Στο σημερινό ‘Α, μπα’: ντρέπομαι γι’ αυτό που σκέφτηκα

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: ντρέπομαι γι’ αυτό που σκέφτηκα Facebook Twitter
37

________________
1.


Αγαπητή Α μπα, η κατάσταση είναι το εξής: Εδώ και δύο χρόνια περίπου έχω μετακομίσει λόγω δουλειάς σε μια πόλη της Ελλάδας των 50.000 κατοίκων (δεν θέλω να αναφέρω ποια είναι) . Εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, έχω ζήσει 2 χρόνια στην Ολλανδία και ένα χρόνο σε ελληνικό νησί. Παρατηρώ λοιπόν εδώ το εξής φαινόμενο που δεν το έχω παρατηρήσει αλλού. Πάρα πολλοί παντρεμένοι (ανεξαρτήτως φύλου) είναι άπιστοι! Μην βιαστείς να πεις ότι δεν έχω κάνει κάποια στατιστική μελέτη... φυσικά και δεν έχω κάνει. Αν σε ένα πράγμα όμως είμαι καλή αυτό είναι η παρατηρητικότητα μου στους ανθρώπους. Στην αρχή έλεγα δεν μπορεί η ιδέα μου θα είναι, μετά όμως σιγά σιγά επιβεβαιωνόμουν με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, είχα πια πειστήρια (όλο και κάπου έπεφτα πάνω τους... μου αρέσει τρομάρα μου να βγάζω και το σκύλο βόλτα σε ειδυλλιακά δασύλλια). Η κατάσταση μου φαίνεται έως και διασκεδαστική .. μιας δεν με αφορά καθόλου το ηθικό μέρος του θέματος (σιχαίνομαι τις ηθικολογίες). Δεν μιλάω για 1, 2, 3 άτομα, μιλάω για δεκάδες παντρεμένους και παντρεμένες, είτε φίλους που μου το έχουν εκμυστηρευτεί πια (κάνω και πλάτες όπου μπορώ..), είτε άτομα από το ευρύτερο εργασιακό και κοινωνικό μου περιβάλλον. Μου φαίνεται πια τόσο απίστευτο που μου έρχεται έτσι για χαβαλέ να γράψω σε έναν κατάλογο όλους τους παντρεμένους που ξέρω εδώ, να διαγράφω τους άπιστους και να δω άμα θα μείνει στο τέλος κανένας ή καμία μη διαγραμμένος! Το ερώτημα λοιπόν είναι το εξής: Πιστεύεις ότι στην ελληνική επαρχία οι παντρεμένοι που απιστούν είναι περισσότεροι σε σχέση με τα μεγάλα αστικά κέντρα ή απλά στην επαρχία φαίνεται έντονα γιατί είναι «μικρός ο κόσμος»; Μήπως εγώ κατέβηκα από κάνα ροζ σύννεφο κι άρχισα να αντιλαμβάνομαι περισσότερα (έκλεισα και τα 30 βλέπεις...) και το ίδιο τελικά συμβαίνει παντού ή έχει κάτι το νερό της περιοχής;; Πάντως σύμφωνα με τα αποτελέσματα της τελευταίας δημογραφικής καταγραφής τα διαζύγια είναι περισσότερα στα μεγάλα αστικά κέντρα, πράγμα που συνηγορεί στο ότι ίσως πολλοί στην επαρχία μένουν σε γάμους μη ευτυχισμένους και τελικά «ξεδίνουν» αλλού. Ποια η γνώμη σου επί του θέματος; (Ελπίζω να μην μου απαντήσεις επιγραμματικά να σταματήσω να βγάζω τον σκύλο βόλτα). Συνέχισε την καλή δουλειά που κάνεις! Αστέρω.- Astero


Αν ισχύει ότι τα διαζύγια στα αστικά κέντρα είναι περισσότερα (που μάλλον ισχύει, με μια γρήγορη σάρωση βλέπω ότι το ποσοστό στην επαρχία πλησιάζει το 32% ενώ στα αστικά κέντρα το 50%) αυτό σημαίνει ότι οι συνθήκες για απιστία στην επαρχία είναι πιο ευνοϊκές, με την έννοια ότι για να θεωρηθείς άπιστος, πρέπει να είσαι και παντρεμένος. Το στίγμα του διαζυγίου είναι πιο έντονο στην επαρχία οπότε ο κόσμος όταν δεν είναι καλά στο γάμο του προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα με παράλληλες σχέσεις. Αυτό σε συνδυασμό ότι εσύ δεν είχες άλλη εμπειρία από επαρχία, εκτός από τον έναν χρόνο που μάλλον δεν κατάφερες να γνωριστείς με πολύ κόσμο, με το ότι μάλλον ήσουν σε κάποιο ροζ σύννεφο ή απλώς δεν σε είχε απασχολήσει το θέμα, και με το ότι τώρα είσαι σε ηλικία που γνωρίζεσαι με παντρεμένα ζευγάρια, βγάζει το αποτέλεσμα που περιγράφεις. Δεν θα σου πω να μη βγάζεις τον σκύλο βόλτα, θα σου πω όμως να προσέχεις πάρα πολύ σε ποιον κάνεις πλάτες γιατί παίζεις με τη φωτιά.

________________
2.


Αγαπητή Α,μπα,
Είμαι 28 χρονών και βρίσκομαι σε μια πολύ όμορφη σχέση εδώ και 4 χρόνια.
Το 2014 ασχολήθηκα πολύ με την εμφάνιση μου και είδα αποτελέσματα. Είμαι πολύ χαρούμενη με αυτό, αλλά είχε και μια επίδραση που δεν προέβλεψα. Άρχισα να τραβάω το ενδιαφέρον πολύ όμορφων αντρών που μέχρι τώρα ήταν άπιαστο όνειρο για μένα. Πραγματικά ζαλίζομαι στην ιδέα ότι θα μπορούσα να κοιμηθώ μαζί τους, κάποιες φορές έχω φτάσει κοντά στην απιστία. Νιώθω λίγο η ζωή που δεν έζησα. Αυτό που με τρομάζει πιο πολύ είναι ότι πιάνω τον εαυτό μου να κάνω κακές σκέψεις για τον φίλο μου. Σκέφτομαι πχ ''δεν σου έφτασαν δυο γύροι, θα το φας κι αυτό;;'' και άλλα τέτοια. Μετά από λίγα λεπτά νιώθω απαίσια για τον εαυτό μου. Δεν θα ήθελα να χαλάσω την σχέση μας για μια ίσως παροδική κατάσταση. Πιστεύεις ότι θα συνεχίσω να νιώθω έτσι ή φάση είναι και θα περάσει; Να του μιλήσω για αυτό ή θα τα κάνω χειρότερα;- ρηχή


Να του μιλήσεις για ποιο πράγμα; Ότι τον βρίζεις από μέσα σου όταν τρώει τρεις γύρους ή για το ότι έχεις φτάσει κοντά στην απιστία; Όχι ότι έχει ιδιαίτερη σημασία. Ό,τι και να εννοείς, όχι, να μην το πεις. Θέλεις να το πεις για να σου φύγει ένα βάρος, μόνο που θα το πασάρεις στον άλλον (ή μάλλον θα τον λούσεις πατόκορφα με λύματα υπονόμου) για να νιώσεις 'ειλικρινής', ενώ δεν πρόκειται για δικά του θέματα, ούτε καν δικά σας. Δικά σου θέματα είναι. Εσύ νιώθεις ότι υπάρχει μια ζωή που δεν έζησες, εσύ λιγουρεύεσαι άλλους, εσύ νιώθεις ανώτερη από τον φίλο σου επειδή κατάφερες να τρως λιγότερο. Να του το πεις για να κάνει τι; Να σου λύσει το πρόβλημα, να σε δικαιώσει, να σε συγχωρήσει; Να αδυνατίσει, να γίνει πιο όμορφος για να μην σου γυαλίζουν άλλοι;


