Aφού σε ενδιαφέρει τί κάνουμε εμείς, πρόσεξε τί κάνουμε εμείς : Όταν πιάνουμε τον εαυτό μας να κάνει ενοχλητικές σκέψεις και να αισθάνεται κάτι εξίσου ενοχλητικό (εδώ ζήλεια), δεν τις ξεριζώνουμε με το καλημέρα ούτε επαναφέρουμε με αυστηρότητα και ενδόμυχη ενοχή τον εαυτό μας στην τάξη (τί έκφραση κι αυτή;! Δεν ήξερα ότι είμαστε άτακτοι όταν νιώθουμε κάτι - οτιδήποτε!). Εκείνο που κάνουμε, λοιπόν, εμείς που ανατραφήκαμε στη δυτική κουλτούρα και, πολύ περισσότερο, στους δικούς μας αιώνες - αν είμαστε και λίγο ώριμοι τέλος πάντων -, είναι να αναλύουμε όσο μπορούμε για ποιόν λόγο σκεφτόμαστε έτσι και αν όντως είναι ένας παράλογος φόβος ή μια νοοτροπία που δεν μας διευκολύνει να πάμε παραπέρα (δηλαδή αν οφείλεται σε κάτι δικό μας, ενσωματωμένο στον τρόπο που μάθαμε να λειτουργούμε) το γεγονός ότι σκεφτόμαστε ή νιώθουμε κατ' αυτόν τον τρόπο. Έτσι ώστε αν πρόκειται για κάτι τέτοιο, να αρχίσουμε να βλέπουμε κατάματα το πρόβλημά μας, να το επεξεργαστούμε, και στη συνέχεια να επιχειρήσουμε να απεμπλακούμε από αυτό, εμπλουτίζοντας την σκέψη μας με άλλες ενδιαφέρουσες και ωφέλιμες προοπτικές. Πού ξέρεις, μετά μπορεί να είμαστε έτοιμοι να το καυτηριάσουμε μόνοι μας, χωρίς καμία καταπίεση και να το καταργήσουμε ελεύθερα και χωρίς λογοκρισία ή αυτο-λογοκρισία(;)· γιατί τότε μόνο είναι η ώρα να το αποχωριστούμε όπως πρέπει, που σημαίνει όχι με τη βία (από ενοχή). Εξετάζουμε δηλαδή αν αυτό που νιώθουμε δεν προέρχεται παρά από μια τάση του εαυτού μας να μας κρατάει πίσω και να μας υποτιμάει ή από μια εξωγενή συμπεριφορά κάποιου άλλου που μας προκαλεί αυτά τα συναισθήματα. Στην τελευταία περίπτωση, πράττουμε αντίστοιχα ώστε να κατευνάσουμε την αρνητικότητα που μας γεννάει αυτός ο εξωτερικός παράγοντας είτε απομακρυνόμενοι από αυτόν είτε βελτιώνοντας τον αυτο-έλεγχό μας (αποστασιοποίηση) είτε επεμβαίνοντας και αλλάζοντας την πηγή που το προκαλεί. Πάντως οπωσδήποτε σε καμία περίπτωση δεν κόβουμε το κεφάλι μιας σκέψης μας μόλις πάει να ξεπροβάλλει θεωρώντας την ντροπιαστική ή την "κακιά την σκέψη" (σου θυμίζω ότι κάποιοι θα την λέγανε "αμαρτωλή" - ξέρεις ποιοί...). Διότι γνωρίζουμε ευτυχώς ότι η κάθε ενοχλητική σκέψη μας και το κάθε αρνητικό συναίσθημά μας μας λέει κάτι για εμάς ή μας προειδοποιεί για κάτι· κάτι που θα ήταν καλό να μην αφήσουμε να προσπεράσει, αλλά τουναντίον να καθίσουμε και να το ακούσουμε προσεχτικά και να διερευνήσουμε γιατί και πώς μας προέκυψε.