεί να έχεις ήδη βρει αυτόν που μπορεί να σε κάνει ευτυχισμένη και να κάνεις ευτυχισμένο και να μην το βλέπεις επειδή σκέφτεσαι όσους έφυγαν.

_____________

4.

Α μπα, ήμασταν 3 χρόνια μαζί, δήλωνε κι έδειχνε πολύ ερωτευμένος αλλά υπήρχε πρόβλημα στο σεξουαλικό κομμάτι, στο οποίο δεν απέδιδε με τίποτα, δεν καταφέραμε ούτε μια φορά να ολοκληρώσουμε. Έμεινα τόσο πολύ γιατί περνούσαμε καλά, τον ερωτεύτηκα και πίστευα ότι αυτό έφτανε για να το κοιτάξουμε, πράγμα που δεν αποφάσισε ποτέ. Χωρίσαμε επειδή εκείνος το ήθελε γιατί το συγκεκριμένο θέμα τον πίεζε πολύ πλέον κι έβλεπε ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι, και φάνηκε ότι ήμασταν και οι 2 χάλια. Είπε ότι είναι δικό του θέμα και πρέπει να το αντιμετωπίσει μόνος, και 1 εβδομάδα μετά έκανε κάτι με άλλη και μάλιστα όχι  περιστασιακό, κανονική σχέση, που τώρα που μιλάμε είναι πολύ φρέσκια και δεν ξέρω, φυσικά, πόσο θα κρατήσει. Φταίω εγώ που δεν του "έβγαινε" και απλώς δεν το παραδέχτηκε ποτέ? Κι αν είναι έτσι, γιατί έκατσε 3 χρόνια μαζί μου? Ήταν λάθος μου που ήμουν πάντα δίπλα του και τον παρακάλεσα να το κοιτάξουμε αλλά δεν τον ανάγκασα ποτέ με απειλές κτλ? Παραλογίζομαι? Σε παρακαλώ, μην απαντήσεις σκέτο "ναι" στην τελευταία ερώτηση!

 

Παραλογίζεσαι και δεν βλέπεις ότι κάνει με την καινούρια κοπέλα ακριβώς ό,τι έκανε και με σένα. Και με σένα κανονική σχέση έκανε, μέχρι που ένιωσε ότι έφτασε το σημείο που πρέπει να κάνει κάτι για το πρόβλημα, και έφυγε πριν φύγεις εσύ. Το πιθανότερο είναι ότι και πάλι αυτό θα κάνει.

Έχεις σκεφτεί ότι κατά τα άλλα ήταν τόσο τέλειος επειδή έπρεπε να αντισταθμίσει οπωσδήποτε ένα μεγάλο πρόβλημα; Λες να μην ξέρει ότι αν δεν μπορεί να προσφέρει σεξ πρέπει να προσφέρει κάτι άλλο, αλλιώς θα είναι μόνος του; Έχεις προσέξει πόσο πιο πιθανό είναι να είναι κάποιος αδιάφορος για τα συναισθήματα των άλλων, όταν ξεφεύγει κατά πολύ εμφανισιακά από τον μέσο όρο; Έτσι κάνουμε όλοι, εκτιμούμε τι έχουμε και τι δεν έχουμε και προσπαθούμε να ξεπεράσουμε ένα μειονέκτημα τονίζοντας ένα πλεονέκτημα.

Το λάθος που έκανες είναι ότι σίγουρα έβλεπες ότι δεν υπάρχει καμία πρόθεση για αναζήτηση λύσης και πίστευες ότι η υπομονή σου θα ανταμειφθεί. Αυτό που αποφασίζει αυτός για τον εαυτό του δεν έχει απολύτως καμία σχέση με το τι είσαι εσύ και τι δεν είσαι. Άλλωστε είπε κι ένα σωστό: είναι δικό του θέμα και πρέπει να το αντιμετωπίσει μόνος.

_____________

5.

Α μπα μου γεια σου. Θελω πολυ την γνωμη σου σε κατι. Απεκτησα το πρωτο μου παιδακι με εξωσωματικη αλλα ο κυκλος μου δεν το γνωριζει. Το βαφτισε η κολλητη μου που τοτε δεν ειχε παιδια και ελεγε οτι δεν θελει ακομη να αποκτησει. Πριν λιγο καιρο απεκτησα το δευτερο παιδακι μου με τον ιδιο τροπο. Παλι δεν ανακοινωσα την μεθοδο. Το θεμα ειναι πως απο τοτε που η φιλη μου εμαθε οτι ειμαι εγκυος ξανα (και εχω γεννησει εδω και 8 μηνες) με αποφευγει συστηματικα. Ολο δουλειες και υποχρεωσεις την εμποδιζουν να δει εμενα και το βαφτιστηρι της. Τωρα βεβαια λεει οτι θελει και εκεινη να κανει παιδια, και απο μισολογα της καταλαβα οτι εχει κανει τουλαχιστον δυο αποτυχημενες εξωσωματικες. Ξερω πολυ καλα πως ειναι γιατι το εχω περασει, οποτε της εδωσα χρονο. Μετα σκεφτηκα να της πω οτι εχω περασει τα ιδια, αλλα δεν συμφωνησε ο συζυγος μου να μοιραστω την πληροφορια καθοτι ειχαμε συμφωνησει απο κοινου οτι δεν θα το πουμε. Οποτε το σεβαστηκα. Και σεβαστηκα και εκεινη αφου ενιωθα οτι δεν πολυθελει να ειναι κοντα σε παιδια αυτη την περιοδο. Ολη αυτη την διαρκεια (17 μηνες) επικοινωνω μαζι της αποφευγοντας να αναφερομαι στα παιδια και τα σχετικα και την προσκαλω συνεχεια σε εξοδους που ειτε τα περιλαμβανουν ειτε οχι. Εχει ερθει μονο 2 φορες. Δεν με εχει καλεσει ποτε. Οποτε κανω κατι λαθος. Δεν μπορει να ειμαι ο μοναδικος ανθρωπος στον κυκλο της με παιδια, αλλα δεν εκανα και κατι που να δικαιολογει αυτη την αποτομη μεταβολη της. Οταν προσπαθω να ανοιξω συζητηση σχετικα με το τι εχει λεει οτι ειναι ιδεα μου και οτι ειναι πολυασχολη και δεν προλαβαινει. Μπηκα στον πειρασμο να νευριασω και να της φερθω με τον ιδιο τροπο, αλλα επιδη υποθετω οτι το κανει απο την στεναχωρια της που δεν μπορει να κανει παιδι την δικαιολογω και συνεχιζω να προσπαθω. Δεδομενου οτι δεν μπορω να της μιλησω ανοιχτα γι αυτο αφου ποτε δεν ζητησε την γνωμη μου και ειναι πολυ λεπτο ζητημα, τι αλλο να κανω;;; Τι δεν βλεπω καθαρα;; Ευχαριστω...