Νομίζουμε ότι τα απωθημένα τα βρίσκουμε μπροστά μας, ότι προκύπτουν. Δεν είναι έτσι. Τα απωθημένα είναι δικά μας δημιουργήματα. Διαλέγουμε τι θα θεωρήσουμε απωθημένο και τι όχι. Εμείς τα δημιουργούμε, από την αρχή μέχρι το τέλος, και μετά τα προσκυνούμε σαν τοτέμ. Τώρα νομίζεις ότι προέκυψε κάτι που είναι πέρα από τις δυνάμεις σου, κάτι που 'δεν είχες προβλέψει', κάτι που σου παρουσίασε η μοίρα. Όχι, δεν είναι έτσι. ΕΣΥ ζαλίζεσαι γιατί ΕΣΥ πιστεύεις ότι μπορείς να κοιμηθείς με τους ωραίους γιατί ΕΣΥ πιστεύεις ότι αυτό θα σου προσφέρει κάτι παραπάνω από αυτό που έχεις γιατί ΕΣΥ πιστεύεις ότι ο λόγος που δεν σε πλησίαζαν πριν ήταν τα κιλά σου. Υπάρχει πολύς κόσμος που έχει περιθώριο να κοιμηθεί με πιο ωραίους ανθρώπους από αυτόν που έχει δίπλα του, αλλά δεν ζαλίζεται από τη σκέψη, επειδή δεν το θεωρεί σημαντικό.


Ό,τι και να κάνεις, να ξέρεις ότι το κάνεις για τον εαυτό σου. Δεν θα το κάνεις επειδή σου 'προέκυψε κάτι που δεν είχες προβλέψει'. Αν πρέπει να καείς για να απομυθοποιήσεις την ομορφιά, ίσως να είναι χρήσιμο να καείς. Σε παρακαλώ όμως, μην χρησιμοποιείς την έκφραση 'όμορφη σχέση' και μην του πεις ποτέ ότι 'είναι καλό παιδί'.


________________
3.


ένας γάλλος φιλόσοφος λέει ότι ο χαρακτηριστικός τρόπος ύπαρξης του κάθε ανθρώπου είναι αποτέλεσμα της ηθικής του.
ένας γερμανός φιλόσοφος λέει ότι η εσωτερική δύναμη είναι απείρως ανώτερη από την εξωτερική και ότι η αφομοίωση των εξωτερικών κανόνων δεν είναι παρά η προσαρμογή του εσωτερικού κόσμου μας στον εξωτερικό. και όχι το αντίθετο.
ένας έλληνας φιλόσοφος λέει ότι η συμπεριφορά μας είναι το αποτέλεσμα της προσωπικής ηθικής μας.

εμείς γιατί λέμε ότι για όλα φταίνε οι άλλοι???- dna


Να δεις που και αυτοί οι φιλόσοφοι για τις δικές τους ζωές αυτό λένε. Είναι σα να ρωτάς γιατί τρώμε τόσα πιτόγυρα, ενώ όλες οι μελέτες δείχνουν ότι η διατροφή μας πρέπει να αποτελείται από όσπρια, φρούτα και λαχανικά. Γιατί είμαστε ατελείς, γιατί είμαστε ελαττωματικοί, γιατί είμαστε αδύναμα πλάσματα που θέλουν όλη την αγάπη και όλο τον θαυμασμό των γύρω μας, ιδανικά χωρίς καμία δέσμευση από μέρους μας. Επειδή υπάρχει η εντροπία. Γιατί απαιτούμε συγχώρεση, επειδή πιστεύουμε ότι την αξίζουμε. Και αν το παρακάνουμε, είναι επειδή η μαμά μας έπεισε ότι μας κοροϊδεύουν επειδή μας ζηλεύουν, και η μαμά έχει πάντα δίκιο.


________________
4.


Ποτε σταματαει η « ησυχια» και ξεκινα ο εφησυχασμος; Υπαρχουν διακριτα ορια; Με αλλα λογια ποτε σταματας να τα βαζεις με τον εαυτο σου και τον αποδεχεσαι ως ειναι και ποτε αυτη η αποδοχη/ φαινομενικα ισορροπια – στην πραγματικοτητα δηλωνει εναν ανθρωπο που εχει παρατηθει απο την προσπαθεια βελτιωσης του χαρακτηρα του ( ή μεταφορικα: λειανσης των αιχμηρων του γωνιων κτλ);

Χωρις να θελω να σε προλαβω στην απαντηση Λενα και μιας και δν εχω το δικαιωμα της επερωτησης: να προσθεσω ενα ακομη ερωτημα: Με δεδομενο οτι η καλλιεργεια αυτοπεποιθησης προκυπτει και αντανακλαστικα μεσω της εκτιμησης που ανθρωποι που συναναστρεφεσαι σε καθε επιπεδο εχουν για εσενα/ πως μπορεις να αναγνωρισεις αν σε επελεξαν αυτοι πρωτα ή εσυ τους επελεξες για αυτη τη δουλεια; Υπαρχουν αραγε περιπτωσεις που το να γινει επαιτης- στην προκειμενη για εκτιμηση, δν ειναι και τοσο τραγικο?
Thanks in advance!- Tzakos


Οι ερωτήσεις που περιέχουν το 'πού σταματάει το ένα και πού αρχίζει το άλλο' κατά πάσα πιθανότητα έχουν μια λάθος υπόθεση από τη γέννηση τους. Ρωτάς για δύο στοιχεία, θεωρώντας δεδομένο ότι δεν υπάρχουν τρίτα και τέταρτα και πέμπτα που επηρεάζουν το σύνολο, και θεωρώντας δεδομένο ότι το ένα πρέπει να προηγείται του άλλου. Ίσως και να υπονοείς ότι η 'ησυχία' είναι ανώτερη του 'εφησυχασμού'.


Ποτέ δεν σταματάμε να προσπαθούμε να βελτιώσουμε τον εαυτό μας, ποτέ δεν φτάνουμε σε σημείο που θεωρούμε ότι μπορούμε να σταματήσουμε την προσπάθεια, και πάντα πρέπει να είμαστε σε θέση να του συγχωρούμε τα λάθη του. Είναι πολύ σύντομη η ανθρώπινη ζωή για να τη χωρίσουμε σε στάδια. Αποδέχεσαι τον εαυτό σου, ενώ παράλληλα του επισημαίνεις πότε κάνει μοχθηρές σκέψεις, πότε αδικεί τους άλλους, πότε δρα εγωιστικά, πότε είναι αγενής και κάνει προσβλητικά σχόλια, και τα λοιπά, και τα λοιπά. Δεν είναι πίστες που κερδίζονται όλα αυτά, είναι στιγμές που είναι ενωμένες μεταξύ τους. Και ο πιο ώριμος και κατασταλαγμένος άνθρωπος μπορεί να γλιστρήσει και να επιστρέψει σε μια θέση που ξέρει ότι πρέπει να απορρίψει, αλλά για κάποιο λόγο, κάποια στιγμή, μπορεί να του προσφέρει ανακούφιση.


