Πρώτα από όλα, στην απάντησή σου δεν είπες μόνο αυτό. Γιατί το ξεχνάς;; Δε δέχθηκες κριτική γιατί της είπες απλά "Κόφ' το, μωρέ. Σε χαλάει.". Αυτό ίσως θα ήταν μια απλοϊκή απάντηση για να την ξεπετάξεις αλλά δε νομίζω ότι θα έλεγε κανείς τίποτα ιδαίτερο. Έπειτα, ποιός σου είπε ότι είναι κάτι απλό και παιδιάστικο τόσο απλά; Μπορεί να υπάρχει κάποιος λόγος που νιώθει έτσι. Μπορεί αυτό να προέρχεται από οπουδήποτε και να αισθάνεται κτητικότητα για οποιονδήποτε λόγο. Η αιτία να βρίσκεται κάπου που εμείς ούτε υποπτευόμαστε. Πολλές είναι οι πιθανότητες και τίποτα δεν αποκλείεται - από τρίτους και άγνωστους - όταν μιλάμε για ανασφάλειες. Χώρια που η ζήλεια δεν είναι και τόσο παιδιάστικο συναίσθημα. Όλοι οι άνθρωποι νιώθουν ζήλεια κάποτε, ανεξαρτήτως ηλικίας. Αλλά, τότε, οι ώριμοι προβαίνουν αυτόματα σε έναν εξορθολισμό, σε μια εξέταση της προέλευσης του συναισθήματός τους. Και όχι σε μια πιεστική αυτο-απαγόρευσή του.