Νομίζω ότι είναι πολύ βλαβερό για τη σχέση σας να κάνεις υποθέσεις για τη συμπεριφορά της και μετά να φέρεσαι ανάλογα με τις υποθέσεις που έχεις κάνει. Είναι η κολλητή σου, οπότε δεν αρκούν οι υποθέσεις, πρέπει να γίνουν τολμηρές κινήσεις για να γκρεμίσετε το εμπόδιο που υπάρχει – που για μένα, δεν είναι ξεκάθαρο ποιο είναι, κι ας σου φαντάζει σχεδόν αυτονόητο.

Αν δεν εκτεθείς, δεν ξέρω πώς μπορεί να γίνει αυτό. Καταλαβαίνω να μην θέλετε να ανακοινώσετε στο σύμπαν τα οικογενειακά σας εσύ και ο άντρας σου, αλλά αν το κρατάτε μυστικό επειδή το θεωρείτε ταμπού ή ντροπιαστικό, μπορεί να δηλητηριάσετε κάποιες σχέσεις χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος. Η κολλητή σου δεν είναι ο κόσμος, και η απόκρυψη ενός τέτοιου θέματος μπορεί να δημιουργήσει εμπόδια εκεί που δεν χρειάζεται να υπάρχουν – για παράδειγμα, η φίλη σου μπορεί να έχει παρεξηγηθεί για κάτι εντελώς διαφορετικό, και να κάνουμε όλη αυτή τη κουβέντα σε λάθος βάση.

_____________

6.

Καλησπέρα Α, μπα!

έκλεισα τα 189 πριν λίγες ημέρες, και σπουδάζω σε νησί του ιονίου, πρωτοετής. Μετά τις πανελλήνιες ΒΑΡΙΕΜΑΙ αφάνταστα να διαβάσω. Πριν διάβαζα κανονικά (τα μαθήματά μου) και σαν τρελός λογοτεχνικά βιβλία. Μετά τις πανελλαδικές όμως καθόλου μαθήματα και ελάχιστη λογοτεχνία. Ούτε τις ετικέτες των προϊόντων που θέλω να αγοράσω στο σούπερ μάρκετ. Πιστεύεις ότι είναι ένα παροδικό burn-out;

Ευχαριστώ για την απάντησή σου (εάν και όταν..)!

Θα μου άρεσε πολύ να είσαι 189 και να βαριέσαι αφάνταστα να διαβάσεις, μήπως είσαι o Εdward Cullen;

Είναι παροδικό burn out. Έπαθα ακριβώς το ίδιο πράγμα που κράτησε πολλά χρόνια. Τώρα παραβίασα την αρχή lenfou, το ξέρω, αλλά το έχω παρατηρήσει στους διαβαστερούς. Οι πανελλήνιες εξαντλούν, και οι σπουδές αποτελειώνουν. Θα έρθει η ώρα ξανά για την λογοτεχνία, επικεντρώσου στην προσπάθεια των μαθημάτων. Βοηθάει αν καταφέρεις να αντιμετωπίσεις τα βιβλία της σχολής σου ελαφρώς ως λογοτεχνία.

_____________

7.

Γιατί μερικοί άνθρωποι συγχωρούν εύκολα, μάλλον σχετικά εύκολα, σε σχέση με τους υπόλοιπους; Κρατάνε μέσα τους πολύ θυμό για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα για έναν άνθρωπο π.χ. ο οποίος τους έχει πληγώσει πολύ και κατά επανάληψη αλλά, μόλις σπάσει η σιωπή τους και πουν ίσως και τα μισά από αυτά που ήθελαν, τους τελειώνει ο θυμός; Δεν μπορούν να παλέψουν όσο περίμεναν και το περίμεναν καιρό. Και όχι μόνο δεν είναι έχουν άλλα αποθέματα , αλλά είναι έτοιμοι μάλιστα και να παραδοθούν από πάνω στα παλιά δεδομένα, στον ίδιο άνθρωπο.  Είναι αδυναμία ψυχής, είναι κούραση, είναι μαζοχισμός, είναι έρωτας, είναι ανυπαρξία αυτοεκτίμησης, είναι αφέλεια, είναι αγάπη, είναι άρνηση ότι συνέβη όντως, είναι αισιοδοξία; Και αν βεβαιωθούμε πως αυτοεκτίμηση και αυτοσεβασμός υπάρχει και ξαναχτίστηκε γερά την διάρκεια της χρονικής περιόδου που είχε εγκαταλειφθεί από το άτομο που ερωτεύθηκε; Γιατί τα "παρατάνε"; Γιατί θέλουν να παραδοθούν στον εξημερωμένο λύκο; Γιατί δεν θέλουν πια εκδίκηση; Γιατί συγχωρούν εύκολα αλλά παρ'όλα  αυτά δεν ξεχνούν;

Όταν  κάνεις γενικές ερωτήσεις, γενικές απαντήσεις θα πάρεις, και αν είσαι και λίγο άτυχος, ούτε μια δεν θα απαντάει σε αυτό που σε καίει.

Οι πιθανές απαντήσεις είναι:

είναι αδυναμία ψυχής,

είναι κούραση,

είναι μαζοχισμός,

είναι έρωτας,

είναι ανυπαρξία αυτοεκτίμησης,

είναι αφέλεια,

είναι αγάπη,

είναι άρνηση ότι συνέβη όντως,

είναι αισιοδοξία

είναι ένα από τα παραπάνω

είναι κάποια από τα παραπάνω

δεν είναι κανένα από τα παραπάνω

είναι κάτι εντελώς διαφορετικό

ή

έχεις αναλύσει λάθος τα δεδομένα.