Η αυτοπεποίθηση προκύπτει από την εικόνα που αντανακλάται στα μάτια των άλλων, η ευθύνη που έχουμε εμείς είναι να διαλέγουμε κατάλληλους ανθρώπους, ώστε να έχει σημασία η αντανάκλαση του εαυτού μας. Αν ζητιανεύουμε αναγνώριση από τον τυχαίο που βρέθηκε στη ζωή μας για δυο εβδομάδες περιστασιακού σεξ, τόσο το χειρότερο για μας και για την αυτοπεποίθηση μας. Αν εκβιάζουμε θετικές γνώμες για να νιώσουμε καλύτερα, διακινδυνεύουμε να ακούσουμε τραβηγμένες αλήθειες, ακόμη και ψέματα.


________________
5.


γιατί κάποιος ή κάποια που μας έχει πληγώσει με μια συμπεριφορά και που έχουμε κόψει τελείως επαφές συνεχίζει και στοιχειώνει το μυαλό μας; και ως άνθρωπος και ως περιστατικό; έχουμε όντως κατά νου τις κοινωνικές νόρμες ότι πρέπει να τα έχουμε καλά με όλους έτσι ώστε να νιώθουμε και να είμαστε πιο κοινωνικά αποδεκτοί ή είναι απλώς μια ακόμα αχίλλειος πτέρνα;!- διερωτώμενη


Τις επιτυχίες τις δεχόμαστε ως αποτέλεσμα των προσπαθειών μας πιστεύοντας ότι πάνω κάτω, τα κάναμε όλα σωστά. Τα λάθη μας αναγκαζόμαστε να τα παραδεχτούμε μόνο στις αποτυχίες. Μια σχέση που έληξε άσχημα, ακόμη και αν πιστεύουμε ότι όλο το φταίξιμο είναι της άλλης πλευράς, στο συναίσθημα καταγράφεται ως αποτυχία: γιατί δεν καταφέραμε να κάνουμε τον άλλον να μας φερθεί καλά; Πώς γίνεται να μας γνώρισε και να μην γοητεύτηκε, να μην είδε τον θησαυρό μέσα μας; Και στις δύο περιπτώσεις αγνοούμε το ενδεχόμενο να μην σπαταλάει ο άλλος ιδιαίτερη φαιά ουσία για την περίπτωση μας, και αυτό που θεωρούμε τρομερό γεγονός ο άλλος να το έχει στο μυαλό του ως υποσημείωση. Αυτό είναι το τελευταίο που μας περνάει από το μυαλό.


________________
6.


Αγαπητη Λενα καλησπερα!Η φιλη μου εφυγε για ερασμους στο εξωτερικο και μου ειχε προτείνει να την επισκευτω καθως εχω να κανω διακοπες γυρω στα δυο χρονια.Αφου ημουν ένα βημα πριν κλεισω τα εισητηρια μου ειπε ότι τελικα δεν γινεται επειδη δεν της επιτρεπουν απ'την εστια να φιλοξενησει καποιο ατομο και πως την ειχαν πληροφορησει λαθος. Αυτή ηταν η σταγονα που ξεχείλισε το ποτηρι. Πριν φυγει από Ελλαδα ειχα ερθει αντιμετωπη με την ασυνεπεια της ορισμενες φορες.Π.χ. κανονιζαμε να βρεθουμε και ενώ την περιμενα δεν σηκωνε το κινητο της και υστερα από μια ωρα μου εστελνε μηνυμα ότι τελικα δε θα τα καταφερει επειδη της εχει συμβει κατι σημαντικο. Ισως εφταιγα κι εγω επειδη ποτε δεν της ειχα εκφρασει ποτε την ενοχληση μου.Τελος παντων από τον Σεπτεμβριο μεχρι τον Ιανουαριο δεν υπηρξε καμια επαφη ωσπου μου εστειλε μηνυμα στο φβ για το τι κανω και ότι αισθανεται αβολα που μου στελνει. Της απανταω λοιπον ότι τωρα που πλησιαζει ο καιρος να γυρισει,τωρα και με θυμηθηκε.Μου απανταει πως μου στελνει επειδη στην Ελλαδα δεν εχει κανεναν άλλο από εμενα. Οποτε της λεω από τη στιγμη που δεν εχεις καποιον άλλο δεν τον αγνοεις οσο καιρο εισαι εξω και μολις πλησιασει ο καιρος τον θυμασαι παλι.Να μη στα πολυλογω της ειπα ότι ακομα και πριν φυγει από Ελλαδα ειχα στεναχωρηθει με καποια πραγματα και μου απανταει πως δεν μπορει να ασχολειται με παιδιαστικες συμπεριφορες και δεν ειμαστε στο λυκειο..!Της απανταω πως είναι παιδιαστικο το ότι της λεω τι με ενοχλησε?παιδιαστικο είναι να το συζηταμε μεσω φβ διοτι μονο παρεξηγησεις γινονται.Μου λεει πως εχω δικιο απλα γενικα είναι στον κοσμο της και περασε τοσο συναρπαστικα που είναι ευκολο να χαθει η επαφη σε τετοιες περιπτωσεις.Υστερα από αυτό δεν ειπωθηκε τιποτα και χθες συνειδητοποίησα πως με διεγραψε.Ακομα και τωρα που στα γραφω κλαιω.Ειναι δυνατον καποιος να θεωρει πως διαγραφει μια φιλια με ένα delete;Εννοειται πως εκανα κι εγω λαθος που δεν της εστειλα τοσο καιρο κρατωντας 'χαρακτηρα' αλλα όπως σε ολες τις ανθρωπινες σχεσεις τα συζηταμε και βρισκουμε ή δε βρισκουμε λυσεις μεταξυ μας και προχωραμε.Το οποιο βεβαια απ'ότι φαινεται δεν ειναι αυτονοητο.Ειδικα από τη στιγμη που ξερεις οτι στην Αθηνα περα από τις απλες παρεες εχεις ουσιαστικα μονο εμενα,πως γινεται να μου συμπεριφερεσαι ετσι;Αρα αποτι φαινεται ο συγκεκριμενος ανθρωπος δεν αισθανοταν τιποτα για εμενα ετσι δεν είναι;;Πως έχουν γινει ετσι οι ανθρωπινες σχεσεις ρε γαμωτο;- bergeraki

Την άφηνες να σε αγνοεί στα ραντεβού χωρίς να λες τίποτα, την άφηνες να σε αγνοεί όταν στη μέση έμπαινε θέμα επίσκεψης χωρίς να πεις τίποτα, την άφηνες να σε αγνοεί γενικώς, και μετά αναρωτιέσαι 'πώς έχουν γίνει έτσι οι ανθρώπινες σχέσεις'. Δεν είναι ότι δεν αισθανόταν 'τίποτα', δεν χρειάζεται να είσαι δραματική τώρα. Της φερόσουν σα να μην έχει σημασία ο χρόνος σου, οπότε κατάλαβε ότι ο χρόνος σου δεν έχει σημασία, και φέρθηκε αναλόγως. Φταίει που το δέχτηκε χωρίς να το ψάξει και το εκμεταλλεύτηκε, φταις κι εσύ πάρα πολύ που δεχόσουν την αδιαφορία αμίλητη και ξέσπασες μια άσχετη στιγμή, από το facebook. Έτσι έχασες το δίκιο που είχες και κατέληξες και κερατάς, και δαρμένος. Αν είναι δυνατόν τώρα να κλαις για μια σχέση αδιάφορη. Τι έχασες και κλαις; Ποια ήταν η φιλία που θρηνείς; Όχι, δεν τα συζητάμε όλα με όλους, καθόλου αυτονόητο δεν είναι. Συζητάμε μόνο με αυτούς που έχει νόημα η συζήτηση. Αυτό έλειπε, να καθόμαστε να κάνουμε αναλύσεις με τον κάθε έναν και τις προτεραιότητες του. Γίνεται να διαγράψεις κάποιον που σε έχει διαγράψει; Αν δεν γίνεται, κάντο από μέσα σου, συμβολικά. Και στο μέλλον όταν νιώθεις ότι κάποιος δεν σέβεται το χρόνο σου, κοίτα να το εκφράζεις τη στιγμή που γίνεται, όχι ένα χρόνο μετά, από το chat του facebook.

