Τον Κρίστοφερ Λι τον ''πρωτοσυνάντησα'' γύρω στα 1980, στα έξι μου χρόνια. Στην ασπρόμαυρη TV του πατρικού μου, που έμοιαζε με μπαούλο και που πολλές φορές για να παίξει, της βάζαμε οδοντογλυφίδες σε περίεργες οπές της. Σαν όνειρο θυμάμαι την Κέλλυ Σακάκου να προλογίζει το θρίλερ του Σαββάτου: ''Και τώρα θα παρακολουθήσετε την αγγλική ταινία τρόμου Τα σημάδια του Δράκουλα με τον Κρίστοφερ Λι. Η ταινία που θα δείτε είναι ακατάλληλη για τα παιδιά''. Κι όμως, οι δικοί μου, παρ' ότι παιδί, με άφησαν να δω Τα σημάδια του Δράκουλα και έκτοτε να αποκτήσω ένα κανονικό κόλλημα με τον Κρίστοφερ Λι και λίγο αργότερα με τις ταινίες της βρετανικής Hammer.
Ομηρικοί καυγάδες στο σπίτι, όποτε είχε ταινία με τον Δράκουλα και ήθελε κάποιος να δει κάτι άλλο - δεν υπήρχαν και πολλές επιλογές - ή ακόμη και όποτε, απλά, η τηλεόραση έπρεπε να κλείσει.
Σύντομα είχα μάθει απ' έξω όλους τους τίτλους των ''δρακουλίστικων'' ταινιών του και μάζευα με ευλάβεια τα αποκόμματα και τις φωτογραφίες από τις ''Ραδιοτηλεοράσεις'' που παίρναμε. Τρομερό, συγκριτικά με τη σημερινή υπερπληροφόρηση του internet! Τότε, κάναμε αμάν για να βρούμε έστω και μία photo από κάποια ταινία που μας άρεσε.
Διάβασα συνέντευξη της Σωτηρίας Μπέλλου, επίσης, που μιλούσε για τη φιλία τους - εξ αποστάσεως, φαντάζομαι. Ο Κρίστοφερ Λι, λέει, λάτρευε τη Μπέλλου ως την Ελληνίδα Μπίλι Χολιντέι και μάζευε τους δίσκους της από τη δεκαετία του 1950!
Το 1982 - 83, εφόσον ήμουν κάτω από 10 ετών, είχα σούρει τη μάνα μου μαζί μου για να μ'αφήσουν να μπω στο συνοικιακό σινεμά και να δω το ακατάλληλο για ανηλίκους Δράκουλας, ο Άρχων του Σκότους, εννοείται με τον Κρίστοφερ Λι. Κι όσο ο κόμης Δράκουλας δάγκωνε τρυφερούς λαιμούς κοριτσιών, αλησμόνητη μού έμεινε μέχρι σήμερα της μάνας μου η ατάκα: ''Κοίτα τι κάνει ο άνθρωπος για να βγάλει το ψωμί του''! Το άκρον άωτον της αποστασιοποίησης από μια μάνα που ο γιός της τήν είχε τραβήξει σε ένα ολότελα αδιάφορο γι'αυτήν θέαμα...
Δε μπορώ ακόμη να καταλάβω τι με είχε ιντριγκάρει τόσο πολύ ως πιτσιρίκι στο μύθο του αιμοδιψή Κόμη που λάνσαρε ο Κρίστοφερ Λι. Το ό,τι ο ίδιος ήταν ένας τζέντλεμαν, αν και διαβολικός; Το ό,τι πάντα διάλεγε για θύμα του μια ξανθιά πανέμορφη Μαρία; Το ό,τι κάθε δαγκωματιά του ισοδυναμούσε με υπόνοια της άγνωστης στην ηλικία των 10 ετών σεξουαλικής πράξης; Το ό,τι ο πύργος του στο βουνό, το πανδοχείο στο χωριό (στο Κλάινεμπεργκ ή το Κλάουζενμπουργκ και ουδέποτε στην Τρανσυλβανία) έμοιαζαν με σκηνικά μέσα από ένα στυλάτο εφιαλτικό παραμύθι, απ'αυτά που μόνο οι Άγγλοι ξέρουν να φτιάχνουν;
Κάποια στιγμή, λίγα χρόνια αργότερα, η Κινηματογραφική Λέσχη της ΕΡΤ είχε προβάλλει τον πρώτο Δράκουλα, το γερμανικό βωβό Νοσφεράτου, μια συμφωνία τρόμου του Μουρνάου. Χοντρό ξενέρωμα! Τι σόι Δράκουλας ήταν αυτός; Που πήγε ο ερωτισμός του Κρίστοφερ; Ούτε καν μαύρη μπέρτα δε φόραγε ετούτος ο άνθρωπος - ποντίκι που άπλωνε τις χερούκλες του σα φιγούρα του Καραγκιόζη! Έπρεπε να περάσουν κι άλλα χρόνια, πολλά, για να συνειδητοποιήσω τη σημαντικότητα του, κατά Φρίντριχ Βίλχελμ Μουρνάου, κόμη Δράκουλα - κόμη Όρλοκ, για την ακρίβεια!