Οι άνθρωποι κάνουν διάφορα πράγματα, δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα, για σωστούς  και λάθος λόγους. Αν θέλεις να ερμηνεύσεις τη συμπεριφορά του Μήτσου, πες μας τι ακριβώς έγινε, και ίσως σου πούμε καμία πετυχημένη γνώμη.

42

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

18 σχόλια
Εγώ πιστεύω ότι παραιτήθηκε, απολύθηκε ή είναι σε διαπραγματεύσεις, κάποιος θα μας ενημερώσει κάποια στιγμή και εν πάσει περιπτώσει όπως μάθαμε και το να μην απαντάς σε κάποιον είναι κι αυτό μια απάντηση.
Η Λένα βάζει πολλή σκέψη και ενέργεια σε αυτήν την στήλη κάθε μέρα, δεν θα έφευγε (ούτε για διακοπές πιστεύω) χωρίς να αφήσει κάποιο μήνυμα. Μακάρι να κάνω λάθος αλλά μάλλον κάτι άλλο παίζει. Εύχομαι περαστικό.
Κορίτσι εύχομαι να έχεις πάρει άδεια και να ρεμπελιάζεις πίνοντας τα τζιν σου. Λείπεις μέρες και ανησυχώ. Και μου λείπεις. Και έχει αρχίσει το στερητικό :Ρ Εύχομαι να είσαι καλά στην υγεία σου.
#5Έχεις σκεφτεί ότι ίσως το αίτιο της απομάκρυνσης είναι ότι εσύ της κράτησες αυτό το μυστικό; Σίγουρα η εξωσωματική είναι μια διαδικασία που θέλει χρόνο. Δεν έτυχε κάποια φορά να σε ρωτήσει πως ήταν η μέρα σου κι εσύ να απαντήσεις γενικόλογα για να μη αποκαλύψεις ότι έκανες θεραπείες; Δεν έτυχε να σου ζητήσει να συναντηθείτε την ίδια ώρα με κάποια ραντεβού με το γιατρό σου και να χρειάστηκε να πεις ψέματα για να δικαιολογηθείς ; Δεν σε κατηγορώ με αυτά που λέω, γιατί είναι προσωπικό σου θέμα και δεν χρειάζεται να δώσεις εξηγήσεις σε κανέναν, αλλά από την άλλη ο άλλος καταλαβαίνει πότε του λέμε ψέματα ή υπεκφυγές. Και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε απομακρυνση. Οπως και να 'χει, αν δεν το συζητήσεις με την ίδια , μόνο υποθέσεις θα κάνεις. Θα μπορούσε ακόμα να είναι κάτι άσχετο με εσένα. Αν δεν μιλησετε , ποτέ δε θα μάθεις.
#7 Eχμ... συναισθηματισμό το λένε. Σε γενικές γραμμές, τουλάχιστον, για αυτό πρόκειται. Όταν, όπως λες, δεν ξεχνάνε και μισοσυγχωρούν (αυτό νομίζω εννοείς στην ερώτησή σου), έτσι ώστε ουσιαστικά να παρέχουν δικαιολογία στον εαυτό τους, για να επιστρέψουν στην πηγή του κακού τους (υποθέτω πως κάτι τέτοιο υπονοείς ότι προκάλεσε τον θυμό). Όταν περιμένουν αυτό το ξέσπασμα (το μικρό ή το μεγάλο) για να βρουν άλλοθι να υποχωρήσουν, τότε στην πραγματικότητα άλλη είναι η εσωτερική δύναμη που παίρνει τα ηνία και όχι η λογική. Οπότε, μην ψάχνεις γρήγορες και πρόχειρες απαντήσεις σε αυτήν την περίπτωση, γιατί δεν υπάρχουν. Είναι επιστημονικό εδώ το θέμα. Από την άλλη, μπορεί να είναι και χούι... εξαιτίας έλλειψης αυτοσεβασμού. Αν αποκλείσουμε αυτή την πιθανότητα όπως προτείνεις, τότε μπορεί να οφείλεται σε αδιαφορία και συμβιβασμό ή ακόμα και σε ιδιοτέλεια.Έπειτα, δεν μπορούμε ποτέ να εξαιρέσουμε ως πιθανές αιτίες : α) Την βλακεία ( = έμφυτη αδυναμία επαρκούς και κατάλληλης επεξεργασίας δεδομένων) και β) Την απειρία. Συνήθως, οι άπειροι είναι πιο επιρρεπείς σε συναισθηματικά κίνητρα, γιατί δεν έχουν αναπτύξει μηχανισμούς άμυνας και αυτοελέγχου, και έτσι καθίστανται πιο ελέγξιμοι/προβλέψιμοι, άρα και χειραγωγήσιμοι. Ή απλά *χαζορομαντικοί*. Επιπλέον, οι άπειροι κατ' εξοχήν είναι πιο εύπιστοι λόγω άγνοιας (η οποία συνηθέστατα συνοδεύει την απειρία)... Πολύ επιβαρυντικοί παράγοντες για σωστές επιλογές και τα δύο.Καλά, όλα αυτά, βέβαια, τα λέμε όσοι δεν πιστεύουμε στην δύναμη της καθαρτικής συγχώρησης. Γιατί για κάποιον που πιστεύει, αυτό που ρωτάς θα ήταν αυτονόητο, μάλλον : Βρήκε τη δύναμη να τον συγχωρήσει, τί το καλύτερο, μπράβο του, εξαγνίστηκε, πού το περίεργο, κλπ.
Μπορείς να τα διαβάσεις και στην προηγούμενη σελίδα (περιγράφεις, άλλωστε, λίγο πολύ αυτό που περιγράφω νομίζω), αλλά για την τελευταία παράγραφο να τονίσω:ΔΕΝ είναι κάθε συγχώρεση καθαρτική και εξαγνιστική. Μπορεί και να είναι, όταν έχει αποτέλεσμα ο άλλος να είναι καλά: Όμως σε μία διαιώνηση κύκλου θύτη-θύματος, αυτό δε συμβαίνει.Γι'αυτό και τονίζω τη σύγχυση μεταξύ συγχώρεσης και δικαιολόγησης των αδικαιολόγητων. Κατά τα άλλα μου αρέσε πολύ και αυτό το σχόλιο :)