________________
7.


Αγαπητή αμπα
Τον τελευταίο καιρό αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα με δυο φίλες μου. Η μια είναι πιο κοντινή μου και την ξέρω αρκετά χρόνια. Εγώ τις γνώρισα μεταξύ τους και το γεγονός ότι άρχισαν να έρχονται πιο κοντά με είχε χαροποιήσει. Έλα όμως που στην συνέχεια άρχισαν να βγαίνουν (κάποιες φορές)και χωρίς εμένα. Δεν θέλω να είμαι κτητική αλλά πώς να αντιμετωπίσω αυτό το συναίσθημα του ''με άφησαν στην απέξω''? κάποιο βιβλίο που θα βοηθούσε? Help-η Φ.,


Βιβλίο;!


Βιβλίο για την κτητική ζήλεια; Χρειάζεται βιβλίο για να την αντιμετωπίσεις;


Δεν σου ανήκουν οι άνθρωποι. Οι δύο φίλες (ΣΟΥ;) είναι φίλες σου επειδή και αυτές το θέλουν. Οι φιλίες δεν υπάρχουν επειδή το αποφάσισες εσύ, από μόνη σου. Δεν είσαι εσύ ο δημιουργός, και δεν σημαίνει τίποτα απολύτως ότι τις γνώρισες μεταξύ τους. Δεν έχεις παραπάνω δικαιώματα επειδή είσαι ο συνδετικός κρίκος. Θα έπρεπε να σε ντροπιάζει τόσο πολύ αυτή η σκέψη, ώστε να της απαγορεύεις να σηκώνει κεφάλι, και να την κόβεις κάθε φορά από τη ρίζα. Πολύ κακώς της επιτρέπεις να δημιουργείται και να την αφήνεις να ολοκληρώνεται μέσα στο κεφάλι σου και να την συντηρείς, να φτάνεις σε σημείο να την εκφράζεις και μάλιστα να τη γράφεις. Όλοι κάνουμε ποταπές σκέψεις, το θέμα είναι τι κάνουμε με αυτές. Από αυτά που γράφεις μοιάζει σα να καταλαβαίνεις ότι δεν θα έπρεπε να σκέφτεσαι έτσι, αλλά κάπου δικαιολογείς και λίγο τον εαυτό σου. Σταμάτα το αμέσως. Πρέπει να επιβάλλεσαι σε κάτι τέτοια συναισθήματα, αλλιώς θα φτάσεις σε σημείο να τα θεωρείς λογικά και δικαιολογημένα.