Μεγαλώνοντας, η συμπάθεια μου παρέμενε ακλόνητη στο πρόσωπο του κινηματογραφικού ήρωα των παιδικών χρόνων. Τον είδα σε ζωντανή μετάδοση, όταν είχε έρθει στην Ελλάδα, να δηλώνει λάτρης των αρχαίων ελληνικών και της ελληνικής κουλτούρας. Διάβασα συνέντευξη της Σωτηρίας Μπέλλου, επίσης, που μιλούσε για τη φιλία τους - εξ αποστάσεως, φαντάζομαι. Ο Κρίστοφερ Λι, λέει, λάτρευε τη Μπέλλου ως την Ελληνίδα Μπίλι Χολιντέι και μάζευε τους δίσκους της από τη δεκαετία του 1950!
Κι όταν ''έμπλεξα'' με το ροκ στην εφηβεία, ο Κρίστοφερ Λι είχε κι εκεί θέση! Λίγοι γνωρίζουν τη συμμετοχή του σε άλμπουμ του Screaming Lord Sutch - δεν το έχω, το θυμάμαι που τό'χε ένας φίλος και χάζευα το όνομα του Κρίστοφερ στα credits του CD -, όπως και λίγοι μάλλον θυμούνται τους Stoneground να παίζουν λάιβ στην αρχή της ταινίας Δράκουλας 1972 μ.Χ. του Άλαν Γκίμπσον. Υπέροχο εύρημα! Ο κόμης Δράκουλας δεν κατοικούσε πλέον στον πύργο του, αλλά εμφανιζόταν δια της μαύρης μαγείας στο swinging London τρομοκρατώντας μια ομάδα νεαρών μαστούρηδων χίπηδων. Το απόλυτο cult που έβαλε και την οριστική ταφόπλακα στον κινηματογραφικό άρχοντα των βρυκολάκων!
Το συγκρότημα των Stoneground εμφανίστηκε στην ταινία τρόμου Δράκουλας 1972 μ.Χ. με τους Κρίστοφερ Λι - Πίτερ Κάσινγκ (κι ας λέγεται Κούσινγκ ο τελευταίος, εμείς Κάσινγκ τον μάθαμε παιδιόθεν)
Διότι, ο Κρίστοφερ αυτοπροσώπως, καθόλου δε γούσταρε που όλοι παγκοσμίως τον είχαν ταυτίσει με τον Δράκουλα. Στο πρόσφατο παρελθόν είχε δηλώσει πως υποδύθηκε τον Δράκουλα αναγκαστικά σχεδόν, για να μη μείνουν άνεργοι οι δεκάδες τεχνικοί που δούλευαν στα στούντιο της Hammer. Λογικά, ωστόσο, θα πρέπει να πλούτισε, αν υποτεθεί πως οι Αμερικανοί διανομείς προαγόραζαν τις ταινίες του με τον όρο να έπαιζε εκείνος το ρόλο του Δράκουλα!