Aγαπητή Τσούχτρα, δεν θα κρυφτώ. Την έννοια της συγχώρησης - αν αυτή δεν σημαίνει γενναιόδωρη/μεγαλόψυχη αποδοχή (εγώ έτσι την μετέφραζα πάντα) - δεν την κατάλαβα ποτέ. Δεν την ξέρω. Δεν ξέρω καν τι μπορεί να σημαίνει. Δεν μπορώ να εντοπίσω τι φταίει που δεν την κατανοώ. Απλά δεν. Μου είναι ξένη, ακατάληπτη. Με όσους τρόπους κι αν μου την εξηγήσουν, βρίσκω αδιαπέραστο τείχος. Ένα ενδεχόμενο είναι ότι δεν μου παρέχει διέξοδο στην αποδόμηση μιας εμπειρικής γνώσης ( : ότι με έβλαψαν εγνωσμένα) και μιας ορθολογικής επίγνωσης (πάλι : ότι με έβλαψαν εγνωσμένα), ενώ μπορώ να καταλάβω την εκλογίκευση του συναισθήματος και το ξεπέρασμα του φόβου, του θυμού, της θλίψης κλπ... Αλλά η συγχώρηση είναι σκέψη πριν από όλα - αυτή την εντύπωση έχω.Ίσως επειδή είναι και αυτό, βέβαια, κατ' ουσίαν ή εν μέρει, μια συναισθηματική διεργασία από την οποία δεν έχω διέλθει - και είναι μάλλον αναμενόμενο ότι κάτι που συνδέεται με το συναισθηματικό, όπως κι αν το περιγράψεις, ίσως όπως κι αν του το αποδείξεις ότι συμβαίνει, δεν μπορείς να δώσεις με τα λόγια σε κάποιον να το κατανοήσει, αν ο τελευταίος δεν το έχει βιώσει προσωπικά. Είναι, ας πούμε, δώρον άδωρον. Μπορεί να είναι και θέμα κόντρα ασύμβατης προσωπικής κουλτούρας (ή ανοίκειων μοντέλων) για 'μένα, δεν ξέρω.Συνεπώς, θα ήταν αστείο να πιστεύω κιόλας στην όποια δύναμή της. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εξ' ορισμού υποτιμώ ό, τι δεν καταλαβαίνω (ως εκ τούτου, και την συγχώρηση) ή ότι πιστεύω πως αποκλείεται να με αφορά.Παρόλα αυτά, εσύ νομίζω ότι ήσουν up to the point σχετικά με την ερώτηση, διότι στην πραγματικότητα το πρώτο πράγμα που θα έπρεπε να κάνουμε όσοι την σχολιάσαμε - και πρώτη και καλύτερη η Α, μπα - είναι να ορίσουμε την έννοια της συγχώρησης (αφού γι' αυτήν ρωτάει). Χάρηκα που με συμπλήρωσες, σαν να διάβασες την σκέψη μου περί του ελλείμματος - σε κάτι που εγώ δεν θα ήμουν έτσι κι αλλιώς σε θέση να κάνω.
Φίλε της ερώτησης 6 φαίνεται είμαστε πολλοί που το πάθαμε το κάψιμο μετά τις πανελλαδικές :) εφώ το έπαθα και μετά το μεταπτυχιακό που μου 'χε βγει ο κώλος. Έκανα δυο χρόνια να ανοίξω βιβλίο, μετά επανήλθα δριμύτερη. Μην στεναχωριέσαι, θα περάσει, πρόσεξε μόνο να μην μείνεις πίσω στη σχολή και μετά να τρέχεις. Μόνο αυτό. @Dex: Τι είναι το καυαϊί καλέ; Συγνώμη, δε με αφήνει το σάιτ να ρωτήσω κάτω από το σχόλιό σου.
Kawaii είναι ιαπωνική έκφραση που χοντρικά αποδίδεται ως "γλυκούλι". Αφορά συγκεκριμένα πρότυπα "χαριτωμενιάς" και "γλυκουλότητας" που υπάρχουν στην ιαπωνική κοινωνία. Πχ. δε μπορείς να πεις kawaii τον Alf τον εξωγήινο, αλλά πλάσματα όπως η Hello Kitty, ο Pikachu κλπ.
#7Γιατί έτσι έχουν μάθει να επιβιώνουν μερικοί; Πως σου φαίνεται αυτό;Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι οτιδήποτε αρνητικά συναισθήματα τους διακατέχουν δεν βοηθούν, ίσα ίσα καταστρέφουν, πρώτα δηλητηριάζουν την ψυχή σου όπως το λέει και ο λαός. Κάπου διάβασα όμως ότι 5 θυμός κατεβάζει το ανοσοποιητικό σύστημα τις επόμενες πέντε ώρες (θα πρέπει να ήταν σε σάϊτ για εσωτερικιστές). Υπάρχει μια (Γερμανική) λαϊκή ρήση που λέει ότι στην ηρεμία βρίσκεις δύναμη. Ίσως να πιστεύει ότι δεν αξίζει τον κόπο όταν κάνει τον απολογισμός του κάποιος, μετά που θα ανοίξει το στόμα του.Γιατί να μην έχει κανείς αυτοέλεγχο κατ'αυτό τον τρόπο; Μήπως επειδή έχουμε μεγαλώσει έτσι και μας αρέσει να χειροκροτάτε τους φαναρτζήδες ενώ είναι ντροπή. Δεν ξέρω μπορεί να μην κατάλαβα και την ερώτηση αλλά αυτά μου βγήκαν με το που το διάβασα......