37

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
Είμαι η κοπέλα της ερώτησης 7Οι φίλες μου είναι φίλες μου επειδή το θέλουν και αυτές συμφωνώ απόλυτα. Αλλά το θέμα είναι οτι ένιωθα πως αυτό άρχιζε να αλλάζει. Το γεγονός οτι εγώ ήμουν ο συνδετικός κρίκος με έκανε να νιώθω πιο έντονα την απόρριψη όταν μάθαινα για εξόδους τους γιατί σκεφτόμουν ότι το κάνουν συνειδητά, όχι γιατί πίστευα οτι ήμουν το κέντρο του κόσμου, αλλά γιατί με την πιο κοντινή μου φίλη είχαμε σχεδόν καθημερινή επαφή και δεν θεωρούσα οτι ήταν λογικό με βάση τη σχέση που είχαμε να ξεχάσει να με καλέσει όταν κανόνιζαν. Ήμουν αρκετά μπερδεμένη, αλλά δεν φέρθηκα με άσχημο τρόπο ούτε μίλησα άσχημα (όπως αναφέρεται σε ένα σχόλιο) σε τρίτους για αυτές.Τελικά το συζητήσαμε πολύ ώριμα θεωρώ και με τις δυο και παραδέχτηκαν πως δεν ήταν αδικαιολόγητα αυτά που ένιωθα σε σχέση με αυτά που είχαν συμβεί, αλλά όλα έγιναν εν αγνοία τους λόγω του ενθουσιασμού. Ό,τι λέει το σχόλιο της πόντιας αυτό συνέβη.Και τελικά αυτό που έκανα με τις σκέψεις που ήξερα οτι ήταν ποταπές, ήταν οτι δεν τις άφησα να κάνουν και τις πράξεις μου ποταπές. Το να προσπαθώ να τις κόβω μαχαίρι πριν καν ολοκληρωθούν δεν πιστεύω πως θα βοηθούσε. Θα ένιωθα ένοχη για κάτι που δεν θα άφηνα τον εαυτό μου να ξέρει τι είναι, να το ψάξει για να το λύσει.Ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις.
Εντελώς τυχαία ξαναβρέθηκα σ'αυτή την ημέρα.Χαίρομαι πάρα πολύ που είχα δίκιο, πάρα πολύ. Όχι βέβαια για την προσωπική ικανοποίηση αλλά επειδή δεν συνέβαινε τίποτα άσχημο. Είναι τόσο όμορφο πράγμα η φιλία και χαίρομαι πολύ που την τιμάτε.Σ'ευχαριστώ πολύ που απάντησες, έπιασε τόπο. :)
'Υπερβολικά αυστηρή' ή σκέτο αυστηρή, δεν ξέρω ρε παιδιά. Όταν πιάνω τον εαυτό μου να ζηλεύει, τον επαναφέρω στην τάξη με αυστηρότητα. Εσείς τι κάνετε;Αυτό που περιγράφει η φίλη είναι ανθρώπινο, κατανοητό, συμβαίνει σε όλους και τα λοιπά. Οπότε τι; Να το αφήσει έτσι; Όταν απαντάω στην ερώτηση "γίνεται να αλλάξω; πώς να αλλάξω;" λέω ότι όταν πιάνεις τον εαυτό σου να κάνει σκέψεις που πρέπει να λογοκρίνεις, τις λογοκρίνεις. Δεν αυτομαστιγώνεσαι. Πρέπει να τον επαναφέρεις όμως στην τάξη. Αν δεν το κάνεις εσύ για σένα, πώς θα γίνει να βελτιωθείς; Η σκέψη ότι δύο φίλες έγιναν φίλες μεταξύ τους και 'μας άφησαν απ' έξω' δείχνει εγωκεντρισμό. Πιστεύουμε ότι είμαστε οι δημιουργοί ενός μικρού σύμπαντος, σα να φτιάξαμε εμείς μια φιλία, οπότε αυτές οι δύο οφείλουν να μας έχουν ως προτεραιότητα. Εμ δεν είναι έτσι. Οι δύο φίλες βάζουν επίσης τον εαυτό τους στο κέντρο. Η καθεμία πιστεύει ότι απέκτησε μια φίλη - μπορεί να μη θυμούνται καν ποιος σύστησε ποιον, και αν το θυμούνται,δεν το θεωρούν πρωταρχικό θέμα, και γι' αυτές ο πρωταγωνιστής είναι ο εαυτός τους.
Λένα, από το γράμμα της η 7 δίνει την εντύπωση ότι το πρόβλημά της είναι λιγότερο θέμα εγωκεντρισμού και περισσότερο αυτοεκτίμησης- ίσως νιώθει παραγκωνισμένη, λιγότερο ενδιαφέρουσα, λίγη. Αυτό φαίνεται και από τον ήπιο τρόπο της, δεν εκφράζεται αρνητικά γι’ αυτές, αντιθέτως ζητά βοήθεια για να αντιμετωπίσει ένα συναίσθημα που δε θέλει να αισθάνεται, γεγονός που δείχνει ότι αντιλαμβάνεται ότι αυτό που νιώθει/ σκέφτεται είναι λάθος. Το να συστήνεις σε κάποιον να νιώσει ντροπή ή ενοχές για μια σκέψη ( σκέψη, όχι πράξη), που δεν είναι πια και ό,τι χειρότερο έχουμε διαβάσει εδώ, δεν είναι βοηθητικό, καθώς μοιάζει να είναι πολύ νεαρή, αφού μόνο σε τέτοιες ηλικίες ασχολούμαστε με το ποιός φίλος μας κανόνισε να βγει με ποιον.Επίσης, υπάρχει κατά τη γνώμη μου υπερβολή στο χαρακτηρισμό «ποταπές σκέψεις». Αν σου έλεγε ότι κάθεται και καταστρώνει σχέδια για το πώς θα απομακρύνει αυτές τις δυο, πώς θα έπρεπε να το χαρακτηρίσεις; Προσωπικά με ξένισε το ότι της είπες ότι δεν έπρεπε καν να το γράψει. Αυτό μας έλειπε, να αρχίσουμε τις λογοκρισίες εδώ μέσα :)
Εγώ συμφωνώ μαζί σου πάντως. Έτσι κι εγώ με μεγάλη αυστηρότητα προς τον εαυτό μου και διαρκή λογοκρισία κατάφερα να ξεπεράσω την τερατώδη ζήλια μου (και κτητικότητα) προς τον σύντροφό μου. Τώρα πια και μετά από πάρα πολύ κόπο μπορώ πλέον να γουστάρω το να περνάει καλά και χωρίς εμένα, με φίλους, αδέρφια, στη δουλειά κλπ. Αν αφήσεις αυτές τις όντως ποταπές σκέψεις να κατακλύσουν τον εγκέφαλο σου, χάθηκες. Σωστό κι αυτό με το επίκεντρο. Δεν γυρίζουν όλα γύρω από μας, πρέπει να το καταλάβει η κοπέλα και να πάψει να ταράζεται.
"Έτσι κι εγώ με μεγάλη αυστηρότητα προς τον εαυτό μου και διαρκή λογοκρισία κατάφερα να ξεπεράσω την τερατώδη ζήλια μου (και κτητικότητα) προς τον σύντροφό μου. Τώρα πια και μετά από πάρα πολύ κόπο μπορώ πλέον να γουστάρω το να περνάει καλά και χωρίς εμένα, με φίλους, αδέρφια, στη δουλειά κλπ."Πως το κατάφερες αυτό? Εγώ όσο κι αν προσπαθώ, δεν μπορώ.Teach me master
Aφού σε ενδιαφέρει τί κάνουμε εμείς, πρόσεξε τί κάνουμε εμείς : Όταν πιάνουμε τον εαυτό μας να κάνει ενοχλητικές σκέψεις και να αισθάνεται κάτι εξίσου ενοχλητικό (εδώ ζήλεια), δεν τις ξεριζώνουμε με το καλημέρα ούτε επαναφέρουμε με αυστηρότητα και ενδόμυχη ενοχή τον εαυτό μας στην τάξη (τί έκφραση κι αυτή;! Δεν ήξερα ότι είμαστε άτακτοι όταν νιώθουμε κάτι - οτιδήποτε!). Εκείνο που κάνουμε, λοιπόν, εμείς που ανατραφήκαμε στη δυτική κουλτούρα και, πολύ περισσότερο, στους δικούς μας αιώνες - αν είμαστε και λίγο ώριμοι τέλος πάντων -, είναι να αναλύουμε όσο μπορούμε για ποιόν λόγο σκεφτόμαστε έτσι και αν όντως είναι ένας παράλογος φόβος ή μια νοοτροπία που δεν μας διευκολύνει να πάμε παραπέρα (δηλαδή αν οφείλεται σε κάτι δικό μας, ενσωματωμένο στον τρόπο που μάθαμε να λειτουργούμε) το γεγονός ότι σκεφτόμαστε ή νιώθουμε κατ' αυτόν