#7 Αχ, δεν σε άφησαν στην απέξω, επειδή διαλέγουν να κάνουν περισσότερη παρέα μεταξύ τους. Με αυτή την λογική κι εσύ αν έβρισκες κάποιες φίλες με τις οποίες περνούσες καλύτερα ή ταιριάζατε περισσότερο ή σε ενθουσίαζε η αρχή μιας νέας ενδιαφέρουσας φιλίας, θα "άφηνες αυτές εδώ στην απέξω". Αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Μπορεί να μην είσαι η πρώτη προτεραιότητά τους πια χωρίς παρόλα αυτά να σημαίνει ότι σε ξέχασαν ή δεν σε υπολογίζουν, ή μπορεί να εξακολουθείς να είσαι αλλά να αρέσκονται περισσότερο στην παρέα η μια της άλλης.Οπότε, αν το πρόβλημα είναι ότι απλά η καθεμιά (γιατί στις ομαδικές φιλίες εγώ δεν πιστεύω καθόλου) περνάει περισσότερο χρόνο με μια άλλη φίλη της - δεν έχει σημασία με ποια - από όσο μαζί σου, μην το βλέπεις σαν απόρριψη γιατί δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. Αν το πρόβλημα δεν είναι αυτό αλλά ότι εσύ σύστησες στην καθεμία την άλλη, τότε όντως μάλλον αντιμετωπίζεις θέμα κτητικότητας. Αν οφείλεται σε ανωριμότητα ή σε κάποια ανασφάλεια, το ξέρεις εσύ καλύτερα. Εξορθολόγισε τα συναισθήματά σου όσο μπορείς και δες τί είναι αυτό που ακριβώς σε πειράζει και σου τα προκαλεί.Εκτός πια κι αν έχουν ψιλοξεκόψει μαζί σου και τις βλέπεις αραιά και που, είναι πλέον πιο τυπικές μαζί σου, προσπαθούν να απομακρυνθούν από εσένα. Παρατηρούνται δηλαδή και άλλες ποιοτικές αλλαγές στην σχέση σου με την μια ή και τις δυο; Αν ναι, τότε, ναι, κατά πάσα πιθανότητα πρόκειται για απόρριψη. Το αποδέχεσαι και πας παρακάτω. Γενικώς, συνιστώ ψυχραιμία. Δεν είναι τίποτα τρομερό, ό, τι από αυτά κι αν συμβαίνει, για να χρειάζεσαι σώνει και ντε κάποιο βιβλίο ώστε να το ξεπεράσεις. Λίγη δουλειά με τον εαυτό σου δεν θα έβλαπτε βέβαια. Αν πάντως επιμένεις, βιβλία αυτοβοήθειας μπορείς να βρεις σε οποιοδήποτε μεγάλο βιβλιοπωλείο και πιστεύω ότι με λίγη αναζήτηση θα καταλήξεις σε κάποιο που να σου δίνει προοπτική ακόμα και σε ό, τι ειδικότερο ζητάς. Υ.Γ. Δεν βλέπω πουθενά και τίποτα στο οποίο βοηθάει επί της ουσίας η ντροπή και η ενοχικότητα που σε συμβουλεύει η Α, μπα.