Μπορεί να είναι και αυτό που λες. Συχνά επιδιώκουμε συνειδητοποιημένα την ευκαιρία να "ξεσπάσουμε" (με ή χωρίς εισαγωγικά) στον εμπλεκόμενο, για να εκτονώσουμε το αρνητικό συναίσθημα, έτσι ώστε μετά να δοθεί έδαφος επαφής και συζήτησης ή απλά για να το βγάλουμε από μέσα μας στιγμιαία και να μην δώσουμε συνέχεια, προκειμένου την επόμενη στιγμή εμείς να νιώθουμε έτοιμοι να ομαλοποιήσουμε την πρότερη καλή επαφή, έχοντας αγνές πρόθεσεις και όντες ειλικρινείς. Βασικά, αυτό αποτελεί μια εξελιγμένη συναισθηματική επίφαση ειλικρίνειας, που συμβαίνει εντός μετρημένων (δηλ. προβλεπόμενων και επιτρεπτών) και λογικών ορίων. Οπωσδήποτε είναι δείγμα πολιτισμού ο έλεγχος της συναισθηματικής μας αποφόρτισης εν σχέσει με κάποιον άλλον. Συμφωνώ πολύ μαζί σου. Απλά έχω την εντύπωση ότι ο/η αποστολέας της #7 μιλάει για κάτι άλλο. Την (φαινομενικά ακατανόητη για αυτόν) αλλαγή πλεύσης ενός ατόμου, που όμως συμπεριλαμβάνει και την επιστροφή του σε ένα πρόσωπο από το οποίο το άτομο έχει πληγωθεί.
Γράφετε πολύ ωραία πράγματα κορίτσια.Θα προσθέσω κι εγώ τα δικά μου.Πολλές φορές συγχέουμε τη συγχώρεση με την επανάληψη του κύκλου και τη δικαιολόγηση της θυματοποίησης (βλέπε: με χτύπησε, αλλά δεν ήξερε τί έκανε, είχε πιεί, άσε που δεν είχα πλύνει και τα πιάτα, και μετά μου είπε ότι με αγαπάει, οπότε τον συγχώρεσα και ξαναγύρισα σπίτι...)Συγχώρεση δεν είναι αυτό. Δεν είναι ούτε καν η κατανόηση της πλευράς του άλλου ή η θεραπεία από το τραύμα που μπορεί αυτός/η να προκάλεσε. Ούτε καν η αποδοχή. Τα προηγούμενα μπορεί να βοηθάνε ή να είναι και απαραίτητα για να συγχωρέσουμε, όμως δεν είναι η συγχώρεση. Συγχώρεση είναι-όπως την αντιλαμβάνομαι, προφανώς- η (έπειτα από την παύση του θυμού ο οποίος εδώ λειτουργεί ως μήνυμα, για να μας δείξει ότι η ακαιραιότητά μας πληγώνεται, ότι τα όριά μας καταπατώνται) κατανόηση ότι χωράμε εξίσου εγώ και ο θύτης μου στον κόσμο, χωρίς να χρειάζεται να αντιμαχόμαστε ο ένας τον άλλο (είτε εξωτερικά, είτε εσωτερικά...).Δε σημαίνει ότι ξαφνικά ο/η θύτης/τις μου έγινε καλός ή άξιος να με έχει στη ζωή του (αν και μπορεί να γίνει και αυτό, σε περίπτωση που ο άλλος άνθρωπος (ή εγώ) ειλικρινά καταλάβει το σφάλμα του, και υπάρχει προθυμία και από τις δύο πλευρές), αλλά σημαίνει έλλειψη διάθεσης για εκδίκηση, αφού η προηγούμενη συμπεριφορά που υπέστην, αυθόρμητα, και όχι επειδή έτσι το αποφάσισα, πλέον δε με αγγίζει.Παραδόξως, πολύ καλό παράδειγμα συγχώρεσης είναι η (επίσημη) ιστορία του Ιησού και της Μαρίας της Μαγδαληνής. Η (πόρνη) Μαρία είναι αποδέκτης της πολύ άσχημης πλευράς της ανθρωπότητας "αγοράζω και πουλάω το σώμα του συνανθρώπου", ακόμα και αν δε φταίει προσωπικά εκείνη. Ζητά να συγχωρεθεί, διότι νιώθει λιγότερο άνθρωπος ζώντας αυτή τη ζωή: οι πόρνες τότε (και όχι μόνο τότε) αντιμετωπίζονταν ως μιάσματα. Μπορεί να μην είμαι η Μαρία η Μαγδαληνή, αλλά εμένα πάντως, αν με αντιμετώπιζαν ως μίασμα (άσχετα με το λόγο), θα θύμωνα.Ο Ιησούς τη συγχωρεί, δηλαδή αποδέχεται το κομμάτι της που είναι πόρνη (πάντα στα πλαίσια της συγκεκριμένης κοινωνίας), και το αντισταθμίζει με το κομμάτι ότι είναι επίσης ένας άνθρωπος, ο οποίος δικαιούται σεβασμού και αγάπης.Έτσι, εκείνη καταλήγει να συγχωρέσει τον εαυτό της: δηλαδή να νιώσει ότι είναι μέρος της ανθρωπότητας άσχετα με το αν εκπορνεύεται ή όχι. Συνεπώς, και εξαιτίας αυτού, παύει να αισθάνεται τον εαυτό της ως μίασμα, και είναι σε θέση να μην αγγίζεται από το γεγονός ότι μπορεί να θεωρείται ένα τέτοια από την υπόλοιπη κοινότητα στην οποία βρίσκεται.
#5Πραγματικά με εξοργίζει το γεγονος ότι η εξωσωματική είναι ταμπού..! Όπως με εξοργίζει ακόμα πιο πολύ ότι ονομάζει η ερωτούσα την φίλη της "κολλητή" και την έκανε κ κουμπάρα κ της έχει αποκρύψει κάτι τόσο σημαντικό..με ξεπερνάει ο ορισμός της "φιλίας" που δίνου μερικοί και μετά αναρωτούνται γιατί η φίλη χάθηκε κ την αποφεύγει..το έλεοος!