τον τρόπο. Έτσι ώστε αν πρόκειται για κάτι τέτοιο, να αρχίσουμε να βλέπουμε κατάματα το πρόβλημά μας, να το επεξεργαστούμε, και στη συνέχεια να επιχειρήσουμε να απεμπλακούμε από αυτό, εμπλουτίζοντας την σκέψη μας με άλλες ενδιαφέρουσες και ωφέλιμες προοπτικές. Πού ξέρεις, μετά μπορεί να είμαστε έτοιμοι να το καυτηριάσουμε μόνοι μας, χωρίς καμία καταπίεση και να το καταργήσουμε ελεύθερα και χωρίς λογοκρισία ή αυτο-λογοκρισία(;)· γιατί τότε μόνο είναι η ώρα να το αποχωριστούμε όπως πρέπει, που σημαίνει όχι με τη βία (από ενοχή). Εξετάζουμε δηλαδή αν αυτό που νιώθουμε δεν προέρχεται παρά από μια τάση του εαυτού μας να μας κρατάει πίσω και να μας υποτιμάει ή από μια εξωγενή συμπεριφορά κάποιου άλλου που μας προκαλεί αυτά τα συναισθήματα. Στην τελευταία περίπτωση, πράττουμε αντίστοιχα ώστε να κατευνάσουμε την αρνητικότητα που μας γεννάει αυτός ο εξωτερικός παράγοντας είτε απομακρυνόμενοι από αυτόν είτε βελτιώνοντας τον αυτο-έλεγχό μας (αποστασιοποίηση) είτε επεμβαίνοντας και αλλάζοντας την πηγή που το προκαλεί. Πάντως οπωσδήποτε σε καμία περίπτωση δεν κόβουμε το κεφάλι μιας σκέψης μας μόλις πάει να ξεπροβάλλει θεωρώντας την ντροπιαστική ή την "κακιά την σκέψη" (σου θυμίζω ότι κάποιοι θα την λέγανε "αμαρτωλή" - ξέρεις ποιοί...). Διότι γνωρίζουμε ευτυχώς ότι η κάθε ενοχλητική σκέψη μας και το κάθε αρνητικό συναίσθημά μας μας λέει κάτι για εμάς ή μας προειδοποιεί για κάτι· κάτι που θα ήταν καλό να μην αφήσουμε να προσπεράσει, αλλά τουναντίον να καθίσουμε και να το ακούσουμε προσεχτικά και να διερευνήσουμε γιατί και πώς μας προέκυψε.
Αγαπητή Νανίνα, συμφωνώ μαζί σου, για όταν κάνουμε γενικώς, ενοχλητικές σκέψεις. Έχω γράψει άλλωστε πολλές φορές ότι για να αλλάξει συμπεριφορά κάποιος πρέπει πρώτα να βρει τον μηχανισμό που τον οδηγεί σε αυτή. Δεν έπρεπε να ρωτήσω 'τι κάνετε εσείς' έτσι γενικά, γιατί αυτό οδηγεί σε άλλη κουβέντα.Μιλάμε για κάποια που ζηλεύει επειδή οι φιλενάδες της τα βρήκανε μεταξύ τους! Χρειάζεται τόση ανάλυση και ενδοσκόπηση; Απλούστατη, συνηθισμένη, παιδιάστικη ζήλια είναι. Δεν χρειάζεται να την χαϊδεύουμε (τη ζήλια αυτού του είδους). Γιατί να μην πεις στον εαυτό σου 'κόφτο' δηλαδή, όταν φέρεται ανώριμα, και το ξέρεις πολύ καλά;
Πρώτα από όλα, στην απάντησή σου δεν είπες μόνο αυτό. Γιατί το ξεχνάς;; Δε δέχθηκες κριτική γιατί της είπες απλά "Κόφ' το, μωρέ. Σε χαλάει.". Αυτό ίσως θα ήταν μια απλοϊκή απάντηση για να την ξεπετάξεις αλλά δε νομίζω ότι θα έλεγε κανείς τίποτα ιδαίτερο. Έπειτα, ποιός σου είπε ότι είναι κάτι απλό και παιδιάστικο τόσο απλά; Μπορεί να υπάρχει κάποιος λόγος που νιώθει έτσι. Μπορεί αυτό να προέρχεται από οπουδήποτε και να αισθάνεται κτητικότητα για οποιονδήποτε λόγο. Η αιτία να βρίσκεται κάπου που εμείς ούτε υποπτευόμαστε. Πολλές είναι οι πιθανότητες και τίποτα δεν αποκλείεται - από τρίτους και άγνωστους - όταν μιλάμε για ανασφάλειες. Χώρια που η ζήλεια δεν είναι και τόσο παιδιάστικο συναίσθημα. Όλοι οι άνθρωποι νιώθουν ζήλεια κάποτε, ανεξαρτήτως ηλικίας. Αλλά, τότε, οι ώριμοι προβαίνουν αυτόματα σε έναν εξορθολισμό, σε μια εξέταση της προέλευσης του συναισθήματός τους. Και όχι σε μια πιεστική αυτο-απαγόρευσή του.
mortimer mouse Η απάντηση σου "αγαπητη αμπα στο εχω πει και παλιοτερα σε σχολιο οτι γινεσαι επιθετικη ανευ λογου ωρες ωρες" μου θυμίζει λίγο παρατήρηση. Μου ακούγεται λίγο σαν "στο είπα και δεν συμμορφώθηκες". Πολλές φορές νιώθω σαν να προσπαθείτε να κάνετε τον άλλον να απαντά όπως σας αρέσει εσάς. Αυτό δεν θα γίνει και έχετε δυο επιλογές: παίρνετε αυτό που μπορεί να σας ωφελήσει από την απάντηση ή τη διαβάζετε και την πετάτε στα σκουπίδια.
#2 Βρε κορίτσι μου κάντη την αμαρτία, σιγά το πράγμα. Έτσι ίσως ξεκαθαρίσεις και αν αξίζει να μείνεις στη σχέση σου ή αν έχει κάνει πια τον κύκλο της. Θεωρώ ότι το θέμα της κοπέλας ίσως δεν είναι τόσο η εξωτερική εμφάνιση του φίλου της αλλά η στάση του. Τώρα που η ίδια έχει κάνει προσπάθειες και έχει χάσει κιλά, της ξινίζει το ότι αυτός δεν προσπαθεί εξίσου να βελτιώσει την εμφάνισή του. Εγώ θα έλεγα να προσπαθήσεις να τον βάλεις στο παιχνίδι, δλδ πρότεινε του να ακολουθήσει ένα πρόγραμμα διατροφής, να πάτε μαζί στο γυμναστήριο ή για περπάτημα. Αν το κάνει ίσως αλλάξει ο τρόπος που τον βλέπεις και βελτιωθεί και η σχέση σας.
#7 Αχ, δεν σε άφησαν στην απέξω, επειδή διαλέγουν να κάνουν περισσότερη παρέα μεταξύ τους. Με αυτή την λογική κι εσύ αν έβρισκες κάποιες φίλες με τις οποίες περνούσες καλύτερα ή ταιριάζατε περισσότερο ή σε ενθουσίαζε η αρχή μιας νέας ενδιαφέρουσας φιλίας, θα "άφηνες αυτές εδώ στην απέξω". Αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Μπορεί να μην είσαι η πρώτη προτεραιότητά τους πια χωρίς παρόλα αυτά να σημαίνει ότι σε ξέχασαν ή δεν σε υπολογίζουν, ή μπορεί να εξακολουθείς να είσαι αλλά να αρέσκονται περισσότερο στην παρέα η μια της άλλης.Οπότε, αν το πρόβλημα είναι ότι απλά η καθεμιά (γιατί στις ομαδικές φιλίες εγώ δεν πιστεύω καθόλου) περνάει περισσότερο χρόνο με μια άλλη φίλη της - δεν έχει σημασία με ποια - από όσο μαζί σου, μην το βλέπεις σαν απόρριψη γιατί δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. Αν το πρόβλημα δεν είναι αυτό αλλά ότι εσύ σύστησες στην καθεμία την άλλη, τότε όντως μάλλον αντιμετωπίζεις θέμα κτητικότητας. Αν οφείλεται σε ανωριμότητα ή σε κάποια ανασφάλεια, το ξέρεις εσύ καλύτερα. Εξορθολόγισε τα συναισθήματά σου όσο μπορείς και δες τί είναι αυτό που ακριβώς σε πειράζει και σου τα προκαλεί.Εκτός πια κι αν έχουν ψιλοξεκόψει μαζί σου και τις βλέπεις αραιά και που, είναι πλέον πιο τυπικές μαζί σου, προσπαθούν να απομακρυνθούν από εσένα. Παρατηρούνται δηλαδή και άλλες ποιοτικές αλλαγές στην σχέση σου με την μια ή και τις δυο; Αν ναι, τότε, ναι, κατά πάσα πιθανότητα πρόκειται για απόρριψη. Το αποδέχεσαι και πας παρακάτω. Γενικώς, συνιστώ ψυχραιμία. Δεν είναι τίποτα τρομερό, ό, τι από αυτά κι αν συμβαίνει, για να χρειάζεσαι σώνει και ντε κάποιο βιβλίο ώστε να το ξεπεράσεις. Λίγη δουλειά με τον εαυτό σου δεν θα έβλαπτε βέβαια. Αν πάντως επιμένεις, βιβλία αυτοβοήθειας μπορείς να βρεις σε οποιοδήποτε μεγάλο βιβλιοπωλείο και πιστεύω ότι με λίγη αναζήτηση θα καταλήξεις σε κάποιο που να σου δίνει προοπτική ακόμα και σε ό, τι ειδικότερο ζητάς. Υ.Γ. Δεν βλέπω πουθενά και τίποτα στο οποίο βοηθάει επί της ουσίας η ντροπή και η ενοχικότητα που σε συμβουλεύει η Α, μπα.