Πανω απ' όλα, ο Κρίστοφερ Λι ήταν μεγάλος καλλιτέχνης, σπουδαίος. Μπορούσε να ξεχωρίσει το καλό και ποιοτικό από τον κατιμά. Προτιμούσε έτσι τον Κόμη Δράκουλα που γύρισε το 1970 ο Ισπανός Χεσούς Φράνκο, μια φτηνή συμπαραγωγή Αγγλίας, Ισπανίας, Ιταλίας και Γερμανίας, στην οποία άφησε παχύ μουστάκι για να μοιάζει πιο πολύ στον αυθεντικό ήρωα του Μπραμ Στόοουκερ. Σίγουρα θα του άρεσε που είχε δίπλα του, όχι κάποια ενδεχομένως ατάλαντη ενζενί της βρετανικής βιομηχανίας του θεάματος, αλλά τον κορυφαίο Κλάους Κίνσκι στο ρόλο του σχιζοφρενή Ρένφιλντ, που του ταίριαζε γάντι.
Διόλου τυχαίο ακόμη που ανάμεσα στα τόσα φιλμ τρόμου που τον έκαναν διάσημο και κοσμαγάπητο, εκείνος ξεχώριζε ως σημαντικότερο το παγανιστικό λατρεμένο The Wicker Man (1973) του Ρόμπιν Χάρντι σε σενάριο του Άντονι Σάφερ. Η εν λόγω ταινία έγινε και ανόητο ριμέικ προ ετών με τον Νίκολας Κέιτζ, αλλά άμα δεν παίζει ο Κρίστοφερ...
Δεν τον παρακολούθησα στις κινηματογραφικές εξορμήσεις των τελευταίων ετών σε αμερικανικά μπλόκμπάστερ. Αυτά είναι για τους νεότερους, τους εικοσάρηδες. Εμείς μεγαλώσαμε με τον κόμη Δράκουλα που δεν καταγόταν από τα Καρπάθια, αλλά ήταν έκπτωτος αριστοκράτης της βικτωριανής Αγγλίας. Ο ωραιότερος ever Δράκουλας, πάντα φρεσκοξυρισμένος που μύριζε after shave και ουχί ταφική μούχλα!
Ομολογώ πως δεν περίμενα να πεθάνει ο Κρίστοφερ Λι, έστω και σε τέτοια μεγάλη ηλικία. Νόμισα πως θα περάσει τα 100, όπως αρμόζει σε έναν καθωσπρέπει βρυκόλακα! Ας είναι ελαφρύ το βρετανικό χώμα που θα τον σκεπάσει.
Κλείνω το αφιέρωμα, με ένα ιδιαιτέρως γουστόζικο βίντεο και μία άγνωστη πτυχή των δραστηριοτήτων του:
Το 1965 στα γυρίσματα της ταινίας Δράκουλας, ο Άρχων του Σκότους βρέθηκε ο αδερφός του Φράνσις Μάθιους, συμπρωταγωνιστή του Κρίστοφερ Λι. Με την 8mm κάμερα του κινηματογράφησε μέρος του backstage, διασώζοντας εν ώρα δουλειάς τις μορφές του κορυφαίου σκηνοθέτη της Hammer, Τέρενς Φίσερ, της υπεύθυνης των κοστουμιών, Ρόζμαρι Μπάροους, των ηθοποιών Σούζαν Φάρμερ, Άντριου Κίερ και φυσικά του Κρίστοφερ. Στο 1.05 του ντοκουμέντου, παρακολουθούμε τον τεχνικό του συνεργείου να φοράει στον Λι τους κόκκινους φακούς επαφής που θα έκαναν τα μάτια του ικανά να υπνωτίσουν τα θύματα του. Δείτε το, αξίζει!
Είναι γνωστή λίγο - πολύ η ενασχόληση του Κρίστοφερ Λι με τη δισκογραφία. Υπήρξε εξαιρετικός βαρύτονος και, τελευταία, χέβι μέταλ ερμηνευτής. Το 1979, ζώντας πλέον στις ΗΠΑ, ηχογράφησε με τη χαρακτηριστική αλησμόνητη φωνή του, για λογαριασμό μιας καναδικής εταιρείας, τις Ιστορίες Τρόμου του Έντγκαρ Άλαν Πόε, ''Η Πτώση του Οίκου των Άσερ'', ''Το πηγάδι και το εκκρεμές'', ''Το Βαρέλι του Αμοντιλλάδο'' και ''Η Μαύρη Γάτα''. Οι αφηγήσεις του δεν κυκλοφόρησαν ποτέ σε δίσκο, παρά μόνο σε διπλή κασέτα της εποχής. Όποιος τις έχει στο αρχείο του, ας αφήσει εδώ κάποιο μήνυμα.
σχόλια