#5 "Τι δεν βλεπω καθαρα;;"Ότι η "κολλητή" σου σε έχει γραμμένη! Δεν είναι ηλίου φαεινότερο;;"τι αλλο να κανω;;;"Γράψ' την κανονικά και εσύ μέχρι να καταλάβει ότι οι φιλίες είναι δούναι και λαβείν, παρουσία, ανταλλαγή, ουσιαστική επικοινωνία και μοίρασμα. Χρόνο για τον εαυτό της μπορεί να έχει όσο θέλει. Αλλά αυτά τα λέμε· δεν αφήνουμε την άλλη να μυρίσει τα νύχια της και να προσπαθεί επί ματαίω τόσον χρόνο. Παρά μόνο αν δεν ενδιαφερόμαστε για αυτήν. Τί σόι φίλη είναι αυτή που στέλνεις γράμμα στην Α, μπα επειδή σου συμπεριφέρεται σαν να την πιέζεις για ανεπιθύμητες κοινωνικότητες και κατά τα άλλα σε έχει γραμμένη εκεί που δεν πιάνει μελάνι; Αλήθεια, αν την χρειαστείς κάτι αυτή την στιγμή, θα είναι κοντά σου; Άσε με να μαντέψω : θα σκαρφιστεί μια από τις γελοίες δικαιολογίες της για να ΜΗΝ. Περηφάνια δεν έχεις; Eγώ στη θέση σου έτσι θα το έβλεπα. Ακόμα και κατάθλιψη να αντιμετωπίζει (ή οποιοδήποτε άλλο σοβαρό ή μη πρόβλημα), πάλι εκείνη πρέπει να κάνει το πρώτο βήμα μαζί σου μετά από τόση απομάκρυνση, επειδή η δική της στάση είναι ψυχρή απέναντι σε εσένα - όχι η δική σου απέναντί της. Εκείνη άλλαξε, όχι εσύ. Don't you see?Y.Γ. 1 Και βέβαια δεν χρωστάς στην κολλητή σου να πεις μυστικά (ό, τι εσύ κρίνεις ως μυστικό) που αφορούν την οικογένειά σου. Αυτά είναι ιδιωτικά ζητήματα και ΑΝ θες τα μοιράζεσαι. Το ίδιο και αυτή τα δικά της. Το μοίρασμα μεταξύ δύο φίλων δεν αποτελεί την γυμνή αποκάλυψη του καθένα μπροστά στον άλλον (αυτή είναι η αμερικλάνικη νοοτροπία, που δεν βλέπει πέρα από την μύτη της, λες και οι άνθρωποι είναι μονοδιάστατοι). Υπάρχει περιθώριο για ιδιωτικότητα (το οποίο είναι όσο μεγάλο το ίδιο το πρόσωπο κρίνει) και περιθώριο για άλλες σχέσεις ξέχωρες από την δική σας επίσης. Και γίνεται απολύτως σεβαστό από τον φίλο/την φίλη. Μην σου πω ότι, επειδή είναι φίλος/η, ακριβώς από αυτό το άτομο περιμένεις να σου το προστατεύσει κιόλας, αν συντρέχει λόγος. Υ.Γ. 2 Διάβασα καλά; Μιλάμε για 17 μήνες;;;!!! 17 μήνες πάει αυτή η δουλειά και τα ίδια παντελάκη μου επί 17 μήνες;! 17 μήνες την κλωθογυρνάς και την παρακαλάς χωρίς ουσιαστική ανταπόκριση;! Ελπίζω να είναι τυπογραφικό λάθος, γιατί αλλιώς καταλαβαίνεις ποιά από τις δυο σας έχει το κόλλημα, έτσι;
Συνήθως συμφωνώ μαζί σου στα σχόλια αλλά τώρα το συνουσίασες. Στις σχέσεις φίλων η περηφάνεια και ο εγωισμός πάνε περίπατο συνήθως και καλά κάνουν, αλλιώς θα φτύναμε όποιο φίλο απομακρυνόταν με την πρώτη κουτσουκέλα.Ακόμα και κατάθλιψη να αντιμετωπίζει συγχωρείται και δεν τη βάζουμε στο εδώλιο λέγοντας ότι πρέπει σώνει και καλά να κάνει εκείνη το πρώτο βήμα. Αν τη χρειαστεί και είναι κάτι επείγον θα της το πει και τότε θα δει πώς της φέρεται και καλό θα είναι να μη μαντέψεις και της βάζεις φυτιλιές (της γράφουσας), γιατί ξέρουμε μόνο τη δική της πλευρά και όχι της φίλης της. Συνήθως αυτά συμβαίνουν όταν στραβώνουν και οι δύο πλευρές. Όταν είναι η κατάλληλη στιγμή είτε θα μιλήσουν γιατί έχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι είτε γιατί έτσι ένιωσαν. Και τότε θα ξεστραβώσουν.
1) Θεωρώ ότι εσείς το συνουσιάσατε ομαδικά. 2) Εγωισμός και περηφάνια δεν αποτελούν συνώνυμες έννοιες. Περηφάνια έχεις πάντα ή ποτέ. Στο πλαίσιο μιας φιλίας, η περηφάνια σε βοηθάει να διατηρείς ισότιμες σχέσεις - πράγμα ιδιατέρως σημαντικό και καθοριστικό για την ποιότητά τους. Ο εγωισμός είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Και, όντως, δεν αναγνωρίζω καμία ωφέλειά του.3) "Κουτσουκέλα" το γράψιμο ΔΕΚΑΕΦΤΑ ΜΗΝΩΝ;;;!!! Μάλλον δεν σκέφτεσαι αυτά που γράφεις...4) Απολύτως, σώνει και ντε, οπωσδήποτε, το δίχως άλλο, αναμφισβήτητα, πρέπει εκείνη να κάνει το πρώτο βήμα, ό, τι κι αν της συμβαίνει, ΑΝ, βεβαίως, ενδιαφέρεται για την φιλία τους. Διότι η δική της συμπεριφορά μέχρι στιγμής είναι απαράδεκτη. Το "απαράδεκτη" είναι ο πιο επιεικής χαρακτηρισμός που μπορώ να σκεφτώ για μια τέτοια στάση, που υποτίθεται ότι χαρακτηρίζεται ΦΙΛΙΚΗ(!), για την ακρίβεια ΚΟΛΛΗΤΗ(!). Όλα αυτά κρίνοντας μόνο από τα στοιχεία που δίνει η γράφουσα, φυσικά. 5) Φυτιλιές θα βάζω όπου θέλω! Εδώ θέλω και βάζω, καθώς κρίνω ότι η γράφουσα δεν βλέπει τί της γίνεται επί δεκαεφτά ολόκληρους μήνες. Η ερμηνεία που η ίδια η αποστολέας δίνει στην κατάσταση πιστεύω ότι είναι επιφανειακή και παιδιάστικη.6) Πάντα έχουμε μόνο τη μία πλευρά, όταν πρόκειται για ερώτηση που αφορά ανθρώπινες σχέσεις. Έτσι και απαντάει η Α, μπα. Έτσι και σχολιάζουμε εμείς. Καλωσόρισες στη στήλη της μίας πλευράς.