#6πολυ καλα τα λεει η Λενα.απλουστατα αυτη η "φιλια" ηταν κατι αλλο για την καθε μια σας. για σενα ηταν κατι σημαντικο, αλλα δεν εξεφραζες την δυσαρεσκεια σου σε οτι στραβο γινοταν και μαλιστα επανειλλημενα.για εκεινην ηταν απλα κατι βολικο, γιατι λογω της στασης σου, συμπεραινε οτι ειναι απλα μια γνωριμια για να υπαρχει αν και οποτε βολεψει την ιδια και οχι μια φιλια...τωρα που αντεδρασες, σου εδειξε τι ηταν για εκεινη η γνωριμια σας.την ενδιεφερε μονο με τα παλια δεδομενα, οχι με δικα σου παραπονα και απαιτησεις μια ισοτιμης σχεσης.να στο πω απλα, η φιλη σου σε υποτιμουσε , γιατι της το επετρεπες.δεν "εχουν γινει ετσι" οι ανθρωπινες σχεσεις, η δικη σου, αυτη η συγκεκιμενη ηταν ετσι, γιατι εσυ την εκανες ετσι...
@7Συμβαίνει καμιά φορά να γνωρίζονται δυο άνθρωποι που ταιριάζουν και να μη χορταίνουν το μπλα μπλα μέχρι να τα πούνε όλα. Νομίζω πρέπει να τους δώσεις λίγο χρόνο, να πούνε μεταξύ τους αυτά που εσύ ξέρεις ήδη, να ενθουσιαστούν τετ α τετ με το πόσο ίδια γούστα έχουν και όταν καταλαγιάσει η πόρωση θα δεις που θα διαπιστώσεις ότι δεν ήσουν απ'έξω για κάποιο λόγο, παρά μόνο γιατί κάποιες φορές βόλευε να είναι οι δυο τους.Πάντως, αν έχω πέσει εντελώς έξω και συμβαίνει επίτηδες και με σκοπό, γιατί να στεναχωριέσαι για ανθρώπους που δε νοιάζονται για τα συναισθήματα που προκαλούν στους άλλους;
#2δηλαδη, εισαι 4 χρονια "σε μια πολυ ομορφη σχεση", μονο που εισαι εκει, αναγκαστικα γιατι δεν αρεσες σε αυτους που θα ηθελες πραγματικα...πιο παθετικ, πεθαινεις...κατα τα αλλα, πρεπει να προκειται για τρολ.δεν νομιζω να υπαρχουν γυναικες που λιγουρευονται να "κοιμηθουν με ωραιους" και δεν τα καταφερνουν. αν μας ελεγες "να κανουν σχεση", θα το πιστευα... ειναι γνωστο, οτι μια γυναικα που θελει να πηδηχτει, μπορει να το κανει και με ωραιο και με ασχημο, το χειροτερο μπαζο να ειναι. μονο ανδρας λεει τετοια ατακα...
#1το ποσοστο ειναι παντου το ιδιο.το θεμα ειναι πολυ απλο.σε ενα τοσο μικρο μερος, συναντας καθημερινα ΟΛΟΥΣ τους γνωστους σου, παντου και πολλες φορες.οποτε αν βαλεις και τον σκυλο στην εξισωση, πολυ ευκολα φτανεις στο λαθος συμπερασμα που εφτασες.στην αθηνα για παραδειγμα, αντε να συναντησεις δευτερη φορα τον κυρ μητσο απο τα κατω πετραλωνα, ενω μενεις στην γλυφαδα...τις πλατες, δεν καταλαβα, γιατι τις κανεις?
Μπα, μη νομίζεις. Ζούσα σε πολύ πολύ μικρότερη πόλη και προσπαθούμε να βρούμε τον 20χρονο που ξεμυάλισε γνωστή σελέμπριτι της πόλης και είναι αδύνατον να βρεθεί.Η πόλη στην οποία αναφέρεται η κοπέλα, είναι το κάτι άλλο. Καθώς διάβαζα την ερώτηση, σκεφτόμουν ότι δεν έχει σημασία αν την αναφέρει ή όχι. Αν διαβάζουν αυτοί που φοβάται μήπως την καταλάβουν, την πάτησε. Τις πλάτες ψηφίζω ότι τις κάνει, επειδή είναι υπεράνω υποψίας.
#7 Οσο αυστηρή και αν είναι η απάντηση εμπεριέχει ένα δίκιο.Επειδή ακριβώς όμως "είμαστε ατελείς, γιατί είμαστε ελαττωματικοί, γιατί είμαστε αδύναμα πλάσματα που θέλουν όλη την αγάπη και όλο τον θαυμασμό των γύρω μας" (απάντηση στην #3) ρωτάει πως να χειριστεί την κατάσταση.Και σε εμένα έχει συμβεί και δεν είναι καθόλου σπάνιο και μου έχει τύχει να είμαι και σε μια παρεα ενώ κάποια άτομα το κάνουν αυτό σε άλλο.Προσπάθησες να οργανώσεις εσύ κάτι που θα συμμετέχετε και οι τρεις;Μήπως νωρίτερα με καποιο τρόπο τις έχεις απορρίψει εσύ,εν αγνοία σου η όχι,η δεν είσαι διαθέσιμη όταν είναι εκείνες;Μηπώς να συζητήσεις με κάποια από τις δυο,η και τις δυο πως νιώθεις;Αυτό που τώρα σου φαινεται βουνό αν μιλήσετε μπορεί να σου φανεί γελοίο.Σημαντικό είναι οι φίλοι όπως και όλοι να είναι στη ζωη μας επειδη το επέλεξαν κ οχι επειδή η Μαρια σήμερα δεν μπορεί οπότε ας βγούμε μαζί.
Απίστευτα σκληρή η απάντηση στο 7. Σχεδόν θα έλεγα πως γίνεται επίθεση. Σε πολλούς από εμάς έχει συμβεί κάτι τέτοιο, σε εμένα συνέβη στο παρελθόν και ήταν υπερβολικά επώδυνο. Προσπαθείς να καταλάβεις τι πρόβλημα έχεις και δε σε θέλουν, ανακαλύπτεις σε καθημερινή βάση οτο κάτι κανονίστηκε πάλι κάποια στιγμή και εσύ ήσουν πάλι στην απ' έξω και άλλα τέτοια. Να μην τύχει σε κανέναν...Η κοπέλα να ξέρει ότι οι σκέψεις της δεν είναι καθόλου ποταπές. Για το πώς θα αντιμετωπίσει τη στενοχώρια που αισθάνεται δεν έχω να δώσω συμβουλή.
Ακριβώς. Κανείς δεν λέει οτι οι φίλοι ειναι ιδιοκτησία μας, αλλά με αυτό το σκεπτικό να μη μας ενοχλεί τιποτα και να είμαστε βούδες μη τυχόν χαρακτηριστούμε μικρόψυχοι.Μου έχει τύχει και εμένα παρόμοια περιπτωση στο παρελθόν και με ενόχλησε.Φυσικά δεν λέω οτι αν εσύ δεν μπορείς να πας μαζί τους,λείπεις κτλ οι αλλοι είναι υποχρεωμένοι να μη βγουν για να ικανοποιήσουν τον εγωισμό σου αλλά δεν είναι άσχημο να κανονίζουν εξόδους χωρίς να σε καλούν και ποσο μάλλον να τα μαθαίνεις απο τρίτους ή να το κρύβουν και να τους ξεφευγουν μετα απο μέρες? Αφού είναι φίλες της κοπέλας πόσο δυσκολο ειναι να μη την κάνουν στην ακρη?
