Εγώ συμφωνώ μαζί σου πάντως. Έτσι κι εγώ με μεγάλη αυστηρότητα προς τον εαυτό μου και διαρκή λογοκρισία κατάφερα να ξεπεράσω την τερατώδη ζήλια μου (και κτητικότητα) προς τον σύντροφό μου. Τώρα πια και μετά από πάρα πολύ κόπο μπορώ πλέον να γουστάρω το να περνάει καλά και χωρίς εμένα, με φίλους, αδέρφια, στη δουλειά κλπ. Αν αφήσεις αυτές τις όντως ποταπές σκέψεις να κατακλύσουν τον εγκέφαλο σου, χάθηκες. Σωστό κι αυτό με το επίκεντρο. Δεν γυρίζουν όλα γύρω από μας, πρέπει να το καταλάβει η κοπέλα και να πάψει να ταράζεται.