Φίλε της ερώτησης 6 μου θύμισες κάτι από το πολύ μακρυνό παρελθόν...Ναι είναι παροδικό. Εγώ αρνιόμουν να διαβάσω ακόμα και τις ταμπέλες των δρόμων!!
5. Μου φαίνεται αδιανόητο να αποκαλείς κάποια κολλητή αλλά να μην της έχεις πει τίποτα για το πρόβλημά σου. Οπότε γιατί κι αυτή να σου μιλήσει για το δικό της σήμερα.. Μήπως είστε απλά γνωστές?
Αφού συμφώνησε με τον άντρα της να μην πουν τίποτα. Δεν είναι μόνο δικό της θέμα, είναι και του συζύγου και ορθώς ο σέβεται. Αλίμονο αν μοιραζόμασταν τα "μυστικά" μας με τους φίλους μας για να αποδεικνύουμε τη φιλία μας. Η φίλη έχει στραβώσει είτε γιατί η κοπέλα που ρωτά έχει γεννήσει και αυτή όχι, είτε γιατί έχει τη λανθασμένη εντύπωση ότι αν δεν σου λεει ο φίλος τα πάντα, δεν είναι φίλος.
Επιπλεόν, τουλάχιστον για μένα, τη στιγμή που ανοίγεις σπίτι με έναν άνθρωπο αυτός είναι ο κολλητός σου. For life. Η οικογένειά σου. Τα δικά σας μυστικά είναι δικά σας και αν συμφωνείτε να μη βγουν παραέξω δε βγαίνουν.Από εκεί και πέρα το γιατί αποφάσισαν να κρύψουν την εξωσωματική είναι δικό τους θέμα, απλά μπορεί να το πήρε πρέφα η φίλη της και να τσαντίστηκε λίγο και απλά κι εκείνη να θέλει το χώρο της και το χρόνο της.Dear 5, Να μην κάνεις τίποτα και να αφήσεις το χρόνο να δείξει γιατί απομακρύνθηκε. Μπορεί να της είναι πολύ δύσκολο να μείνει έγκυος και να μη θέλει να βλέπει κανέναν. Άνθρωπος είναι κι αυτή και -ίσως- θέλει να έχει κι αυτή τα μυστικά της.Αυτό.Προς τους άλλους σχολιαστές: είναι η εξωσωματική κανένα ταμπού και το κρατάμε μυστικό;!;
maggie και nayakepler καταλαβαίνω αυτά που λέτε αλλά δεν μπορεί να μην εμπιστεύεσαι έναν άνθρωπο και μετά να απογοητεύεσαι που ούτε κι αυτός σε εμπιστεύεται. Κι εγώ παντρεμένη είμαι και ευτυχισμένη αλλά την κολλητή μου την ξέρω από 15 χρονών και τώρα είμαστε 37 και είναι μια σχέση ανεξάρτητη και ανεπηρέαστη από αυτή με τον άντρα μου όπως και το αντίστροφο.
#3Πιστεύω ότι τους κρατάς σε απόσταση γιατί για δικούς σου λόγους θεωρείς ότι μια ερωτική ιστορία δεν έχει νόημα άμα δεν έχει βάσανο.Εφόσον εκείνοι λοιπόν δε σε βασανίζουν,αναλαμβάνεις εσύ τον άχαρο ρόλο του βασανιστή.Πιθανότατα,αν συνεχίσεις με αυτή την αντίληψη, θα ερωτευτείς έναν καταφανώς λάθος και μη διαθέσιμο συναισθηματικά άντρα,αν δεν το έχεις κάνει ήδη,και μετά θα στέλνεις ερωτήσεις στην Αμπα γιατί ερωτεύεσαι συνέχεια τους λάθος άντρες.Είναι μία πολύ συνηθισμένη αντίληψη αυτή νομίζω μεταξύ των ανθρώπων της γενιάς μας και φυσικά είναι εντελώς λάθος.Οι σχέσεις με πολλές αναποδιές και βάσανα είναι εξαιρετικό υλικό για βιβλία και ταινίες,όχι για ευτυχισμένες ζωές.#43 χρόνια χωρίς ουσιαστικά να χαίρεσαι το σεξ και τώρα που έφυγε στεναχωριέσαι;Εγώ αν ήμουν στη θέση σου θα είχα βγει με βεγγαλικά και ροκάνα στο Σύνταγμα να πανυγηρίσω!Το σεξ είναι υγεία, είναι αναφαίρετο δικαίωμά μας και η χαρά που μας δίνει είναι από τις λίγες που μας έχουν μείνει σε τούτη εδώ τη ρημάδα τη χώρα και πρέπει να το διαφυλάσσουμε!Την άλλη κοπέλα πρέπει να τη λυπάσαι,όχι να τη ζηλεύεις!