Δεν είπαμε ότι δεν είναι ανθρώπινο να σε ενοχλήσει. Άλλα πόσο χρονών πρέπει να φτάσεις για να καταλάβεις ότι είναι τραγική αυτή η σκέψη? Τελικά αυτός ο κόσμος δεν θα πάψει ποτέ να με ξαφνιάζει.
#7 Πολύ αυστηρή απάντηση. Διαβάζω και ξαναδιαβάζω την ερώτηση αλλά δε βρίσκω πουθενά κάτι που να μου φαίνεται ενοχλητικό η εγωιστικό. Όταν γνωρίζεις φίλους μεταξυ τους, ελπίζεις να δημιουργηθεί μια μεγαλύτερη παρέα, όχι να ταιριάξουν οι υπόλοιποι μεταξύ τους και εσένα να σε κόψουν. Πιθανό να συμβεί και δε μπορείς να κάνεις κάτι γι'αυτό, όμως εννοείται πως σε πληγώνει. Η κοπέλα ρωτάει απλώς πώς να ξεπεράσει το συναίσθημα της ζήλιας, κάτι που βρίσκω εντελώς ανθρώπινο.
@2Οι άνθρωποι δεν είναι τρόπαια να τους κερδίζουμε αν γίνουμε εμφανίσιμοι. Ούτε θα σου προσφέρει κάτι ξεχωριστό μια νύχτα με έναν ωραίο. Μόνο μούρη μπορείς να πουλήσεις σε εξίσου ρηχές και επιφανειακές φίλες σου. Αν έχεις δίπλα σου έναν άνθρωπο που σε αγαπάει και τον αγαπάς πραγματικά, βάλε στην άκρη τις 'εφηβικές ανασφάλειες' και πρόσεχε τον σαν τα μάτια σου. Σπανίζουν οι άντρες που κοιτάνε τον εσωτερικό μας κόσμο και όχι αν έχουμε ωραία μπούτια. Εκτός κι αν σε συγκινεί αντί για σύντροφος κάποιου να γίνεις εσύ τρόπαιο της μιας νύχτας. Επειδή άλλαξες εσύ δεν σημαίνει ότι είναι υποχρεωμένος να αλλάξει και ο άλλος. Μετά από 4 χρόνια θα περίμενε κανείς να τον αγαπάς και να τον αποδέχεσαι όπως είναι. Μην του μιλήσεις, θα τον πληγώσεις και δεν το αξίζει.
@1Παντού τα ίδια γίνονται. Μέχρι και οι διάσημοι που τους κυνηγούν φαν και παπαράτσι τα ίδια κάνουν και ας γίνονται ρεντίκολο μετά στον πλανήτη (άπειρα τα παραδείγματα που τους έχουν πιάσει να απιστούν, από μπρατζελίνα μέχρι κρίστεν στιούαρτ και σκηνοθέτης). Το εντυπωσιακό είναι ότι υπάρχουν ακόμα ζευγάρια που είναι πιστά ο ένας στον άλλο. Μάλλον σε ροζ συννεφάκι ήσουν και τώρα άνοιξες τα μάτια σου. Έχω περάσει κι εγώ τα ίδια, όταν δούλεψα σε επιχείρηση με πολλά άτομα και γινόντουσαν τα αίσχη. Στην αρχή δεν μπορούσα να το χωνέψω πόσο εύκολα και άνετα απιστούσαν όλοι, σε μικρό μέρος κι εγώ. Θα το ξεπεράσεις σιγά σιγά και θα δεχθείς ότι έτσι είναι ο κόσμος. Ειδικά όταν όλα πάνε στραβά στην κοινωνία (βλέπε κρίση) τότε είναι που νιώθουν πολλοί ότι πρέπει να ζήσουν τη ζωή τους, και όλως περιέργως συνήθως εννοούν το κέρατο, ποτέ να τα παρατήσουν όλα και να γίνουν ζωγράφοι ας πούμε.
Κι εμένα μου φάνηκε "αυστηρή" η απάντηση στο 7, ή ίσως πιο αυστηρή από άλλες απαντήσεις. Κι όμως συμφωνώ πως οφείλουμε στους εαυτούς μας και στους φίλους μας κάποια πράγματα να τα κόβουμε μαχαίρι, και νομίζω πως σ'αυτό οφείλεται το tough love της συγκεκριμένης απάντησης. Βλέπω συχνά φίλους μου, και τον ίδιο μου τον εαυτό, να δικαιολογώ άσχημες σκέψεις και συμπεριφορές, πχ κτητικές, στο ότι είναι ανθρώπινες. Όλα όσα νιώθουμε και κάνουμε είναι θεωρητικά ανθρώπινα, αλλά μπορούμε να επιλέξουμε πότε θα πούμε στον εαυτό μας "αρκετά" και να αρχίσουμε να λειτουργούμε με σεβασμό απέναντι στους άλλους.
#7 λίγο αυστηρη η απάντηση...οκ ρε παιδιά όλοι μας θα απογοητευόμασταν, εξαρτάται βέβαια από την ηλικία. Και μένα μου έτυχε 2-3 φορές παρόμοιο περιστατικό απλά δεν ήταν πολύ καλές μου φίλες οπότε το ξεπέρασα σχετικά εύκολα...
Νομίζω ήταν λίγο υπερβολική η απάντηση στην 7.εντάξει η κοπέλα μια σκέψη από ανασφάλεια έκανε και το αναγνώρισε άλλωστε οτι είναι λάθος.δεν χρειάζεται να της πετάμε πέτρες στο κεφάλι
Προσωπικώς νομίζω πως η απιστία κρατάει ίσια μερίδια και στις μικρές και στις μεγάλες πόλεις. Στις μικρές οι άνθρωποι φοβούνται να πάνε στα ξενοδοχεία που διατίθενται γι' αυτό το λόγο κι επιλέγουν πάρκα ή αυτοκίνητα όπου καμιά φορά καταλήγουν να γίνουν θέαμα σε ανθρώπους που βγάζουν το σκυλάκι τους βόλτα. ή θα ζητήσουν το σπίτι ή το γραφείο ενός φίλου που επίσης σημαίνει πως θα το μάθει σίγουρα άλλος ένας. Τουλάχιστον. Η Αθήνα με το μέγεθός της βοηθάει στη διατήρηση της ανωνυμίας. Άλλωστε μία βόλτα στην παραλιακή της - κι όχι μόνο βέβαια- αρκεί για να δεις πως τα ξενοδοχεία που προσφέρουν "διακριτικοτητα" ανθούν και είναι και πάρα πολλά.
#7θα διαφωνήσω με το ύφος στην 7. Είναι σαν να κάνουμε μάθημα ηθικολογίας και συμπεριφοράς. Κρίνεται γιατί έφτασε στο σημείο η γράφουσα να εκμυστηρευτεί "ποταπές" σκέψεις. Νόμιζα ότι είναι μια στήλη που κάποιοι στέλνουν όσα δεν μπορούν να μοιραστούν, δλδ ακόμη και "ποταπές" σκέψεις. Νόμιζα ότι η στήλη έχει στόχο να τους απαντήσει, όχι να τους κρίνει με χαρακτηρισμούς. Εν πάση περιπτώσει, ας μη δημοσιευτεί η ερώτησή τους. Δεν ξέρω, αλλά δε θα θελα να μουν στη θεση της #7. Δε θα με βοηθούσε η απάντηση.
Σε αυτήν την περίπτωση ζητάς τα λεφτά σου πίσω και τα νομίσματα τα βάζεις στην τράπεζα για να ανέβει η εμπιστοσύνη των πιστοτών για να συνεχίσουν να μας δανείζουν.
Συμφωνώ, και εμένα μου φάνηκε υπερβολική η απαντηση.Η κοπέλα πιο πολύ βγάζει ένα παράπονο που την έκαναν πέρα,την ξεχνάνε και δεν την συμπεριλαμβάνουν στις εξόδους.Ανθρώπινο είναι να σε στεναχωρήσει κάτι τετοιο, δεν ειναι όλοι τέρατα ανωτερότητας.Δεν ευχηθηκε να μαλώσουν και να μη ξαναμιλήσουν για να την κατηγορούμε για ποταπές σκέψεις.
Καθόλου υπερβολική η απάντηση. Είναι μερικά πράγματα που από μια ηλικία και μετά δεν είναι διαπραγματεύσιμα. Η αυστηρή απάντηση είναι για να τονιστεί η σοβαρότητα μιας τέτοιας σκέψης και οι συνέπειες αυτής, όταν θα αρχίσει να παίρνει μορφή και να μετατρέπεται σε πράξεις. Δεν μας ανήκουν οι άνθρωποι, ούτε καν οι γονείς μας ή τα παιδιά μας. Δεν έχουμε δικαιώματα πάνω τους και το να πιστεύουμε ότι έχουμε γεννάει τα περισσότερα προβλήματα στις ανθρώπινες σχέσεις. Καλά έκανε η Λένα και απάντησε λίγο πιο σταράτα. Αυτές τις σκέψεις τις "σκοτώνεις" πριν μεγαλώσουν.