#5: Είναι η καλύτερη σου φίλη, την νοιάζεσαι και το κυριότερο, καταλαβαίνεις τί περνάει. Αν όντως ισχύει ότι η βαθύτερη αιτία της απομάκρυνσής σας είναι το ότι εσύ έχεις παιδιά, ενώ εκείνη ακόμη όχι, τότε μην νευριάζεις μαζί της, σκέψου τη δική σου καλή τύχη και δείξε λίγη ενσυναίσθηση. Της έχεις πει ποτέ "Σου εύχομαι να αποκτήσεις κι εσύ ένα παιδάκι σύντομα;" Χωρίς να αναφερθείς σε κάτι άλλο, δεν χρειάζεται. Αρκεί να εκφράσεις μια πραγματικά καλή σκέψη που είναι χρήσιμο να έχει μαζί της όταν θα κάνει την επόμενη προσπάθειά της για εξωσωματική. Είτε γνωρίζεις για αυτή την προσπάθεια, είτε όχι. Η καλή ψυχολογία είναι το άλφα και το ωμέγα σε τέτοιες περιπτώσεις.
Αυτή η ευχή "Σου εύχομαι να αποκτήσεις κι εσύ ένα παιδάκι σύντομα" μπορεί πολύ εύκολα να παρερμηνευτεί - ειδικά αν ειπωθεί από ένα άτομο που προσπαθούσε να μείνει έγκυος και το κατάφερε (υποθέτω πως η φίλη της γνώριζε ότι υπήρχαν δυσκολίες, πριν γίνουν οι εξωσωματικές) σε ένα άλλο που προσπαθεί αυτή τη στιγμή χωρίς επιτυχία - και να θεωρηθεί ευχή αφ'υψηλού. Όπως λενε άλλες "Αχ είμαι τόσο ευτυχισμένη με το αγόρι μου. Σου έυχομαι κι εσύ να βρεις κάποιον που να σου αξίζει.". Η μεγαλόψυχη φτασμένη δίνει ευχή στην καημενούλα.Αν η κολλητή μου, μου έλεγε τέτοιο πράγμα θα την θεωρούσα ΜΕΓΑΛΟ τρόμπα.
Εντάξει, είναι λίγο επιφανειακή η αντιμετώπιση που προτείνει η Σανάνθη, αλλά γιατί τόσες αρνητικές βρε παιδιά; Τη γενική ιδέα, φαντάζομαι, γράφει, όχι ότι δηλαδή εκεί που κάθεται η άλλη έτσι στο άσχετο, η τύπισσα να πει : "Σου εύχομαι να αποκτήσεις κι εσύ ένα παιδάκι σύντομα", σε στυλ να λέω εγώ σε έναν τυφλό "δεν ξέρεις τί χάνεις που δε βλέπεις", αλλά να δείξει ότι καταλαβαίνει τί την καίει, και ότι είναι μαζί της.Το αν έκανες εσύ εξωσωματική η όχι, ερωτώσα, δεν έχει και πολύ μεγάλη σχέση με το πρόβλημα (υποθέτοντας πάντα ότι το πρόβλημα είναι η έλλειψη παιδιών), πέρα από το γεγονός ότι χάνεις την ευκαιρία να μοιραστείς τις αντίστοιχες αγωνίες. Θα μπορούσες στην τελική να μην είχες κάνει εξωσωματική. Τότε, τί θα της έλεγες;Προσωπικά το θεωρώ κάπως ανόητο να κρύβεις κάτι που δεν είναι κακό (όχι εσύ, γενικά), αλλά από την άλλη κατανοώ και την αγωνία του συζύγου να προστατέψει την οικογένεια από την αδιακρισία. Θα μπορούσε ίσως να γραφτεί μια ωραία ανάλυση ως προς το αν η στάση αυτή είναι αναγκαία, αν δημιουργεί η λύνει προβλήματα, και να συνοδευτεί από μία διερεύνηση του κατά πόσο η κοινωνία μας είναι απενοχοποιημένη η όχι σχετικά με την ανικανότητα, την αδυναμία, και γενικά την ασθένεια. Αλλά λόγω έλλειψης χωροχρόνου, ας εστιάσουμε στα απαραίτητα:Συμφωνώ απόλυτα με την Α,μπα, αλλά θα προσθέσω ότι στην περίπτωση που έχεις δίκιο, και απομακρύνθηκε επειδή απέκτησες παιδιά, πράγμα το οποίο εκείνη ζηλεύει και αδυνατεί να έχει, το καλύτερο για μένα θα ήταν α) να σεβαστείς το γεγονός ότι νιώθει άσχημα-δεν είναι εναντίον σου, απλά δεν την παλεύει.β) να την δείξεις ότι εσύ δεν την απορρίπτεις ούτε τη μισείς με τη στάση σου. Δεν της κρατάς, δηλαδή ενδεχομένως κακία που ζηλεύει, αλλά την αποδέχεσαι όπως είναι. (αν, πάντα, βλέπεστε για να μπορείς να έχεις την ευκαιρία).Τα παραπάνω ισχύουν είτε της πεις ότι έκανες εξωσωματική, είτε όχι.
Εχεις δίκιο, Acina, ότι μπορεί πολύ εύκολα να παρερμηνευθεί μια τέτοιου είδους προσέγγιση που προτείνω (όπως κι έγινε, εξ ου και οι τόσες αρνητικές). Απλώς θέλησα να δώσω έμφαση στην ανάγκη ψυχολογικής στήριξης και συμπαράστασης του φίλου μας, πάντα υπό το πρίσμα της αγάπης και του ειλικρινούς ενδιαφέροντος, όχι κάποιου εγωιστικού αισθήματος "ανωτερότητας". Εχει σημασία ο τρόπος, λοιπόν, για να μην παρερμηνευθούν οι προθέσεις μας. Η τσούχτρα, πάντως, κατάλαβε τί ήθελα να πω και την ευχαριστώ για την τοποθέτηση. Εγώ το μόνο που θα'θελα να προσθέσω είναι ότι είναι κρίμα να αφήνουμε τον φίλο μας να υποφέρει μόνος του, αλλιώς τί φίλοι είμαστε...
Κατάλαβα με ποια έννοια το είπες, αλλά ο τρόπος σε λεπτά ζητήματα παίζει πολύ μεγάλο ρόλο. Υπάρχουν άλλοι τρόποι για να δείξεις τη συμπαράσταση προς το φίλο σου. Τα ευχολόγια καλύτερα να τα αφήσουμε για τους παπάδες. Με τις ευχές κανείς δε βοηθήθηκε.